All Chapters of Scars From The Past: Chapter 11 - Chapter 20

Eliza POV After two months............. "According to the late great American inventor Thomas Edison, "Sucess is 99% perspiration and 1% inspiration." I am quite confident that this piece is wisdom needs a little revision. I believe that hard work and inspiration are distinct entities- ingredients to make a dream to come true. Allow me to tell you my secret formula: if "S" stands for success then "S" equals "A" plus "B" plus "C" plus "D". "A" being 99% perspiration, "B" 1% recreation, "100%" inspiration, "D" is stop wondering why success totalled 200% because as I said, it's a secret formula. Period. This day, our success is more than 100% because we feel so inspired that's why we defy the limits of what success is. Yes, I believe that each of us here is an inventor. You are a Thomas Edison yourself. I am a Thomas Edison in my own right. You have your own formula for success, and I have mine. I believe that it is us who invent our success and create our own failures. It is us who inv

Eliza POVSlight SPG !!!Pagkapasok ko sa aking silid ay tinungo ko ang aking cabinet at kumuha ng spaghetti top at isang maikling maong shorts. Nagmadali kong hinubad ang aking graduation dress na binili ko lang sa ukay-ukayan. Ganito ako katipid sa aking kasuotan, para sa akin mas mahalaga ang matustusan ang araw-araw na pangangailangan namin ni Inay Linda tulad ng gamot at pagkain at bayarin sa kuryente at tubig.Tinupi ko ang hinubad kong graduation dress at isinuot ang kinuhang damit pambahay. Nilagay ko sa tray ng mga maruruming damit ang graduation dress at kumuha ako ng hanger at isinabit ang toga na ginamit ko kanina sa graduation program. Nang matapos ako sa aking ginagawa ay isang buntong hininga ang pinakawalan ko. Naupo ako sa aking pang-isahan na higaan at kinuha ang isang hindi kalakihan na salamin sa ulohan ng aking higaan. Doon ko ito tinatago dahil nakasanayan ko ng pagmasdan ang tinatago kong pilat sa loob ng mahigit sampung taon.Dahil minabuti ko ng manatili sa loo

Enzo POV Nagising ako ng maaga na parang walang kakaibang nangyari kagabi. As usual, I do my morning routine but just inside my room specifically my wide and vast green garden. No one can enter my secret garden except me. It has its own mechanical built-in shower faucet na kusang magdidilig sa mga halaman. And it is built with timer and weather forecast so it is hassle-free. Kaya naman worry less ako sa mga halaman kahit walang garderner na nag-aalaga, my plants can survive. As for the dried leaves, I don't clean them anymore. Most of my plants don't wither because of the fertilizers that I've ordered from States pa. My secret garden as I've called it has a sentimental story which is the reason why I made it. Of course, it has something to do with Eliza. My Eliza loves garden. We used to play and spend our fun time together way back then. The most memorable and unforgettable experience I had with Eliza happened in our garden when they went to our house for a sleep-over. Mommy loves t

Enzo POVIsang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko bago ko pihitin ang doorknob ng pinto papasok sa office ni Daddy dito sa aming mansion. My forehead is sweating at kabado ako sa anuman ang kahihinatnan ng aming pag-uusap. Pagkabukas ko ng pinto ay nakita ko si Daddy na nakaupo sa swivel chair na nakatalikod sa akin. I close the door behind me and say a prayer in my mind. Bahala na anuman ang kanyang sasabihin ay tatanggapin ko ng maluwag sa dibdib."Dad, I am here," bungat ko sa kanya. "What's that Lorenzo? Are you out of your mind? Is that how we raise you up to disrespect woman? My God Lorenzo, you are such a reckless asshole!" sermon sa akin ni Daddy na inikot ang swivel chair paharap sa akin.Yumuko ako bilang pagtanggap ng aking kamalian , "I am sorry Daddy, I can't help it, I adore Eliza so much, no I think I love her that I want to own her. I want to marry her." Isang nakakalokong tawa ang pinakawalan ni Daddy, "Are you serious son? You are just 14 for Christ's sa

Eliza POV Humahangos ako sa katatakbo matakasan lang si Enzo. Balak ko sanang magbantay sa tindahan ngayong araw dahil nabuburo na ako sa bahay sa kahihintay sa tawag ng inaplayan kong kumpaya. Ang hirap palang maging isang unemployed. Isang linggo palang ang nakakaraan buhat ng ako'y makapagtapos ngunit ito ako hindi mapakali. Hindi kasi sanay ang utak kong walang iniisip o ginagawa tulad ng dati na nag-aaral pa ako. Bago ako nagtungo sa palengke ay nakapagluto na ako ng agahan ni Inay Linda pati ang kanyang tanghalian ay naihanda ko na rin. Nakapaglaba na rin ako at nalinis ko na ang bawat sulok ng kabahayan. Panatag din ang ang aking isipan ng umalis sa bahay dahil nandoon si Rica sa bahay na nagbabakasyon. Hindi ko alam ang trip ng babaeng iyon. Sa liit ng aming bahay ay mas gusto pa niyang sumiksik doon kaysa sa kanila na hindi hamak naman na komportable at malaki kaysa sa amin. Hindi ko alam kung sinundan ba ako ni Enzo, pero mabuti na ang nag-iingat at makalayo agad sa kanya.