Lumipas pa ang ilang mga oras at nauna nang nagising si Monique at dahil nakahilig sa kaniya si Aidan ay nagising din si Aidan sa paggalaw ni Monique.“I’m sorry, nagising yata kita.” Paos pang saad ni Monique. Iginalaw-galaw niya ang leeg niya dahil nangalay siya sa tagal niya sa posisyon niya.“Nah, it’s okay.” Tiningnan ni Aidan ang relo niya at bahagyang nanlaki ang mga mata niya ng makita niya ang oras.“It’s already 2pm, let’s go. I know you already hungry.” Maging si Monique ay nagulat sa oras na sinabi ni Aidan. Mukhang napasarap ang tulog nilang dalawa sa ilalim ng punong acacia. Nakakahele naman kasi ang simoy ng hangin.Tumayo na si Aidan at inilahad niya ang kamay niya kay Monique para alalayan na tumayo. Malugod namang tinanggap ni Monique ang kamay ni Aidan saka siya tumayo. Kinuha na rin ni Aidan ang kabayo niya para makabalik na sila sa rancho.Inalalayan ni Aidan sa pagsakay ng kabayo si Monique at nang makasakay na si Monique ay sumakay na rin siya. Si Aidan na ang n

Naupo na sina Monique at Aidan sa sofa habang nanguha naman ng pagkain sa kusina ang babaeng kausap nila kanina. Narinig pa nila na tinawag ng babae ang mga kasama niya sa bahay at sinabi kung sino ang bisita nila. Napatingin si Aidan sa labas ng bintana, masyado ng malakas ang ulan. Hindi nila napaghandaan ang ulan dahil wala naman silang signal ng internet para sana makita ang panahon. “Sir, napadalaw po kayo. Kumusta po? Pasensya na po kayo sa gulo ng bahay namin, katatapos lang po kasi ng kasiyahan dito.” saad ng isang lalaki, mukhang asawa ng babaeng nagpapasok din sa kanila.“It’s okay, kami itong nakaabala sa inyo.” saad naman ni Aidan. Dumating naman na ang babae kanina at ang ilang kasama nila sa bahay na may dala-dalang mga pagkain. “Kumain po muna kayo habang nagpapatila kayo ng ulan.” Wika ng babae saka binigyan ng mga pinggan si Aidan at Monique. Nahihiya namang kinuha ni Monique ang pinggan na iniaabot sa kaniya. “Masyado pong malakas ang ulan ngayon, subasko r

Maghapon silang nakakulong sa kwarto. Maaga pa lamang ay kumain na silang dalawa ng hapunan dahil wala ng electricity sa buong bayan. “Huwag kang lumayo, please.” Anas ni Monique nang unti-unti ng kinakain ng dilim ang liwanag. “I’m here, I’m not going anywhere.” Saad ni Aidan at niyakap si Monique. Isinandal ni Monique ang ulo niya sa balikat ni Aidan. Pareho na silang walang makita ngayon dahil wala silang ilaw. Lobat na rin ang cell phone ni Aidan. Wala silang ibang makita kundi ang pagliwanag ng kidlat sa labas. Tahimik lang silang dalawa, pareho silang hindi pa dinadalaw ng antok dahil wala silang ginawa kanina kundi ang matulog. Hinahaplos ni Aidan ang buhok ni Monique para kumalma lang ito. “If Isabella find out about this, I’m sure she’s gonna kill me.” pangbabasag ni Monique sa katahimikan nilang dalawa ni Aidan. “I’m not gonna let that to happen, hindi ko hahayaan na saktan ka niya Monique.” Naramdaman ni Monique ang paghalik ni Aidan sa ibabaw ng ulo niya kaya napangi

Makalipas ng ilang oras ay bumaba na si Monique sa kwarto niya. Inilibot niya ang paningin niya pero hindi niya pa rin makita ang anak niya. She missed him so much. “Mom, wala pa rin ba si Brylle? Dapat kanina pa siya nakauwi ah.” Tanong niya sa kaniyang ina na nakaharap sa laptop niya. “Darating din yun, baka sinundo nila Warren sa school at ipinasyal.” Sagot ng kaniyang ina ng hindi man lang siya tinitingnan. “Mom!” rinig na ni Monique na sigaw ng anak niya. Nilingon niya ito mabilis nang tumatakbo palapit sa kaniya. Nakasunod naman sa kaniya ang mga pinsan niya.“Brylle, anak, where have you been?” aniya saka niyakap ang anak nang mahigpit na mahigpit dahil isang linggo niya itong hindi nakita at nakasama. “Kauuwi mo lang po? I miss you Mom.” Malambing na saad ng kaniyang anak. Nang kumalas sa yakap si Monique ay hinalikan niya naman sa noo ang anak. “I miss you too baby, saan ka ba nanggaling at ngayon ka lang umuwi?” “Namasyal po kami nila Tito sa mall, ang akala po kasi na

Napasinghap na lang si Isabella nang sampalin din siya ni Monique. “Wala kang karapatan na pumunta ng opisina ko para saktan lang ako Isabella!” sigaw ni Monique sa kaniya. “Monique, what are you doing? Why did you slap her?” anas ni Aidan na nilapitan si Isabella. Lalong natawa si Monique dahil tila ba kinakampihan ni Aidan ang fiancé niya. “See Aidan? She slapped me and you still want to be with her?” nagpapaawang saad ni Isabella pero walang pakialam si Monique kung sino man ang kakampihan ni Aidan sa kanilang dalawa. Sino ba siya sa buhay niya? “Bakit hindi mo tanungin ang fianceé mo Aidan? Pumunta lang siya dito para guluhin ang mga gamit ko at magwala? Hindi ko siya sasampalin kung hindi niya rin ako sinampal! You know what? You both are disgusting!” inis ng saad ni Monique saka niya iniwan ang dalawa sa loob ng opisina niya. Inis na hinawi ni Monique ang buhok niya. Dire-diretso siyang lumabas, gusto niyang magpahangin muna baka sakaling mapakalma niya kaagad ang sarili ni