บททั้งหมดของ THE BILLIONAIRE'S KIDNAPPER : บทที่ 51 - บทที่ 60

CHAPTER 51THE BILLIONAIRE'S KIDNAPPERPagpasok ko sa classroom kinaumagahan ay halos lahat ng mga kaklase ko ay nakangiti na sa akin at binabati ako. Nakapagtataka lang dahil hindi naman sila ganyan. Anong sumanib sa kanila at nagkaganyan sila? Ngumiti na lang ako pabalik though it's weird dahil naninibago ako sa treatment nila sa akin. Ipinagpatuloy ko ang paglalakad patungo sa aking upuan na malinis na yata ngayon dahil walang sulat o scratch man lang at hindi na pinapansin ang mga classmates ko na parang ewan kong makatingin.“What happened ba noong Friday? Sinaktan ka na naman nila?" Tanong ni Nathalia sa akin. Katabi ko siya kaya malaya siyang nakapag tanong sa akin. Kinuha ko ang notebook and pen sa aking bag at sinarado bago sinagot si Nathalia.“Lagi naman, di ba? Kung hindi sa iba na estudyante ay ako naman ang nakikita nila as you can see oh look!" Pinakita ko sa kanya ang kanang pisngi ko na namumula pa rin hanggang ngayon at ang braso ko na may sugat dahil sa ginawa nila

CHAPTER 53THE BILLIONAIRE'S KIDNAPPER(Warning: trigger warning, mature content, read at your own risk)“Kumain kayo! Hanggang tumagal pa kayo ng isang linggo," sambit ng isang lalaki at binalingan ko ang binigay nila sa amin na pagkain ngayong gabi. Nagreklamo na kasi ako na gutom na dahil dalawang araw o ilang araw na ba kami na narito at tinatago, pero ang ibinigay nila na pagkain ay hindi ko alam kung pagkain ba ng tao o hindi. “Hindi mo alam iyan? Oo nga pala, ikaw pala ang apo ng matandang mayaman. Pwede na, akalain mo iyon, 10 million sa bawat isa sa inyo? Tsk, ang bilis lang ng pera kapag ganito palagi. Buti na lang na may nakapagturo sa kung sino ang next target namin. Bukas, makalawa… isa na kaming ganap na milyonaryo at kayo? Bakit? Akala niyo ba ibibigay namin kayo sa mga magulang niyo? Nagkakamali kayo mga bata, dahil kapag nakuha na namin ang ransom na milyones sa mga magulang niyo at Lola mo, ibebenta namin kayo sa black market. Oh, di ba? Mas lalo kaming yayaman ng

CHAPTER 55THE BILLIONAIRE'S KIDNAPPERLOLA ALMA POV:“How about this one, Yanyan? How about this? Omg, gusto ko lahat. Look at the colors. For sure magugustuhan ito ng mga apo ko. Lalo na si Shanna, ang hilig niya sa ganito. What do you think?" Tanong ko sa aking nurse slash secretary.Nasa mall kami ngayon at may gusto akong bilhin na dress para sa aking paparating na event. Invited ako ng pamilyang Mornett, one of my friends in college until now. May kanya-kanya na kaming kinakaabalahan sa buhay kaya minsan magkikita na lang kami through events or parties. Kapag may event din ako ay invited din siya. Mabuti na lang at narito pa ang limited edition na bag and shoes, aside sa dress ay bibili na rin ako ng ganito para maiba naman ang susuotin ko na style. And of course, hindi naman pwede na hindi ko isama na bilhan ang dalawang apo ko, ayoko namang may iiwan sa kanila.After what happened, unti-unti ko ng natanggap ang mga paghihirap na ibinigay ng naging karelasyon ng aking anak na

CHAPTER 57THE BILLIONAIRE'S KIDNAPPER( WARNING: TRIGGER WARNING)“Viño, paano? Ang laki ng pader nila rito paano tayo makakatakas?" Natataranta ko na tanong sa kanya habang kinuha niya ang susi at baril sa lalaking nawalan lang ba ng malay or namatay na?“Let's go, Shanna, wala na tayong oras pa." Tumango ako sa sinabi niya. Pinabihis niya ako ng kanyang t-shirt at sinuot ko ang palda ko, sobrang lagkit na talaga ng katawan ko pero ngayon na tatakas kami ay binigyan kami ng pag-asa at sana nga kaya naming makaalis rito kahit wala pa kaming back-up, sana lang. Baka mamaya gagawin na nila ang gusto nila sa akin, mamatay muna ako bago nila ako galawin. Isusumpa ko talaga sila buong buhay ko.“Stop crying at baka marinig nila tayo, hmm… it's okay baby. Makakaligtas tayo rito, pangako iyan.”"Okay," sambit ko at pinunasan ng palad ko anghilam ng luha ko sa mukha. Hindi ko lang mapigilan na umiyak dahil sa wakas, makakaalis na kami rito.“Nasaan ang bihag? Putang-ina, akala ko ba, binab

CHAPTER 59THE BILLIONAIRE'S KIDNAPPERNilagay ko ang bulaklak at maliit na cake sa ibabaw ng lapida at nagtirik kami ng kandila. Pinagmamasdan ko ito ng mabuti at nagbabakasakali na sa haplos kong ito ay maramdaman ko siya. Sa paghaplos ko sa kanyang pangalan ay maramdaman niya ako. Kung paano ako nangungulila sa kanya. “Happy birthday. Sorry, sorry kung ngayon lang kami nakadalaw muli sa puntod mo. Patawarin mo kami na ngayon lang ulit ako nagkaroon ng lakas para makita ka. Pumupunta naman ako rito lalo kapag namimiss ko siya pero hindi ko maalala na s'ya pala ang nandito. Siya pala ang pinupuntahan ko bukod sa puntod ni lolo. Nababasa ko ang pangalan niya pero wala ako sarili ko na siya na pala ito, na bahagi siya ng buhay ko. Funny di ba? I hate my mind sometimes dahil nakasali siya sa nakalimutan ko. Masaya kaya s'ya sa kabilang buhay? May kalaro kaya s'ya sa mga oras na ito? Sino ang nagpapatanan sa kanya kapag umiiyak siya? Sana masaya siya ngayon, kahit na…hindi ko alam kun