Chapter 21Hindi ko kailangang pigilan ang sarili ko. I know in myself that I am not doing anything wrong. Pero alam ko na kahit anong pagtanggi ko na magtrabaho sa Hacienda ay hinding-hindi ako pakikinggan ni Daddy. And I already expected that he'll push me to learn managing the Hacienda.At imbes na magmatigas ay pinilit ko na lang rin ang sarili ko na sundin siya. I am tired of hearing his pressuring words. I am tired of him saying that I am good for nothing. "Just do it," Kuya said while I was watching our trucks. "Ang init," mahinang sabi ko na rinig na rinig niya."Samantha, Dad's here. Ayusin mo," banta niya kaya napalunok ako at pilit na pinakinggan lahat ng tinuturo niya.At iyon ang pinagkaabalahan ko sa mga sumunod na araw. I am learning how our Hacienda works. At pinakilala rin sa akin ni Kuya lahat ng mga pinagkukunan namin ng mga pangunahing pangangailangan dito sa Hacienda. And it's really hard. It's so hard to manage this huge Hacienda."I hope you understand it all

Chapter 23Pagkauwing-pagkauwi ay agaran akong tumawag kay Jace. He immediately answered my call like he's not also facing a big trouble right now."Ano ang tungkol sa pagkasunog ng warehouse na pag-aari niyo?" mabilis na tanong ko at rinig ko ang bigla niyang pagbuntong hininga dahil dito."I'll explain to you in person. Not now—""No! Nagsampa kayo ng kaso kay Daddy! I need to know about this Jace! This is serious! Hindi pambatang away ang pinag-uusapan natin dito!" I shouted with my trembling voice."Calm down—""I said what's with the warehouse!" I said and this time my tears fell heavily. Napahagulgol na ako ng iyak dahil pakiramdam ko para akong musmos na bata na pinagkakaitan ng katotohanan."I'll go there—""You are out of your mind!" I panicked.Mabilis kong pinunasan ang mga luha ko dahil sa bigla niyang sinabi. This guy is out of his mind for thinking of coming here. Dahil kapag nakatapak siya dito sa loob ng Hacienda ay hindi na siya makakalabas ng buhay dahil mas lalong n

Chapter 25May kausap sina Mommy at Daddy at hindi nagtagal ay may kumuha rin sa atensyon ni Kuya. I am so eager to leave that it pissed me off so much. Agaran akong kumuha ng vine sa waiter na napadaan at mabilis kong inubos iyon.The heat spread all over my throat so I slightly closed my eyes.Pagbukas ko ng mga mata ko ay doon ko napansin ang pamilyar na lalaking nakangisi habang nakatingin sa akin. Mabilis ko siyang tinaasan ng kilay at inirapan."What if I tell Shawn about you and Jace?" Lance smirked so I glared at him."Wala ka bang magawa sa buhay mo?" inis ngunit nagtitimpi na sambit ko pero mas naglaro lang ang ngisi sa mga labi niya."I'm sure you've done a lot with him—""Shut up!" inis na sambit ko. Medyo tumaas ang boses ko pero mabuti na lang at may kanya-kanyang pinagkakaabalahan lahat ng nasa malapit sa amin. Kuya's busy talking to someone, too as well as my parents.Matunog niyang ngumisi at nakita ko kung paano dumiretso ang mga mata niya sa likuran ko. Napairap ako

Chapter 27I am dreaming for peace but I think it will never happen. Dahil pagkagising ko sa sumunod na araw ay nagkakagulo sa buong mansyon. Malakas ang sigaw ni Daddy na kakalabas ko palang sa kwarto ko ay rinig na rinig ko na iyon mula sa baba."That Gallardo will cry once I couldn't stop myself anymore!" Daddy shouted."Dad!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko sa pagtawag sa kanya habang pababa ako ng hagdanan.Mom's eyes widened and Kuya shook his head."Samantha, go back to your room now!" Kuya instructed but I shook my head."No, this is too much. This must stop!" giit ko kaya nabaling ang madidilim na mga mata ni Daddy sa akin."What did you say?" umiigting ang pangang sambit niya kaya napaatras ako."Daddy," pigil ni Kuya at mabilis niya akong hinila palayo nang akmang lalapit sa akin si Dad. Dad clenched his fist and my body shakes in fear."Wala ka na ngang naitutulong wala ka pang galang! Go back to your room! We don't need you here! Luisa! Ilayo mo ang anak mong 'yan sa

Chapter 29Iyak ako ng iyak hanggang sa makauwi. I don't want to believe what they have said. Pero sa talim ng tingin si Kuya ay hindi ko siya maakusahang gumagawa lang ng kwento.Ayaw kong paniwalaan ang mga sinabi nila.Gusto ko na lang maging bingi para wala na akong marinig."Samantha, let's talk!" Dad shouted when we went inside our mansion.Mas lalo akong napahagulgol. Hindi ko na maramdaman ang tuhod ko pero inipon ko ang natitira kong lakas para lingunin si Daddy. My eyes were full of tears while looking at Dad's angry face."Gregor…please," Mom plead and because of that I cried even more.So I am not an Acosta?"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?!" Dumagundong ang sigaw ni Daddy na napaupo ako sa sahig."Gregor!" Mom shouted too.Mas lalo akong naligo sa luha. Ano pa ang dapat kong malaman? Ano ang dapat kong paniwalaan?"You are fooling around with that guy! Disgusting!"Mas lalong nadurog ang puso ko. Sinubukan ni Kuya na patayuin ako pero winaksi ko ang kamay niya. I hate