Celine's Point Of View"What are your plans after that?" Tanong ni Shamae habang naka-harap ako sa vanity mirror ko rito sa aking kwarto. I looked at her and smiled, "Napakasaya ko, Shamae. Demion was the one who stayed by my side despite uncertainties and accepted me for who I am." Maluha-luhang wika ko habang tinitignan siya sa vanity mirror. I saw Shamae rolled her eyes and looked at me intently in my eyes in the mirror. Well, alam ko naman na hindi gusto ni Shamae si Demion para sa akin. Mas boto siya kay Emman, Emman the evil. There are times that I feel a bit mad at her because it seems like she's pushing me to Emman. Pushing me despite the bad things he did to me. "Really, huh? Sure ka ba sa feelings mo?" Aniya dahilan para kunit-noo ko siyang hinarap. "Why can't you just be happy, Shamae? I'm sure about my feelings for Demion. I love him!" Naiiritang turan ko. She flicked her tongue inside her mouth then raised her hands as if she's giving up. "Fine, fine! Congrats to the

Celine's Point Of View Nang makarating kami sa tapat ng mansyon na tinitirahan namin ay agad akong nagpaalam sa kaniya. Well, I owe him my peace of mind for tonight. "Gusto mo mag-tsaa muna sa loob?" I asked him when I was about to go outside his car. Panandalian siyang nag-isip pagkatapos ay umiling dahilan para kumunot ang aking noo. "Your family might get mad at me when they see me," nakangiting aniya. Nakangiti man subalit bakas sa kaniyang mga mata ang lungkot. Lungkot sa hindi ko malamang dahilan. I just smiled at him before I replied. "Hmm, sure ka na ayaw mo talaga?" Paniniguro ko sa kaniya. "Yeah, kuntento na akong nakasama kita kahit saglit," aniya. Kumunot ang aking noo at tila may mga kabayong nagtakbuhan sa aking dibdib dahilan para muntik pa akong mawalan ng hininga. "O-okay!" Tanging nasabi ko at agad na bumaba ng kotse. Hindi ko na siya inantay pa na pagbuksan ako ng pinto ng kotse. Para ko na nga siyang ginawang driver tapos aantayin ko pa siyang pagsilbihan a

Celine's Point Of ViewAgad akong tumango at excited na tumingin sa bintana upang makita ang kagandahang taglay ng Palawan. Maraming nagsasabi na maganda rito, ayon nga lang ay maganda rin ang presyo. Mapapa-pikit ka na lang sa sobrang mahal pero sa tingin ko ay worth it naman. "Oh my gosh! Napakaganda!" Ani Cy nang makarating na kami sa mismong loob ng Amanpulo. Nakaayos na ni Mommy ang mga kailangang ayusin gaya ng villa na tutuluyan namin. Napakaganda ngang talaga. Hindi ko lang maintindihan pero pakiramdam ko ay pamilyar na ako sa lugar na 'to. Nakaramdam ako bigla ng lungkot at saya nang makita ko ang dagat. It feels like I've been here before. Bigla na lang akong nahilo at nakaalala ng blur na scenarios. Gusto kong alalahanin, gusto kong makita ng malinaw pero kahit anong klaseng pag-alala ang gawin ko ay nawalan lang ako ng lakas dahilan para matumba ako. "Ate! Ayos ka lang?" Nag-aalalang takbo sa akin ni Cyrille. "Hmm, medyo napagod lang siguro ako sa byahe." Papikit pikit

Celine's Point Of View He's drunk. I can smell the alcohol coming from his mouth. Akmang maglalakad siya papalapit sa akin subalit agad akong tumalikod at nagmadaling buksan ang villa. Buong akala ko ay makakatakas ako sa kaniya. Subalit, gano'n na lang ang gulat ko nang hilahin niya ako sa aking kamay at pinaharap niya ako sa kaniyang katawan. My heart is beating so fast to the point that I can't barely breathe. Dahan-dahan akong tumingin sa kaniyang mga mata subalit gano'n na lang ang pagsisisi ko. I saw tthe loneliness, confusion, and hunger in her eyes. "I'm sorry, Celine." Aniya at ipinagdikit ang aming mga noo. "P-para saan?" Takang tanong ko. He's crying, his tears are falling and I can sense the frustration through his voice. Akmang hihimasin ko sana ang kaniyang likuran subalit muli niyang ipinaglayo ang aming mga katawan at tutumba-tumbang umalis sa aking harapan. I was about to turn my back at him but he suddenly stumbled that made me ran to him and quickly helped him.

Celine's Point Of ViewI printed the papers and requirements that I needed a while ago before I left. Good thing dahil hindi na ako gagastos pa sa pag-print dito sa labas. I was busy looking for a restaurant that I would be eating at when someone suddenly called my name. "Celine!" Ani babae. Kunot noo ko siyang tinignan subalit hindi ko maalala kung sino siya. "I'm sorry but I can't recognize you. I-I have amnesia." Nahihiyang wika ko. Her brows furrowed and gave me a forced smile. "G-gano'n ba? I am Lyka, dating assistant ni Doc Salvie." Pakilala niya at nilahad ang kaniyang kamay. Agad ko namang inabot ang kamay niya upang makipag shake hands. "May I ask about your condition right now? I-I mean, okay lang naman if 'di ka comfortable pag-usapan." Halatang naiilang na tanong niya. I smiled at her and asked her to go inside my favorite restaurant. "As of now, okay naman ako. Pero alam mo 'yon, I had blur memories on my mind. Honestly, sa 'yo ko pa lang ito nasasabi. Ikaw kumusta?"