Nagising si Cherry Lou dahil sa tindi ng sikat ng araw. Hindi pa niya maidilat ng maayos ang kanyang mga mata dahil sa nasisilaw siya sa sinag ng araw. Masakit ang buong katawan at masakit ang ulo niya ng magising s'ya kaya napahawak pa siya sa kanyang ulo habang nakapikit pa rin. Pakiramdam niya ay nabugbog siya at pinagsasabunutan sa sobrang sakit na nararamdaman.Idinilat niya na ng dahan-dahan ang kanyang mga mata at inilibot ang paningin sa paligid.Napaawang ang labi niya ng makita sa kanyang tabi si Annika na bakas ang mga pasa sa mukha nito at may sugat pa ang gilid ng labi.Nasa talahiban sila ni Annika at ang mga saplot nilang pang ibaba ay nasa tabi nila pati na rin ang bag pack niya at bag ng kaibigan. Ganun na rin ang flat shoes nila.Napansin din niyang sira sira ang damit pang itaas na suot ni Annika na halatang pinagpupunit at ang dami ring pasa ng kaibigan sa ibang parte ng katawan nito.Tumulo ang luha ni Cherry Lou nang magbalik sa ala-ala niya ang nangyare sa kani

Pagkarating niya sa maynila ay bumaba siya sa mismong terminal ng bus sa Cubao.Ang sabi ng kanyang inay bago pa man siya makasakay ng bus ay tumawag ang kaibigan nito at ang sabi ay susunduin na lamang daw siya sa mismong terminal at baka maligaw pa raw siya at kung saan pa mapadpad sa maynila.Kaya ganoon na nga ang ginawa niya at mahigit isang oras na nga siyang naghihintay sa terminal ay wala pa ring lumalapit sa kanyang babae na magpapakilala raw na Joyce at magtatali raw ng panyong puti sa palapulsuhan nito upang makilala niya ang kaibigan ng ina.Wala kase siyang cellphone kaya iyon ang naisip ni Joyce na pagkakakilanlan niya sa babae. Si Cherry naman ay babanggitin lang ang pangalan ng kanyang ina.Mataman siyang nagpasulyap-sulyap sa mga taong pumapasok ng terminal at nagbabakasali na may babaeng lumapit na sa kanya at magtanong.Naupo na siya sa waiting area ng mga pasaherong papaalis. Kanina pa kase siya nakatayo at nangangalay na ang kanyang mga paa sa kakatayo sa paghihin

"Cherry, ito oh! suotin mo na. Yan ang uniporme nating mga waitress dito." utos ni Tinay kay Cherry pagkapasok nila sa locker room.Kinuha naman ni Cherry ang iniabot sa kanya ni Tinay. "Mauna ka na magbihis sa loob ng banyo." utos ni Tinay sa kanya. Tumango siya at nagtungo na nga sa banyo. Sakto namang may lumabas roon na kakatapos lang atang magpalit ng damit. Napansin siya nito at ngumiti sa kanya.Nagbalik ngiti naman siya sa babae. "Bago ka?" tanong sa kanya ng babae."Oo, kasama ako ni Tinay. Cherry nga pala!" sagot at pagpapakilala niya sa sarili."Ah! ako si Maricel, waitress ka din dito?" muling tanong nito sa kanya pagkatapos magpakilala.Tumango siya. "Nice meeting you, Maricel. Magpapalit lang muna ako." aniya na ipinakita pa ang hawak niyang uniporme nila."Ay sorry, sige magpalit ka na muna." wika ni Maricel at nilapitan na si Tinay.Sa loob ng banyo ay tinignan ni Cherry ang isusuot niyang uniform na binigay sa kanya ni Tinay. Napansin niya kase ang suot ni Maricel

May isang buwan na rin magmula ng tumuntong ng manila si Cherry Lou. At sa isang buwan na yun ay marami na rin siyang pinalagpas na pambabastos sa kanya sa club na madalas ay binabalewala na lang niya.May naipon na siya dahil sa mga tip ng costumer na natatanggap niya bukod sa sinasahod niya sa pagiging waitress na kada linggo ay naipapadala niya sa pamilya niya sa probinsiya at nakakapag ambag na rin siya kina aling Joyce at Tinay para sa bahay.Malapit na ang kanyang ikalabing walong kaarawan kaya naman nag iipon siya ng panghanda man lang para sa araw ng kanyang kapanganakan.At higit sa lahat ay masaya siya na malapit na niyang iwan ang pag wi waitress sa club na inilihim niya sa kanyang ama't ina.Ang alam kase ng kanyang inay ay naipasok siyang Janitress sa pinapasukang trabaho ng kaibigan nitong si aling Joyce. Kilala kase niya ang ina na hindi papayag na mag trabaho siya sa club kaya kinuntsaba niya pa noon ang kaibigan ng ina na naiintindihan naman siya.Hindi kase niya alam

"Annika.." pagtawag ni Cherry sa pangalan ng kaibigan na nakatayo sa isang sulok ng terminal ng bus."Cherry Lou.." bigkas rin ni Annika sa kanyang pangalan."Kanina ka pa ba rito o kakarating mo lang din?" tanong ni Cherry kay Annika."Kanina kanina lang. Siguro ay kulang kalahating oras na rin ng dumating ang bus na sinakyan ko patungo rito. Natuluyang nalowbat ang phone ko kaya hindi na ko nakapag chat sayo." sagot ni Annika sa kanya."Mabuti at dito ka sa puwestong ito naghintay, madali kitang nakita. Pagbaba ko pa lang ng jeep namataan na agad kita." ani ni Cherry na tinanguan ni Annika na tipid na ngumiti pa sa kaibigan."Nagugutom ka ba? Gusto mo ba kumain na muna tayo sa fastfood na malapit dito?" muling tanong ni Cherry."Hindi pa naman ako gutom Cherry Lou baka pwedeng dalhin mo na ko sa bahay nyo. Napagod ata ako sa byahe, mas gusto kong magpahinga. Okay lang ba!?" ani ni Annika na mukha ngang namumutla pa."Oo naman okay lang! Tara, doon tayo sasakay sa sakayan ng jeep pau