Lahat ng Kabanata ng ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา: Kabanata 61 - Kabanata 70

…… ซูฉางโซว่และซูซานหลางกลับมาจากภูเขาด้วยความหิวโหย เขาโกรธมาก หลังจากดื่มน้ำเข้าไปอึกใหญ่ ท้องของเขาก็กลับร้องโครกครากเสียงดังออกมา และถลึงตาใส่นางหวาง พร้อมกับพูดว่า“มันมีสัตว์อะไรกันล่ะ ข้ากับซานหลางเฝ้าอยู่ครึ่งค่อนวัน แม้แต่ขนก็ยังไม่เห็นเลย!” นางหวางขมวดคิ้ว และคิดว่ามันจะเป็น

นางคิดที่จะถามซูหวั่นมาตั้งนานแล้ว เมื่อซูหวั่นเขียนใบสั่งยาในไม่กี่วันก่อน นางก็รู้สึกแปลกใจขึ้นมาแล้ว และยิ่งวันนี้ซูหวั่นยังคำนวณบัญชีเป็นอีก! “นี่ก็เป็นเพราะท่านเซียนสอนเหมือนกันค่ะ ท่านเซียนบอกว่าหากตรวจรักษาคนไข้ก็ต้องเขียนใบสั่งยาเป็น ท่านก็เลยสอนข้าในความฝันค่ะ” ซูหวั่นยังคงรู้สึกละอ

นางนั่งลงบนเก้าอี้อย่างขี้เกียจ และแกว่งขาไปสองที“เด็กอย่างเจ้า จะมาทำข้อตกลงอะไรกับข้าได้? หรือว่าจะขายสินค้าท้องถิ่นให้กับข้า ข้าไม่ขาดแคลนของพวกนั้นหรอกนะ” การที่มาหานางถึงที่นี่ คงไม่ใช่ขายสินค้าท้องถิ่นอย่างแน่นอน ซูหวั่นตั้งใจอย่างแน่วแน่ เมื่อวาดร่างแผนภาพในมือเสร็จเรียบร้อย นางก็ยื่น

“ใครเห็น ข้าดูสิว่าใครจะเห็น?” นางหวางถลึงตามองไปรอบๆ และคนเหล่านั้นก็รีบแยกย้ายกันทันที “อาหวั่น เรื่องเล็กน้อยแบบนี้เจ้าก็ยังตะโกนปาวๆว่าจะไปพบเจ้าหน้าที่เสียแล้ว ไม่อายใครเขาบ้างหรือไง ยิ่งไปกว่านั้นเรายังเป็นคนในครอบครัวเดียวกันด้วย” ซูหวั่นพูดว่า“ท่านน้าไม่กลัวขายหน้า แล้วทำไมข้าจะต้องกลัวด

คนขายเนื้อไม่สามารถพูดเกลี้ยกล่อมนางได้ ซึ่งทำให้เขาไม่สบายใจเลย เขาจึงลดราคาให้ซูหวั่นอย่างพิเศษ โดยเฉพาะลำไส้หมูพวกนั้น แทบจะมอบให้ซูหวั่นฟรีๆเลยก็ว่าได้ ซูลิ่วหลางยืนอยู่ข้างๆพร้อมกับถุงผ้าที่อยู่ในมือ คราวนี้เขาจับเอาไว้แน่นมาก เพราะกลัวซูอู่หลางจะมาแย่งเอาไปอีก สองพี่น้องยุ่งอยู่ตลอ