All Chapters of Kabit sa Phone ng Asawa Ko: Chapter 181 - Chapter 190

"Mommy... Mommy!" Agad na tumayo si Troy nang marinig ang sigaw ni Gillian mula sa labas.Ang dining room, na nakakabit sa living room, ay ginawang madali para kay Troy at Sarah na makita ang pagdating ni Gillian sa pamamagitan ng malaking salamin.Mula sa gate, makikita si Derrick na ginagabayan si Chloe, habang si Gillian ay tumatalon patungo sa porch."Mommy, nandito na si Chloe," umuulit na boses ni Gillian mula sa labas."Magpatuloy ka sa pagkain. Lalabas ako," mabilis na lumabas si Sarah nang hindi naghihintay ng sagot mula kay Troy.Nakita si Derrick sa porch, mabilis na sinundan ni Troy si Sarah. Nang makarating siya sa porch, agad na napansin ang batang babae na nasa isip niya, punung-puno ng guilt."Gillian... Pasensya na, mahal!" Lumapit si Troy sa magandang batang babae na nasa bingit ng pagbibinata.Ngunit natigilan si Gillian nang makita ang kanyang amain sa bahay. Ang kanyang mga mata ay nagpakita ng malalim na pagkadismaya.Pumapintig ang puso ni Troy. Nakaramda

"Sigurado ka bang gusto mong tanggapin ang babaeng iyon, Erica, sa iyong opisina?" Si Carrie, na kebo sa opisina ni Sarah, ay nagmukhang nag-aalala, kahit na hindi niya alam kung ano ang eksaktong nangyayari sa pagitan nina Erica at ng kanyang kaibigan. Tanong na niya ito kay Sarah ng ilang beses na. Nakita niya ang pag-aalinlangan sa mukha nito. Kamakailan, nagreklamo si Sarah tungkol sa pagiging malapit ni Erica at Troy.Niyugyog ni Sarah ang kanyang ulo, ang mukha ay walang emosyon."Talagang interesado akong malaman ang dahilan ng kanyang pagbisita," mahinahon na sagot ni Sarah. Pero kahit ganoon, nag-aalala pa rin si Carrie. Naglabas siya ng malalim na sigaw ng ilang beses. Si Carrie at Sarah ay higit pa sa magkaibigan at katrabaho; ang kanilang pagkakaibigan ay umusbong mula pa bago sila ikinasal."Dapat ko bang sabihin kay Troy?" muling tanong ni Carrie."Walang pangangailangan, Carrie. Hangga't siya ay papasok sa aking opisina nang mag-isa, wala tayong dapat ipag-alala.""

"Pasensya na! Lahat ng ito ay lampas na sa aking kontrol. Pakisuyo, huwag mo akong patuloy na parusahan sa guilt na ito, Erica!" nanginginig ang boses ni Troy. Talagang nabasag siya ng luha ni Erica. Sumasakit ang kanyang puso at labis siyang nalilito."Sabihin mo sa akin kung ano ang kailangan kong gawin para makabawi. Pero pakiusap, huwag mo nang isama si Sarah dito. Alam mong gaano siya kahalaga sa akin."Nang marinig ang mga salita ni Troy, isinara ni Erica ang kanyang mga mata. Muling bumukas ang sugat, muling dumudugo. Alam niyang hindi niya kailanman makakamit ang puso ni Troy. Ang pag-ibig na nararamdaman niya ay labis na masakit. Bilang nag-iisang anak ni Michael Lewis, mayroon siyang lahat ng kailangan niya, maliban sa isang bagay na hindi kayang bilhin ng pera—totoong pag-ibig. Bakit hindi niya makuha ang uri ng pag-ibig na mayroon ang ibang babae? Isang pag-ibig na nagdadala ng kaligayahan. Isang pag-ibig kung saan parehong kailangan ng isa’t isa."Erica..." Sa sandaling

“Pangako kong papaligayahin kita. Pwede ba?”Si Carrie ay halos humihikbi nang marinig ang mga salitang binitiwan ni Diego. Kahit na dati siyang nasaktan ni Diego, sa kaloob-looban niya, labis siyang natutuwa. Siguro panahon na para bitawan ang kanyang kayabangan. Baka matutulungan siyang pagalingin ang sugat sa pamamagitan ng pagtanggap sa kaligayahang ito.Hindi na kayang pigilan ni Carrie ang kanyang ngiti. Tumingala siya, nahihiya na baka makita ni Diego ang kanyang namumula na mukha. Inisip niya na tiyak na namumula na ang kanyang mga pisngi sa mga oras na ito.Bigla, itinataas ni Diego ang kanyang baba, hinayaan silang magkatitigan muli."Carrie, pakakasalan mo ba ako?""Huh?" Nauntog si Carrie. Talagang hindi niya inaasahan na magpopropose si Diego."Carrie..." muling nagsalita si Diego, parang nag-aantay ng kanyang sagot nang may pagdududa."Eh... Isasaalang-alang ko muna." Sa wakas, may sagot na lumabas sa bibig ni Carrie. Pero hindi iyon ang sagot na inaasahan ni Diego

'Troy? Anong oras siya umuwi kagabi?' Kakagising lang ni Sarah dahil kailangan niyang pumunta sa banyo. Alas-kwatro na ng umaga. Sa tabi niya, si Troy ay mahimbing na natutulog, nakatihaya. May mga malalambot na hilik na umuusbong sa kanyang mga labi.Tumayo si Sarah at nagmadaling pumunta sa banyo, saka bumalik sa kama at nahiga. Hindi na muling nakapikit ang kanyang mga mata. Nakahiga siya sa kanyang tagiliran, nasiyahan sa pagtingin sa mukha ng kanyang asawa. Ang madilim na balbas na bumubuo sa kanyang matatag na panga ay nagbigay ng mainit na kilig sa dibdib ni Sarah.Dahan-dahang pinadaan ni Sarah ang dalawang daliri sa kanyang guwapong mukha, ang mukha na hinahangaan ng maraming babae. Siguro kailangan na niyang masanay sa pagkakita ng maraming babae na nagtatangkang lumapit sa kanyang asawa.Inantay niya si Troy na umuwi kagabi, pero kahit pasado hatingabi, wala pa rin siya. Talaga bang nakikipagkita siya sa isang kliyente hanggang sa ganitong oras? Sino ba talaga ang kliyent