Semua Bab ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Bab 1151 - Bab 1160

“โรคระบาดนี้อุบัติขึ้นอย่างกะทันหัน ช่วงเวลาที่แสดงอาการก็ยังเร็วมาก ย่อมต้องใช้เวลาอยู่แล้ว” หมอหลวงจินกล่าวซ่งรั่วเจินสวมหน้ากากตั้งแต่มาถึงค่ายทหารแล้ว ตอนทะลุเข้ามาในนิยาย นางก็พบว่าพวกยาเม็ดที่ตัวเองเคยหลอมไว้ในอดีตก็ติดตัวมาด้วยเช่นกันแต่หลังจากทะลุเข้ามาอยู่ในนิยายไม่มีความจำเป็นต้องใช้มากขนาดนั้น สถานการณ์ในตอนนี้คือโอกาสที่จะได้ใช้อย่างไม่ต้องสงสัยหลังจากที่นางรู้ว่าเกิดโรคระบาดในค่ายทหารก็นับจำนวนสิ่งของทั้งหมดที่ตนเองมีมาแล้ว จำนวนมีไม่น้อยยามนี้นางเข้ามาในกระโจม สายตาตกลงบนร่างหมอหลวงจิน คนผู้นี้เปลือกนอกดูเหมือนร้อนใจคิดหาวิธีคลี่คลาย ความจริงกลับเหมือนจงใจยื้อเวลามากกว่าอาศัยความรู้สึกที่เฉียบไวของนาง มองปราดเดียวก็รู้ว่าคนผู้นี้ไม่ใช่คนดีอันใด!“ตอนนี้ความคืบหน้าเป็นอย่างไรบ้าง? อธิบายให้ข้าฟังหน่อยสิ” ซ่งรั่วเจินกล่าวอย่างตรงไปตรงมาหมอหลวงที่กำลังหารือกันอยู่ได้ยินเสียงดังมาจากข้างหลังก็หันหน้ามาโดยสัญชาตญาณ แล้วก็เห็นว่าซ่งรั่วเจินไม่รู้ว่ามาถึงตั้งแต่เมื่อใด บนใบหน้ายังสวมสิ่งของที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน จึงอดจะสงสัยไม่ได้“คารวะพระชายาฉู่อ๋อง!”“พระชาย

หมอหลวงหยางสงสัยใคร่รู้เกี่ยวกับหน้ากากเป็นทุนเดิม เห็นซ่งรั่วเจินให้เขามาชิ้นหนึ่งก็รับมาอย่างทะนุถนอม แล้วสวมโดยเลียนแบบวิธีที่นางสวม“พระชายาฉู่อ๋อง ไม่ทราบว่านี่ทำมาจากอะไรหรือ ถึงได้พิเศษเช่นนี้?”หมอหลวงหยางลูบคลำหน้ากากบนใบหน้าแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ จากนั้นก็ได้ยินซ่งรั่วเจินบอกเขาว่าต้องบีบขอบบนเล็กน้อย จะได้แนบจมูกได้ดีกว่าเดิม ก็ยิ่งอุทานด้วยความอัศจรรย์ใจนี่ดีกว่าที่พวกเขาใช้ผ้าเช็ดหน้าป้องกันในยามปกติมากนัก!“นี่คือหน้ากาก ข้าทำขึ้นมาโดยเฉพาะ” ซ่งรั่วเจินพูดประโยคเดียวกลบเกลื่อนไปแต่ชั่วขณะนี้ หมอหลวงหลายคนนั้นกลับยิ่งเลื่อมใสซ่งรั่วเจินกว่าเดิม สามารถมีความคิดที่น่าทึ่งเช่นนี้ได้ พระชายาฉู่อ๋องไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ ด้วย!นอกจากนี้ หลังจากพวกเขาสวมแล้วก็สามารถได้กลิ่นสมุนไพรจางๆ บนนั้น ไม่ได้ฉุนเสียดจมูก แต่กลับทำให้พวกเขารู้สึกจิตใจสงบอย่างประหลาดหมอหลวงจินเห็นสิ่งของที่ทุกคนสวมอยู่บนใบหน้าแล้วก็อดสงสัยไม่ได้ รอให้ซ่งรั่วเจินมอบให้เขาสักอัน แต่คิดไม่ถึงว่าหมอหลวงคนอื่นๆ ล้วนได้รับกันหมด มีเพียงเขาที่ไม่ได้รับ“พระชายาฉู่อ๋อง ของข้าเล่า?” หมอหลวงจินอดถามขึ้นมาไม่ได้

ของสิ่งหนึ่งข่มของอีกสิ่งจริงๆ ด้วยไม่ว่าเมื่อก่อนเสด็จพี่สามจะร้ายกาจแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์ อยู่ต่อหน้าพี่สะใภ้ก็ยังต้องเชื่อฟังแต่โดยดีซ่งรั่วเจินจับชีพจรให้ฉู่จวินถิงเสร็จแล้วก็พบว่าชีพจรของเขาแตกต่างจากทหารที่ติดโรคคนอื่นๆ ในใจยิ่งแน่ใจกว่าเดิมยามนั้น นางกวาดสายตาไปแล้วค่อยสังเกตเห็นฉู่อวิ๋นกุยที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลจึงกล่าวว่า “อวิ๋นอ๋อง พวกท่านติดโรคพร้อมกันหรือ?”“ใช่” ฉู่จวินถิงชิงตอบรับขึ้นมาก่อนทว่าซ่งรั่วเจินกลับไม่มองเขาแต่กล่าวกับฉู่อวิ๋นกุยว่า “หม่อมฉันจับชีพจรให้ท่านก่อน”ฉู่อวิ๋นกุยพยักหน้าน้อยๆ แล้วเหลือบมองฉู่จวินถิงอย่างได้ใจ ทำให้พี่สะใภ้โกรธแล้ว เกรงว่าเสด็จพี่คงง้อคนไม่สำเร็จในเร็วๆ นี้แน่ฉู่จวินถิงกล่าวอีกว่า “อวิ๋นกุยก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด ทั้งที่มาค่ายทหารพร้อมกัน ช่วงเวลาที่ติดโรคก็ไล่เลี่ยกัน แต่อาการของเขากลับรุนแรงกว่ามาก”“ทั้งอาเจียนและท้องร่วง ทั้งตัวคนแทบจะหมดสิ้นเรี่ยวแรงแล้ว ตอนนี้กระทั่งแรงจะพูดจาก็ยังไม่มี เจ้าอยากรู้อะไรก็ถามข้า ข้าจะตอบแทนเขาเอง”ฉู่อวิ๋นกุย “!!!”เขาก็มีศักดิ์ศรีเหมือนกันนะ?เขาอายุน้อยกว่าเสด็จพี่เสียอีก!แม้วรย

“ส่วนจวินถิง สาเหตุที่เขาไม่เป็นไร เป็นเพราะถุงหอมที่หม่อมฉันเคยให้เขาไปก่อนหน้านี้ ในนั้นใส่สมุนไพรชนิดต่างๆ เอาไว้”“หากพกติดตัวเป็นระยะเวลานานจะช่วยให้ร้อยพิษไม่กล้ำกราย”“มิน่าเล่า!” ฉู่อวิ๋นกุยเบิกตากว้าง “ข้านึกแล้วเชียวว่าเหตุใดอาการของเสด็จพี่จึงดีกว่าข้ามากขนาดนั้น ที่แท้ก็ไม่ใช่เพราะสุขภาพข้าอ่อนแอเกินไป!”หากเป็นเมื่อก่อน นี่ย่อมไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใดสำหรับเขา แต่ยามนี้ใกล้จะแต่งงานแล้ว ย่อมไม่อาจปล่อยให้คนเข้าใจผิดว่าสุขภาพตนเองไม่แข็งแรง ลือออกไปมิกลายเป็นเรื่องชวนขันหรอกรึ?ฉู่จวินถิงกลับก้มหน้ามองถุงหอมที่ตนเองพกไว้ นี่เป็นสิ่งที่เจินเอ๋อร์ปักให้เขาด้วยตัวเองเขาทะนุถนอมน้ำใจนี้ยิ่งนักจึงพกติดตัวตลอดเวลา คิดไม่ถึงเลยว่าสิ่งของข้างในจะมีสรรพคุณเลิศล้ำปานนี้!“หมายความว่ามีคนจงใจวางยาพิษในค่ายทหาร?”ฉู่จวินถิงได้สติคืนมาก็ตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ เดิมทีการเกิดขึ้นของโรคระบาดก็เต็มไปด้วยพิรุธมากอยู่แล้ว ตอนนี้ยังมีเรื่องเช่นนี้อีก ฝ่ายตรงข้ามช่างมีความสามารถโดยแท้!ฝีมือเช่นนี้...คนทั่วไปคิดวิธีการเช่นนี้ออกมาไม่ได้แน่ซ่งรั่วเจินพยักหน้าเล็กน้อย “หม่อมฉันค

ซ่งรั่วเจินเลือกอาหารขึ้นมายืนยันอย่างละเอียดยามนี้ ฉู่อวิ๋นกุยคืบคลานขึ้นมาจากเตียงแล้ว แม้จะอาเจียนเป็นเลือด แต่ทั้งตัวกลับรู้สึกดีขึ้นมากเหมือนที่พี่สะใภ้พูดไว้ไม่มีผิด!เขาหยิบตะเกียบเงินขึ้นมาทดสอบดูแล้วอดกล่าวขึ้นไม่ได้ว่า “ก่อนนี้ตอนที่ข้ากินข้าวก็ทดสอบพิษแล้ว แต่ก็ไม่พบอะไรเลยนี่นา”เขาว่าพลางยกตะเกียบเงินขึ้นมา แต่ก็ไม่เกิดความเปลี่ยนแปลงใดๆ“พิษบางชนิด ตะเกียบเงินไม่สามารถใช้ทดสอบได้ ในเมื่อฝ่ายตรงข้ามมีเจตนาวางยาพิษก็ย่อมคาดเดาไว้แล้วว่าพวกท่านจะใช้วิธีการเช่นนี้จึงจงใจหลีกเลี่ยง”ซ่งรั่วเจินแววตาจริงจัง สำหรับตอนนี้ คนส่วนใหญ่มักใช้เข็มเงินทดสอบพิษ แต่วิธีนี้กลับไม่สามารถทดสอบได้ผลกับพิษทุกชนิด“นอกจากนี้ สองวันมานี้ท่านก็ไม่ได้ไปที่อื่น แต่กลับถูกพิษ นอกจากอาหารก็คงไม่มีความเป็นไปได้อื่นแล้ว”ฉู่จวินถิงได้ยินคำพูดของภรรยาตนเองแล้วก็เห็นด้วยอย่างมาก “เดิมข้านึกว่าเป็นโรคระบาด ถ้าหากวางยาพิษ ทั้งยังสามารถวางยาพิษทหารมากมายปานนี้ มีแต่ต้องลงมือด้วยวิธีนี้เท่านั้นจึงจะได้ผลลัพธ์ดีที่สุด”อย่างไรเสีย ในค่ายทหารมีผู้คนมากมาย ย่อมไม่สามารถไปไล่วางยาพิษทีละคน ไม่เพียงแต่ช