The Other Woman of the CEO의 모든 챕터: 챕터 111 - 챕터 120

Habang tinatapos ni Alona ang kanyang trabaho sa araw na iyon, dahan-dahan niyang isinuong ang mga gamit na mayroon siya—mga papel, laptop, at ang mga design drafts. Mag-aalas-sais ng gabi, at handa na siyang umuwi, ngunit naramdaman niyang may isang pamilyar na presensya sa likod niya. Hindi na kailangan pang lumingon—alam niyang si Neil iyon. Lumingon siya kay Neil at nakita ang pilyong ngiti nito.Neil (tinutukso siya, may malalim na kalikutan): “Alona, hindi ka pa ba tapos? Wala ka bang plano magpahinga? Kasi kung maghihintay ka lang, baka mapagod ka pa, at kailangan mo akong tulungan.”Alona (nakakunot ang noo): “Neil, tama na! Bakit ba hindi ka pa rin tumitigil? Pauwi na ako, at mukhang hindi mo yata ako binibigyan ng pagkakataong mag-isa.”Neil (may malalim na ngiti, binanggit ang kanyang nararamdaman): “Saan ka pala nagpumunta noong nakaraang linggo? Isang linggo ka nawala. Na-miss kita ng sobra.”Akmang yayakapin sana siya ni Neil, ngunit mabilis na iniiwasan ni Alona ang ka

Pauwi na siya sa hotel nang mapansin ng kanyang kambal na tila umiyak ang kanilang mommy. Almusal pa lang ay puno na ng saya at tawanan, ngunit ngayon, ang kanyang mga mata ay puno ng luha at lungkot. Nakayuko habang papasok sa kanilang bahay, ramdam ang bigat sa kanyang dibdib. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, nagpatuloy siya sa paglakad, na parang tinatago ang mga luhang handang pumatak. Nang makita ng kambal ang kalungkutan sa kanyang mga mata, agad silang nagtakip ng pagmamahal at pagkabahalaNilapitan siya ni Gina, ang ina ni Alona, na may pag-aalala sa kanyang mga mata."Mommy, bakit po kayo umiiyak?" tanong ni Aniego, ang boses niya'y puno ng pag-unawa at pag-aalala.Naramdaman ni Gina ang bigat sa puso ng kanyang anak na si Alona, at alam niyang kailangan nitong ipahayag ang nararamdaman. Sa likod ng mga luha, nagpapahayag ito ng mas malalim na sakit at pagdaramdam.Emerald (tumatakbo papunta kay Alona, ang mga mata ay puno ng alalahanin):"Mommy, ok ka lang ba?" (Hinawakan a

Kinabukasan, si Alona ay naglakad papunta sa kanyang shop sa Makati, ngunit tila may kulang. Sa mga nakaraang araw, nasanay siya sa presensya ni Neil na laging nag-aabang sa kanya sa labas, kahit pa pilit niya itong iniiwasan. Ngayon, wala si Neil doon, at may bahagyang pangungulila siyang naramdaman—isang damdaming pilit niyang itinatanggi ngunit hindi niya maitago sa sarili.Alona (sa sarili, bahagyang nagtataka):"Bakit kaya wala siya ngayon?"Habang papasok siya sa shop, napansin niya ang ilang staff niya na napatingin sa kanya, parang may gustong sabihin ngunit pigil. Pinilit niyang magpakaseryoso at pumasok na sa loob, ngunit hindi niya maalis sa isip ang tanong kung bakit hindi dumating si Neil ngayon. Parang kakaibang bigat ang kanyang nararamdaman, isang pagkasabik na hindi niya gustong aminin.Pagdating sa kanyang opisina, kumuha siya ng kape at naupo, ngunit hindi mapakali ang kanyang puso. Ang kanyang kamay ay kusa pang pumunta sa kanyang telepono, halos tawagan si Neil, n

Sa kabila ng lahat ng sakit at pagdududa, sa kaibuturan ng puso ni Alona, naroon pa rin ang kanyang pagmamahal kay Neil—isang pagmamahal na, kahit gaano pa kahirap, ay pilit niyang tinatago. Ngunit sa kabila ng yakap na iyon, may mga tanong pa ring gumugulo sa kanyang isipan. Hindi niya alam kung paano at kung kailan mangyayari, ngunit isang bagay lang ang tiyak: hindi ganun kadali para kay Alona ang magpatawad. Hindi niya kayang kalimutan ang mga bagay na ginawa ni Neil sa kanya, at hindi pa rin siya naniniwala sa lahat ng mga sinasabi nitong pagbabago.Naisip ni Alona, “Magandang pakinggan ang lahat ng pangako ni Neil, pero wala akong nakitang pagbabago. Parang, go with the flow lang siya, ayon sa mood, at hindi totoo ang lahat ng mga sinasabi niya.” Tumugon ang kanyang puso, at naramdaman niyang may kalungkutan sa mga salitang iyon. Bagamat si Neil ay may malasakit at nagpapakita ng mga pagkilos ng pagmamahal, tila hindi pa rin siya nakakumbinsi. Ang mga sugat na iniwan ni Neil ay

Sa wakas, dumating ang araw na madidischarge na si Neil mula sa ospital. Ang buong linggong iyon ay punong-puno ng tensyon at alalahanin para kay Alona. Kahit na patuloy siyang nagtatrabaho, hindi niya maiwasang mag-alala sa kalagayan ni Neil, pati na rin sa sarili niyang emosyon. Hindi pa rin siya sigurado kung handa na ba siyang magpatawad, pero alam niyang kailangan niyang gawin ito para sa kanilang lahat.Ang araw ng discharge ay dumating, at naghintay si Alona sa ospital upang sunduin si Neil. Habang binabaybay niya ang daan papunta sa ospital, ang mga saloobin ni Alona ay magkahalong pag-aalala at kalituhan. Sa kabila ng lahat ng nangyari, alam niyang may malalim na bahagi ng puso niya na patuloy na nagmamahal kay Neil—isang pagmamahal na hindi niya kayang tanggalin, ngunit may takot din na baka hindi na muling magbabalik ang kanilang relasyon sa dati.Pagdating ni Alona sa ospital, agad niyang nakita si Neil na nakaupo sa kama. Ang katawan nito ay medyo matamlay at maputla pa,