Semua Bab บุตรชายตัวน้อยของบัณฑิตจาง: Bab 201 - Bab 210

“ท่านปู่ ข้ามาเยี่ยมขอรับ”จางอี้หมิงเอ่ยคล้ายเด็กน้อยไร้เดียงสา ราวกับไม่ได้รับรู้ถึงบรรยากาศอันน่าอึดอัดภายในห้องทำงานนี้แม้แต่น้อย เขาเดินจูงมือบิดาเข้าไปหาเถ้าแก่หลินไห่ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส“อี้เทา คารวะท่านพ่อบุญธรรม” จางอี้เทายกมือคารวะเถ้าแก่หลินเสียงทุ้มนุ่มนวลตามแบบฉบับของบัณฑิต“หมิงหมิงน้อย เจ้ามาเยี่ยมปู่เช่นนั้นหรือ อี้เทาเจ้าก็ตามสบายเถอะ”หลินไห่แย้มรอยยิ้ม ทั้งที่กำลังอารมณ์เสียจนถึงที่สุด แต่เมื่อหันไปตามเสียงของหลานรักก็ถึงกับรีบปรับสีหน้าเป็นอ่อนโยนโดยพลันและตอบรับบุตรชายบุญธรรมเช่นเดียวกัน“มิทราบว่าข้ากับหมิงเอ๋อร์มารบกวนอันใดท่านพ่อบุญธรรมหรือไม่ขอรับ” จางอี้เทาเอ่ยถามและนั่งลงที่เก้าอี้ข้าง ๆ เถ้าแก่หลินไห่ทว่าคนถูกถามยังไม่ทันได้ตอบอันใด ชายชราผู้เป็นแขกก็เอ่ยขัดขึ้นมาเสียก่อน“พวกเจ้าสองคนพ่อลูกคงเป็นจางอี้เทากับจางอี้หมิง บุตรและหลานบุญธรรมของเถ้าแก่หลินใช่หรือไม่”“มิทราบว่าท่านคือ...” จางอี้เทาได้ยินอีกฝ่ายเอ่ยจึงหันหน้าไปยกมือทำท่าทางคารวะพร้อมกับเอ่ยถามอย่างสุขุม“ท่านผู้นี้ คือท่านเกาจ้าน เป็นเจ้าของเหลาอาหารเฟิงฟู่ เหลาอาหารอันดับหนึ่งของเมืองไห่ถั

จางอี้หมิงมองดูแผ่นหลังของเกาจ้านเดินออกไปจากห้องทำงานอย่างไม่เร่งรีบ เมื่อมั่นใจว่าชายชราก้าวพ้นประตูไกลพอควรแล้ว เด็กน้อยจึงพูดคุยกับท่านปู่บุญธรรมอีกเล็กน้อยโดยมีจางอี้เทาร่วมวงสนทนาด้วยระหว่างถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ เถ้าแก่หลินเองก็กังวลเรื่องการแข่งขันเสียจนหน้านิ่วคิ้วขมวด ส่งผลให้อี้หมิงต้องรีบให้กำลังใจและบอกว่าตนจะจัดการเรื่องนี้เอง“เจ้าจะจัดการเรื่องการแข่งขันในนามเหลาอาหารซิ่งฝูหรือหมิงหมิง น้อย”“ขอรับ ท่านปู่อย่าได้เป็นกังวล” จางอี้หมิงแย้มรอยยิ้มกว้าง“ข้าจะทำอย่างสุดความสามารถเลยขอรับ”ได้ยินดังนั้นเถ้าแก่หลินก็เบาใจ เขาเชื่อในความรู้ความสามารถของหลานชาย ที่เหลาอาหารซิ่งฝูกลับมารุ่งเรืองเกินหน้าเหลาอาหารเฟิงฟู่ได้เช่นนี้ก็มาจากรายการอาหารชนิดใหม่ของบ้านจางทั้งนั้น ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าลึกๆแล้วเขาเองก็อยากให้เหลาอาหารซิ่งฝูเป็นเหลาอาหารอันดับหนึ่งในรุ่นของตนเองสักครั้งเช่นกันเมื่อสองปู่หลานปลอบใจกันจนเรียบร้อยแล้ว จางอี้หมิงจึงไปสอนอาหารชนิดใหม่ให้กับอู๋เจ๋อและบรรดาคนงานในครัวส่วนจางอี้เทาเดินทางไปพบเถ้าแก่เนี้ยเพื่อมอบจดหมายจากภรรยาและขอยกเลิกการรับทำงานให้กับเถ้าแก่เนี้

ในส่วนของจางอี้เทาเอง ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่าบุตรชายฉลาดเฉลียวขึ้นหลังกลับมาจากแดนสวรรค์ แต่กระนั้นก็ยิ้มมุมปากด้วยความพึงพอใจมิน้อยเช่นกันอ๋องน้อยถึงกับเบิกตากว้างจ้องมองไปยังน้องชายตัวเล็กด้วยความตื่นใจและทึ่งในความรู้ความสามารถ เขายอมรับในใจเงียบ ๆ ว่าตนเองยังสู้เด็กน้อยตรงหน้ามิได้จริง ๆ เช่นนั้นแล้วการเอามาเป็นน้องชาย การแสดงออกถึงความจริงใจยิ่งต้องกระทำอย่างที่สุดเขาจะปล่อยให้อัจฉริยะตัวน้อยเช่นนี้ไปอยู่ในมือคนอื่นได้เช่นไร ในอนาคตที่เขาได้ขึ้นครองราชย์ น้องชายผู้นี้จะต้องช่วยเหลือและให้คำปรึกษาได้ดีมากเป็นแน่คิดได้ดังนั้นอ๋องน้อยจึงหันพักตร์ไปทางบิดาซึ่งก็สบเข้ากับสายพระเนตรของหนิงอ๋องที่มองมายังบุตรชายในอุทรอยู่ก่อนแล้ว สายตาเช่นนี้ที่ผู้เป็นพ่อส่งมา อ๋องน้อยเข้าใจได้อย่างถ่องแท้และค้อมศีรษะให้เล็กน้อยเพื่อเป็นการขอบคุณที่พระบิดาได้ปูทางไว้ให้เขาเป็นอย่างดี“ข้าเข้าใจแล้ว ว่าการปลูกต้นลูกหนามจะทำให้ชาวไห่ถังมีรายได้มากขึ้นและทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนการที่วางไว้ ข้าจะไม่ถามว่าเจ้าวางแผนการผลิตเช่นไร จากการแก้ไขปัญหาในฤดูหนาวที่ผ่านมา ข้ามิมีข้อโต้แย้งในความสามารถของเจ้า ข้าในฐา

ดั่งสายลมพัดผ่าน สายน้ำมิเคยไหลกลับ กาลเวลาเคลื่อนคล้อยตามที่ควรจะเป็น เช้าวันนี้ในเมืองไห่ถังต่างคราคร่ำไปด้วยผู้คนทั้งชาวบ้าน คหบดี หรือข้าราชสำนัก ไม่ว่าจะเป็นชาวเมืองไห่ถังเองหรือชาวเมืองใกล้เคียงบรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนาน สมกับเป็นงานรื่นเริงประจำเมืองที่จะจัดขึ้นในทุกๆ ปีมีกลุ่มคนบางคนรับทายผลการพนันว่าเหลาอาหารไหนจะได้ตำแหน่งไปครอบครอง ถึงแม้ว่าจะมีการรับพนันแบบลับๆ ก็ตาม โดยเหลาอาหารเฟิงฟู่ยังคงเป็นที่นิยมของชาวเมือง เนื่องจากข่าวที่เหลาอาหารเฟิงฟู่ได้อดีตพ่อครัวหลวงมาเป็นพ่อครัวในการลงแข่งขันนั้นถูกกระพือออกไปให้รู้กันถ้วนหน้า ในส่วนของเหลาอาหารซิ่งฝูถึงแม้ว่าระยะเวลาหนึ่งปีมานี้จะมีลูกค้าหนาแน่น อาหารน่ากินและแปลกใหม่ก็ตาม แต่ก็เหมือนการแบ่งแยกชนชั้นว่าเป็นเหลาอาหารของชาวบ้านมากกว่า จึงยังคงเป็นรองเหลาอาหารเฟิงฟู่อยู่ขั้นหนึ่งณ ลานกลางเมือง ซึ่งเป็นสถานที่ในการจัดการแข่งขันการทำอาหาร บัดนี้ถูกแบ่งพื้นที่เป็นสองฝั่ง เจ้าเมืองได้เดินทางมาเป็นประจักษ์พยาน นอกจากนั้นยังมีหนิงอ๋อง อ๋องน้อยหนิงเทียน อาจารย์เทียน และพ่อครัวหลวงบางคนที่ท่านเจ้าเมืองได้เชิญมาเพื่อเป็นเกียรติแก่

ผ่านไปครึ่งชั่วยามไก่นึ่งของทางเหลาอาหารเฟิ่งฟูก็สุกได้ที่ เล่อหยุนจึงทำการรมชาเป็นขั้นตอนสุดท้าย เมื่อคำนวณเวลาโดยประมาณแล้ว ฝั่งของเขาจะเสร็จก่อนเวลาที่กำหนดถึงหนึ่งชั่วยามการรมชาทำได้ไม่ยาก เพียงแต่ก่อนทำการรมชา เล่อหยุนนำน้ำผึ้งผสมด้วยซีอิ๊วมาทาลงไปบนตัวไก่ที่นึ่งสุกแล้วเพื่อให้ตัวไก่มีสีสันสวยงาม หลังจากนั้นจึงนำข้าวสาร น้ำตาล และใบชาชั้นดีลงไปคั่วในหม้อจนน้ำตาลเริ่มละลาย เมื่อควันเริ่มลอยออกมาจึงนำหม้อนึ่งไก่ลงไปอบด้วย เขาใช้เวลาประมาณ 60 ลมหายใจ ก่อนจะยกหม้อลงจากเตาและทำการรมควันแบบนั้นไปอีกหนึ่งเค่อ เพียงเท่านี้ก็จะได้ปักษาล่องลมที่มีสีสันน่ากินและรสชาติล้ำเลิศแล้วเล่อหยุนตกแต่งอีกเพียงเล็กน้อย เขาทำการตัดชิ้นส่วนของปักษาล่องลมให้พอดีคำ ง่ายต่อการชิมของคณะผู้ตัดสิน นอกจากนำไปส่งให้กับคณะผู้ตัดสินแล้ว อาหารอีกหนึ่งชุดถูกนำไปขึ้นโต๊ะให้กับแขกผู้สูงศักดิ์ทั้งหลายได้ทดลองชิมเช่นกัน“ไก่ชิ้นนี้อร่อย นุ่ม หอมกลิ่นชาเมื่อกินกับข้าวร้อน ๆ เข้ากันได้อย่างลงตัว”“ในเมืองหน้าด่านเช่นนี้ เพียงอาหารที่อร่อยและใช้วัตถุดิบน้อย ก็เป็นสิ่งที่พ่อครัวต้องคิดถึงเช่นกัน ปักษาล่องลม ถือว่าได้คุ