Semua Bab ยอดหญิงในเงามาร: Bab 561 - Bab 570

ฮูหยินผู้เฒ่าชีเมื่อคลายความกังวลลงแล้ว ก็จับมือฮูหยินรองแน่น พลางจ้องมองอีกฝ่าย “เมื่อคืนแม่หนูหยวนไม่ค่อยสบาย ถูกส่งกลับเรือนที่เมืองหลวงตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดกับนางทั้งสิ้น”ฮูหยินรองชีเองก็นึกถึงชีหยวนขึ้นมาในทันทีจริง ๆตอนนี้ก็ได้ยินฮูหยินผู้เฒ่าย้ำหนักแน่นเช่นนี้ ใจของนางก็เต้นโครมครามขึ้นมา รีบกลืนน้ำลายแล้วพยักหน้ารับอย่างรวดเร็วและแล้วไม่นานนัก องครักษ์เสื้อแพรก็เข้ามายังเรือนกรรมฐาน เริ่มสอบถามรายละเอียดการเข้าออกเรือนตอนกลางคืนของทุกคน แยกสอบถามเป็นรายคนฮูหยินรองชีได้รับคำกำชับจากฮูหยินผู้เฒ่า ก็ยืนยันหนักแน่นว่าชีหยวนเริ่มไม่สบายตั้งแต่หัวค่ำ และลงเขาไปนานแล้วคนตระกูลชีตอนนี้เป็นตระกูลขุนนางผู้มีอำนาจใหม่ในราชสำนัก อีกทั้งเหล่าองครักษ์เสื้อแพรก็ล้วนได้รับคำสั่งมาแล้ว จึงไม่คิดจะทำให้เรื่องยุ่งยาก เพียงแค่สอบถามตามหน้าที่พอเป็นพิธี แล้วก็จากไปอย่างสุภาพฮูหยินรองเพิ่งรู้ตัวว่าฝ่ามือของตนเปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็นนั่นคือองค์หญิงเชียวนะ!องค์หญิง!สิ้นพระชนม์ไปเช่นนี้ได้อย่างไรกัน?!ในเวลานี้ ผู้ที่เกิดคำถามขึ้นในใจก็ไม่ใช่เพียงแค่ฮูหยิ

เขามองชีหยวนด้วยสายตาระแวดระวัง “ท่านจะทำอะไรหรือขอรับ?”ฆ่าองค์หญิงเป่าหรงนั้นสะใจไม่น้อยก็จริง แต่การที่ท่านอ๋องของพวกเขาตามเก็บงานนั้นมันไม่ง่ายเลยคุณหนูใหญ่ชีคงไม่ได้คิดจะไปฆ่าอ๋องฉีต่อหรอกกระมัง?!ในขณะนั้นเอง ด้านอ๋องฉีก็ได้รับข่าวการสิ้นพระชนม์ขององค์หญิงเป่าหรงริมฝีปากของเขาสั่นระริก ทั้งร่างสั่นเทาอย่างรุนแรงไม่ใช่เพราะหวาดกลัว แต่เป็นเพราะความโกรธความโกรธที่ไร้อำนาจที่จะตอบโต้เดิมทีเขาคิดว่าเมื่อชาตินี้ได้เกิดใหม่ จะสามารถก้าวไปถึงจุดหมายได้เร็วยิ่งกว่าเดิม หรือแม้แต่จับชีหยวนที่เคยหยิ่งผยองในอดีตให้มาอยู่ในกำมือได้แต่ไม่เลย ไม่มีอะไรเหลือเลย!กลับกลายเป็นจวนฉู่กั๋วกงและเสด็จแม่ของเขาที่ต้องมาตายจากไม่ใช่แค่พวกเขา ตอนนี้แม้องค์หญิงเป่าหรงก็ยังตายตามไปอีกคนชีหยวนจะต้องตามล้างผลาญกันให้สิ้นถึงเพียงนี้เชียวหรือ?!นางไม่มีมโนธรรมแม้แต่น้อยเลยจริง ๆ ถ้ามีมโนธรรมอยู่บ้าง ก็คงไม่ทำให้เรื่องราวโหดร้ายถึงเพียงนี้!ขันทีสวีเอ่ยเตือนเขาเสียงเบา “ท่านอ๋อง ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะเสียใจพ่ะย่ะค่ะ”อ๋องฉีหันมองผู้ติดตามคนสนิทของตนอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก ทั้งร่างของเขาเย็นเย

ตอนนี้จะถูกส่งไปที่ใด หรือได้องครักษ์มากน้อยแค่ไหนก็ไม่ใช่เรื่องที่อ๋องฉีจะมีสิทธิ์ต่อรองได้แค่ยังมีโอกาสได้ไปก็นับว่าดีแล้ว อ๋องฉีน้ำตาไหลไม่ขาดสาย โขกศีรษะต่อหน้าฮ่องเต้หย่งชาง “ลูกอกตัญญู ทำให้เสด็จพ่อผิดหวัง! ขอเสด็จพ่อทรงเห็นแก่เสด็จแม่ วันหน้าได้โปรดเมตตาดูแลหมิงเฉิงกับหย่งหรง พวกเขายังเด็กนัก...”เวลานี้ ยิ่งอ๋องฉีแสดงออกว่าห่วงใยน้อง ๆ มากเท่าไร ฮ่องเต้หย่งชางก็ยิ่งพระทัยอ่อนลงเท่านั้นก่อนมาเข้าเฝ้า เขาไตร่ตรองอยู่ในใจนับครั้งไม่ถ้วน ว่าควรร้องไห้อย่างไรถึงจะเรียกความเวทนาจากฮ่องเต้หย่งให้ได้มากที่สุด และพอคิดถึงชีหยวนขึ้นมา ในอกอ๋องฉีก็ยิ่งเจ็บปวดขึ้นมา น้ำตาที่ไหลพรากตอนนี้ก็กลายเป็นของจริงฮ่องเต้หย่งชางทอดพระเนตรพระโอรสที่ถึงกับร้องไห้จนมีฟองน้ำมูก จ้องอยู่เนิ่นนาน ในที่สุดก็ปรับน้ำเสียงให้นุ่มลงเล็กน้อย ตรัสว่า “อาหลิง เรารู้ว่าในใจของเจ้าย่อมไม่พอใจ เราเข้าใจ เราก็รู้ดีว่าที่ผ่านมาเจ้าถูกตามใจมากไปจนเคยตัว แต่ต่อจากนี้ไป เจ้าต้องจำคำพูดที่เจ้าพูดวันนี้ไว้ให้ขึ้นใจ”แต่ก่อนพระองค์เคยเอนเอียงมาทางอ๋องฉีมากกว่ารัชทายาทจริง ๆจะให้ทำอย่างไรได้เล่า ก่อนที่เซียวอวิ๋นถิง

เซียวอวิ๋นถิงเล่าเรื่องที่พระชายาหลิ่วถูกจวนฉู่กั๋วกงทำร้ายให้ฮองเฮาเฝิงฟัง เล่าไปจนถึงเรื่องที่พระชายาหลิ่วขอไปบำเพ็ญเพียรจำศีลที่อารามเต๋าด้วยตนเองฮองเฮาเฝิงนิ่งงันไปชั่วขณะ ก่อนจะปิดหน้าร้องไห้โฮเหล่าข้าราชบริพารที่เห็นต่างก็รู้สึกเจ็บปวดสะท้อนใจเซียวอวิ๋นถิงคุกเข่าอยู่ข้างฮองเฮาเฝิง พยายามเกลี้ยกล่อมให้นางใจเย็นลงฮองเฮาเฝิงกุมมือของเซียวอวิ๋นถิงแน่น “ครานั้นข้าก็บอกแล้วว่าเรื่องนี้ไม่มีทางเป็นฝีมือของพ่อข้า ยิ่งไม่ใช่ฝีมือพี่ชายข้าแน่ วันนี้กาลเวลาล่วงเลยไปหลายปีแล้ว ในที่สุดตระกูลเฝิงก็ได้รับความยุติธรรมเสียที!”เซียวอวิ๋นถิงรีบพูด “ใช่แล้วขอรับ ดังนั้นเสด็จย่าอย่าได้เสียใจ...”ฮองเฮาเฝิงดวงตาแดงก่ำ กำมือเซียวอวิ๋นถิงแน่นกว่าเดิม “ข้าจะไม่เสียใจได้อย่างไร? ท่านพ่อของข้าอายุมากแล้ว แคว้นเตียนก็เต็มไปด้วยไอพิษ พวกอันหนานก็จ้องจะเล่นงาน ท่านพ่อไปแคว้นเตียนก็ไม่มีชีวิตได้กลับมาอีก! ไม่นานพี่ชายข้าก็จากไป... ญาติพี่น้องของข้า ตลอดหลายปีมานี้ตายกันไปแล้วกี่คนแล้วเล่า?”ที่เซียวอวิ๋นถิงมาหาได้ แน่นอนว่าต้องมาจากความคิดของฮ่องเต้หย่งชางอยู่กินกันมาหลายปี ฮองเฮาเฝิงย่อมเข้าใจด

แม้จะไม่ส่งอาวุธปืนให้พวกมัน แต่พวกมันก็ยังสามารถซื้อเหล็ก เส้นเอ็นวัว เขาวัว และของพวกนี้ที่ใช้ทำธนูจากต้าโจวได้อยู่ดีไล่เฉิงหลงก็พลันเข้าใจขึ้นมาไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมชีหยวนถึงได้ฆ่าชินอ๋องหวยเหลียง แถมยังมั่นใจนักว่าทางราชสำนักจะไม่สอบสวนเรื่องนี้อย่างเข้มงวดแน่นอน ที่แท้นางก็หาคนรับผิดชอบชินอ๋องหวยเหลียงเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว!สตรีคนนี้จะเกินไปแล้ว สมองของนางทำมาจากสิ่งใดกัน?ไฉนเดินไปแค่ก้าวเดียว แต่กลับวางแผนล่วงหน้าถึงสิบก้าวแล้ว?ตอนที่นางนอนก็ยังลืมตาคิดแผนอยู่กระมัง?ชีหยวนคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม มองสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเขา “ดังนั้น ตอนนี้ใต้เท้าไล่เข้าใจแล้วใช่หรือไม่? ข้าชวนท่านมาวันนี้ก็เพื่อให้การตายของชินอ๋องหวยเหลียง มีคนยอมแบกรับความผิดอย่างเต็มใจ ให้พวกมันฆ่ากันเอง ไม่ดีกว่าหรือ?”ไล่เฉิงหลงก็พลันเข้าใจเจตนาของชีหยวนให้ตระกูลยามานะ แบกรับข้อหาฆ่าชินอ๋องหวยเหลียง เมื่อข่าวนี้ไปถึงตงอิ๋ง กลุ่มที่อยู่ฝ่ายชินอ๋องหวยเหลียงจะต้องชิงชังตระกูลยามานะเข้าไส้ถึงตอนนั้น ต้าโจวเพียงแค่ยื่นมือช่วยเหลือตระกูลยามานะพอตอนที่ตระกูลยามานะเริ่มได้เปรียบ ก็ช่วยฝ่ายชินอ๋องหวยเหลีย