Semua Bab วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Bab 601 - Bab 606

เถี่ยจู้หันไปมองข้างหลัง กล่าวว่า "คนนี้น่ะเหรอ เขาเป็นศิษย์ใหม่ที่ข้ารับมาเมื่อไม่กี่เดือนก่อน แม้จะพูดไม่ได้ แต่ฉลาดมาก มือไม้ก็ว่องไว" "ศิษย์ข้า เข้ามาให้เจ้านายดูหน้าตาเจ้าหน่อย" เถี่ยจู้โบกมือเรียกคนที่อยู่หลังสุด "เร็วเข้า เดี๋ยวทำงานเสร็จแล้ว เจ้านายก็ยังไม่รู้ว่าเจ้าหน้าตาเป็นอย่างไร" คนผู้นั้นเดินมาอย่างเชื่องช้า ดูเหมือนไม่อยากให้ผู้อื่นเห็นใบหน้า จึงก้มหน้าต่ำมาก เถี่ยจู้จับแขนเขา ดึงมาข้างหน้า พูดกับเจียงซุ่ยฮวนอย่างจนใจ "ตอนเขาเพิ่งมา ยังดีอยู่ แต่ภายหลังเพราะพูดไม่ได้ ถูกเจ้านายหลายคนรังเกียจ จึงเริ่มไม่ชอบเจอผู้คนขอรับ" เจียงซุ่ยฮวนกล่าว "ไม่เป็นไร พูดได้หรือไม่ได้ไม่สำคัญ ขอเพียงมีนิสัยดี ทำงานคล่องแคล่วก็พอ" เมื่อได้ยินเสียงเจียงซุ่ยฮวน ร่างของเขาสะดุ้งโดยพลัน ผงกศีรษะขึ้นทันที เมื่อเห็นใบหน้าเจียงซุ่ยฮวน เขาก็ตื่นเต้นมาก ชี้นิ้วไปที่เจียงซุ่ยฮวน แล้วหันไปยิ้มให้คนข้าง ๆ เจียงซุ่ยฮวนก็ประหลาดใจเช่นกัน กล่าวว่า "เจ้าคือเถี่ยหนิว ใช่ไหม" เถี่ยหนิวชี้นิ้วมาที่ตัวเอง พยักหน้าอย่างแรงสองครั้ง "คุณหนู ท่านรู้จักเขาหรือขอรับ" เถี่ยจู้ถาม "เคยเจอกันครั้งหนึ่ง

เจียงซุ่ยฮวนประคองถ้วยชาด้วยสองมือ ยิ้มพลางสนทนากับสองคนที่นั่งตรงข้าม เมื่อถามถึงเรื่องที่เสวียหลิงตั้งใจจะสู่ขอเมื่อไร ว่านเมิ่งเยียนก็อายแล้วก้มหน้าลง เสวียหลิงหัวเราะอย่างสดใส กำลังจะเอ่ยปากตอบ ข้างกายก็ปรากฏสตรีงดงามอรชรผู้หนึ่ง สตรีผู้นั้นทั้งตกใจทั้งดีใจ "พี่เสวียหลิงเจ้าคะ เป็นท่านหรือไม่" เมื่อเสวียหลิงเห็นสตรีผู้นั้น รอยยิ้มบนใบหน้าก็หายไปสิ้น เพียงตอบเย็นชาเบา ๆ เป็นเสียง "อืม" ดวงตาของสตรีผู้นั้นแดงเรื่อเล็กน้อย กล่าวเสียงอ่อนโยน "พี่เสวียหลิง นับแต่รู้ว่าท่านบาดเจ็บ ข้าก็กังวลถึงท่านทุกวัน" "บัดนี้เห็นท่านหายดีแล้ว ข้าดีใจแทนท่านจริง ๆ" ว่านเมิ่งเยียนถามเบา ๆ "เสวียหลิง คุณหนูท่านนี้คือผู้ใดหรือ" เสวียหลิงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าว "นางคือธิดาของโจวกุ้ยเฟย องค์หญิงจิ่นอวี๋" เจียงซุ่ยฮวนที่นั่งดื่มชาอยู่ตรงข้าม เกือบสำลัก จิ่นอวี๋ ไม่ใช่น้องสาวในนามของฉู่เฉินดอกหรือ ได้ยินว่าเสวียหลิงกับจิ่นอวี๋เคยหมั้นหมายกัน แต่หลังจากเขาถูกพิษแมงป่องเลือด นางไม่เพียงไม่เคยไปเยี่ยม ยังรีบร้อนขอให้ฮองเฮายกเลิกการหมั้นหมาย จริง ๆ แล้วก็เป็นเรื่องปกติ การหมั้นหมายของทั้งสอง

ว่านเมิ่งเยียนยังคงจมอยู่ในความปีติและความใฝ่ฝันถึงอนาคต จึงไม่ได้ยินเสียงตะโกนจากชั้นล่าง จนกระทั่งได้ยินประโยค "เกิดเรื่องใหญ่แล้ว" หัวใจของนางกระตุก รีบพุ่งไปที่หน้าต่าง สองมือจับกรอบหน้าต่างมองลงไปข้างล่าง เสวียหลิงประคองบ่าวที่หอบแฮ่ก ๆ ขมวดคิ้วกล่าว "ลุงเจ้า ท่านอย่าร้อนใจ ค่อย ๆ พูด เกิดอะไรขึ้น" ลุงเจ้าเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก กล่าวว่า "คุณชาย ข้าอธิบายไม่หมดในสองสามประโยค ท่านรีบกลับจวนเถิด ท่านพ่อท่านแม่รอท่านอยู่ขอรับ" เสวียหลิงมองฝูงชนที่กำลังสนุกสนาน สีหน้าลังเลเล็กน้อย วันนี้เป็นวันแรกที่ร้านหรงเยว่เก๋อเปิด และว่านเมิ่งเยียนเป็นหนึ่งในเจ้าของร้าน แม้จะถือหุ้นไม่มาก แต่นางชอบที่นี่มาก ทุ่มเทหยาดเหงื่อไม่น้อยเพื่อร้านนี้ ในวันสำคัญเช่นนี้ เสวียหลิงไม่อยากพลาดไป "เสวียหลิง" เสียงของว่านเมิ่งเยียนดังจากเบื้องบน เสวียหลิงเงยหน้า สบตากับว่านเมิ่งเยียนที่หน้าต่างชั้นสอง ว่านเมิ่งเยียนมองเขาอย่างกังวล "เจ้ารีบกลับไปเถิด" "แล้วเจ้า..." "ข้าไม่เป็นไร" ว่านเมิ่งเยียนขัดคำพูดเสวียหลิง ชี้ไปที่เจียงซุ่ยฮวนข้างกาย "ที่นี่มีอาฮวนอยู่กับข้า พอแล้ว" "ได้ ข้าจะกลับไปก่อน