Semua Bab วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี: Bab 791 - Bab 800

"เจ้าชอบก็ดีแล้ว... ถือเสียว่าองค์ชายเป่ยโม่นั้น ยังเคียงข้างเจ้าอยู่เสมอมา""อืม" เจียงซุ่ยฮวนโอบกอดนางเบา ๆ "ขอบใจเจ้ามาก"ยวี่จี๋ที่รออยู่หน้าประตูมานาน เห็นว่าได้เวลาแล้วจึงกล่าวขึ้นว่า "คุณหนู แม่ทัพฉีหยวนก็มาด้วยขอรับ"รอยยิ้มบนใบหน้าเจียงซุ่ยฮวนแปรเปลี่ยนเป็นแข็งทื่อ “เขามาทำไม”จางรั่วรั่วแลบลิ้นอย่างรู้สึกผิด เอ่ยอย่างลังเลว่า “ซุ่ยฮวน เขามากับข้าน่ะ”“ระหว่างทางกลับ ข้าบังเอิญชนเขาเข้า แล้วถูกม้าล้มทับขา แม้เขาจะช่วยรักษาให้แล้ว แต่ข้ายังขี่ม้าไม่ถนัด เลยขอให้เขาพาข้ามาที่นี่”“พอมาถึงที่นี่ ข้าถึงรู้ว่าเขาเองก็มีเรื่องอยากพูดกับเจ้า”จางรั่วรั่วเงยหน้ามองเจียงซุ่ยฮวนแวบหนึ่ง “ซุ่ยฮวน...เจ้าจะไม่โกรธใช่ไหม”เจียงซุ่ยฮวนกล่าว “เจ้าตกม้าเพราะต้องการมอบของขวัญวันเกิดให้ข้า เช่นนี้ข้าจะโกรธได้อย่างไร”“โล่งอกไปที” จางรั่วรั่วลูบอกตนเองเบา ๆ “ข้ารู้ว่าพวกเจ้าไม่ค่อยถูกกัน ตลอดทางข้าก็แทบไม่พูดกับเขาเลย”“ไม่เป็นไร ไม่ต้องใส่ใจ” เจียงซุ่ยฮวนลุกขึ้นไปส่ง “ข้าให้ยวี่จี๋ขับรถม้าไปส่งเจ้าเอง”“อื้ม ๆ”เดิมทีเจียงซุ่ยฮวนไม่คิดจะออกไป แต่ยวี่จี๋เอ่ยว่า “แม่ทัพฉีหยวนฝากข้าว่า

“ไม่ว่าเจ้าจะยอมรับข้าหรือไม่ ข้าก็จะทำดีต่อเจ้าเป็นเท่าทวีคูณ!”แววตาและน้ำเสียงของเขาจริงใจนัก จนเจียงซุ่ยฮวนมองออกว่าเขาพูดจากใจจริง นางจึงเอ่ยถามอีกครั้งว่า “ในภายภาคหน้า หากข้าขัดแย้งกับผู้ใด เจ้าจะอยู่ข้างข้าหรือไม่”“แน่นอนอยู่แล้ว” เขาตอบโดยไม่ต้องไตร่ตรอง “เจ้าคือน้องสาวของข้า ข้าย่อมอยู่ข้างเจ้าเป็นธรรมดา!”“ดี” เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้าเบา ๆ “ข้าจะบอกเจ้าว่าบิดาของเสี่ยวถังหยวนคือผู้ใด แต่เจ้าต้องปิดเป็นความลับ”เจียงอวี่กล่าวว่า “ข้า เจียงอวี่ ขอสัตย์สาบานต่อฟ้าว่าจะไม่มีวันแพร่งพรายเรื่องนี้แก่ผู้ใด หากข้าผิดคำสาบาน ก็ขอให้ข้าตายใต้คมดาบของศัตรู!”คำสาบานนี้หนักหนานัก เจียงซุ่ยฮวนเชื่อว่าเขาเป็นคนรักษาสัจจะ นางจึงกล่าวช้า ๆ ว่า “บิดาของเสี่ยวถังหยวนคือ... องค์ชายเป่ยโม่...กู้จิ่น”เขานิ่งงันไปครู่ใหญ่ ไม่อาจเรียกสติกลับคืนมาได้เจียงซุ่ยฮวนหาได้ประหลาดใจไม่ นางให้แม่นมพาเสี่ยวถังหยวนกลับเข้าไปราวหนึ่งก้านธูปผ่านไป เจียงอวี่จึงได้สติ พลางถามด้วยความไม่เชื่อว่า “เป็น...องค์ชายเป่ยโม่เช่นนั้นหรือ! พวกเจ้าคบหากันตั้งแต่เมื่อใด”“เอ่อ…” เจียงซุ่ยฮวนลูบจมูกเบา ๆ “เรื่องมันย

“เรื่องนี้ข้าไม่อาจทราบได้...ชู่วว! ระวังจะมีคนเจตนาไม่ดีได้ยินเข้า หากถูกฟ้องร้องขึ้นมา คงยุ่งยากนัก”ด้านนอกเงียบลงครู่หนึ่ง ก่อนจะมีเสียงผู้คนพูดขึ้นอีกว่า “พวกเจ้าจำได้หรือไม่ ในพิธีบวงสรวงใหญ่ครั้งก่อน ราชครูได้ทำนายไว้ว่าเป็นลางร้าย”“จำได้สิ ตอนนั้นผู้คนต่างพากันตื่นตระหนก โชคยังดีที่ท่านราชครูกล่าวว่าจะคลี่คลายภายในหนึ่งเดือน ทุกคนจึงค่อยเบาใจลง”“ตอนนี้ก็ใกล้จะครบกำหนดเดือนหนึ่งแล้ว ฝ่าบาททรงรับสั่งว่าอีกเจ็ดวันจะเสด็จไปยังหอบูชาฟ้าอีกครั้ง เพื่อสะสางลางร้าย และประกอบพิธีฝังฮงเฮาอย่างสมเกียรติ”“……”เสียงสนทนาด้านนอกประตูค่อย ๆ เงียบลง เจียงซุ่ยฮวนนิ่งคิดครู่หนึ่งจึงลุกไปเปิดประตูออกนับแต่กู้จิ่นจากไป ก็ไม่มีผู้ใดเล่าเรื่องราวในวังให้นางทราบอีกแล้ว แม้ชางอี้จะรู้ แต่ก็มักยุ่งจนไม่มีเวลามาหานางดังนั้น แหล่งข่าวใหม่ของนางจึงกลายเป็นบรรดาลูกค้าที่ร้านหรงเยว่เก๋อลูกค้าเหล่านี้ล้วนเป็นฮูหยินของขุนนาง ข้อมูลที่พวกนางพูดจึงเชื่อถือได้ถึงแปดถึงเก้าส่วนจากสิบส่วนพอถึงยามเที่ยง เจียงซุ่ยฮวนก็เอนตัวบนนั่งบนเก้าอี้ ขบคิดเรื่องที่ได้ยินมาไยฝ่าบาทจึงส่งฉู่เจวี๋ยกับฉู่ชิวไปเมื

ฉู่เฉินยิ้มด้วยความดีใจ “เรื่องนี้ให้ข้าจัดการได้เลย เจ้าวางใจเถิด”“อยู่บ้านทุกวันจนเบื่อจะตายอยู่แล้ว วันนี้ในที่สุดข้าก็ได้ออกมาทำงานสักที!”เขายกเก้าอี้เตี้ยออกมานั่งเฝ้าหน้าประตู ผ่านไปไม่นาน ชายชราผู้พูดด้วยสำเนียงแปร่งก็เดินเข้ามาถามว่า “ที่นี่กำลังรับคนทำงานใช่หรือไม่”“อะไรนะ” ฉู่เฉินนึกอยู่พักหนึ่งก่อนโบกมือปฏิเสธ “ลุง ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่จะหารับคน”ชายชราหันหน้ามาขมวดคิ้ว “อ้าว ที่หน้าประตูเขียนไว้ไม่ใช่หรือ กำลังรับสมัครคนงาน เดือนละสามสิบตำลึง”คราวนี้ฉู่เฉินเข้าใจแล้ว จึงพยักหน้า “ใช่แล้วลุง ที่นี่กำลังรับสมัครคนงาน ท่านจะให้ลูกหลานมาสมัครหรือ”“ข้าดูไม่เหมาะสมหรือ” ชายชราถามกลับ“ท่านงั้นหรือ” ฉู่เฉินพิจารณาอีกฝ่าย ชุดที่ชายชราสวมใส่นั้นบางและขาด แม้จะซักอย่างสะอาดสะอ้าน แต่ก็ยังดูออกว่าเขายากจนฉู่เฉินเริ่มสงสัย แม้ในเมืองหลวงแม้จะมีคนยากจนอยู่บ้าง แต่ก็มักอยู่กันอีกฟากหนึ่งของเมือง แทบไม่มาถึงย่านนี้เลยอีกทั้งสำเนียงพูดของชายชราก็ไม่ใช่คนเมืองหลวง แล้วคนแก่ป่านนี้จะมาสมัครงานถึงที่นี่ทำไมกันด้วยความสงสัย เขาจึงถามว่า “ลุงอายุเท่าไหร่แล้ว มาจากที่ใด”ชายชราไอ

เจียงอวี่ถึงกับประหลาดใจ ชี้มาทางตนเองพลางถามว่า “ข้าก็ไปด้วยได้หรือ”เจียงซุ่ยฮวนเปิดสมุดบัญชีพลางพลิกดู พอได้ยินเช่นนั้นก็มิได้เงยหน้าขึ้น ตอบเรียบ ๆ ว่า “หากท่านไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร ข้ามิได้บังคับ”“ไป ๆ ๆ !” เจียงอวี่พยักหน้ารัว “ข้าไป!”“ดี เช่นนั้นก็ไปกันเถอะ” เจียงซุ่ยฮวนเก็บสมุดบัญชี ลุกขึ้นหยิบม้วนภาพและกล่องส่งให้ลิ่วลู่ “เจ้าช่วยเอาสองสิ่งนี้ไปไว้บนรถม้าให้ข้าด้วย”“ระวังหน่อย อย่าให้ยับเชียว”พอเห็นนางใส่ใจภาพวาดนี้ถึงเพียงนี้ เจียงอวี่ก็พลันปลาบปลื้มในใจขณะนั้น ไป๋หลีอุ้มเสี่ยวถังหยวนเดินลงมาจากชั้นบน พลางกล่าวอย่างลนลานว่า “คุณหนูน้อยดูเหมือนจะหิว เอากระพรวนยัดใส่ปากเพคะ”เจียงซุ่ยฮวนรับตัวเสี่ยวถังหยวนมาไว้ในอ้อมแขน แล้วสั่งไป๋หลีว่า “ไปตามแม่นมกับยวี่จี๋พวกนั้นมาด้วย เราจะกินข้าวเย็นด้วยกันที่หอเยว่ฟาง”“แล้วก็ช่วยเอาของในรถม้าไปวางไว้บนชั้นหนังสือในห้องหนังสือด้วย”“เพคะ” ไป๋หลีรับคำ ก่อนจะหมุนตัวออกไป จูงรถม้าจากไปเจียงอวี่ลูบจมูกตัวเองอย่างเก้อเขิน เดิมทีเขานึกว่าเจียงซุ่ยฮวนเริ่มเห็นเขาเป็นพี่ชายแล้ว ถึงได้เชิญไปกินข้าวด้วยคาดไม่ถึง แม้แต่พ่อบ้านกับแม่