Semua Bab พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี: Bab 731 - Bab 740

หลังจากฮ่องเต้เสด็จไปแล้ว องค์หญิงซูหยวนก็พาเฉียวเนี่ยนขอตัวกลับไปด้วยเมื่อเดินจนพ้นออกมาจากเรือนนอนของฮองเฮา เฉียวเนี่ยนก็เห็นนางกำนัลอวิ๋นเอ๋อร์นำเหล่าขันทีนางกำนัลคนอื่นๆ เดินช้าลงอย่างจงใจ ก็รู้ได้ทันทีว่าองค์หญิงซูหยวนมีเรื่องจะพูดกับนางเป็นดังที่คิดไว้ไม่มีผิดเมื่อรอจนคนอื่นๆ อยู่ห่างออกไปราวสิบก้าวแล้ว องค์หญิงซูหยวนจึงเอ่ยขึ้น “การปรับสมดุลร่างกายให้เสด็จพ่อ ย่อมไม่เหมือนกับการรักษานางสนมในวังหลัง หากมิใช่เพราะวันนี้ข้าเอ่ยปาก ด้วยฐานะเพียงหมอหญิงต่ำต้อยอย่างเจ้า ย่อมไม่มีทางได้ใกล้ชิดเสด็จพ่อ”เฉียวเนี่ยนรู้ดีว่าองค์หญิงซูหยวนกำลังยกยอตนเองคนอื่นอาจไม่มีทางได้โอกาสนี้ แต่ด้วยฐานะ ‘ศิษย์หมอเทวดา’ ของนาง การเข้าใกล้ฮ่องเต้นั้นไม่ใช่เรื่องยากแต่คำเหล่านี้นางย่อมไม่อาจพูดออกมาได้ จึงเพียงตอบรับอย่างนอบน้อม “เพคะ เป็นเพราะองค์หญิงทรงเมตตาช่วยเหลือ”องค์หญิงซูหยวนยกริมฝีปากยิ้ม แล้วจึงกล่าวต่อ “เจ้าทำให้ดีเถิด รอจนเสด็จพ่อตรัสชมสักคำ จะให้เจ้าขึ้นเป็นหมอหลวงก็ไม่ใช่เรื่องยาก” พูดถึงตรงนี้ องค์หญิงซูหยวนก็ดูราวกับนึกอะไรขึ้นได้ “จริงสิ หมอหลวงเซวียก็อายุมากแล้ว อีกไม่กี่ป

เต๋อกุ้ยเฟยตบฉาดนั้นแรงมาก ถึงขนาดตอนที่นางไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ครึ่งหน้าข้างหนึ่งก็บวมโปนขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดฮ่องเต้ย่อมทรงได้ยินเรื่องเต๋อกุ้ยเฟยตบหน้าเฉียวเนี่ยนอยู่แล้ว ตอนนี้เมื่อทอดพระเนตรใบหน้าของเฉียวเนี่ยน คิ้วก็ขมวดเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว “ร้ายแรงถึงเพียงนี้เชียวรึ?”เฉียวเนี่ยนยิ้มมุมปาก “ไม่เป็นไรเพคะ หม่อมฉันทายาแล้ว”ความจริงนางยังไม่ได้ทายารักษาบาดแผลที่ปรุงตามตำรับในตําราแพทย์ที่อาจารย์ให้มา ขอเพียงทาทิ้งไว้ไม่นาน อาการบวมแดงก็จะหายไปหมดสิ้นแต่นางก็ตั้งใจให้หน้าบวมมาครึ่งซีก ตั้งใจพูดโกหกว่าทายาแล้ว ตั้งใจอยากให้ฮ่องเต้แสดงสีพระพักตร์เช่นที่เห็นนี้ออกมาไม่พอพระทัย กังวลใจ และมีความรู้สึกผิดอยู่เล็กน้อยไม่ต้องมาก แค่เพียงเล็กน้อยก็พอได้ยินเพียงฮ่องเต้ถอนพระทัยเฮือกหนึ่ง “เราส่งคนไปตรวจสอบแล้ว ตอนซุนเซี่ยนตาย เจ้าก็ยังอยู่ในวัง ไม่มีเวลาไปลงมือกระทำ ยิ่งกว่านั้นด้วยฝีมือของเจ้า จะไปประมือกับซุนเซี่ยนได้อย่างไร?”อย่างไรเสียซุนเซี่ยนก็เคยเป็นถึงผู้บัญชาการกองทหารรักษาพระองค์ จะมาตายด้วยมือคนด้อยฝีมืออย่างเฉียวเนี่ยนได้อย่างไร?พูดถึงตรงนี้ ฮ่องเต้ก็ถอนพระทัยอีก

เรื่องนี้เช่นนั้นรึ!เฉียวเนี่ยนมีท่าทีประหลาดใจเล็กน้อยขณะมองเต๋อกุ้ยเฟยนางเดิมทีคิดว่าเต๋อกุ้ยเฟยจะสั่งให้นางทำเรื่องเลวร้ายขัดต่อฟ้าดิน ด้วยเหตุนี้จึงยังไม่ตอบรับในทันที เพียงรอฟังว่าเต๋อกุ้ยเฟยจะพูดอะไรแล้วค่อยตัดสินใจกลับคาดไม่ถึงว่า เต๋อกุ้ยเฟยกลับสั่งให้นางไปปกป้องหญิงอื่นในวังอีกคนหนึ่งอาจเพราะมองเห็นความประหลาดใจบนใบหน้าของเฉียวเนี่ยน เต๋อกุ้ยเฟยจึงยิ้มออกมา “สวีเหม่ยเหรินผู้นั้น เดิมทีก็เป็นคนในตำหนักของข้า ก่อนหน้านี้ก็คอยปรนนิบัติอยู่ข้างกายข้า เพียงแต่เมื่อเจ็ดเดือนก่อน ฮ่องเต้เสวยสุราจนเมามาย นึกว่านางเป็นข้า จึงได้...”กล่าวถึงเรื่องนี้ เต๋อกุ้ยเฟยก็ถอนใจ “หญิงสาวดีๆ คนหนึ่ง เดิมทีก็ควรปล่อยออกจากวังเมื่อถึงวัยสมควร ใครจะคิดว่านางกลับต้องมาเจอเรื่องเช่นนี้! ยิ่งไปกว่านั้น ฮ่องเต้ยังโยนความผิดทั้งหมดลงที่นาง หากไม่ใช่เพราะข้าร้องขอไว้ เกรงว่าคงได้รับพระราชทานโทษตายไปแล้ว”ได้ฟังดังนั้น เฉียวเนี่ยนก็ขมวดคิ้วเป็นปมเพราะฉะนั้น สวีเหม่ยเหรินคนนั้นก็คงอายุไล่เลี่ยกับนาง กลับถูกชายวัยคราวเดียวกับบิดาทำลายพรหมจรรย์ทั้งยังถึงขั้นเกือบต้องสังเวยชีวิตเพราะเรื่องนั้น!

เฉียวเนี่ยนไม่รู้ว่าเซียวเหิงมาถึงตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ว่าเป็นตอนที่เซียวเหอกำลังทายาให้นาง หรือเป็นตอนที่กำลังเป่าบาดแผลให้นางแต่ดูจากสีหน้าเขาก็รู้ว่า เซียวเหิงน่าจะโกรธไม่น้อยแววตาคู่นั้นที่มองนาง ราวกับอยากจะชักดาบออกมาแทงนางให้ตายเสียให้ได้เมื่อเทียบกับตอนที่เคยเห็นนางอยู่กับหมิงอ๋องในอุทยานหลวงแล้ว ความโกรธยิ่งชัดเจนกว่าหลายเท่าเมื่อตอนนั้นนางเจอเขาอย่างกะทันหัน ยังรู้สึกผิดในใจอยู่บ้าง ราวกับคนลักลอบคบชู้ที่โดนจับได้แต่ครานี้ เฉียวเนี่ยนกลับรู้สึกว่าในใจนางสงบมากกระทั่ังแอบคิดว่าให้เซียวเหิงมาเห็นเข้าก็ดีเหมือนกันบางที หากเขาเข้าใจผิด ก็จะได้เลิกราวีนางเสียทีเซียวเหอก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในแววตาเฉียวเนี่ยน จึงเพิ่งตระหนักว่ามีคนมาร่างกายเขาชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้าไปมองทางหน้าประตูก็เห็นแววตาเซียวเหิงที่ดูราวกับมีเปลวเพลิงกำลังลุกไหม้ อยากจะเผาเขาให้กลายเป็นเถ้าถ่านเขาไม่คิดว่าเซียวเหิงจะมา วันนี้เซียวเหิงต้องไปค่ายทหารนอกเมืองแท้ๆเซียวเหอผุดลุกขึ้นยืนตรง ละสายตากลับมาเขาไม่เห็นว่าต้องปิดบังอะไรเขาก็แค่อยากดีกับนาง ก็แค่สงสารนางไม่ใช่แค่

หลายวันต่อมาหลังจากเฉียวเนี่ยนตรวจชีพจรให้ฮองเฮาเสร็จ ก็ไปยังเรือนนอนของฮ่องเต้เพื่อตรวจชีพจรให้ฮ่องเต้ฮุ่ยเฟยก็อยู่ด้วยเมื่อเห็นเฉียวเนี่ยน ฮุ่ยเฟยก็ยิ้มแย้มแจ่มใส “ฝ่าบาทเพคะ วิชาแพทย์ของท่านหญิงเฉียวช่างเลิศล้ำ เห็นหรือไม่ว่าในตอนนี้หม่อมฉันงดงามมีชีวิตชีวาเพียงใด?”น่าจะเพราะไม่ค่อยมีใครชมตนเองเยี่ยงนี้ ฮ่องเต้จึงหัวเราะกับคำพูดของฮุ่ยเฟย แล้วก็พยักหน้า “ใช่ เจ้าก็งดงามดั่งเช่นเคย”ฮุ่ยเฟยเหมือนจะเขินจนหน้าแดง นั่งคอยปรนนิบัติอยู่อยู่ข้างฮ่องเต้เฉียวเนี่ยนตรวจชีพจรให้ฮ่องเต้แล้วจึงกล่าว “ชีพจรของฝ่าบาทมั่นคงและแข็งแรง ตำรับยาบำรุงนั้นไม่จำเป็นต้องเสวยทุกวัน ตั้งแต่วันนี้ไป หม่อมฉันจะเว้นวันมาพบฝ่าบาทวันเว้นวันเพคะ”ฮ่องเต้พยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็ได้ยินฮุ่ยเฟยพูดว่า “ไม่แปลกใจเลยที่ฝ่าบาททรงเป็นโอรสสวรรค์ แม้จะมีอายุมากกว่าหม่อมฉัน แต่ร่างกายกลับแข็งแรงกว่าหม่อมฉันเสียอีก จะว่าไป ฝ่าบาทย่อมเป็นผู้มีบุญ ส่วนคนไร้บุญอย่างสวีเหม่ยเหริน อายุแค่ยี่สิบต้นๆ แต่ดูอิดโรยนัก!”สวีเหม่ยเหริน?เฉียวเนี่ยนเหลือบมองฮุ่ยเฟยโดยไม่รู้ตัว นางก็กำลังกลุ้มใจว่าจะพูดเรื่องของสวีเหม่ยเหรินกับ