Semua Bab พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี: Bab 901 - Bab 904

หลังจากแยกกับสือโถวแล้ว เฉียวเนี่ยนก็ไปยังฝ่ายแพทย์ทหารวันนี้ทุกคนต่างยุ่งวุ่นวายกันมาทั้งวัน เวลานี้จึงเหลือเพียงสามคนที่เฝ้ายาอยู่ข้างเตา ที่เหลือก็พากันไปพักผ่อนหมดแล้วพอเห็นเฉียวเนี่ยนมา ทั้งสามก็ลุกขึ้นทักทายอย่างกระตือรือร้น แพทย์ทหารบกยิ่งรีบถือชาร้อนถ้วยหนึ่งมาต้อนรับ “วันนี้ต้องขอบคุณท่านหญิงเฉียวมาก มา ดื่มชาสักถ้วย นั่งพักก่อนเถอะ”เฉียวเนี่ยนกล่าวขอบคุณ รับชามา แต่ก็ยังไม่ได้นั่งลงนางมองเตายาที่กำลังลุกไหม้หลายเตา ถามว่า “ก่อนหน้านี้ที่บอกว่าใบงาขี้ม้อนไม่มีแล้ว ท่านอ๋องส่งคนไปจัดซื้อ ได้มาเท่าไหร่?”ได้ยินดังนั้น แพทย์ทหารบกก็รีบพาเฉียวเนี่ยนไปดูที่ด้านหนึ่ง “ท่านหญิงเฉียวดูเถิด นอกจากที่กำลังต้มอยู่แล้ว ก็เหลือเพียงเท่านี้”“น้อยขนาดนี้เชียว?” เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย “แค่นี้พอใช้ไม่ถึงสองวันด้วยซ้ำ”“พวกเราถามตามเมืองใกล้เคียงหมดแล้ว ส่วนท่านอ๋องก็ส่งคนไปยังเมืองที่ไกลกว่านี้เพื่อจัดซื้อ ไม่รู้ว่าจะซื้อมาได้หรือเปล่า”“ใบงาขี้ม้อนมักเติบโตในพื้นที่ที่มีฝนน้อย ตามเหตุผลแล้ว แถวนี้ไม่น่าจะขาดแคลน” ขณะพูด เฉียวเนี่ยนก็คิดถึงความเป็นไปได้หนึ่งขึ้นมาในใจมีคนจง

ข่าวที่ว่าเฉียวเนี่ยนถูกลอบโจมตีนี้แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วตอนฉู่จืออี้รีบเร่งมาถึง แพทย์ทหารบกเพิ่งจะทายาให้เฉียวเนี่ยนเสร็จพอดีเห็นฉู่จืออี้มา แพทย์ทหารบกรีบคำนับ แล้วกล่าวว่า “ท่านอ๋องวางใจได้พ่ะย่ะค่ะ ท่านหญิงเฉียวแค่บาดเจ็บภายนอกเล็กน้อย ไม่เป็นอะไรร้ายแรง”ได้ยินดังนั้น ฉู่จืออี้ก็โล่งอกเล็กน้อย พยักหน้าเบาๆแพทย์ทหารบกจึงออกไป ส่วนสายตาของฉู่จืออี้ก็มองไปที่สือโถว “เกิดอะไรขึ้น?”สือโถวรู้สึกกลัวฉู่จืออี้อยู่แล้ว ยิ่งเห็นสีหน้าเขาเคร่งเครียดยิ่งนัก ราวกับมีแววดุร้าย ยิ่งหวาดกลัวเข้าไปใหญ่เขาพูดตะกุกตะกักว่า “ข้า ข้าน้อยไปเก็บสมุนไพรแถวใกล้ๆ คิดไม่ถึงว่าจะมีนักลอบสังหารบุกโจมตีท่านหญิงเฉียว...”เป็นความผิดของเขาเอง แท้จริงเขาต้องคอยคุ้มกันท่านหญิงเฉียว แต่กลับละเลยจนเกิดเรื่องขึ้นเห็นสือโถวทำหน้ารู้สึกผิดแทบร้องไห้ออกมา เฉียวเนี่ยนก็รีบปลอบ “ข้าต้องเป็นฝ่ายขอบใจเจ้าที่ช่วยชีวิตข้าไว้ต่างหาก”ได้ยินดังนั้น สือโถวไม่มองเฉียวเนี่ยน กลับจับจ้องสีหน้าฉู่จืออี้แทนและฉู่จืออี้ก็เข้าใจความหมายของเฉียวเนี่ยนดี จึงไม่กล่าวโทษอะไรอีกเพียงถามว่า “พวกนักรบพลีชีพหรือ?”เฉี