Lahat ng Kabanata ng Kakaibang Tikim: Kabanata 181 - Kabanata 190

Sylas POVTinignan ko si Daryl na asawa ni Harvy, panay ang agos ng dugo sa braso nito. Kung magpapatuloy ‘yun, mauubusan siya ng dugo at iyon ang ikakamatay nito.“Sylas, patakasin mo na si Daryl, mamamatay ang asawa ko kapag naubusan siya ng dugo,” sabi ni Harvy na ang lakas pa ng loob na humingi ng pabor sa akin.“Tang-ina ka, manahimik ka!” bulyaw ko sa kaniya habang hindi pa lumalabas ang anak ko.Maya maya, nakarinig na ako ng mga naglalakad. Nang lumingon ako, naroon na sina Kuki habang dala-dala si Keilys.TANG-INA!Duguan ang damit ng anak ko, gulo-gulo ang buhok nito at may mga pasa sa mukha. Halos hindi ko siya makilala sa itsura niya ngayon. Lalong kumulo ang dugo ko dahil sa nakita kong istura ng anak ko.“Papa…” mahinang tawag ni Keilys.Tumakbo agad ako palapit sa kaniya, agad kong kinuha mula kay Kuki ang anak ko at mahigpit itong niyakap. “I’m here, anak. I’m here. You’re safe now.”Ang baho-baho ng anak ko. Mukhang ilang araw hindi pinaliguan. ‘Yung mukha niya ang du

Sylas POVNang matanggap ko ang message ng mga tauhan ko sa bansang kinaroroonan ni Avina, ginising ko na ang natutulog na si Harvy. Pasa alas nuebe na ng umaga, wala pa rin akong tulog.Binuhusan ko ng tubig ang mukha niya habang nakahiga sa damuhan, sa tabi ng asawa niyang abo na dahil—halos alas siyete na natapos ang usok. Ngayon, kahit isang buto, wala na, abo na lang talaga ang natira.Malinaw ko na ring nakikita ang mukha ni Harvy na halos hindi makilala dahil sa pagkasunod din kanina sa apoy.“Kuki, itayo at i-upo siya sa upuan,” utos ko.Habang tinatali sa upuan si Harvy, ginagayak na rin ng iba ko pang tauhan ang malaking tv screen, na kung saan ay panunuoran ni Harvy sa pagkamatay ng anak niyang si Avina.Nang maayos na ang lahat, lumapit ako kay Harvy. “Hoy, gumising ka na, panuorin mo kung ano namang mangyayari sa anak mo,” sabi ko habang naka-videocall na kami sa isa sa mga tauhan ko roon.“Avina, anak…” mahinang sabi ni Harvy, halatang nanghihina na rin ito.Makikita sa

Keilani POVPinuntahan ako ni Sylas sa loob ng sasakyan. Niyakap niya ako habang pinapatahan.“Bumalik ka na sa ospital, ako nang bahala kay Harvy, mas kailangan ka ng anak natin,” sabi niya.“Mabuti pa nga, baka kasi umiyak iyon kapag nagising na hindi ako makita sa tabi niya,” sagot ko. Hinalikan ako ni Sylas bago niya inutos kay Kuki na ihatid ako sa ospital.Habang papalayo kami, tinanaw ko si Harvy. Napabuntong-hininga ako. Minsan, may dahilan talaga kung bakit nagiging masama ang isang tao. Hindi sila literal na masama dahil, may malalim na dahilan iyon. At sa kaso ni Harvy, naging masamang tao siya dahil sobrang pagmamahal sa anak niyang si Davina.PAGBALIK ko sa ospital, ang unang bumungad sa akin ay ang amoy ng disinfectant at ang malamig na hangin mula sa centralized aircon. Tahimik ang paligid, siguro ay tuloy pa ang anak ko. Pagpasok ko sa private room ni Keilys, naabutan ko ang nurse na nag-aayos ng semento sa braso niya. Sementado na rin ang binti niya.“Puwede na po siya

Keilani POVIsang linggo na rin ang lumipas simula nang makauwi si Keilys sa bahay. Sa loob ng panahong iyon, isinantabi muna namin ni Sylas ang trabaho. Hindi namin kayang ituloy ang mga meeting at proposal habang ang anak naming si Keilys ay pilit pa ring binubuo ang sarili matapos ang bangungot na pinagdaanan niya. Sa bawat paggising niya sa madaling araw, sa bawat pagyakap niya sa akin nang mahigpit na para bang takot siyang mawala ako, alam kong tama lang na ibuhos namin ni Sylas ang oras at pagmamahal namin sa kaniya ngayon.Ngayon, tahimik kaming nakaupo sa sala. Ako, si Sylas, Celestia, at si Fletcher. Si Keilys naman ay nasa kuwarto, kasalukuyang nagpapahinga at binabantayan ng bago naming yaya.“Sige, Fletcher, ano ba ang gusto mong sabihin at napapunta kayo ngayon dito?” tanong ni Sylas kay Fletcher.“Aamin na ako,” bulong ni Fletcher na tila ikakagulat pa ata namin. Siyempre, napatingin kaming lahat sa kaniya nugn sabihin niya ‘yon. Malumanay naman ang mukha niya pero hala

Sylas POVSeventeen na si Keilys. Hindi ko namalayan kung paanong ang batang dating hirap pang bumigkas ng buong pangungusap ay naging binatang mas mataas pa ngayon sa akin kapag naka-sapatos. Pero nitong mga nakaraang buwan, napapansin ko—mas naging malapit siya sa akin. Kung dati, kay Keilani siya palaging nakadikit, ngayon ay sa akin siya kumakapit. Hindi naman ako umaangal, siyempre. Sa totoo lang, natutuwa ako.“Dad, sabay tayo mag-gym?” o kaya, “Dad, ikaw na lang ang magturo sa akin mag-drive.”Pansin ko rin ‘yon kay Keilani. Nabanggit nga niya minsan habang magkasama kami sa sala. “Parang mas clingy sa ’yo ngayon si Keilys, ‘no?” Sabi niya at tumawa pa nga. Pero halata ang saya sa boses niya. Natutuwa rin siya na close na si Keilys sa akin kumpara noon na bata pa siya at mailap sa akin kasi mas nakakasama niya si Keilys, habang ako, panay ang lipad sa ibang bansa kaya madalang niya akong makasama.Hindi ko alam kung trip lang ba ng anak ko, o may gusto siyang sabihin. Kaya isan