Lahat ng Kabanata ng ACCIDENTALLY ONE NIGHT STAND TO MAFIA: Kabanata 51 - Kabanata 60

Hanna. Nakatingin ako sa repleksyon ko sa salamin habang si Andrew ay naka-zipper ang red silky dress na pinili niya para sa akin. Tamang-tama ang yakap nito sa mga kurba ko, na may hiwa sa gilid na nagdaragdag ng touch of allure. Ang sweetheart neckline ay nagdaragdag ng isang touch ng gilas, at ang pulang lipstick na suot ko ay nagdaragdag sa pangkalahatang epekto. Hindi maikakaila na napakaganda ko sa damit na ito. "I can't resist you," komento ni Andrew na pumulupot sa bewang ko mula sa likod. Siniil niya ang isang malambot na halik sa aking leeg, ipinatong ang kanyang baba doon habang nakatingin kami sa isa't isa sa pamamagitan ng salamin. Napansin niya ang pagkislap ng sama ng loob sa aking mga mata, kahit pilit kong itinatago iyon. "She hates me... real bad," panimula ko, pero mahina lang siyang tumawa. "She'll have to learn to accept us. Our love isn't something that started to end," malumanay niyang sabi, ang kanyang mga salita ay nagpapadala ng alon ng pananabik sa a

Andrew. May mga sandali sa aking buhay kung saan wala akong pakialam sa mga pagliko at pagliko, na para bang ang mga ito ay mga blips lamang sa aking radar. Ngunit pagtataksil? Iyon ay ibang kuwento sa kabuuan. Ang pagkakanulo ay nasa ilalim ng aking balat, gumagapang ito sa aking mga buto at nag-aapoy sa aking mga ugat. Ito ay isang linya na hindi mo tatawid, isang hangganan na hindi mo nangahas na labagin. Ezio Mauro, well, nalampasan niya ang linyang iyon. Malayo na siya sa kinaroroonan niya, nagsimula ng away na siguradong pagsisisihan niya. Isang awayan na maaaring hindi niya layuan. Nalaman ko na lang na pinirmahan niya ang kontratang iyon pagkatapos malaman ang tungkol sa amin ni Hanna. Alam na alam niya ang kanyang ginagawa, ang ahas. At ang nanay ni Hanna, ano ang iniisip niya? Isinakripisyo ang sarili niyang anak nang ganoon, na para bang isa lang siyang sangla sa isang baluktot na laro. Paano siya naging bulag, napakamakasarili? Paano kung may mangyari kay Hanna? Si

Andrew "Akala ko kinasusuklaman mo ang mga magarbong shindigs na ito," sabi niya, nakahiga sa kama. Napabuntong-hininga ako, inayos ang kurbata ko sa salamin. "I do," pag-amin ko. "Ngunit may isang tao na kailangan kong mahanap, at sigurado akong naroroon sila," paliwanag ko. Sinulyapan ko ang aking repleksyon, nakikita ko ang aking sarili sa karaniwan kong itim na suit, malutong na puting kamiseta, at isang makinis na itim na kurbata. Napakahusay na ginawa ni Hanna ang pag-istilo ng aking buhok, at hindi ko maiwasang matuwa sa kung gaano kahusay ang ginawa niya. Inagaw ko ang wristwatch ko sa dresser, sinuot ko ito. Kaya lang, sumama sa akin si Hanna sa harap ng salamin, niyakap niya ako mula sa likod. Ang init niya ay nagdudulot ng ngiti sa aking mukha. "Bakit hindi ako makakasama?" reklamo niya, pinaikot ang ulo niya sa tagiliran ko. Humarap ako sa kanya, tinanggap ang kanyang nakakaakit na pout. Muli niya akong niyakap, ipinatong ang baba niya sa dibdib ko habang nakatingin

Andrew "Maaari niyang ibagsak ang sinuman sa atin," pag-iisip ni Ezio, may bahid ng pangamba ang kanyang boses. “O bombahin ang sasakyan natin,” dagdag ni Brando na kumunot ang noo sa pag-aalala. "O i-hijack ang isa sa atin, hindi siya mahulaan," sabi ni Luca, seryoso ang ekspresyon nito. "O frame us," pagtatapos ni Jayden, puno ng pag-aalala ang tono nito. Habang nag-aalala sila sa mga pinakamasamang sitwasyon, nanatili akong nakaupo sa aking upuan sa opisina, nag-i-scroll sa aking telepono nang may pagsasanay na kalmado. “Pwede niya tayong ibaba, pero hindi niya kayang ibagsak si Andrew,” deklara ni Brando na nakakuha ng atensyon ko. Inangat ko ang tingin ko, inayos ko ito sa kanya. Naramdaman niya siguro ang inis ko dahil nag-falter ang expression niya. Naiinis ako nang sabihin nilang mas mataas ako sa kanila. Kami ay pantay-pantay, sa bawat kahulugan ng salita. Nang madapa ang isa sa amin, lahat kami nadadapa. Nang ang isa sa amin ay nahaharap sa gulo, lahat kami ay na

"Fuck it!" Sigaw ko, niyakap ko ang sarili ko habang tinatahak ko ang semento. Mag-isa lang ako, nanunuot sa akin ang lamig, pero hindi ako nagpahalata. Tuloy-tuloy ang pag-agos ng mga luha sa aking pisngi, na nag-aapoy sa aking namumulang balat. Isang sasakyan ang bumagal sa tabi ko, at mas lalong nabalot ako ng takot. Binilisan ko ang lakad ko, pero ibinaba ng tao ang bintana nila. "Hoy, sexy," tawag niya pero hindi ko siya pinansin. "Mukhang may maitutulong ka, sumakay ka," giit niya, na ikinagalit ko. "Fuck off," malamig kong sambit. Huminto ang sasakyan, ngunit nagpatuloy ako sa paglalakad, bumuntong hininga. Pagliko ko pakanan, nabangga ko ang isang bagay na matigas at hindi maawat. Muntik na akong madapa, pero sakto namang nasalo ako ng malalakas na braso. Bago ako makapag-focus at makita kung sino iyon, may itinapon na bag sa ulo ko, at ako ay itinaas. "Hoy!" Napasigaw ako, sa sobrang takot. Bitawan mo ako!" Nagpumiglas ako laban sa aking nabihag, ngunit siya ay masyado