บททั้งหมดของ The Unbothered CEO Falls In Love: บทที่ 121 - บทที่ 130

Binuksan ni Isabella ang mute button at pinatay ang mga ilaw sa kwarto. Ang liwanag mula sa telepono ay nagbigay ng puting glow sa kanyang mukha.Ang larawan ay nanginginig, marahil dahil ito ay kinuha gamit ang isang telepono. Tumayo si Isabella at kinuha ang headphones mula sa drawer. Sa sandaling maisuot niya ang mga ito, lahat ng uri ng hindi mabata na tunog ay napuno ng hangin."Tara, laro tayo. Gusto mo ba iyon?"Nakatayo si Sheen sa isang silid na walang damit, napapaligiran ng ilang lalaki. May nag-abot sa kanya ng plauta. Hindi niya alam kung paano laruin ito, at hindi pa niya ito nilalaro noon. Natakot siya at gusto niyang iwasan ang camera, ngunit hindi niya magawa."Haha——""Ilang taon ka na ba? Hindi ka ba well developed?""Payat ka kasing tadyang. Laruin mo dali!"Kinuha ni Sheen ang plauta at hinipan ito ng malakas. Ang paos na tunog ay ipinadala sa tainga ni Isabella kasabay ng pagtawa ng grupo ng mga tao. Ang isa pang linya ng mga salita sa lalong madaling panahon ay

Bilang isang negosyante, walang dahilan para tumulong siya sa wala....Nang tumayo si Melissa, tinanong niya si Tita Sharon, "Nasaan si Nicklaus?"Itinago ni Tita Sharon ang kakaiba sa kanyang mukha, "Lumabas ang aking young master. Siguradong may problema siya sa kumpanya."Bumangon siya sa tulong ni Tita Sharon at muling umupo sa wheelchair, "Kailangan ko ring pumunta sa kumpanya sa hapon. Maraming bagay kamakailan at kailangan kong harapin ang mga ito." "Miss, kung hindi mo talaga kaya, you should let me help you."Nawalan ng suporta si Melissa. Mahirap talagang suportahan ang Pamilya Montefalco. "Tita Sharon, ayokong isipin niya na kailangan kong umasa sa kanya sa buong buhay ko. Araw-araw siyang nakakasalamuha sa napakaraming babae, ang iba ay may magandang pamilya at ang iba ay may magandang hitsura. Habang ako? Nandito, nakatali sa wheelchair na ito.""Pero... niligtas niya ang buhay mo."Nanginig ang puso ni Zhao Sinan. Ito lang ba ang kalamangan niya? Dahil iniligtas siy

Si Melissa ay hindi ganap na insensitive.Sa sandaling lumabas ang hiyawan sa kanyang lalamunan, tinakpan ni Isabella ang kanyang bibig.Napalingon siya sa takot at nakitang hinubad ni Isabella ang kanyang maskara, na may isang uri ng kalupitan sa buong katawan."Miss Melissa, mabuti pang hindi ka na sumigaw. Hindi magandang makita ng iba ang pangit mong anyo.""Ikaw...anong gusto ang ginagawa mo?"Hinawakan ni Isabella ang mahabang buhok ni Melissa at kinaladkad siya paalis ng kama. Hindi makagalaw ng buo ang kanyang mga paa at muntik na siyang mahulog sa sahig.Sa isang taon na siya ay na-coma, inalagaan siya ni Nicklaus, at ang kanyang buhok ay itim at makintab.Yumuko si Isabella at hinila ang tuwalya at ipinatong sa mga binti ni Melissa."Tumigil ka na, nasasaktan ako." Malakas na sumigaw si Melissa."Tulong--"Narinig ni Nicklaus ang tunog at isinara ang magazine sa kanyang kamay. Mabilis siyang naglakad patungo sa physical therapy room kung saan naroon si Melissa. Malakas ang l

Nang dalhin si Carmilo, nakita ni Isabella ang mga pasa sa kanyang mukha sa isang sulyap.Dapat ay hindi siya nahirapan, ngunit nabigo siya. Ibinaba ni Melissa ang kanyang ulo sa oras na ito, na may kumot na nakatakip sa kanyang katawan, na binalot ng mahigpit ang kanyang sarili. Sumulyap si Isabella kay Carmilo, at pagkatapos ay bumalik ang kanyang mga mata kay Nicklaus."Bakit mo siya dinala dito kung tinanggal mo ang video?"Naglakad si Nicklaus sa harap ni Isabella at ibinalik ang telepono sa kanya, "Dahil hindi ako sigurado kung na-delete na ba ang lahat ng dapat tanggalin."Nangingilid ang luha sa kanyang mga mata, at hindi niya alam kung matatawa siya o maiiyak. Tumingin sa kanya si Isablla, at pagkatapos na mapuno ng luha ang kanyang mga mata, ang pigura na kanyang nakita ay malabo."Makapangyarihan ka talaga, Nicklaus. Kapag pinagbantaan mo ako, hindi ka naawa. Talagang ganyan ka ba talaga?"Nakita ni Carmilo si Isabella na yumuko, at hindi niya alam kung saan siya nakakuha n

Sinulyapan ni Isabella ang makina sa dulo ng kama at sinabing, "Ayoko nang isipin pa." Kung siya patuloy na pasiglahin siya, baka hindi maganda ang katapusan nito.Nag-type si Nicklaus ng "If you dare, send it" sa kanyang telepono at inihagis ang telepono sa likod niya.Ang kanyang mga mata ay bumagsak kay Isabella nang walang takot, tulad ng matalim na kawit, tulad ng isang pares ng hindi nakikitang mga kamay. Tila humihigpit nang humihigpit ang mga suspender sa kanyang katawan, at ang kanyang mga talim sa balikat ay nagmukhang mas kaakit-akit sa kanyang buong katawan."Pinatawag ako ng kasamahan mo. Ideya mo ba?""Well," walang itinago si Isabella, "Sinabi ko sa kanya na dapat niyang gawin ito sa harap ni Melissa, at kung mas malakas ay mas mabuti."Napatigil siya nang sabihin niya ito."Hindi naman siguro nag hinala si Melissa na sinasadya kitang papuntahin dito diba?"Tumingin si Nicklaus sa paligid, medyo wala sa isip. Tiningnan niya ang layout ng kwarto. Ang Penglai Night Banq