All Chapters of โทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น: Chapter 401 - Chapter 406

อวี้เล่อมองสีหน้าเจ็บปวดทรมานของคุณชายตัวเอง เขาพยายามครุ่นคิดอย่างหนัก แต่ก็ไม่รู้จะปลอบใจอีกฝ่ายอย่างไรดีเพราะเขาคิดว่าหากเป็นตัวเขาเองที่เผชิญเรื่องเหล่านี้ เขาก็คงจะลังเลมากไม่ต่างกันหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง อวี้เล่อก็พูดว่า “คุณชาย มีคำหนึ่งที่ท่านพูดถูก อย่างน้อยท่านก็ใจร้อนกับเรื่องวันนี้เกินไป”“บ่าวมองว่า เกี่ยวกับเรื่องอื่นๆ แล้ว หากท่านยังไม่สามารถทำความเข้าใจก็เลิกคิดไปก่อน แต่กับเรื่องนี้นั้น อย่างไรก็ควรขอโทษคุณหนูใหญ่ก่อน ท่านคิดเห็นอย่างไรขอรับ?”เช่นนี้จะได้ผ่อนปรนความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายได้สักเล็กน้อยหรงซื่อเจ๋อลังเลครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า “ได้ เช่นนั้นก็ทำตามนี้ไปก่อน ข้าจะหาโอกาสที่เหมาะสมในอีกสักสองสามวัน!”เขาไม่ได้ให้อภัยหรงจือจืออย่างแน่นอน เขาเพียงแต่รู้สึกว่าวันนี้ตัวเองทำผิดก็เท่านั้น ใช่ ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านี้!อวี้เล่อมองสีหน้าของคุณชายพลางใคร่ครวญในใจเงียบๆ ดูแล้ววันหน้าเขาคงต้องสุภาพต่อคุณหนูใหญ่เอาไว้หน่อย……หลังจากที่หรงจือจือจากไป ข่าวเรื่องการทะเลาะวิวาทของนางหวางสามแม่ลูกก็ลอยมาถึงหูนางอย่างรวดเร็วเจาซีพูดระบายอารมณ์ “ในที่สุดก

แตกต่างจากคุณหนู หลังจากที่นางถานตาย อวี้ม่านหวาถูกจับ และเสด็จพี่รองของอีกฝ่ายสิ้นชีพ บัญชีความแค้นระหว่างคุณหนูกับคนเหล่านั้นก็ถือว่าได้รับการชำระแล้วแต่เจาซียังคงชิงชังอวี้ม่านหวามาก ยามที่อยู่สกุลฉี หญิงแพศยานางนี้ทำให้คุณหนูของนางถูกฉีจื่อฟู่ผลักล้มศีรษะแตกหลังจากถูกคุมขังก็ยังไม่หยุด ตัวเองแท้งลูกแล้วยังกล่าวหาคุณหนูของพวกนาง ถึงแม้เรื่องนี้จะไม่ได้มีกระทบอะไรต่อคุณหนู แต่เจาซีก็ยังโกรธอยู่ดี!เจาอู้พูด “ตอนนี้ก็ใกล้ปีใหม่แล้ว ฝ่าบาทคงไม่อยากให้เกิดกาลกิณี มีรับสั่งให้ประหารอวี้ม่านหวาหลังฤดูใบไม้ผลิปีหน้า!”เจาซีปรบมือพูดว่า “เป็นเรื่องที่น่าชื่นใจจริงๆ! ท่านเห็นด้วยหรือไม่เจ้าคะคุณหนู?”หรงจือจือพูดอย่างเรียบนิ่ง “พวกเขาจะดีหรือเลวก็เป็นชะตากรรมของพวกเขาเอง ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับข้ามานานแล้ว ขอเพียงพวกเขาไม่มาทำให้ข้าขยะแขยงอีกก็พอ”นางถานตายแล้ว สกุลฉีพังพินาศ ความฝันที่จะกอบกู้มาตุภูมิของอวี้ม่านหวาถูกทำลาย การแก้แค้นของนางเป็นอันลุล่วงเจาซีพูด “เช่นนั้นอวี้ม่านหวาตายไปก็ยิ่งดีสินะเจ้าคะ หากวันหน้าจะมาก่อกวนท่านอีกก็คงทำได้แค่สภาพวิญญาณ!”เจาอู้ปวดหัวเล็กน้อย “เ

เพียงแต่หลังจากพูดจบ ภายในใจเขาก็รู้สึกลังเลเล็กน้อย บุรุษทุกคนรักศักดิ์ศรี โดยเฉพาะตัวเขาเขามองฉีอวิ่นและถาม “ท่านพ่อ ท่านคิดเห็นอย่างไรขอรับ?”ฉีอวิ่นไตร่ตรองครู่หนึ่งแล้วตอบ “เช่นนั้นก็ตกลงตามนี้ก็แล้วกัน!”เขารู้ว่าการไปอาศัยที่บ้านของหรงจือจือเป็นเรื่องน่าอาย แต่หากพวกเขาย้ายไปอยู่ มันก็จะทำให้บุตรชายกับหรงจือจือมีโอกาสพบหน้ากันอีกมิใช่หรือ?ไม่แน่ว่าทั้งสองคนใช้เวลาร่วมกันสักเล็กน้อย ความสัมพันธ์อาจจะกลับมาเป็นเหมือนเก่าก็ได้นะ?คนในสกุลฉีหารือกันเสร็จเรียบร้อยก็มุ่งหน้าไปยังบ้านของหรงจือจืออย่างยิ่งใหญ่เกรียงไกร……ไม่นานหลังจากที่ข่าวการลงโทษของสกุลฉีแพร่กระจายออกไปบ่าวรับใช้ที่เฝ้าอยู่ที่บ้านอีกแห่งก็มาที่เรือนอี่เหมยอย่างรีบร้อน “คุณหนู แย่แล้วขอรับ คนสกุลฉีมาที่บ้านของท่านกันหมด”“พวกเขามีกันเยอะมาก พวกบ่าวมีกันแค่สองคนจึงกันไว้ไม่ได้ ทั้งยังถูกพวกเขาทุบตี”โดยปกติแล้ว ภายในบ้านที่ไม่มีคนอยู่ย่อมมีคนเฝ้าไม่มากนัก แต่ละแห่งจะมีคนเฝ้ามากสุดแค่สองคนและถึงแม้สกุลฉีจะถูกยึดทรัพย์ แต่ราชสำนักก็ไม่ได้ปลดพวกเขาให้เป็นทาส แม้ฉีจื่อฟู่จะไล่บ่าวรับใช้ส่วนใหญ่ออกไปแล้ว แต่