All Chapters of ลิขิตปรารถนากากีข้ามภพ: Chapter 61 - Chapter 70

กากีหลุบสายตาลงเฉไปมองทางอื่น ขนตางอนงามพลิกพลิ้ว ริมฝีปากแดงก่ำระเรื่อเผยอยิ้ม “ช่างคิดนักนะ เฉินอี้เฟิง ชักแม่น้ำมาหมดทั้งห้าสายขนาดนี้แล้ว ข้าเองจะเอาเหตุผลอะไรไปแย้งท่านได้เล่า ยังเลือกทางอื่นได้อีกหรือ”เฉินอี้เฟิงเอียงคออมยิ้มทึ่งๆ คุณชายหนุ่มสูงสง่าดูพอใจในตัวกากี “ชักแม่น้ำทั้งห้าหรือ ช่างสำคัญเลือกใช้สำนวนจริง สำนวนนี้เป็นสำนวนอินเดียใช่หรือไม่ ข้าชอบนัก ชอบสตรีเฉลียวฉลาดมีการศึกษา”มาถึงตรงนี้ จิตวิญญาณสีฝุ่นสาวเนิร์ดก็เข้าครองร่างทันที “ใช่เจ้าค่ะ สำนวนจากมหาเวสสันดรชาดก ตอนชูชก ในครั้งที่มาทูลกัณหาและชาลี โอรสและธิดาของพระเวสสันดร ว่าแม่น้ำทั้งห้าสายอันได้แก่ คงคา ยมุนา อจิรวดี สรภู และมหิ ไหลแผ่ไพศาลไปชุบเลี้ยงผู้คนและแผ่นดิน จะยังประโยชน์ไพศาล ยิ่งใหญ่ไม่แพ้น้ำพระทัยของพระเวสสันดร พระองค์จึงยินยอมยกบุตรธิดาของตนให้ชูชกไปเป็นการบริจาคทานครั้งใหญ่ที่สุด”แววตาของเฉินอี้เฟิงเป็นประกายแวววาวขึ้นมาทันที ริมฝีปากเผยรอยยิ้มเห็นฟันสีขาวประกายสะอาดสดใสราวไข่มุกทะเล ท่าทางตื่นเต้นเหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่ “โอ สวรรค์เมตตาข้าแล้ว ไม่เสียแรงที่ข้าเฝ้ารอคอยได้พบสตรีเช่นเจ้า เฉลียวฉลาดร

ทั้งที่เมื่อครู่ฟาดฟันกันราวจะรบชิงเมือง แต่เมื่อนอนแนบกายกันและสบตากันในระยะประชิดเช่นนี้ซ้ำชายหนุ่มยังอมยิ้มจ้องหน้าด้วยแล้ว จู่ๆกากีก็เกิดกระดากอายขึ้นมา จนต้องควานหาผ้ารีบคลี่ออกปิดคลุมกายไว้ เฉินอี้เฟิงนายน้อยแสนอ่อนโยนหัวเราะเอ็นดู “เขินอะไรกันเล่าแม่นาง ไม่ต้องอายกระไรแล้ว ตอนนี้เราถือเป็นผัวเมียกันอย่างสมบูรณ์ เจ้าเป็นฮูหยินของข้าแล้ว เมื่อได้กลับเมือง ข้าจะจัดพิธีแต่งงานให้สมกับกำเนิดมหัศจรรย์และความงามหยาดสวรรค์ของเจ้า ไม่ให้น้อยหน้าใคร” เมื่อคนข้างกายพูดถึงอนาคต กากีก็คิดตามอยู่ครู่หนึ่งทอดถอนหายใจด้วยความรู้สึกปลงๆ เธอรู้ดีว่าตามเนื้อเรื่องแล้ว เธอไม่มีทางจะได้ร่วมเรือลำนี้ไปได้จนตลอดรอดฝั่ง แต่ดูเหมือนถึงอย่างไรเธอก็ยังคงไม่อาจเปลี่ยนแปลงหรือกำหนดตัวแปรอะไรในนิยายเล่มนี้ได้มากนัก จึงยอมรับสภาพและไม่โต้แย้งอะไรอีก หลังจากคืนนั้น เช้ามา นายน้อยเฉินอี้เฟิง ได้ตรวจตราดูเสื้อผ้าชุดบุรุษเนื้อผ้าเบาสบายมิดชิด มาดัดแปลงให้เล็กลง เพื่อนำมาให้กากีสวมใส่ ให้นางสวมหมวกใบเล็กๆที่มีผ้าบางคลุมหน้า พานางออกมาด้านหน้าห้องพัก แล้วประกาศต่อหน้าทุกคนว่า ต่

ในยามรุ่งสาง แสงอุษาเรื่อเรืองอ่อนแตะเส้นขอบฟ้า ขณะที่ร่างนางกากียังหลับสนิทเคียงข้างมิตรรักร่วมเตียงเคียงหมอนอย่างนายสำเภาแสนสุภาพเฉินอี้เฟิง จิตวิญญาณของสีฝุ่นเป็นร่างเลือนรางคล้ายควันสีขาวก็พลันลุกขึ้นนั่งแยกออกจากกายหยาบ ออกเดินย่ำไปทั่วห้องพักนั้นอย่างงุนงงสงสัย ดั่งเหยียบย่างอยู่บนเส้นแบ่งของความจริงกับความฝัน ความรับรู้และไม่รับรู้ สีฝุ่นในร่างเดิมคือหญิงสาวร่างอวบจัด สวมชุดผู้ป่วยแขนสั้น กางเกงขายาวสีเขียวอ่อนผมหน้าม้า ยืนอยู่ต่อหน้ากระจกเงาบานใหญ่ที่กากีเพิ่งสวมตู้โตว์มาโพสท่าเล่นเมื่อตอนหัวค่ำ เสียง...ใช่ เสียงอีกแล้ว ดูเหมือนสิ่งที่จะสื่อสารเชื่อมโยงระหว่างตัวเธอกับโลกทั้งสองใบนี้คือเสียงของอะไรสักอย่าง จากเสียงแหลมเล็กที่ระบุแน่ชัดไม่ได้ เริ่มค่อยๆชัดขึ้น “ฝุ่น...ไป” เสียงนั้น เป็นเสียงแม่แน่แท้ กระซิบกระซาบอยู่ใกล้ๆ “แม่ แม่จ๋า แม่อยู่ไหน” สีฝุ่นพยายามตามหาชะโงกหน้าเข้าไปใกล้กระจกเงาบานใหญ่ ตามประสบการณ์ที่เคยดูละครไทยมา หลายเรื่องข้ามมิติผ่านกระจกเงานี่แหละ ว่าเสียงกลับลอยมาจากทิศทางอื่น โถกำยานขนาดใหญ่ที่ตั้งข้

“พวกเราจะปกป้องฮูหยิน เราจะสู้จนตัวตาย ปกป้องนายหญิงกากี อย่าให้ใครชิงตัวนายหญิงได้” หญิงสาวที่ตลอดทั้งชีวิต ไม่เคยได้รับความรู้สึกห่วงใยจากคนจำนวนมากขนาดนี้มาก่อนตื้นตันใจขึ้นมาจนน้ำตาร่วง พูดอะไรไม่ออกอยู่พักใหญ่ ฉินอี้เฟิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าปวดร้าว เศร้าใจที่ตนทำอะไรไม่ได้เลย “กากี เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้เลย ข้าเป็นสามีของเจ้า ข้าย่อมต้องมีหน้าที่ปกป้องเจ้าจนกว่าตัวจะตาย นายโจร ข้าเชื่อว่าท่านก็มีคุณธรรมในแบบของท่าน ได้โปรดละเว้นเมีย และลูกเรือของข้า เอาชีวิตของข้าไปแทนนางเถิด ตายเพื่อแลกกับคนที่รัก ข้าไม่เสียดายเลย” นายน้อย นายน้อยเฉิน ลูกเรือหลายคนกรูกันจะเข้ามาช่วย ลูกธนูดอกหนึ่งพุ่งเข้าปักกลางอกลูกเรือที่วิ่งนำหน้า พร้อมดาบขนาดใหญ่จากฝักดาบของนายโจรสุลัยมานตวัดรวดเร็วมีจ่อประชิดที่ลำคอขาวสะอาดของนายสำเภาหนุ่ม เสียงร้องเรียกกันอลหม่านให้ลูกเรือถอยระคนกับเสียงหัวเราะชอบใจของเหล่าโจร “จะเอาอย่างนั้นก็ได้” สุลัยมานพูดพลางหัวร่อ แล้วพูดต่อด้วยพลังเสียงดังกัมปนาท เมฆที่เพิ่งเคลื่อนมาบดบังแสงอาทิตย์ยิ่งทำให้ร่างนายโจรที่ตัวใ

ยอมเป็นเมียข้าดีๆ ข้าจะถนอมเจ้าเท่าที่จะทำได้ และประกาศว่าเจ้าเป็นเมีย ลูกน้องข้าจะไม่ยุ่งกับเจ้าอย่างน้อยเจ็ดวันตามกฎของเรือโจรสุลัยมาน หรือหากเจ้าดึงดันจะขัดขืน ข้าก็จะขืนใจเจ้าสำเร็จอยู่ดี แต่ช่องสวาทของเจ้าจะฉีกขาดเลือดตกใน แลข้าก็จะต้องโยนเจ้าออกไปให้ลูกเรือทั้งลำรุมโทรมเจ้าทุกช่องทางที่พวกมันจะเอาลำเนื้อเหม็นอับของพวกมันเสียบแทงเจ้าในทุกร่องทุกรูที่เสียบแทงได้ เจ้าจะขาดใจตายในไม่ถึงชั่วยาม แลพวกมันก็จะชำเราศพของเจ้าต่อจนพอใจ เช่นเดียวกับสตรีทุกคนที่เราเคยฉุดคร่าเอามาได้ ข้าเดาว่าเจ้าคงไม่โง่นักดอกจริงหรือไม่ ฮ่า” คราวนี้หญิงสาวขนลุกทั้งตัว และแม้ไม่เต็มใจนางก็ฝืนตัวเองลดการดิ้นรนขัดขืนลง และยอมให้จอมโจรดึงมือตนไปรวบรอบแท่งเนื้อปีศาจสีดำกำยำขรุขระนั้นพลางคิดในใจว่า พวกผู้ชายนี่มันเป็นบ้าอะไรกันไปหมดถึงชอบให้ผู้หญิงเอามือไปจับดุ้นตัวเองก่อนเผด็จศึก ท่อนเนื้อใหญ่หนาจนกำมือเล็กๆบอบบางกำไม่รอบ ซ้ำเส้นเลือดปูดโปนราวอสรพิษเลื้อยรัดรอบอยู่ เต้นตุบตับร้อนระอุอยู่ในมือ ราวกับมันมีชีวิตจิตใจของตัวเอง ส่วนปลายแท่งบุรุษเริ่มมีน้ำหยาดใสเหนียวลื่นออกมาหล่อเลี้ยงส่งกลิ