All Chapters of Maid of the Cold-hearted Bachelor Boss: Chapter 1 - Chapter 10

Chapter 1: Nakatulala pa rin ang dalaga, iniisip ang isang malaking katangahan na kaniyang ginawa kanina lamang. Tinrato ba naman niyang utusan ang amo niya? Kararating pa lamang niya, pero palpak na agad siya. Nakikinig siya kay Lordes na nagpapaliwanag sa kaniya ng mga patakaran sa mansiyon. Pinilit niyang kumilos na para bang walang ilang na naramdaman sa kaniyang katawan, kahit na ang totoo ay humihiling na lang siya sa lupa na sana lamunin siya nito nang sa ganoon ay hindi na niya maramdaman pa ang kahihiyan na siya naman ang mismong nag-dulot sa sarili. “Ikaw ang siyang ma-aasign sa paghahatid ng pagkain ni Sir Ryllander sa kaniyang silid dahil hindi naman iyon bumababa sa tuwing oras ng pagkain niya. Ang umagahan niya ay bandang 7 AM, at ang hapunan niya ay 8 PM naman. Huwag mo nang problemahin ang kaniyang tanghalian dahil madalas ay sa opisina na siya kumakain, iyon nga lang ay dapat ihahanda mo ang baon niya kasabay ng umagahan niya.”Tumango siya at patuloy lamang sa pak

Chapter 3: Napangiwi siya nang sinubukan niyang umahon mula sa malambot na kamang hinigaan niya. Hindi siya sanay na matulog sa ganitong higaan. Paano ba ay sanay na siya sa banig lamang ang hapin sa kaniyang kama na yari sa kawayan doon sa probinsiya. Iyon na ang kaniyang kama simula noong bata pa siya hanggang sa ngayong bente-singko na ang edad niya. Sa katunayan ay ang mga kahoy na ginamit sa pag-gawa ng kama na iyon ay mismong ang Lolo niya ang sumukat at nag-linis ng mga ito. “Kay hirap naman itong hindi sanay sa ganitong higaan.” Napahawak siya sa kaniyang ulo at hinilot niya ang bawat gilid nito sapagkat nahirapan siyang makatulog nang maayos. Hinahanap ng katawan niya ang higaan niya at ang kaniyang mga tainga ay hindi sanay na hindi marinig ang hilik at ubo ng kaniyang Nanay. Napatingin siya sa labas ng bintana. Nakita niya na malapad na ang maliwanag na parte ng langit. Tuluyan siyang bumaba sa kama at agad na tinupi ang makapal na kumot niya bago ito nilagay sa i

Chapter 5: Maayos niyang nilagay sa kaniyang mga biyas ang mga damit niya na tinutupi. Ngayon lang siya nagkaroon ng oras na ayusin ang mga damit niya upang mailagay nang maayos sa kabinet sapagkat naglinis siya sa silid at nilabhan niya ang mga damit ng Amo niya.Dapit-hapon na at maganda pa rin ang araw, masinag ito at tiyak na ang mga brief na kaniyang binilad ay matutuyo mamaya. Pagkatapos niyang tupiin ang mga damit ay kaniyang nilagay ang mga ito sa kabinet. Umunat siya at ngumiti. Tumingin siya sa buong silid. Maayos na ito at hindi na makalat sa loob dahil nilaanan niya ito ng oras upang asikasuhin. Umupo siya sa sahig at nangalumbaba. Nabuo ang pangarap niya na magkaroon ng maayos na bahay noong siya ay bata pa lamang. Pirapirasong plywood lang kasi ang dingding ng bahay nila sa probinsiya at tanging ang labin-limang taon na makapal na kurtinang puno na ng mantsa ang tanging pantapal sa mga butas nito. Madalas siyang nakaririnig ng pangungutya mula sa mga kapitbahay nila.

Chapter 7:Isang madilim na sulok ang kaniyang kinatatayuan, nanatiling kumakabog ang tibok ng kaniyang puso dulot ng takot niya sa isang aninong papalapit sa kaniyang kinaroroonan. Sumikip ang dibdib niya’t halos hindi na niya mahabol ang sariling hininga. Nawawalan siya ng lakas at ang nais lamang niya'y magising kung siya'y binabangungot man. Nakasuot ang anino ng tsaketang may talukbong kaya'y hindi niya makilala ito. Pumaibaba ang lumuluha at nanlalaking mga mata niya upang titigan ang kamay nito. Isang pistol ang kinasa ng anino. Sumunod lang sa kilos ng kamay ng lalaki ang kaniyang titig. Ang mosyon ng kamay ng lalaki ay paangat hanggang sa maitutok nito sa kaniya ang pistol. Ang mga kamay niya ay nanginginig na humarang sa sentro ng pistol kahit alam niyang hindi siya kayang protektahan ng mga palad niya laban sa balang iluluwa ng baril na hawak ng lalaki. “M-Maawa ka sa akin. W-Wala naman akong g-ginawang masama sa i-iyo,” nauutal niyang sabi. Nanatiling nakatutok ang pi

Chapter 9:Titig na titig si Lila sa kard tawagan na hawak niya. Nasa loob siya ng kaniyang silid at nagpapahinga, halos gabi na kasi nang siya ay makauwi mula sa pamilihan. Masakit nga ang kaniyang mga balikat at mga paa marahil iyon ay dulot ng kaniyang paglalakad sa malawak na pamilihan kanina. Kaya ay pagkatapos niyang kumain at hatdan ng pakain ang Amo niya ay nagpahinga na siya.Kahit na pagod siya ay hindi matinag ang kaniyang tuwa. Akala niya ay walang guwapong lalaki ang mayroong mabuting puso rito sa Maynila, pero nagkamali siya dahil kanina ay nagkatagpo sila ni Anthony. “Anthony Pullido,” bulong niya ng pangalan ng lalaking nagpumilit na magpalitan sila ng numero. “Mabuti ka pa dahil hindi ka suplado tulad ng Amo kong si Ryllander.” Paulit-ulit niyang naririnig ang mga papuri na sinabi ni Anthony sa kaniya kaya ganoon na lamang kung siya ay makangiti. Pakiramdam niya ay nasa alapaap siya sa nga panahon na iyon kaniya. Ayaw niyang itago na siya ay nahahaling sa lalaki. M