Semua Bab Trapped to my Ex-Boyfriend's Possessive Billionaire Uncle: Bab 91 - Bab 100

Margaux“Hala girl, uminom na lang tayo nang hindi tayo abutin ng alanganing oras. Wala namang mangyayari kung iintindihin mo ang ex mo na 'yan," sabi ni Yvonne na halata pa rin ang pagkairita kay Sam.Naiintindihan ko naman siya dahil bago pa lang naging kami ni Sam ay panay na ang sabi niya na makipag hiwalay na ako dahil nga sa pambabalewala ng lalaki sa akin.Tumango ako sa sinabi ni Yvonne at nagdesisyon nang mag-order, sakto namang lumapit ang waiter sa amin. Hindi rin nagtagal ay bumalik ito, dala ang aming mga inumin. Dahil hindi naman kami sanay sa puro alak, natural lang na may kasamang pulutan na pwede naming lantakan para naman hindi kami puro lagok.Nagtatawanan lang kami, kwentuhan ng kung anu-anong bagay, habang pilit kong iniiwasan ang tumingin sa kabilang mesa kung saan naroon si Sam at ang grupo niya. Naririnig ko ang malalakas nilang tawanan, pero hindi ko sila pinapansin. Ayaw kong magbigay ng kahit anong dahilan para isipin niyang may nararamdaman pa ako sa kanya,

DracoHindi sumagot si Margaux. Sa halip, lumingon siya kay Yvonne na ngayon ay titig na titig sa amin, waring hinihintay ang susunod na mangyayari."Hindi ka magpapapigil?" tanong ng kanyang kaibigan na tinanguan lang ng aking Sugar bilang tugon. Bumuntong-hininga ito bago dahan-dahang tumango bilang pagsang-ayon.“Kaya kong maglakad,” madiing sabi ni Margaux nang bumaling siya sa akin. Ngumiti ako at saka tumingin kay Samuel.“Go home. Ako na ang bahala sa girlfriend ko.” Kasabay ng mga salitang iyon, hinapit ko si Margaux sa kanyang bewang, pinapalapit pa lalo siya sa akin. Napasinghap siya sa gulat, ngunit hindi rin tumutol.“Take care, Margaux,” malamig na paalam ni Samuel. Ni hindi man lang siya tumingin sa akin, pero ayos lang. Wala akong balak magpaapekto. Ang gusto ko ay malaman niya na wala na siyang babalikan pa. Na hinding hindi ko ibibigay sa kanya ang Sugar ko.“Sige na, aalis na ako,” sabi ni Yvonne, waring naiinip na sa eksena.“Ihahatid ka na lang ni Kevin,” sabi ko, s

DracoNapakagaan ng aking pakiramdam nang dahan-dahan kong imulat ang aking mga mata. Ramdam ko pa rin ang init ng nakalipas na gabi na pilit kong pinatay. Ganon din ang lambot ng kanyang katawan sa ilalim ng aking mga kamay. Isang ngiti ang gumuhit sa aking labi habang inaasam na makita ang magandang mukha ng aking Sugar sa tabi ko.Ngunit sa halip na ginhawa, isang matalim na kirot ang bumalot sa aking dibdib nang mapagtanto kong wala siya roon.Agad akong napabangon, at isang malamig na pakiramdam ang gumapang sa aking katawan. Iniwan na ba niya ako? Napalunok ako habang hinahayaan ang mga mata kong maglibot sa paligid, pilit siyang hinahanap. Kasunod nito ay ang pag-landing ng tingin ko sa pintuan ng bathroom. Nakabukas ito, at walang ilaw sa loob. Sigurado akong wala rin siya roon.Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko bago ako tumayo at mabilis na tinungo ang pintuan. Lumabas ako ng kwarto at bumaba ng hagdanan, may kung anong kumakabog sa aking dibdib, pag-aalala.

Margaux“Pero bakit si Chiara ay buhay pa?” tanong ko, kasabay ng mabilis na pagtibok ng puso ko. Bigla akong napaisip sa mga sinabi niya. “Kung totoong namamatay ang mga babaeng may gusto sa’yo, bakit ang babaeng iyon ay malayang nakakalapit sa’yo pero walang nangyayaring masama sa kanya?”Isang matalim na kaba ang dumaan sa akin habang unti-unting lumalalim ang palaisipan. Kung talagang may sumpa siya, kung talagang namamatay ang lahat ng babaeng may damdamin para sa kanya… bakit buhay pa ako?“Hindi naman talaga naging kami,” sagot niya, at nakita ko ang pag-aalinlangan sa kanyang mga mata. Para bang may bumabalik na alaala sa kanya, isang bagay na pilit niyang iniiwasan ngunit hindi niya kayang takasan. “Unang may nangyari sa amin noong 15 years old ka.”Parang may sumiklab na apoy sa loob ng dibdib ko. Hindi dahil sa galit, kundi sa kaba, sa hindi maipaliwanag na pagkakailang na dulot ng kanyang mga salitang puno ng bigat at kahulugan.“Naisip ko na nababaliw na yata ako para matu

Draco“Are you okay?” tanong ni Margaux ng makaupo na kami sabay paling ng mukha ko at haplos sa part na tinamaan ng suntok ng kanyang ama.“Yes Sugar,” nakangiti kong sabi sabay hawak sa kamay niyang humihimas pa rin sa aking pisngi bago iyon dinala sa aking labi para halikan.“S- Sugar?” tanong ni Mr. Pinto. Nasa tono niya ang disbelief at ng tumingin ako sa kanya ay kita rin iyon sa kanyang mukha. Si Mrs. Pinto naman ay titig na titig sa amin ni Margaux at tila hindi pa rin napoproseso ng kanyang utak ang mga nangyayari.“Yes Dad, ang sweet niya no?” proud na tugon ni Margaux. Nanlaki ang mga mata ni Mr. Pinto sa naging tugon ng kanyang anak na nakangiti pa. Napailing ako dahil mukhang hindi man lang apektado ang Sugar ko ng mga nangyayari.“Sweet? Tinawag ka lang na Sugar, sweet na?” tanong ulit ni Mr. Pinto, halatang hindi nagustuhan ang sinabi ng anak.“Huwag ka ng magselos, sweet ka rin naman. Mas sweet nga lang ang Cupcake ko.” Maang ang bibig ng mag-asawang Pinto. At kung naib