All Chapters of นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]: Chapter 31 - Chapter 40

เย็นของวันนั้น.."ทำอะไรอยู่" นรสิงห์กำลังจะกลับแล้วเปิดประตูออกมายังเห็นเธอนั่งทำงานอยู่เลย"ดูโรงแรมอยู่ค่ะ" เธอไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับบ้านเกิดหรอก พอได้รับมอบหมายเรื่องจัดงานเลี้ยง เธอต้องมาดูก่อนว่าโรงแรมไหนสามารถรองรับลูกค้าที่เป็นพนักงานบริษัทได้เยอะ"เก็บของ""คุณกลับก่อนเถอะค่ะ" ขณะที่พูดกับเขาเธอก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เพราะกำลังเช็ครายละเอียดของแต่ละโรงแรม"ผมจะพาไปทานข้าว"เห็นเขาชวนไปทานข้าวเธอถึงได้มองหน้าอีกฝ่าย ก็บอกแล้วไงว่าคนไม่ว่างยังจะมาเซ้าซี้อยู่ได้"เดี๋ยวจะพาไปทานข้าวโรงแรมหนึ่ง"ทานข้าวโรงแรมเหรอ? ได้ยินแบบนั้นเธอก็รีบปิดคอมแล้วหยิบเอาของส่วนตัว เขานี่ก็ฉลาดดีแค่มานั่งดูแบบนี้คงเลือกยากต้องไปดูสถานที่จริงเลยชั้นล่างในเวลาต่อมา.."สิงห์คะ คุณลงมาก็ดีแล้ว""มีอะไร" ตอนที่ถามอัญญาสายตาเขามองไปดูผู้หญิงอีกคนที่กำลังเดินตามหลังมา"ก็รถของอัญน่ะสิคะ ถูกชนท้าย" อัญญามองไปตรงรถที่จอดอยู่เบื้องหน้า "รถของพนักงานที่วิ่งตามหลังมาค่ะ" คู่กรณีก็คือรถของพนักงาน จริงๆ รถพนักงานไม่ได้ผิดหรอกอัญญาเหยียบเบรกรถที่วิ่งตามหลังจะออกถนนหน้าบริษัทเลยเบรคไม่ทัน"แต่ผู้จัดการเบรกกะทันหั

แกร็ก! แอดด"สิงห์คะ ช่วยอัญด้วยค่ะ""?" เปิดประตูเข้ามาก็เห็นว่าอัญญาถูกจับคว่ำหน้าลงกับพื้น ส่วนไอรีสกำลังจับแขนอัญญาขัดหลังไม่ให้ดิ้นหลุดได้"ผู้จัดการ?" กรกนกรีบเข้ามาจะช่วยผู้จัดการให้ลุกขึ้น แต่ไอรีสยังไม่ยอมปล่อย"มันเกิดอะไรขึ้น" ท่านประธานออกมาจากห้องจะไปคุยงานต่อก็เห็นว่าห้องเครื่องดื่มดูจะวุ่นวายเลยแวะมาดู"ท่านประธานคะช่วยอัญด้วยค่ะ"พอเห็นท่านประธานไอรีสถึงได้ปล่อย เพราะมันเป็นการให้เกียรติท่านด้วย"ผู้จัดการเป็นยังไงบ้างคะ" กรกนกรีบเข้าไปพยุงผู้จัดการขึ้นมา"สิงห์คะดูเลขาของคุณสิ อัญเจ็บไปหมดตัวแล้วเนี่ย""มีอะไรกัน" ตอนที่ท่านประธานถามแอบมองดูหน้าลูกชายเพราะลูกชายก็อยู่ในเหตุการณ์ทำไมไม่เข้าไปห้ามผู้หญิง แถมยังยืนยิ้ม"แค่อัญจะเข้ามาเอาเครื่องดื่ม พอเข้ามาเจอแม่นี่ในห้องเครื่องดื่มก็เป็นแบบที่เห็นเลยค่ะ""ไม่จริงนะคะ ผู้จัดการเป็นคนเรียกตัวไอรีสเข้ามาคุยก่อนค่ะ" สิธารีบช่วยพูดก่อนที่ทุกคนจะเข้าใจไอรีสผิด"แกเป็นแค่แม่บ้านอย่ามาสะเออะ" แต่พอรู้ตัวว่ามันเป็นคำที่ไม่น่าพูดออกมาต่อหน้าผู้ใหญ่ อัญญาก็รีบปรับเปลี่ยนท่าทีเหมือนว่าตัวเองยังคงเจ็บอยู่มาก"พ่อจะออกไปธุระไม่ใช่หรื

คุยกับพ่อไม่นานเขาก็ตามเธอขึ้นมาชั้นบน..ขึ้นมาก็เห็นว่าเธออาบน้ำเตรียมจะเข้านอนแล้ว ชายหนุ่มเลยเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเข้าไปถอดเสื้อผ้าในห้องน้ำอาบน้ำออกมาก็เห็นว่าเธอนั่งอยู่บนเตียงแล้วมองมาทางเขา"คุณทำแบบนั้นทำไมคะ" ถึงทีเธอถามเขาบ้าง เพราะเมื่อตอนกลางวันเขาถามว่าทำไมเธอถึงไม่บอกทุกคนไปว่ามันเป็นผลงานของเธอเอง"ทำอะไร" เขาไม่รู้ว่าเธอได้ยินสิ่งที่พูดกับพ่อไป"ทำไมคุณถึงเอาเงินของคุณเองออกให้พนักงานล่ะคะ""คุณได้ยิน?""ค่ะ ทำไมคะ""เพราะมันเป็นโปรเจคของคุณไง"เพราะมันเป็นโครงการของเราเองเหรอ แสดงว่าที่เขาทำเพราะเรางั้นเหรอ? หญิงสาวเงียบไปตั้งแต่ได้ยินประโยคนั้น เธอไม่รู้จะพูดอะไรต่ออีก และเขาก็เงียบไปเช่นกัน..จนถึงเช้าของวันใหม่วันนี้พนักงานทุกคนต้องเข้าบริษัทช่วงเช้า ช่วงบ่ายถ้าใครจะกลับบ้านที่ต่างจังหวัดก็คือกลับได้เลย ถ้าใครจะร่วมงานเลี้ยงก็กลับห้องพักไปเตรียมตัวทุกคนต่างก็ตื่นเต้นจะได้ร่วมงานเลี้ยงที่โรงแรม ส่วนคนที่ตั้งหน้าตั้งตารอกลับบ้านก็ดีใจว่าจะได้เจอครอบครัวแล้วไอรีสเข้าบริษัทไม่นานก็ออกมาเพราะเธอต้องไปดูความเรียบร้อยของโรงแรมก่อน หญิงสาวเตรียมเสื้อผ้าไปเปลี่ยนที่

"อืม?" หลังจากที่ขู่เธอบอกว่าถ้าไม่หยุดเขาจะไม่ทนอีกแล้วนะ สิ้นคำพูดนั้นริมฝีปากของเขาก็ถูกปิดโดยริมฝีปากนิ่มนวลของอีกฝ่ายชายหนุ่มก็แอบแปลกใจทำไมเธอถึงมีท่าทีแบบนี้ จะว่าดื่มจนเมาก็ไม่น่าจะใช่"ช่วยฉันด้วย" เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงเพื่อดับความร้อนรุ่มในร่างกายได้"คุณขอผมเองนะ" เขาคิดว่าจะรอจนถึงวันแต่ง แต่ถ้าเธอต้องการมีหรือที่เขาจะปฏิเสธ นรสิงห์ที่นอนอยู่ด้านล่างโอบร่างของเธอไว้ก่อนจะหมุนตัวเปลี่ยนตำแหน่งกันหลังจากที่เปลี่ยนให้เธอมานอนด้านล่างแล้วเขายังคงจ้องมองใบหน้าหวานที่อยู่ใกล้ "ผ่านคืนนี้ไปเราจะแต่งงานกันนะ" จบคำพูดริมฝีปากหนาก็ฝังจูบลง"อือ" เสียงครางดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ ตอนที่ริมฝีปากของเขาขยับต่ำลงมาที่ซอกคอ สองมือเรียวโอบร่างหนาไว้แน่นเหมือนกลัวว่าเขาจะหลุดลอยหายไปนรสิงห์ใช้แรงดูดเบาๆ เพราะกลัวว่าถ้าดูดแรงคนผิวขาวอมชมพูแบบเธอจะมีรอยช้ำ"อ้าาอื้ออ" ยิ่งถูกสัมผัสร่างกายของเธอก็ยิ่งร้อนรุ่มจนยากจะบรรยายระหว่างที่ริมฝีปากของเขาขยับต่ำลงมา ชายหนุ่มก็ได้จัดการกับชุดชั้นในที่ยังเหลืออยู่บนร่างกายตอนที่เขายังคงพรมจูบเอวบางอยู่นั้นมือของไอรีสก็ได้ดันศีรษะของเขาให้ต่ำลงไปแล้วใช้แรง

>>{"กูเอง"} {"กูรู้แล้ว โทรมาทำไม"}>>{"เมียกูไปที่นั่นหรือเปล่า"} {"มา"}>>{"ฮ๊ะ?"} ทีแรกก็ชั่งใจไว้แล้วแหละว่าบางทีเธออาจจะไม่ได้ไป ถึงแม้น้ำเสียงอีกฝ่ายจะกวนบาทามาก แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกดีใจที่ตามหาเธอเจอสักที {"โทรมาถามแค่นี้ใช่ไหม"}>>{"เดี๋ยวก่อนสิ กูติดต่อเธอไม่ได้"} {"ทำอะไรผิดกับเมียมาล่ะ"}>>{"ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย"} {"ถ้างั้นมึงก็ทบทวนตัวเองอยู่นั่นแหละ"}>>{"เดี๋ยวก่อนมึงอย่าเพิ่งวางนะ"} {"อะไรของมึงอีก"}>>{"กูฝากเมียกูด้วย"} {"เมียใครก็มาดูแลเองสิ"}>>{"ช่วงนี้กูยังไปไม่ได้กูมีเรื่องต้องจัดการ"} {"เรื่องอะไร"} ทีแรกก็ทำเป็นจะวาง แต่พอได้ยินปลายสายบอกมีเรื่องต้องจัดการน้ำเสียงสิงขรก็เปลี่ยนไป>>{"เกิดเรื่องวุ่นวายหลายเรื่องเลย"} {"ก็มันเรื่องอะไรล่ะ"}>>{"มึงสนใจกูด้วยเหรอ"}>>{"อย่าเอาตัวเองไปวิ่งโดนกระสุนใครเข้าอีกล่ะ"}>>{"กูก็ไม่แน่ใจหรอกว่ากูกำลังสู้กับใครอยู่ ฝากมึงดูแลเมียกูด้วยนะ"} {"อันตรายไหม"} ถึงยังไงเพื่อนก็อดเป็นห่วงเพื่อนไม่ได้ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะทะเลาะกันแต่ก็ไม่อยากให้คนอื่นมาทำร้ายเพื่อน>>{"ก็บอกแล้วไงว่ายังไม่รู้ ถ้ามีอะไรเก