All Chapters of ติดที่ใจมันไม่รัก: Chapter 51 - Chapter 58

ตอนที่ 17/3ลีลี่ถือแก้วเครื่องดื่มเดินตรงไปยังโต๊ะของสารวัตรปลื้ม เขายิ้มต้อนรับเธออย่างอ่อนโยนเหมือนเคย ลีลี่วางแก้วลงเบาๆ พลางพยายามรวบรวมความกล้าในใจ คำพูดของพี่หนานยังดังอยู่ในหัว“ลาเต้เย็นไม่หวานเลย ของสารวัตรจ้ะ...”“ขอบคุณครับลี่” เขายิ้ม “มองหน้าพี่แบบนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ?”ลีลี่อึกอักทำตัวไม่ถูก ได้แต่ยืนเก้ๆ กังๆ ไม่รู้ว่าจะตอบอีกฝ่ายยังไงดีให้ถนอมน้ำใจของเขามากที่สุด ทว่ายืนอยู่ลังเลคิดหาคำพูดที่ดีได้ไม่นานก็ดันมีลูกค้าเข้ามาใหม่ก่อนคราวนี้เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดหนักกว่าเดิม เมื่อคนที่มาใหม่เป็นเฮียอรรถกับเพื่อนสนิทของเขาอีกสองคน เฮียภูมิเดินนำหน้าส่วนเฮียอรรถกับเฮียฉีเดินต้อยมาตามหลังหัวใจดวงน้อยๆ หล่นวูบในทันที เมื่อสายตาปะทะเข้ากับเฮียอรรถและคณะเพื่อน เขายังคงมีท่าทีสบายๆ เพราะยังไม่ทันได้มองดูว่าในร้านมีใครบางคนนั่งอยู่ก่อนหน้า ส่วนเฮียภูมิกับเฮียฉ๊ที่เดินมองทางมาก่อน เหมือนจะรับรู้ได้ถึงบรรยากาศอึมครึมภายในร้านแล้ว ก่อนที่พวกเขาจะหยุดเดินแล้วสะกิดไหล่เพื่อนสนิทอย่างเอียอรรถให้เงยหน้าขึ้นมา และจังหวะนั้นเองที่ลีลี่รู้สึกขนลุกไปทั้งตัวในขณะที่เธอยังยืนอยู่ที่โต๊ะขอ

ตอนที่ 18/2หลายวันผ่านพ้นไปจนใกล้จะถึงช่วงสิ้นปี สิ่งที่ลีลี่ยังคงได้รับต่อเนื่องคือความสม่ำเสมอจากเฮียอรรถที่เคยรับปากเอาไว้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ ท่ามกลางสายตาของผู้ใหญ่ลีลี่ยังคงเข้านอกออกในบ้านของเขาอย่างที่เคยทำ ส่วนเขาเองก็ไปมาหาสู่บ้านเธอด้วยเช่นกันคืนนี้มีงานกาชาดที่จัดขึ้นในช่วงส่งท้ายประจำปี เขาพาลีลี่ออกมาเดินเล่นหาของกินเล่นภายในงานแบบสองต่อสอง ทางม๊าของเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่คนที่ยังมีท่าทีไม่พอใจก็คงมีแค่คนเดียวก็คือป๊าของลี่เอง“หนาวไหม? เสื้อแขนยาวก็ไม่ยอมเอามา” เขาว่าพลางมองค้อนใส่เธอก่อนหน้านี้เฮียอรรถนั่งรอลี่อยู่ที่บ้านระหว่างที่เธอเองกำลังอาบน้ำแต่งตัวอยู่ หลังจากที่ลงมาพร้อมกับชุดง่ายๆ สบายๆ อย่างเสื้อครอบกับกระโปรงยีนส์สั้นเหนือเข่า เขาก็เอาแต่ทำหน้าดุจนกระทั่งมาถึงงาน“ลี่บอกแล้วไงว่าไม่หนาว” อากาศเมืองไทยในมันจะหนาวได้แค่ไหนกับเชียว ลี่คิดในใจแบบนั้น“ดึกมาเดี๋ยวก็หนาว” กว่าจะเดินทั่วก็ดึกกันพอดี และกว่าจะถึงบ้านอีก อีกอย่างที่ทำให้เขาต้องบ่นก็เพราะชุดที่ลี่ใส่ออกมานี่แหละ ทั้งกระโปรงก็สั้นเกินไป ไหนเสื้อตัวเล็กที่หดรัดรูปจนนึกว่าเ

ตอนที่ 19/1บรื้นนนนๆๆ“โอ้ย หนวกหูโว้ยยย! ใครมันมาเสียงดังแถวนี้วะ บ้านคนนะเว้ย ไม่ใช่สนามแข่งรถ”เสียงดังก้องกังวานมาจากทางหน้าบ้านตัวเอง หมวดหลุนที่กำลังพักผ่อนนั่งดูทีวีอยู่ในบ้านจำเป็นต้องออกมาดูว่าใครกันที่เอารถมาเร่งเครื่องเสียงดังอยู่หน้าบ้านของเขา เมื่อทนอยู่เฉยๆ ต่อไปไม่ได้ จึงต้องออกดูมาให้เห็นกับตาหมวดหลุนเดินออกมาพร้อมกับสีหน้าขึงขัง เขาสวมกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดเก่าๆ ดูเป็นวันสบายๆ ที่เขาอยากจะพักผ่อน แต่เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มเหมือนท้าทายทุกความสงบในละแวกนั้นเมื่อประตูบ้านเปิดออก สายตาของหมวดหลุนก็ปะทะเข้ากับ Lamborghini Aventador สีน้ำเงินฉูดฉาดจอดอยู่ตรงข้ามถนน คนขับลดกระจกลง เผยให้เห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่ดูมั่นใจและหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ ซึ่งเป็นลูกสาวของเขาเอง“ไอ้อรรถ! มึงเองเหรอ!” หมวดหลุนร้องเสียงดัง พร้อมชี้นิ้วไปที่รถหรูราวกับจะปลุกระดมให้ทุกคนในซอยออกมาดูเฮียอรรถลดแว่นกันแดดลงช้าๆ ยิ้มมุมปากพลางตอบกลับด้วยเสียงเรียบ ๆ แต่ฟังดูแฝงความยียวน“ใช่ อรรถเองน้า ขอโทษนะที่เสียงดัง พอดีว่ารถใหม่มันแรง”“หนอย... พ่องสิ! ไอ้เด็กเวรนี่ มึงไปขโมยรถใครมาขับ แล้วนี่ลี

ตอนที่ 19/3ยามเย็นแสงอาทิตย์สีส้มทองฉาบไปทั่วท้องฟ้า เฮียอรรถขับรถพาลีลี่มายังสวนสุขภาพที่อยู่ติดกับอ่างเก็บน้ำ มองไปรอบๆ มีภูเขารายล้อม มีต้นดอกเฟื่องฟ้าสวยๆ รายรอบสองข้างทางที่วิ่งผ่าน บรรยากาศยามเย็นสดชื่นด้วยสายลมที่พัดเอาของน้ำเย็นๆ แตะเข้าปลายจมูก“เหนื่อยหรือยัง?” เฮียอรรถวิ่งเยาะๆ ข้างๆ กับหญิงสาว ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นว่านานทีปีหนคนอย่างลีลี่ถึงจะออกมาวิ่งกับเขาทีลีลี่มองไปรอบๆ ก่อนจะยิ้มพร้อมกันกับที่ชูสองนิ้วขึ้นมาให้เขามอง “แฮ่ก ๆ เหนื่อยสิ แต่ลี่สู้ไหว!”“แต่พักก่อนดีกว่า เพิ่งมาวิ่งครั้งแรกกล้ามเนื้อจะฉีกเอา” เขาพูดอย่างเป็นห่วง ก่อนที่ทั้งคู่จะค่อยๆ ลดความเร็วลง กระทั่งพากันเดินมานั่งอยู่ตรงซีเมนส์ที่กั้นขอบอ่างเก็บน้ำสายลมเย็นพัดผ่านช่วยลดความเหนื่อยหลังจากการวิ่ง ลีลี่เอื้อมมือไปหยิบขวดน้ำจากกระเป๋าแล้วส่งให้เฮียอรรถ“ดื่มน้ำก่อนเฮีย”เขารับขวดน้ำมาแล้วยิ้ม “ขอบใจนะ”หลังจากพักจนหายเหนื่อย เฮียอรรถหันไปมองหน้าลีลี่ “ยืนมือมาหน่อยสิ” เขาบอกพลางบังคับด้วยสายตา ลีลี่แม้ว่าจะยังมึนงง แต่ก็ยอมยื่นมือออกมาหาเขาเฮียอรรถหยิบกระเป๋ากีฬาใบเล็กขึ้นมาเปิดซิป ค้นหาอ