Semua Bab Mr. Lopez's Sex Slave: Bab 81 - Bab 90

Natahimik ang buong paligid tanging ang hikbi lamang ni Elara ang maririnig at ang ingay ng mga taong nag-uusap sa paligid nila. Sa kabila ng katahimikan ni Marco at Elara ay ang napakalakas na parang bagyong may humahagupit sa kalooban niya sa sobrang sakit na nararamdaman niya. Ang mga luhang kanina ay tumigil na, muli na namang nagsibagsakan. Ang matahimik nilang paligid na sa dibdib niya ay oarang may isang libong bubog na humuguhit, parang may bagyo, kulog at kidlat na bumabalot. Hindi mapigilan, at kahit na punasan lamang iyon ay hindi niya magawa sapagkat wala na siyang lakas. Hindi na niya magawang magsalita, pilit niyang kinikilos ang sarili niya upang makaalis na sa kinatatayuan niya ngunit hindi niya magawa. Parang biglang nawala ang boses niya upang maipangtanggol ang kaniyang sarili dahil sa halos pagsasalita niya ay siya namang pangbabara ni Marco sa kaniya. 'Wala tayong anak...'Isa, dalawa, tatlo, hindi maibilang kung ilang beses na nag-iingay ang salitang iyon sa

Habang nasa byahe naman si Marco pauwi sa bahay nila ni Elara, ay may bigla siyang naalala. Biglang pumasok sa kaniyang isipan ang imahe ng kaniyang asawa habang nagtatalo sila kanina sa ospital. Bumalik sa isipan nito ang mga mata ni Elara na puno ng takot, sakit, at panghihina. Ang kagustuhang maipagtanggol ang kaniyang sarili ngunit hindi man lang nabigyan ni Marco ng pagkakataon, at hindi man lang niya ito pinakinggan. Sa halip ay mas binigyan niya ito ng mga masasakit na salita. Mas sinaktan niya ang damdamin ng babaeng mahal niya. Nang makarating na siya sa bahay nila, agad siyang pumasok upang hanapin si Elara. "Love!" pagtawag nito. Lahat ng halos posibleng sulok na pinupuntahan ni Elara ay nilibot niya. Maging sa garden ay nilabas niya, nagbabakasakali na makikita ang asawa nito. "Elara, where are you?" pasigaw na tawag niya. Agad niyang tinahak ang daan papunta sa secondfloor. Alam ni Marco na kapag wala si Elara sa ibaba ay naroon siya nagkukulong sa kwarto nila. Bigl

Napabuntong-hininga si Elara habang pinagmamasdan ang paligod ng bagong bahay na pansamantala nilang matutuluyan. Hindi ito ang bahay na nakasanayan niya sa siyudad pero ito rin ang bahay na pinanggalingan niya noon. Noong nasa poder pa siya ng mga magulang niya. Sa bahay na maliit, doon siya nakahanap ng isang magandang silong. Ang maliit na bahay na iyon ay pinapalibutan ng magandang tanawin, malayo sa gulo, sa ingay, at malayo kay Marco. Ang buhay na matahimik na pinapangarap niya noon para sa kanila ni Marco ay nakamit na niya ngayon ngunit hindi kasama ang lalaking mahal niya. "Thea, tamang-tama dalawa ang kwarto tig-iisa tayo. Ayusin na muna natin ang mga gamit dito bago ang gamit natin para mamaya maayos ang tutulugan natin," malumanay niyang sabi habang tinulungan ang bata sa pagpasok ng mga dala nilang bag. “Opo, Ate,” masiglang sagot ni Thea.Habang inaayos nila ang mga gamit, hindi maiwasan ni Elara na mapatingin sa labas ng bintana. Kita mula roon ang magandang tanawin

Napangiti si Elara, bahagyang napailing ito dahil sa naging reaksyon ng mga kasama niya. Halos pinipigilan na lamang ang matinding hiya sa naging rebelasyon ng kaniyang pagkakakilala. Labis ang tuwang naramdaman nito dahil sa ipinakita ng mga kasama niya, hindi dahil ipinagmamalaki niya ang kaniyang sarili kundi dahil napatawa niya at napasaya ang taong nakilala pa lamang niya. Ito ang mga taong tinanggap siya kahit wala siyang pera at hindi kilala ang totoong siya. Sila ang mga taong pinakitaan kaagad siya ng magandang loob nang walang pagdadalawang isip. "Oo, ako nga iyon," sagot niya habang ang tuwa ay nasa kaniyang mukha at mahinang napatawa. "Pero wala na ang Elara na iyon ngayon. Narito ako para mamuhay na lamang ng simple kasama kayo." Biglang pumalakpak ng malakas si Jp na animo'y sabik na sabik. "Ho, grabe! Ate Elara, hindi mo lang alam kung ilang beses kong ginaga ang linya mo sa mga commercial mo lalo na doon sa whitening serum! Kahit walang make-up flawless ka pa rin. P

Habang ang araw ay unti-unting sumisikat at ang malamig na simoy ng hangin na mula sa dagat at mga puno ay pumapasok sa bintana ng maliit na silid ni Elara na payapang gumising sa kaniya. Dahan-dahan siyang bumangon mula sa pagkakahiga na mayroong ngiti sa labi. Tumayo siya at inayos ang kaniyang sarili. Dumiretso agad ito sa bintana ng bahay nila at ang ngiti sa labi ay totoo at payapa. Nagpakawala ito ng malalim na buntong-hininga. Isang masayang umaga sa buhay ng probinsiya ang sumalubong kina Thea at Elara sa Concepcion. Naging maayos at maaliwalas ang unang gabi nila sa probinsiya. "Magandang umaga, Ate," bati sa kaniya ni Thea na kagigising lang din. Nginitian niya si Thea saka nilapitan. "Magandang umaga rin, kamusta ang tulog mo?" "Mabuti naman po. Ang aga mong magising ate," sagot ni Thea habang nag-unat-unat pa."Nagising kasi ako dahil sa malamig na hanging tumama saakin. Iba talaga itong hangin na sariwa sa probinsya kumpara sa siyudad," masayang sagot ni Elara. "Ikaw