Semua Bab One Fateful Night With My Ninong: Bab 61 - Bab 70

Celeste's POV Dumadagundong ang tibok ng puso ko habang nakaupo sa passenger seat ng sasakyan ni Ninong Chester. Hawak niya ang manibela nang mahigpit, ang kanyang mga knuckles namumutla dahil sa pagkakadiin ng kanyang kamay. Alam kong nag-aalala siya, lalo na’t kahapon lang, hindi ko napigilan ang sarili kong ipagtanggol ang dignidad ko sa harap ng mga katrabaho ko. "I still think you should take a leave," malamig niyang sabi habang binabaybay namin ang daan papunta sa law firm. Napailing ako. "Hindi ako pwedeng magpatalo sa ganito, Ninong Chester. Kung magtatago ako ngayon, mas lalo lang nilang iisipin na may tinatago ako." Matalim ang tingin niyang ipinukol sa akin bago muling ibinalik ang mata sa kalsada. "At ano? Hahayaan mong insultuhin ka na naman nila?" Huminga ako nang malalim at pinakiramdaman ang banayad na paggalaw ng bata sa loob ng sinapupunan ko. "Sanay na ako, Ninong Chester. Hindi ito ang unang pagkakataon na may nagdududa sa kakayahan ko bilang abogado." Pero k

Celeste's POV Tahimik ang buong penthouse. Walang ibang tunog maliban sa mahinang huni ng air conditioner at ang marahang pagpatak ng ulan sa bintana. Nakaupo ako sa malambot na sofa, marahang hinihimas ang aking lumalaking tiyan habang nakatitig sa pinto. Umalis si Ninong Chester ilang minuto na ang nakalipas para bumili ng pagkain. Alam niyang madalas akong mawalan ng ganang kumain, pero kapag may gusto akong kainin, kailangan kong makuha agad, kung hindi ay sumusumpong ang hilo at pagkahilo ko. Kahit wala siya sa tabi ko, ramdam ko pa rin ang presensya niya sa loob ng penthouse. Nandito pa rin ang amoy ng kaniyang pabango sa unan, ang iniwang tasa ng kape sa lamesa, at ang bahagyang guhit ng kaniyang ngiti sa aking isipan bago siya lumabas ng pinto. Sa kabila ng lahat ng nangyari, siya lang ang taong bumabalot sa akin ng proteksyon. Siya lang ang taong pumapanig sa akin. Ngunit sa isang iglap, ang tahimik na ambiance ay biglang naglaho nang bumukas ang pinto—hindi dahil kay Nin

Celeste's POV Malakas ang kabog ng dibdib ko habang pinagmamasdan si Ninong Chester. Kitang-kita ko ang pag-aalala sa mukha niya, ang bahagyang pagkagulat nang makita si Isabelle, at ang hindi maitatangging tensyon sa pagitan nilang dalawa. Mabilis siyang lumapit sa akin at walang pag-aalinlangang niyakap ako—mahigpit, para bang takot siyang may mangyaring masama sa akin. "Celeste…" mahinang bulong niya sa tenga ko, puno ng emosyon. Ramdam ko ang init ng katawan niya, ang nanginginig niyang hininga, at ang tibok ng kanyang puso na tila ba kasing-lakas ng akin. Nagmula pa siya sa isang operasyon, at halatang hindi pa siya nakakakuha ng sapat na pahinga. Pero imbes na magpahinga, heto siya ngayon, nakatayo sa harapan ko, yakap ako na para bang ako lang ang mahalaga sa mundo niya. Hinayaan ko ang sarili kong sumandal sa dibdib niya. "Chester." Isang matinis, ngunit puno ng hinanakit na boses ang pumuno sa tahimik na kwarto. Napalingon si Ninong Chester at sa isang iglap, parang

Celeste's POV Napalingon kaming lahat nang makita ang duguang doktor palapit sa amin. "Kailangan nating operahan agad si Mrs. Rockwell," mariing sabi nito, ang boses ay walang bahid ng pag-aalinlangan. "Pero gusto ko lang ipaalam sa inyo na delikado ang kondisyon niya. Marami siyang internal bleeding at kailangang maagapan bago pa lumala." Pakiramdam ko ay unti-unting lumulubog ang mundo ko habang nakatitig sa doktor na nasa harapan namin. Muntik nang lumuhod ang mga tuhod ko sa sobrang panghihina. "O-Operasyon?" nauutal kong tanong, halos hindi mailabas ang salita. Tumango ang doktor. "Wala na tayong oras, Ms. Rockwell. Kailangan nating gawin ito ngayon." Gusto kong sumigaw, gusto kong sabihin sa kanila na huwag nilang idaan sa operasyon si Mama. Pero wala akong magagawa. Wala akong ibang pagpipilian. Kung gusto kong mabuhay si Mama, kailangan kong sumugal. "Ilipat natin siya sa Villamor Medical Hospital," mariing sabi ni Chester, na para bang walang puwang ang pagtutol. "Doo

Celeste's POV Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang nakatayo sa harapan ng matayog at modernong gusali ng law firm. Sa kabila ng masalimuot na nangyari sa buhay ko nitong mga nakaraang linggo, pilit kong tinatanggap na normal lang ang araw na ito—isa lamang sa maraming umagang kailangan kong bumangon at harapin ang mundo. Pero kahit anong pilit kong sabihin sa sarili kong okay lang ang lahat, hindi ko mapigilan ang bigat sa dibdib ko. Sa mundo ng batas, respeto at reputasyon ang pinakamahalagang puhunan ng isang abogado. Ilang taon kong pinaghirapan ang pangalan ko sa industriyang ito, ngunit sa isang iglap, unti-unti itong nadudungisan. Hindi dahil sa kakulangan ko bilang isang abogado, kundi dahil sa desisyon kong pakasalan si Chester—isang bagay na hindi dapat pagtuunan ng pansin sa propesyon ko, pero tila iyon na lang ang nakikita ng mga tao. Pagkapasok ko sa law firm, hindi ko na ininda ang mga tingin ng mga katrabaho ko. Matagal na akong sanay sa mapanuri