All Chapters of MELTING HIS HEARTLESS HEART (Billionaires Regret): Chapter 81 - Chapter 90

Michelle's Point of View I tried to enjoy the party as much as I could, gaya ng sabi ni Papa Val. I ate food, I drink, chatted with others dahil marami ang lumalapit sa akin, mostly mga lalake. Hinihingi rin ang numero ko na agad kong tinatnaggihan. Umiwas nga lamang ako sa paningin ni Lucas as I could. Pumuwesto na ako sa pinakagilid kung saan ay hindi ako mahahalata. Pero ewan ko ba, mukhang may magneto sa akin ang camera. Nakatago na ako't lahat, ako pa rin ang napiling pupunta sa harapan to compete for the best dressed. Tatlo kaming pagpipilian doon. May tatlo ding mga lalake. At nang ipakilala kung sino ang magbibigay ng papremyo ay halos mapasinghap lahat. Tumayo kasi si Lucas. Now they know na siya ang nasa unang laro kanina."I have the results..." aniya ng emcee ng party na iyon. Winagayway pa niya ang papel kung saan ay hawak niya ang resulta. "This is voted by all of you..."Voting. Iyon ang naging basehan nila. Ewan ko kung may tiyansa ako. Parehong magaganda ang mga

Lucas Point of View "Where are you, Michelle?" tanong sa isip ko. Nagpalinga-linga muli ako. Kanina, I saw her leave that way. Sa may pinto sa kaliwa. Busy ako oo, but at the same time, my eyes won't leave her be. Nakasunod ang mga mata ko hanggang sa mawala siya sa paningin ko.Naglakad ako. Tila sinundan siya kung saan siya dumaan kanina. Then she just disappeared after that door. There's two corridors. On the left is going out of the building. Sa parking lot ang punta. Kung hindi siya nakauwi, which means she went on the right side. Sana tama ako ng hinuha. I walk down through that corridor. Madilim na dahil wala na ngang tao. We rent a big hall for the party just to accommodate everyone. Nakauwi na lahat kaya halos wala ng ilaw. Ang mga naglilinis naman ay sa loob lang ng hall. Habang papalayo ako sa main hall ay natawagan pa ako ni Robert. "Lucas, where are you?""Rob, can you call tell them to open all the lights. Masyadong madilim—"As I was speaking to him, ay bigla na la

Michelle's Point of View "You're fired!"Napaawang ang labi ko nang magsalitang muli si Lucas. Kasalukuyan na kaming nasa opisina niya. Doon niya ako hinila. Para lang pala pagalitan at heto nga, alisin sa trabahong inaasahan ko para makabangon ng tuluyan.Hindi ako makapagsalita. Napatitig lamang ako sa kanyang hindi makapaniwala. "What? Do you think, nagbibiro ako? I am not, Michelle! For now on, hindi ka na magtatrabaho dito! " Alam kong galit siya. Ang hindi ko maintindihan ay kung anong dahilan para matrigger na naman ang galit niya. Hanggang maaari ay umiiwas ako sa kanya. For my sake. Pero heto pa rin siya. Dahil lang sa naabutan niya.Kung hindi naman siya pumunta sa department namin, wala naman siyang dahilan para pagalitan ako at alisin.Noong gabing makulong ako sa banyo. Hindi din naman talaga ako sigurado na siya iyon. Napagbintangan ko siya dahil sa takot. Na hanggang ngayon ay dala-dala ko pa rin. Hindi ko kasi lubos maisip na may makakagawa sa akin niyon. At kung ba

Michelle's Point of View Naibagsak ko ang cellphone ko sa kama at napa-face palm dahil sa hiya. Nagawa ko ba talagang i-text iyon?Muli kong pinulot ang telepono ko at ini-scroll ang text messages. "My gosh, na-send nga!" bulalas ko habang hindi makapaniwala. Kagat labing sinulyapan muli ang mga ticket. Bakit siya ang inaya ko?Masaya lang akong malaman na nanalo ako. At dahil sa saya ko, gusto kong magpasalamat sa kanya. Magpasalamat lang sana, pero nagawa ko pa talagang ayain siya. Napabuga ako ng hangin. Hindi ko na rin talaga kilala ang sarili ko. May takot ako sa kanya dahil inakala kong siya ang may pakana sa nangyari sa akin, pero nilo-long siya ng puso kong walang takot na mahalin siya.Napapikit ako. Babawiin ko ba ang ni-text ko? Sabihin ko kayang wrong sent na lang. Pero baka tanungin niya ako kung sino ang inaaya ko? "Ah!" impit na anas ko at nasabunutan ang sarili. Bakit ba padalos-dalos ako. Nakakahiya talaga. "Mukhang nagbabago si Sir Lucas..." Sa umagang iyon ay s

Michelle's Point of View Nagulat ako. Napakurap-kurap pa kasi baka namamalikmata lamang ako. Minumulto dahil siya lagi ang naiisip ko. Pero nang lihim kong kurutin ang kamay ko, alam kong totoo ang nasa harapan ko. Hindi ko mapigilan ang pagkurba ng mga labi ko habang nakatitig sa kanya. Nakasuot siya ng suit at para ngang may pupuntahan na mahalagang meeting."What?" aniyang nagpagising sa tila nangangarap kong itsura. Totoo ngang nasa harap ko si Lucas. At mukhang magkalapit lamang kami ng kuwarto. Malapit na kasi ako sa room ko.Magsasalita sana ako nang biglang lumabas din si Robert sa isa pang kuwarto. "Michelle..." bati niya sa akin. Nakasuot din siya ng suit at mukha talagang may ka-meeting sila na importante. O baka party? Ewan."Let's go, Robert..." yakag ni Lucas na nagpatiuna na. Palapit pa lamang sa akin si Robert pero hindi na tumuloy nang tawagin siya ni Lucas. Kumaway na lamang ito sa akin. Hindi pa rin ako makapaniwalang naroon sila ngayon. Kahit sabihin ni Lucas