All Chapters of โซ่คล้องใจ: Chapter 61 - Chapter 67

หลายวันผ่านไป...ตั้งแต่วันนั้นที่บ้านแม่ ตั้งแต่กลับมาบ้านพี่แบงค์ก็แพ้ท้องอย่างหนัก ถึงขนาดต้องหยุดงาน เลื่อนงานที่ต้องรีบเคลียร์กับเพื่อนออกไปก่อน จะไม่เลื่อนได้ไง ขนาดแรงจะเดินยังไม่มี“ไหวไหมคะ” ฉันจ้องหน้าพ่อของลูก เดินประคองเขาออกจากห้องน้ำไปนั่งที่เตียง“......ไหว” พี่แบงค์เอ่ยเสียงแผ่วเบา ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ ตัวเล็กที่นอนมุดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม วันนี้น้องตื่นสาย คงจะเหนื่อยที่เมื่อวานขุนศึกพาไปเล่นกับมินนี่โพนี่ กลับมานมไม่กินพูดคุยกับพ่อไม่ถึงสิบนาทีก็หลับไปเลย“แล้วนี่พี่จะไปทำงานได้เหรอ เห็นบอกมีประชุมใหญ่ด้วย”ก็เรื่องพ่อเขานั่นแหละ แด๊ดและทุกคนรู้เรื่องนี้กันหมดแล้ว มีแต่แด๊ดที่พูดกับพี่แบงค์ว่าพูดแล้วต้องทำให้ได้ ถ้าเขาหักหลังฉันแด๊ดจะเป็นคนฆ่าด้วยมือซึ่งพี่แบงค์เขาก็ยืนยันอย่างหนักแน่น ว่าจะไม่มีวันทำให้ฉันเสียใจอีก พอได้ยินแบบนั้น หัวใจดวงน้อยมันก็พองโต มันรับรู้ได้ถึงความจริงใจที่เขามีให้ และเชื่อจนหมดใจว่าเขาจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง“ไหวแน่นะ ญี่ปุ่นว่าพี่ดูไม่ค่อยดีเลย” หน้าซีดอย่างกับอะไรดียังจะมาบอกว่าไหว“แค่ได้กอดเมีย แค่นี้ก็หายดีแล้ว”พรึบ!!คนตัวโตดีดตัวลุกขึ้

“คุณญี่ปุ่น!” พนักงานคนหนึ่งหันมาเห็นฉัน สีหน้าท่าทางเธอดูตกใจอย่างเห็นได้ชัด“ไม่มีงานทำกันเหรอ?” แค่เห็นว่าเป็นยัยวิด้า ยัยกะทกรกเน่าอารมณ์มันก็เดือดขึ้นมาทันที อยากจะเดินเข้าไปกระชากหัวแล้วจิกสักที แต่ก็ต้องข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้ เพราะที่นี่คือที่ทำงาน ต้องวางตัวให้สมฐานะ“…...” ทุกคนเงียบ เอาแต่ก้มหน้าอย่างสำนึกผิด ก่อนจะแยกย้ายกันไปทำงานตามหน้าที่“จะเป็นไปได้เหรอ ฉันได้ยินมาว่าคุณแบงค์กับคุณญี่ปุ่นเขาสองคนเป็น...” พนักงานคนหนึ่งพูดเสียงกระซิบ“ใช่ ๆ ๆ ๆ ฉันก็ได้ยินมาแบบนั้น ข่าวว่าเขามีลูกด้วยกันแล้วด้วย แต่คบกันตอนไหน?”“......” ฉันหันไปจ้องดุ ทั้งสองคนที่พูดกระซิบนินทา ก่อนสองสาวนั้นจะรีบเดินหนีไปในทันที เฮ้อ...มีแต่เรื่องให้ปวดหัว“ไม่อายหรือไง?”“.......” ยัยวิด้าเงียบ ทำหน้าไม่สนโลก ไม่สนใจที่ฉันถาม“แต่คนอย่างเธอ...ก็ไม่น่าจะมียางอาย” ฉันมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างพิจารณา สภาพแบบนี้ดูก็รู้ว่าไปเอากับใครมา แต่มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น ถึงได้หอบสังขารเน่า ๆ มาถึงที่นี่“พี่แบงค์ล่ะ...ได้ฉันแล้วคิดว่าจะจบง่าย ๆ แบบนี้เหรอ” เธอเอ่ยออกมาอย่างหน้าตาเฉย“ได้เธอ?” ยัยนี้ไม่จบไม่สิ้

2 เดือนผ่านไปหลังจากที่จบเรื่องวุ่น ๆ ของยัยวิด้า และพ่อพี่แบงค์ไปได้ ทุกอย่างก็ดูสงบวิด้า สุดท้ายก็ต้องยอมรับความจริง แต่เธอยืนยันเสียงแข็ง ไม่ต้องการจะแต่งงานหรือให้เพื่อนพี่แบงค์รับผิดชอบอะไร พ่อเธอเองก็ไม่ติดใจอะไร แต่ก็ดูไม่พอใจอยู่บ้าง แต่เขารู้จักกับลุงปืน ผู้ใหญ่เขาคุยอะไรกันบ้างฉันก็ไม่รู้ แต่ดีที่เขาพาลูกสาวกลับไปด้วย คงจะจ่ายเยอะอยู่พอสมควรเพื่อปิดข่าวฉาวในครั้งนี้ส่วนพ่อพี่แบงค์สุดท้ายต้องยอมแพ้ ไม่เหลืออะไรเมื่อคุณแอนนาหอบเงินหนีไปต่างประเทศทิ้งภาระหนี้สินมากมายไว้ให้เรื่องบริษัท ทุกคนลงความเห็นเทกโอเวอร์ซื้อหุ้นแล้วให้พี่แบงค์เป็นผู้บริหาร ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมรับ ไม่อยากให้ใครมองว่าที่เขาได้ตำแหน่งนี้มาเพราะเป็นลูกเขยแด๊ด เป็นสามีฉันทั้งในทางพฤตินัยและนิตินัยสิ่งที่แด๊ดพูดกับพี่แบงค์ ทำให้เห็นว่าจริง ๆ แล้วแดดดี้ เองก็เอ็นดูในตัวพี่เขาอยู่ไม่น้อย‘โอกาสมันไม่ได้มีให้บ่อยครั้ง ใช้ความสามารถที่มี แสดงให้ทุกคนเห็นว่าฉันเลือกคนไม่ผิด อย่าทำให้ทุกคนผิดหวัง’คำพูดนี้ของแด๊ด ทำเอาฉันดีใจจนร้องไห้ เพราะในใจคิดมาตลอดว่าที่แด๊ดยอมเพียงเพราะเห็นแก่ฉันที่รักเขา แต่จริง ๆ แล้วมันไม

“พี่แบงค์!! โอ๊ยพอแล้ว”“ญี่ปุ่นเมื่อย ถ้าพี่ทำนานกว่านี้ลูกคงได้ออกมานั่งคุยกับพี่จริง ๆ แน่!” ร่างเล็กที่หันไปจ้องคนตัวโตตาเขม็ง“......” แต่เขากลับเงียบยังคงตะบี้ตะบันกระแทกความแข็งแกร่งใส่ร่องสวาทอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย นี่ขนาดท้องโต 5-6 เดือนแล้วนะ ทำไมพี่เขาถึงหื่น ขึ้นได้ทุกวันพั่บ พั่บ พั่บสองมือค้ำยันที่นอน คุกเข่าแบบนี้มาเป็นชั่วโมงแล้วนะ อีตาบ้า ไม่สงสารกันบ้างเลยหรือไง กลางวันเลี้ยงลูก กลางคืนเลี้ยงผัว เฮ้อ...เพลีย“อีกนิด พี่จะแตกแล้ว” เขาเอ่ยเสียงกระเส่าแหบแห้ง มือหนาลูบวนหน้าท้อง อีกมือบีบขยำสองเต้าอย่างเมามัน“อ๊ะ...พะ...พี่แบงค์ มะ...มันเสียวนะอย่าเล่นสิ” มันรู้สึกเสียวซ่าน ร้อนวูบวาบไปทั้งตัวเมื่อมือหนาเลื่อนต่ำ ลูบวนหน้าท้องสัมผัสโหนกเนื้ออวบนูน ก่อนปลายนิ้วร้ายจะเขี่ยขยี้ติ่งเกสรเม็ดเล็กอย่างเอาแต่ใจ ริมฝีปากหนาจูบ ลากลิ้นเลียไปทั่วแผ่นหลังทำเอาฉันถึงกับอยู่ไม่สุข ร้อนรุ่มกระสันไปทั้งตัว ยิ่งเขากระแทกถี่รัวเท่าไร มันก็ยิ่งเสียวซ่านแทบจะขาดใจตายอยู่ตรงนี้ปึก ปึก“อ่า ตอดพี่ถี่แบบนี้ จะเสร็จแล้วใช่ไหม ฮื้ม!” คนตัวโตยันตัวลุกขึ้น สองมือกดสะโพกผายแน่น หมุนควงเอว