โซ่คล้องใจ

โซ่คล้องใจ

last updateПоследнее обновление : 2025-05-26
От :  ญาณินВ процессе
Язык: Thai
goodnovel18goodnovel
Недостаточно отзывов
67Главы
434Кол-во прочтений
Читать
Добавить в мою библиотеку

Share:  

Report
Aннотация
Каталог
SCAN CODE TO READ ON APP

ความรักของฉันมันคงเหมือนนาฬิกาทราย... ...เมื่อด้านหนึ่งถูกเติมเต็ม......อีกด้านกลับว่างเปล่า...และสูญสิ้นไป...กับกาลเวลา........ “สำหรับฉันเธอมันก็แค่ผู้หญิงไร้ค่า อยู่บนที่สูงแต่ทำตัวต่ำ” “หึ......ขอบคุณค่ะที่ชม จะพูดแค่นี้ใช่ไหม จะได้ไปอ่อยผู้ชายต่อ” “อ้อ...ถ้าสนใจ เชิญนะคะ พอดีชอบแบบ ทีเดียวหลาย ๆ คนมันสนุกดี แต่คนดี ๆ อย่างพี่....” เธอมองเขาอย่างพิจารณา พร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะเดินจากไป

Узнайте больше

Chapter 1

Intro

「おばさん、契約を解約したいんです。五年以内に深志が私を好きにならなかったら、契約は無効になるって、おっしゃったじゃないですか?」

「それは私の言葉だけど、あなたには風初ちゃんがいるでしょ?あんなに風初ちゃんを愛してるくせに、彼が他の人をママって呼んでも大丈夫?」

「平気よ」

小林芽依(こばやし めい)は迷いなく、断固とした口調でそう言い切った。

「私と深志との結婚は、最初から契約だった。この子だって、その契約の一部に過ぎない。

それに、今は白坂夏寧(しらさか なつね)が帰国して、深志も子どもももう私を必要としてない」

五年間、芽依も本気で浅間深志(あさま しんじ)に惹かれたけど、結果はたび重なる失望だった。

深志の母は、息子が起こした騒動を思い返して、ため息をついた。

「契約はあと七日あるわ。サインさえすれば、七日後には浅間家があなたに自由を返す」

芽依はためらうことなく契約書にサインし、大股で浅間家の扉を出て行った。

車を走らせていると、幼稚園から写真が送られてきた。

写真の中で深志は満面の笑みを浮かべ、体を思わず夏寧に寄せていた。そして浅間風初(あさま ふうい)は夏寧の手をぎゅっと握っていた。

彼ら三人が着ている服は、まさに芽依が風初の運動会に用意した親子コーデだった。

今では運動会には夏寧が代わりに行っただけではなく、親子コーデまでも着ていた。

……

深志と夏寧の恋愛は大きな話題を呼んでいた。

深志は資産数十億を誇る若様、夏寧は学業を捨てて芸能界でキャリアを築くスターだった。

格差の大きい二人が恋に落ちたのだ。

けれど夏寧がブレイクしたとき、彼女は深志に別れを告げた。理由は「自分の仕事のため」だった。

それ以降、深志は精神的に追い詰められ、毎日酒に溺れ、死にたい衝動さえ抱いた。

浅間家の若様が恋愛で自殺を図ったことが、その夜にはSNSでトレンド入りした。

そんなとき、芽依の父親が手術室に横たわっていて、高額な手術費用に彼女は途方に暮れていた。

そこで深志の母は芽依を見つけた。

「契約に同意してくれれば、手術費は全額こちらで払う」と芽依に持ちかけた。

そして条件は、五年間で、芽依が浅間家に嫁ぎ、深志を立ち直らせることだった。

その後、深志の母は深志の前で芽依を紹介し、彼女を浅間家に迎える話を切り出した。

「深志、芽依を妻に迎えてもいいか?」

二人ともドキドキだった。もし深志が同意しなければ契約は結ばれないから。

でも深志はうなずき、血の気が引いた顔でぽつりと言った。「どうでもいい。夏寧じゃないなら、誰でも同じだ」

契約で出会った二人は、ただの利害関係のはずだった。けれど過ちだったのは、芽依が日々のケアの中で本気になってしまったこと。

それなのに深志は終始冷たく、まともに彼女の顔すら見ようとしなかった。

二人の関係を証明する唯一の証拠である婚姻届まで、仕事が忙しいという理由でずっと提出されなかった。

ある日の真夜中、酔いつぶれた深志がふらふらと帰ってきて、ぼんやりと芽依を見つめた。

「子どもを作ろうか」

その夜、二人は合歡した。

芽依はその夜が二人の愛の始まりだと思った。でも後になって知ったのは、あの日夏寧が彼氏の存在を公表したってことだった。

でも風初を授かってから、深志はそれほど冷たくなくなって、芽依の尽くす姿を無視しなくなった。

芽依はこのままずっと続くと思っていたが、夏寧が別れを正式に発表した日、

その夜には夏寧が深志と川辺で手をつないで散歩している写真をメディアに撮られ、ニュースのタイトルは「復縁?」だった。

その後、二人の関係はますます親密になり、深志は夏寧を家に連れ込むことさえ増えた。

冷淡だった風初も、夏寧と会うとまるで別人のように変わった。

彼は甘えん坊になり、しょっちゅう夏寧のところへ駆け寄って遊びたがった。

三人の写真もどんどん増えていった。

これまでは深志が写真嫌いで、この五年間、芽依と深志とのツーショットがほとんどなかった。

だが、夏寧が家の顔馴染みになってから、深志は最新モデルのカメラまで購入し、彼らを隠し撮りしたタブロイド紙の切り抜きを全部きれいにファイリングしてコレクションしていた。

夏寧には、彼にとって永遠に特別だった。

芽依ははっきり悟った。深志がどれだけ時間を与えられても、彼女を好きになることは一生なかった。

だって深志の心には、夏寧しかいなかったのだから。

だが芽依にとってどうでもいい。これは全部契約のためだった。

七日後には彼女がこの尊厳を踏みにじる家を去って、海外で作家としての夢を追いかけられるから。

そう考えると、芽依は携帯を手に取り、海外の出版社に連絡を入れ、そして七日後の航空券を予約した。

家に着くと、いつもの駐車スペースへ車を進めた。

次の瞬間、夏寧の車が先にそこに停まっていて、その中には深志と風初が乗っていた。

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Комментарии

Комментариев нет
67
Intro
“Hi เมืองไทย กี่ปีแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกัน”“แดดดี้หนูกลับมาแล้ว แต่ขอหนีเที่ยวก่อนสักสองวันแล้วจะไปรายงานตัวนะคะ” หญิงสาวหุ่นดี ในชุดเดรสสั้นรัดรูปสีดำ สุดเซ็กซี่ราคาแพง ปากแดงพูดบ่นอย่างอารมณ์ดี ทันทีที่เท้าแตะสนามบิน พร้อมสอดส่องสายตาหาใครบางคนที่จะมารับแต่ก็ไม่เจอ ก่อนมือเรียวเล็กจะหยิบมือถือ iPhone 13 pro max สีเซียร์ร่าบลู ออกมาแล้วกดโทรออก หาอีกคนทันที“ภูผา ที่รักอยู่ไหนเขารออยู่นะ ทำไมช้าจัง”“……กำลังไป” ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจแล้วเดินตรงไปหาหญิงสาวร่างบางที่ยืนส่งยิ้มหวานให้“คิดถึงจัง”“ญี่ปุ่น!” ภูผาเค้นเสียงดุเมื่อถูกเพื่อนรักจู่โจม หอมแก้มโดยที่เจ้าตัวไม่ทันได้ตั้งรับ“อะไร แค่นี้ทำเป็นหวงตัว เมื่อก่อนยังไม่เห็นเป็นอะไร” หญิงสาวทำหน้าอ้อน กอดแขนชายหนุ่มทันที“.......” ภูผาได้แต่ถอนหายใจ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี เธอก็ไม่เคยเปลี่ยน ยังคงมั่นใจในตัวเอง แก่นเฟี้ยว แต่ต้องยอมรับว่า ผู้หญิงคนนี้เก่งและเข้มแข็งมาก อายุแค่ 24 แต่ประสบความสำเร็จในอาชีพที่เธอใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก ทั้งทำงานทั้งเรียนจนเป็นที่รู้จัก เป็นดิไซเนอร์อันดับต้น ๆ ที่ถูกพูดถึง“ไปเถอะ อยากเต้นจะแย่แล้ว เสียดายที่ภู
last updateПоследнее обновление : 2025-03-16
Читайте больше
1 รู้สึกเจ็บ
“ปล่อย!”“.......” เขายังคงเงียบและกอดไม่ยอมปล่อย“เป็นบ้าอะไร ปล่อยสิ!”“......” และเขายังคงเงียบเหมือนเดิม จะเล่นสงครามประสาทกันใช่ไหม ได้!“ไม่ปล่อยใช่ไหมได้!” ร่างเล็กจ้องหน้าคนตรงหน้าอย่างไม่เกรง ก่อนจะตีเข่าเข้าตรงส่วนนั้นเขาจัง ๆ แต่ทว่า...พรึบ!“ฮึ......” เขาเค้นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยัน ดันร่างบางติดกำแพง“ปล่อย!” ฉันพยายามใจเย็นสุด ๆ ทำไมต้องมาเจอเขาอีกด้วย กรุงเทพฯ มันเล็กมากหรือไง บ้าชะมัด“คิดว่าฉันอยากอยู่ใกล้เธอหรือไง” น้ำเสียงและสายตาเขาที่มองมามันยังคงเย็นชาเหมือนเดิม“ใครจะไปรู้ ก็ไม่ปล่อยสักที ก็นึกว่าอยากกอด ทำไมญี่ปุ่นสวยขึ้นเหรอ พี่เลยอยากอยู่ใกล้ หรือว่าอยากมากกว่านั้น ได้นะ ไปต่อที่ไหนดี!” ฉันพูดจายั่วยวน ทำทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ“ฮึ...ผู้หญิงอย่างเธอใครจะไปอยากอยู่ใกล้ แค่จะบอกว่า” สายตาคู่นั้นมองฉันอย่างดูถูก“อย่ามามองญี่ปุ่นด้วยสายตาแบบนั้น ถ้าพี่ไม่รู้จักญี่ปุ่นดีพอ ไม่ชอบหน้าก็ต่างคนต่างอยู่!” สองมือดันแผงอกแกร่งอย่างแรงแต่เขากลับไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว“จะเอายังไง ถ้าไม่ปล่อยญี่ปุ่นจะถือว่าพี่อยากอยู่ใกล้ ๆ หรือเวลาหลายปีที่ไม่เจอกัน ใจพี่มันเปลี่ยนไป” จาก
last updateПоследнее обновление : 2025-03-16
Читайте больше
2 อ้อมกอดที่อบอุ่น
“แล้วนี่พี่พักที่ไหน?” ตอนนี้เราสองคนพี่น้องกำลังเดินออกจากผับ“โรงแรม......แต่ตอนนี้พี่อยากไปนอนกับตัวเล็ก เราสองคนไม่ได้นอนเมาท์กันนานแล้วนะ”“งั้นกลับบ้านกันค่ะ ถ้าแดดดี้กับแม่รู้ว่าพี่กลับมาต้องดีใจแน่เลย” โมจิยิ้มอย่างดีใจ“ว่าแต่เราไม่เมาแน่นะ!” ฉันหันไปจ้องหน้าน้อง ก็เมื่อกี้เราสองคนดื่มไปเยอะพอสมควร“แค่นี่เองสบายมาก” โมจิพูดอย่างมั่นใจ“งั้นกลับบ้านเรากัน”แล้วฉันกับน้องก็เดินโอบเอวกันไปขึ้นรถ แต่กว่าจะกลับถึงบ้านก็ปาไปตีสอง แด๊ดกับแม่ก็คงนอนกอดกันอยู่ในห้อง ไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยเซอร์ไพรส์แต่เช้าแล้วกัน“พี่ใส่ได้ไหม” โมจิส่งชุดนอนให้“สั้นไปนิดแต่ใส่ได้ ว่าแต่เราเนี่ยใหญ่ไม่เบาเลยนะ”หมับ!!“พี่ไม่เอาไม่เล่น”“ไม่ได้เล่น พี่แค่จับดูว่ามันใหญ่จริง หรือแค่หลอกตา” ฉันพูดยิ้ม ๆ มือยังคงบีบจับหน้าอกสองเต้าที่มันใหญ่เกินตัว“พอแล้วนอนได้แล้วค่ะ” น้องทำหน้างอน“โอ๋ ๆ ๆ ๆ ไม่งอนสิตัวเล็ก อ๊ะ ให้จับคืน” ร่างบางแอ่นอกให้น้อง“ไม่เอา หนูไม่ใช่โรคจิตเหมือนพี่ ชอบจับแต่หน้าอกหนู” โมจิเดินทิ้งตัวลงนอน ดึงผ้าห่มมาคลุมตัว“ก็มันใหญ่น่าจับ นุ่มนิ่มด้วย เนี่ย ๆ”หมับ!!“พี่ญี่ปุ่น ไม่เอาพอแล้วจ
last updateПоследнее обновление : 2025-03-16
Читайте больше
3 แค่ธาตุอากาศ
“พี่พาร์ท!!!!!!!!” ฉันร้องอย่างดีใจและวิ่งเข้าไปกอดพี่ชายด้วยความคิดถึง“คิดถึงจังค่ะ” และแน่นอน ไม่ได้เจอกันนานมันต้องหอมแก้มซ้ายขวา ให้หายคิดถึงเสียหน่อย“ญี่ปุ่น!” พี่พาร์ทเอ่ยเสียงดุ มือดันหัวน้องออกจากตัว“ก็ญี่ปุ่นคิดถึง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ขอกอดหน่อย” คนตัวเล็กไม่ยอมพยายามจะกอดพี่ชาย แต่คนพี่กลับเอาแต่ผลักไส“โอ้ ลืมไป” แล้วตามันไปสะดุดกับใครบางคนที่ยืนทำหน้านิ่ง“โอเค ไม่กอดแล้วก็ได้ ไม่คิดมากใช่ไหมเธียร” ฉันหันไปยิ้มให้น้อง“ไม่เป็นไรค่ะ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นหนูตบ!” เธียรทำหน้าจริงจัง“นี่พี่เอง พี่ญี่ปุ่นไง” ฉันทำหน้าอ้อน“ฮึ...หนูล้อเล่น กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ คิดถึงจัง” ร่างบางโผเข้ากอดฉันทันที“เมื่อวาน พี่ก็คิดถึงเราแล้วน้องพลอยเป็นไงบ้าง เห็นโมจิบอกตัวจริงน้องน่าฟัดมาก”“อยู่กับคุณแม่ค่ะ พอดีวันนี้หนูมาเรียนรู้งานกับพี่พาร์ท” เธียรหันไปยิ้มให้พี่พาร์ทที่ยืนนิ่งมือล้วงกระเป๋า คนอะไรขี้เก๊กไม่เลิก มีดีแค่หล่ออย่างที่เธียรว่าจริง ๆ พี่ชายฉัน“เข้าไปข้างใน อารออยู่” พี่พาร์ทพูดเสียงตึง ๆ แล้วคว้ามือดึงเมียเดินกลับเข้าไปในห้อง“เขาเป็นอะไร” ฉันหันไปถามโมจิ“......” ตัวเล
last updateПоследнее обновление : 2025-03-16
Читайте больше
4 ไม่สนใจ
“เป็นอะไรทำไมทำหน้าแบบนั้น” ฉันเดินเข้าไปกอดแด๊ดที่กำลังคุยกันกับพี่พาร์ท“เปล่า ว่าแต่แด๊ดคะ เปลี่ยนคนอื่นไม่ได้เหรอ” คนตัวเล็กทำหน้าอ้อน“ทำไม หนูมีเรื่องอะไรกับนิธิภัทร์” แด๊ดจ้องหน้าอย่างจับผิด“......” คนตัวเล็กเงียบริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันมองหน้าพี่ชาย“ไม่มีอะไรหรอกครับอา น้องคงยังไม่ชิน” พี่พาร์ทเอ่ยขึ้น และเดินเข้ามาหา“ใช่ค่ะแด๊ด ญี่ปุ่นคงคิดมากไปกลัวเขาจะทำงานออกมาไม่ดี แต่ถ้าแด๊ดว่าโอเคหนูก็ไม่มีปัญหา”“งั้นก็ดี เพราะงานนี้แด๊ดตั้งใจทำให้หนู งั้นแด๊ดไปก่อนมีเรื่องจะคุยกับนิธิภัทร์ก่อน”“ค่ะ”“พี่เชื่อว่าน้องสาวพี่รู้จักแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว” พี่พาร์ทเดินเข้ามาจับไหล่ให้กำลังใจ“รู้ค่ะ แต่ญี่ปุ่นแค่...” มันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้“หรือเรายังรักเขาอยู่”“ไม่ค่ะ ญี่ปุ่นไม่ได้คิดอะไรกับเขาแล้ว สนใจอะไรคนไม่มีใจ!”“งั้นก็ดี พี่ไปประชุมก่อน”“เดี๋ยวก่อนค่ะ” มือเล็กรีบดึงแขนพี่ชายไว้“คืนนี้พาน้องไปเที่ยวได้ไหม พวกเราไม่ได้เที่ยวกันนานแล้วนะ” คนตัวเล็กทำหน้าอ้อน“หนูไป! ไม่ได้ไปเที่ยวนานแล้ว หนูไป หนูไป” เป็นเธียรที่พูดแทรกขึ้น แล้วท่าทางน้องดูตื่นเต้นดีใจมาก“งั้นก็โอเคเลย
last updateПоследнее обновление : 2025-03-16
Читайте больше
Chapter 5 ต่างคนต่างอยู่
“ต้องแบบนี้สิ ปากไม่แดงไม่มีแรงเดิน”“มั้วะ!! สวยนะเรา” ฉันยิ้มให้ตัวเอง ก่อนจะเก็บลิปสติกแท่งโปรดเข้ากระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องน้ำทำไมนะทำไม ไม่เข้าใจเลยทำไมต้องวนเวียนมาเจอกันอีก “ช่างเถอะ สวย ๆ รวย ๆ อย่างเธอจะสนใจอะไรกับผู้ชายแค่คนเดียว” ฉันพูดให้กำลังใจตัวเอง อีกใจก็กลัวตัวเองหวั่นไหวถ้าได้อยู่ใกล้กับพี่เขาอีกหมับ!!พรึบ!!“อ๊ะ...โอ๊ย ปล่อยนะ ปล่อย!!!” ร่างเล็กร้องเสียงหลง เมื่อโดนใครก็ไม่รู้คว้ามือฉุดกระชากลากถูออกจากผับ“นี่ปล่อยนะ!!” ฉันขัดขืนเต็มแรง สะบัดมือเขาออกแล้วรีบเดินหนีจากตรงนั้นพรึบ!!“กรี๊ด!!!! ไอ้บ้า!! ปล่อยนะไม่งั้นฉันฆ่าแกแน่!!”ตุ้บ ตุ้บ ปัก ปักร่างเล็กร้องเสียงแหลมหู พร้อมฟาดหมัดทุบแผ่นหลังกว้าง เมื่อถูกอุ้มพาดบ่าเดินตรงไปที่ลานจอดรถ แล้วตอนนี้ทุกคนกำลังสนุกอยู่ในผับ แล้วเนี่ยการ์ดผับ ไปไหนหมด คอยดูนะ จะไล่ออกยกชุดเลย“กรี๊ด!!! ปล่อยสิวะ” ฉันดิ้นทั้งทุบทั้งตี แต่ไอ้บ้านี่กลับไม่มีท่าทีว่าจะหยุดพรึบ!!ปัก!!“อ๊ะ...เจ็บนะ” ก่อนร่างเล็กจะถูกจับโยนเข้าไปในรถ แล้วคิ้วเรียวต้องขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นหน้าคนร้าย“เป็นบ้าอะไรของพี่!” เป็นเขา แล้วมันเรื่องบ้าอะไร มีส
last updateПоследнее обновление : 2025-05-25
Читайте больше
Chapter 6 ผู้หญิงอย่างเธอ Nc
“มันเรื่องของญี่ปุ่น แล้วไม่รู้อะไรก็อย่ามาพูด ถึงพอตเตอร์จะไม่มีพ่อญี่ปุ่นก็เลี้ยงลูกคนเดียวได้!” ฉันไม่รู้ว่าเขารู้เรื่องนี้มาได้ยังไง แต่คงจะไม่แปลกเพราะทุกคนรู้ว่าพอตเตอร์เป็นลูกฉัน และฉันก็ไม่เคยอาย...“เลี้ยงคนเดียวได้...ฮึ” เขาเค้นหัวเราะอย่างเย้ยหยัน“เท่าที่เห็นเธอแทบจะไม่ได้เลี้ยง คนที่เลี้ยงคือแม่เธอ ผู้หญิงอย่างเธอมันเป็นแม่ใครไม่ได้ ญี่ปุ่น!!” เขาพูดเสียงดุดัน“ก็แล้วแต่จะคิด ปล่อย!” ฉันไม่จำเป็นต้องสนใจ สองมือดันตัวเขาออกพรึบ!!“พี่จะคิดยังไง จะพูดยังไงมันก็เรื่องของพี่ เพราะถึงญี่ปุ่นจะพูดยังไง ญี่ปุ่นมันก็เป็นคนไม่ดีในสายตาพี่อยู่แล้ว!”เพียะ!!มือเล็กฟาดเข้าที่ใบหน้าหล่อ อย่างแรง แรงจนมือชา“ไอ้ผู้ชายปากหมา! เสียดายที่เคยรัก” พร้อมระเบิดอารมณ์ใส่เขา แล้วเดินออกจากห้องหมับ!!“กล้าตบฉัน?” น้ำเสียงเขามันเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว“ไม่ใช่แค่กล้าตบ แต่จะถีบด้วย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย!!”พรึบ!!หมับ!!“เก่งนักใช่ไหม ดูสิจะเก่งซักแค่ไหน”ร่างเล็กพลาดท่า เมื่อยกขาจะถีบกลับถูกคนตัวโตจับตัวไว้ก่อนพรึบ!!“อ๊ะ โอ๊ย” คนตัวเล็กถูกเหวี่ยงลงบนเตียงอย่างแรง“เป็นบ้าอะไร เจ็บนะโว้ย!” มันชัก
last updateПоследнее обновление : 2025-05-25
Читайте больше
Chapter 7 หนูรักเขา
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน...“พี่พาร์ท หนูรักเขา พี่ช่วยไปสืบให้หน่อยได้ไหมหนูอยากรู้บ้านพี่เขาอยู่ที่ไหน” เด็กสาวในชุดนักเรียน ม. ปลาย พูดอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวาน หลังจากที่วันนั้นได้พบเขาที่ร้านซ่อมรถ เธอก็เอาแต่นึกถึงใบหน้าหล่อเหลา เฝ้าเพ้อรำพันจนไม่เป็นอันกินอันนอน“.......” คนเป็นพี่ได้แต่มองหน้าน้องสาวแล้วส่ายหัว“นะคะ ช่วยหน่อย หนูอยากได้” เด็กสาวทำหน้าอ้อนหลับตาปริบ ๆ“อือ ๆ เดี๋ยวว่างสืบให้” เขารับปากน้องสาวเพื่อตัดความรำคาญ“น่ารักที่สุดเลย”มั้วะ!! เด็กสาวหอมแก้มซ้ายขวาพี่อย่างเอาใจ คนพี่ก็ได้แต่ถอนหายใจ แต่ก็นะน้องคงจะรักผู้ชายคนนี้จริง เพราะปกติไม่เคยจะสนใจผู้ชายคนไหนหลายวันผ่านไป...โรงเรียนเอกชนชื่อดัง“ภูผา ๆ เราไปเที่ยวกันไหม” หลังจากเลิกเรียน ญี่ปุ่นก็รีบเดินมาดักหน้าเพื่อนรักทันที“.....” ภูผาเงียบ แล้วเดินหนี“นะนะ ตัวเองเขาอยากไปเที่ยวกับตัวเอง” แต่ญี่ปุ่นกลับเดินไปดักหน้าไว้“ภูพิงค์ขอยืมตัวพี่ชายนะ”“ได้สิ” ภูพิงค์ที่เดินออกมาตอบยิ้ม ๆ แล้วเดินไปขึ้นรถ พร้อมน้องชายสุดแสบที่เอาแต่เดินซบไหล่“นะนะ พอดีญี่ปุ่นไม่มีเพื่อนไป” เด็กสาวพูดอย่างเขินอาย ร่างเล็กบิดม้วน เมื
last updateПоследнее обновление : 2025-05-25
Читайте больше
Chapter 8 ถูกชะตา
ตลาดสด...“เดินเร็ว ๆ สิภูผา ช้าอยู่นั่นแหละ” ร่างเล็กดึงเพื่อนรัก ที่ทำหน้านิ่งเดินเข้าไปในตลาด ตรงไปยังร้านรถเข็นขายขนมหวาน ตามที่พี่ชายบอก“สวัสดีค่ะ” คนตัวเล็กยกมือไหว้ ส่งยิ้มหวานอย่างนอบน้อม“จ้ะ หนูรับอะไรดี ทองหยิบ ทองหยอด หม้อแกง อร่อยทุกอย่างป้าทำเองกับมือ” คุณป้าพูดยิ้มอย่างเป็นมิตร มองดูเด็กสองคนหนุ่มสาวอย่างเอ็นดู เพราะวัยรุ่นสมัยนี้น้อยคนที่จะรู้จักนอบน้อม และดูจากรูปร่างหน้าตาคงจะไม่ใช่ลูกพ่อค้าแม่ค้าในตลาด“อันนี้เขาเรียกว่าอะไรคะ ญี่ปุ่นไม่เคยกิน ขอชิมหน่อยได้ไหมน่าอร่อยจังค่ะ” จากที่จะมาผูกมิตร ทำความรู้จักอยากสร้างความประทับใจ แต่เด็กสาวกลับเอาแต่มองถาดขนมนับสิบ ๆ ตรงหน้าอย่างตื่นเต้นจนลืมไปแล้วว่าตัวเองมีจุดประสงค์อื่น“เขาเรียกสาคูไส้หมู หนูลองชิมดู”“ขอบคุณค่ะ” มือเล็กยกมือไหว้ ก่อนจะรับของจากผู้ใหญ่ และอ้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ“ภูผา อร่อย! อร่อยมากเลย ตั้งแต่เกิดมาญี่ปุ่นไม่เคยกินอะไรอร่อยแบบนี้มาก่อน” ญี่ปุ่นพูดอย่างตื่นเต้น“แล้วอันนี้ล่ะคะ อันนี้ด้วย น่ากินทุกอย่างเลย” ดวงตากลมโตเป็นประกาย มองถาดขนมตาเป็นมัน แล้วแม่ค้าคุณป้าใจดี ก็ตักให้ชิมทุกเมนู ด้วยความเอ็นดู แล
last updateПоследнее обновление : 2025-05-25
Читайте больше
Chapter 9 เพื่อน
“ขอบคุณอามากนะคะ ที่ช่วยหนู” ญี่ปุ่นยกมือไหว้คุณอาสุดหล่อ หลังจากที่ตบนัตตี้จนน่วม แน่นอนทั้งสองคนถูกนำตัวเข้าพบฝ่ายปกครอง และอธิการบดีทันทีแต่โชคดีที่สไนเปอร์มาติดต่อขอถ่ายทำละคร เลยรู้เรื่องทุกอย่าง และจัดการให้เรื่องทุกอย่างจบลงด้วยดี“ญี่ปุ่นรู้ว่าญี่ปุ่นผิด แต่น้ำอุ่นไม่ได้ผิดอะไร คนรวยคนจนมันก็คนเหมือนกัน” คนตัวเล็กมองและจับมือเพื่อนที่ยังคงร้องไห้สะอื้น เพราะตัวเองเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดทุกคนเลยเดือดร้อนกันหมด“อารู้ว่าหลานอาเป็นคนยังไง ญี่ปุ่นไม่ใช่คนที่จะแก้ไขปัญหาด้วยการใช้กำลัง” มือหนาลูบที่หัวหลานสาวอย่างเอ็นดู เมื่อรับรู้ถึงเรื่องราวทั้งหมดจากกล้องวงจรปิด ถึงจะไม่ชอบเรื่องตบตี แต่ครั้งนี้หลานสาวตัวน้อยไม่ได้ทำอะไรผิด แค่ต้องการช่วยเพื่อนแค่นั้น“แต่ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีก ค่อย ๆ พูดค่อย ๆ จากัน ส่วนเราไม่ต้องไปสนใจคนแบบนั้น ทำตัวเองให้ดีตั้งใจเรียน” สไนเปอร์หันไปพูดกับน้ำอุ่น“ค่ะ หนูจะตั้งใจเรียน” เด็กสาวพูดเสียงสะอื้น สองมือไหว้ผู้ใหญ่อย่างมีสัมมาคารวะ“พ่อจ๋า!!!!!!!!” เสียงหวานร้องตะโกนมาแต่ไกล เมื่อรู้ว่าพ่อมาถึงมหาวิทยาลัย“พ่อจ๋ามาทำอะไร แล้วญี่ปุ่นหน้าไปโดนอะไรมา
last updateПоследнее обновление : 2025-05-25
Читайте больше
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status