All Chapters of Pinikot Ko Si Ninong Axel : Chapter 11 - Chapter 20

Chapter 12Axel POVHabang naka tanaw ako sa malayo kasama ang kaibigan ko na si Grace."Hanggang kaylan mo hindi sasabihin ang totoong nararamdaman mo kay Akira, Axel?" tanong niya sa akin. "Hanggang kaylan ako magpanggap na fiencee mo?"Napalunok ako, hindi agad nakasagot. Malayo ang tingin ko sa karagatan, tila ba hinahabol ng alon ang mga alaalang pilit kong itinatago. Si Grace, ang matalik kong kaibigan, laging naroon para sa akin — pero sa kabila ng lahat, alam kong pagod na rin siya."Grace..." mahina kong bulong, pilit na ngumiti pero ramdam ko ang bigat ng mga salitang bumabara sa lalamunan ko. "Alam kong hindi ko dapat hinayaan na umabot tayo sa ganito. Pero natatakot ako.""Natatakot kang ano, Axel?" Hinawakan niya ang braso ko, pinipilit akong magtapat. "Natatakot kang malaman ni Akira? O natatakot kang malaman niya na ako ang kasabwat mo sa kasinungalingang 'to?"Napalunok ako. Alam kong may punto si Grace. Mula pa noon, siya na ang nagkukubli ng mga sikreto ko. Pumayag s

Chapter 14 Pagdating ko sa kumpanya, mabilis akong pumasok sa building, binati ng mga empleyadong tila sanay na sa presensya ko. Hindi ko na ininda ang mga nakangiting pagbati at diretso akong nagtungo sa elevator. Isang mabilis na pindot sa pindutan ng penthouse floor, at agad na nagsara ang mga pinto. Sa loob ng ilang segundo ng katahimikan, bumalik sa akin ang mga salitang binitiwan ni Grace. "Sabihin mo ‘to dahil deserve niyang malaman ang totoo. At deserve mo ring mailabas ‘yang nararamdaman mo." Napailing ako. Para bang kahit anong pilit kong ituon ang isip ko sa trabaho, bumabalik at bumabalik pa rin ang boses ni Grace. Pagdating sa opisina, agad akong sinalubong ng assistant kong si Mia, dala-dala ang clipboard na puno ng mga dokumento. "Good morning, Sir Axel. Nasa meeting room na po ang mga investors. Handa na rin po ang lahat ng materials para sa presentation." "Good. I'll be there in five minutes," sagot ko, diretso at walang pag-aalinlangan. Tumango siya at agad n

Chapter 16Naging abala ako sa aking negosyo kaya nawala ang mga ibang nagpagulo sa aking isipan. Ilang araw na rin akong halos hindi natutulog, inuuna ang trabaho kaysa sa sarili kong pahinga. Hindi ko alam kung ito’y isang paraan para takasan ang mga gumugulo sa isipan ko o sadyang ganito na lang ako—mas pipiliin pang lunurin ang sarili sa trabaho kaysa harapin ang realidad.Ang tunog ng keyboard at ang liwanag mula sa screen ng laptop ko ang tanging kasama ko sa mga oras na ito. May mga papel na nakakalat sa mesa, mga kontrata at proposal na kailangan kong aprubahan. Ngunit sa kabila ng lahat ng ito, hindi ko maitatangging may isang bagay—o isang tao—na paulit-ulit bumabalik sa isip ko.Mabigat ang bawat buntong-hininga ko. Ipinikit ko sandali ang aking mga mata, umaasang kahit sa ilang segundo lang, mawawala ang bigat na nakadagan sa dibdib ko. Ngunit nang idilat ko ito, bumalik ang realidad—at ang pangalan niya, isang pangalang pilit kong iniiwasan ngunit hindi ko magawang kalimu

Chapter 18 "Wala akong oras, Fatima!" madiin kong sabi, ramdam ang pag-init ng dugo ko. "Mag-focus ka na lang sa asawa mong pinagpalit mo sa’kin." Tahimik siya sa kabilang linya. Ilang saglit ang lumipas, pero hindi ako nagdalawang-isip na putulin ang tawag kung wala rin lang siyang sasabihin. Ngunit bago ko pa iyon magawa, narinig ko ang mahinang boses niya. "Wala na siya, Axel…" Napahinto ako. Naramdaman ko ang bigat sa tinig niya, isang uri ng lungkot na hindi ko inaasahang marinig mula sa kanya. "Wala na ang asawa ko," mahina niyang ulit, parang pilit na pinipigilan ang sariling hindi humikbi. Napatikom ang kamao ko. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Dapat ba akong maawa? Dapat ba akong makiramay? O dapat ba akong matuwa dahil ito ang kapalit ng sakit na idinulot niya sa akin noon? "At ano'ng gusto mong gawin ko?" malamig kong tanong. "Mag-sympathize? Magbigay ng comfort? Hindi ako gano'ng klase ng tao, Fatima." "Alam ko," sagot niya. "Hindi ko rin naman

Chapter 20Akira POV"Jane, pumunta muna tayo sa mansion ni Ninong Axel," wika ko sa aking kaibigan."Sus, sabihin mo lang ma gusto mo lang siya makita. Hay naku Kira, wag ako. Sa edad nating 25 ay alam ko na ang tumatakbo d'yan sa kukuti mo," irap niyang sabi."Shhhh..... Himaan mo yang boses mo," bulong ko dito."Ay, sorry!" hinging paumanhin niya sa akin. "Sabagay, sino ba namang hindi ma in love sa mala adones nito at parang isang Greek god na bumaba sa langit kahit na 40's na ito ay parang masa 30's pa," ngising bulong niya sa akin.Napailing na lang ako habang pinagmamasdan si Jane na parang kilig na kilig pa kaysa sa akin.“Grabe ka talaga, Jane. Ako na nga ‘tong may gusto, ikaw pa ang mas gigil,” bulong ko habang tinatakpan ang mukha ko sa hiya.“Hoy, huwag ka na mahiya. Kung ako sayo, e ‘di sulitin mo na habang andyan pa si Ninong Axel. Malay mo, ikaw pala ang type n’ya sa lahat ng pamangkin sa kaibigan,” sabay kindat pa niya.Napahinga ako nang malalim at saka tumingin sa sa