Semua Bab Bilyonaryong Kapitan (SPG): Bab 101 - Bab 110

At dahil gusto kong pagsilbihan ang asawa ko, pinagluto ko siya ng masarap na almusal. At hindi ko makakalimutan ang paborito niya, adobo. Pagbalik ko sa kwarto dala ang tray ng almusal, nadatnan ko si Raze, nakahiga na ngayon, nakapatong ang braso sa noo, hubo’t hubad pa rin na nakatihaya kaya kita ko lahat. Maski ang mahaba at tayung-tayo niyang pagkalalakî. Pero nang matunugan niya ako, agad siya napatingin sa gawi ko. “Damn,” aniya sabay ngiti ng malapad, habang palipat-lipat ang tingin sa akin at sa tray. “You really made breakfast for me?” Bumangon siya. “I told you I would,” sagot ko at nilapag ang tray sa maliit na mesa malapit sa bintana. Ramdam ko ang liwanag ng araw na humahaplos sa balat ko, mainit, pero mas mainit ang titig niyang nakatuon lang sa’kin. Naka-sando lang ako at walang suot na bra. Manipis. Medyo bumabákat pa ang utông ko. Ramdam kong bumaba ang tingin niya mula mukha, leeg, dibdib, pababa sa hita kong halos wala ring saplot kundi isang maluwag na

Ilang saglit pa lang mula nang pumasok siya sa akin mula sa likod, pero parang mawawala na agad ako sa sarili. Ang sarap. Mariing nakapikit ang mga mata ko, awang ang bibig sa kasarapan. Punong-puno na naman ang pagkababáe ko dahil sa mataba at mahaba niyang pagkalalakî na nakapasok sa akin. Naninibôk at mainit-init. Hubo’t hubad akong nakadapa sa banig. Ang malulusog kong dibdib nakalapat sa basang banig, habang ang puwitan ko ay bahagyang nakaangat, mga hita ko nakabuka. Hawak ni Raze ang bewang ko, hinahatak papalapit sa bawat ulôs niya. "Fvck, baby, you look so good like this," ungôl niya habang sunod-sunod ang mabibilis at malalalim niyang pagtira sa akin mula sa likod. “Ahh—R-Raze, shîît!” ungôl ko, pilit sinasalo ang bawat bayo niya. "Ah! A-Ang sarap, R-Raze ahh ahh ahh!" Ramdam na ramdam ko ang bawat diin. Bawat pagbundol ng matigas at mainit niyang pagkalalakî sa kaloob-looban ko. Mabigat ang katawan niya sa likod ko, halos nakadagan, pero mas gusto ko iyon. Gusto kong m

Pagkatapos ng mabangis naming pagkakantutàn sa kamalig, halos hindi ko na maramdaman ang tuhod at hita ko. Nanginginig na ako sa lamig, magulo ang buhok, may marka pa sa pulso ko mula sa pagkakagapos. Pero si Raze? Tangîna, parang hindi pa rin siya nauubos. Walang kapaguran. Pero eto ako, sinasabayan pa rin siya. “Hindi pa tayo tapos,” bulong niya habang buhat-buhat ako na parang wala lang. “Come with me. Sa ilog naman.” Nagulat ako. “H-ha? Ngayon din?” He grinned— that wicked, devilish smirk. “Yes. I want you wet, moaning, screaming my name while the river watches.” Maya-maya lang, narating na namin ang ilog. Malamig ang hangin. Ang agos ng tubig, malakas-lakas, pero hindi hadlang sa libóg naming hindi mapigil. Binaba niya ako sa gilid ng malaking bato. Lumusong siya sa tubig hanggang hita. Pinanood ko siyang hubo’t hubad. Kitang-kita ko mula rito ang galit na galit pa rin niyang pagkalalakî. Napalunok ako. Nakasaludo pa rin talaga. Tayung-tayo pa rin. Ang pula ng ulo

Gabi na at nandito na ulit kami sa ilog pagkatapos ng mainit naming tagpo sa puno ng akasya. Tahimik ang paligid, maliban sa tunog ng dumadaloy na tubig at mga kuliglig sa di kalayuan. Nakaupo si Raze sa tabi ng isang maliit na bonfire na binuo niya mula sa tuyong sanga at dahon. At ako? Nakakundong ako sa kanya, hubo’t hubàd, madulas pa rin at naninibôk ang pagkababáe, dama ang matigas niyang pagkalalakî na nakapasok nang sagad sa lagusan ng pagkababáe ko. "Ahm, R-Raze..." papipikit-pikit kong singhap. Nararamdaman ko ang pagkislót ng pagkalalakî niya sa loob ko. Pinupuno na naman ako. "Ang tigas mo pa rin." “Just don’t move, baby,” bulong niya habang iniikot ang kawayan sa apoy. “Stay seated.” Nakagat ko ang ibabang labi habang sinasalubong ng katawan ko ang kabuuan niya. Ang isang kamay niya hawak ang kawayan, iniikot ang isda sa apoy, habang ang isa, nakahawak sa hita ko, paminsan-minsan pinipisil ang puwetan ko. He didn’t even look down. “I love the way you f

Habang pauwi sakay si Maximo, may ilang magsasaka kaming dinaanan sa palayan. "Bumalik na pala si Kapitan!" "Welcome back, Kapitan!" "Maligayang pagbabalik, Lylia at Kapitan!" Sabay kaway nila sa amin. Napangiti na lang kami ni Raze at kumaway pabalik. May ilang tumigil pa sa pagtatanim para lang sumigaw ng pagbati. Iba talaga rito, simple lang, pero buo ang loob ng tao. Ramdam mo ang sinseridad. Pagkarating sa harap ng bahay, nagtaka ako. Bakit parang ang tahimik? Walang tao? Umalis ba sila? Namalengke? Bumaba agad si Raze at iniabot sa akin ang kamay niya. “Careful, baby,” bulong niya habang inaalalayan ako makababa kay Maximo. “Mommy!” salubong agad sa amin ni Dalgona, may hawak na sanga, mukhang galing na naman sa likod-bahay. Maputik ang palda, may gasgas pa sa tuhod, pero masigla ang ngiti. Napangiti na lang ako. Wala talagang tatalo sa sigla ng batang ‘to. “Tito Raze!” sigaw niya sabay takbo papunta sa amin. Hindi man lang nag-atubiling yakapin si Raze sa