All Chapters of My Uncle is My Secret Lover: Chapter 61 - Chapter 70

Pagkapasok pa lang namin sa loob ng hotel room, hindi na nag-aksaya ng oras si Luigi. Agad niyang inangkin ang labi ko na parang matagal niya itong inasam buong araw. Ramdam ko ang init ng hininga niya habang mariin niya akong hinahalikan. Halos mapunit na ang wedding gown ko dahil sa paraan ng paghawak niya sa akin."Let's make our second baby," pilyong bulong niya habang pinipisil ang bewang ko."Luigi!" Napatawa ako at itinulak siya ng kaunti. "Halos hindi ka na makapaghintay kanina sa reception.""Hindi talaga," bulong niya ulit bago muling idikit ang labi niya sa leeg ko. "Alam mo ba kung gaano ko pinigilan ang sarili ko kanina? Halos gusto na kitang hilahin palabas sa gitna ng sayawan at dalhin dito."Napailing ako, pero hindi ko napigilan ang ngiti ko. "Mabuti na lang at may anak tayong kasama kanina. Kung hindi, baka hindi na tayo umabot sa hotel.""Speaking of," sabi niya habang pinapadaan ang kamay niya sa hita ko, "I’m glad we left Cassian sa mga kaibigan ko. We need this n

Tahimik akong nakatingin kay Luigi habang inaayos niya ang mga papeles sa study room. Mula nang magdesisyon siyang ilipat kami abroad, ramdam ko ang bigat ng desisyon niya. Hindi ito simpleng bagay—iiwanan namin ang lahat, pati ang mundong kinalakihan ko. Huminga ako nang malalim at lumapit sa kaniya. “Luigi… are you really sure about this? 'Yung paglipat natin sa New Zealand?” Napatingin siya sa akin, saglit na tumigil sa pagsusulat. “Maya, I thought about this for months. Hindi ako nagdesisyon nang padalos-dalos. I just want to give you and Cassian a normal and peaceful life. Gusto kong lumayo tayo sa lahat ng gulo dito.” Umupo ako sa harap niya at pinisil ang kamay niya. “I know you want the best for us… pero hindi ba parang ang bigat? Lalo na kay Cassian. He’s still so young. Baka mahirapan siya mag-adjust.” Ngumiti si Luigi at hinaplos ang kamay ko. “Mahal, bata pa siya. Mas madali siyang makaka-adapt kaysa kapag lumaki pa siya dito na puro intriga ang nakapaligid. Doon, he ca

Seven years later… Makalipas ang ilang taon namin dito sa Auckland, natupad rin ang pangarap ni Luigi na makapagpatayo ng sarili niyang firm. Sinadya niya talagang buksan ang firm sa mismong ika-12th birthday ng anak naming si Cassian. Para kay Luigi, si Cassian ang swerte at dahilan kung bakit mas naging buo ang buhay namin bilang pamilya. Tahimik at maayos ang naging buhay namin dito. Natuto rin kaming mag-adjust sa klima, kultura, at wika. Si Cassian nga, halos mas sanay na magsalita ng English kaysa Tagalog, pero pinipilit naming turuan siya para hindi niya makalimutan ang pinagmulan niya. Nasa kusina ako noon, nag-aayos ng almusal, nang biglang bumaba si Luigi mula sa kwarto, suot ang paborito niyang coat at may dalang ilang papeles. “Maya,” sabi niya sabay lapit sa mesa. “Tonight, may dinner tayo with Lucian, Lucifer, and Luca. Gusto kong andoon ka. Gusto ko ring kasama natin si Cassian. Family dinner iyon.” Napalingon ako sa kanya at nagtaas ng kilay. “Babe, hindi ba masyad

Hindi ko akalaing sa gitna ng wedding preparations namin ni Luigi dito sa Auckland ay may isa pa pala akong sorpresa na natuklasan. Habang nag-aayos ako ng mga gamit sa kwarto, napansin kong delayed ako ng ilang linggo. Una, inisip kong baka dahil lang sa stress at dami ng ginagawa. Pero habang tumatagal, pakiramdam ko ay iba na. Kaya isang araw, naglakas-loob akong bumili ng pregnancy test. Hawak ko ngayon ang maliit na stick habang nakaupo sa gilid ng kama. Nang makita ko ang dalawang guhit, para akong nanlamig at kinabahan nang sabay. Buntis ako ulit. Naglakad-lakad muna ako sa kwarto bago bumuntong-hininga. “Maya, kaya mo ‘to,” bulong ko sa sarili. Maya-maya, pumasok si Luigi, dala ang ilang brochures para sa venue. “Love, tingnan mo ‘to. May bagong package si Lucian para sa catering. Mas simple, mas elegant.” Hindi ko alam kung paano ko sasabihin agad, kaya ngumiti muna ako at kinuha ang mga papel. “Mukhang maganda nga.” Umupo siya sa tabi ko at tumingin sa mukha ko. “Are you

Ramdam ko ang bigat sa tiyan ko habang nakahiga sa hospital bed. Malapit na. Nakatutok sa akin ang mga nurse, inaayos ang IV at mga gamit. Pinipilit kong magpakatatag kahit nanginginig ang kamay ko. Nandoon si Luigi sa tabi ko, hawak ang palad ko nang mahigpit. Nakasuot siya ng hospital gown at mask pero kitang-kita ko pa rin ang kaba sa mga mata niya. “Love, I’m here. Don’t be scared,” bulong niya habang pinupunasan ang pawis sa noo ko. Humigpit ang kapit ko sa kanya. “Luigi, kinakabahan ako. Masakit na sobra. Hindi ko alam kung kakayanin ko pa.” Hinaplos niya ang pisngi ko gamit ang isang kamay, habang ang isa ay patuloy na nakahawak sa akin. “You’re the strongest woman I know. You gave me Cassian, and now you’ll give me Conrad. Kaya mo ‘to, Maya. I’ll be right here.” “Promise mo, huwag kang aalis,” hingal kong sabi. “I promise,” sagot niya agad. “Not even for a second.” Dumating ang OB at sinabing ready na ako for delivery. Narinig ko ang utos niya sa mga nurse. Mas lalo akong