Semua Bab กลลวงรักวิศวะร้าย: Bab 31 - Bab 40

07.30 น. มิลลิตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกในโทรศัพท์ที่เธอตั้งเอาไว้ มือบางควานหามันมาปิดเสียง แต่ทว่าเคลื่อนไหวได้ลำบากเพราะแขนแกร่งที่ทับตัวเธออยู่ “เรียนกี่โมง?”เสียงทุ้มงัวเงียถาม ตายังปิดสนิท “สิบโมงค่ะ แต่ฉันไม่ได้เอาชุดนักศึกษามา ต้องกลับไปเปลี่ยนก่อน” ยีนส์จำใจต้องลุกขึ้น จากที่นอนทั้งที่เขามีเรียนบ่าย มือหนายกมือยีผมตัวเองแรง ๆ เพื่อเรียกสติ ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำ ใช้เวลาไม่นานเขาก็อาบน้ำ แต่งตัวเรียบร้อย ออกมาหาเธอที่นั่งรออยู่ตรงโซฟา“ไปสิ” คนตัวสูงเร่งความเร็วรถมากกว่าปกติ มาถึงคอนโดเธอตอนแปดโมงครึ่ง เมื่อเธอเตรียมตัวจะลงจากรถ เสียงทุ้มก็เรียกเธอไว้ก่อน“ฉันจะรอตรงนี้” เขารู้ว่าเธอจอดรถไว้ที่มหาลัย เขาเลยจะไปส่งเธอ แต่คนตัวเล็กปฏิเสธเสียงแข็งทันที “ไม่ค่ะ ฉันจะไปกับเพื่อน” “อย่าดื้อได้ไหม หรืออยากให้ฉันขึ้นไปรอข้างบน” เขาทำทีจะลงจากรถจริงอย่างปากว่า แต่คนตัวเล็กก็ดักทางเสียก่อน เลยต้องนั่งรอในรถเหมือนเดิม หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดูเฟซบุ๊คฆ่าเวลาระหว่างรอ แต่ทว่าเขาก็เห็นข้อความของจูเน่ถูกส่งเข้ามาตอนค่ำเมื่อวาน เขาจำได้ดีว่าไม่เคยเปิดอ่านข้อความของเธอมาก่อน แต่เห

“พี่โซล หยุด”มิลลิรีบเดินไปขวางระหว่างพี่ชายเธอที่ยกเท้ากำลังจะถีบซ้ำเขาที่อกแกร่งของยีนส์ แต่โดนคาเตอร์จับให้ถอยออกมาก่อน เลยได้แต่ยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นมองคนเป็นพี่ชายที่สาดหมัดใส่ใบหน้าของยีนส์นับสิบหมัด ผลัวะ! ผลัวะ! ผลัวะ! ผลัวะ! “ฮืก ฮือ พี่เตอร์ไปห้ามพี่โซลหน่อยสิคะ” เสียงร้องโหยหวนของมิลลิยังดังไม่หยุด ก่อนที่เธอจะถูกคาเทียร์กับปลายฝนพาออกจากห้องน้ำไป แม้ว่าจะออกแรงขัดขืนแต่ก็สู้แรงเพื่อนสองคนไม่ได้ “สัดยีนส์!!! มึงมายุ่งกับน้องกูอีกทำไม” มือหนาของโซลจับคอเสื้อของยีนส์ขึ้น ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยรอยบวมช้ำ มีเลือดออกตรงมุมปากทั้งสองข้าง แต่ทว่าเจ้าตัวกลับไม่ได้รู้สึกเจ็บ ยังคงมองหน้าอดีตเพื่อนสนิทอย่างท้าทาย “มึงต้องการอะไรจากน้องกูอีก” “หึ กูต้องการเมียกูคืน” “เหี้ยยีนส์ ใครเมียมึง อย่ามาพูดหมา ๆ มึงมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย มึงทำน้องกูเสียใจ” ผลัวะ!!! หมัดขวาของโซลซัดเข้าที่แก้มซ้ายของยีนส์อีกครั้ง “ไอ้พวกเหี้ย มึงปล่อยเพื่อนกูก่อน” ตะวันกับคีรินที่รีบวิ่งมาจากคณะเพราะมีรุ่นน้องไปบอกว่ายีนส์มีเรื่องกับโซลอยู่ที่ห้องน้ำหลังตึกบริหาร เข้ามาถึงก็ผลักโซลหงายหลังไป ก่อนที่จะย

เมื่อประตูคอนโดเปิดออก ยีนส์ก็ผลักคนตัวเล็กติดผนังทันที แววตาคมเต็มไปด้วยเปลวเพลิง ร่างกายเครียดเกร็งไปหมดทุกส่วน บางอย่างที่แข็งขืนอยู่นาน ยิ่งทวีความต้องการมากขึ้น ริมฝีปากหนาก้มลงจูบดูดดื่มกับริมฝีปากอวบอิ่ม ส่งลิ้นร้อนเข้าไปกวาดต้อน เกี่ยวพันกับลิ้นเล็ก รสจูบแผดเผาร่างกายมิลลิจนร้อนรุ่มไปหมด ใจเต้นเสียงดังโครมคราม มันแตกต่างจากจูบทุกครั้งที่ผ่านมา นอกจากความเร่าร้อนแล้ว ยังเต็มไปด้วยความดุดัน ลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดกันไปมาอย่างไม่มีใครยอมใคร มือเล็กยกขึ้นเกี่ยวคอแกร่ง เมื่อถูกความกระสันเสียวเล่นงานไม่หยุด จนร่างกายอ่อนปวกเปียกยืนทรงตัวแทบไม่ได้ มือหนาของคนตัวสูงยกขึ้นบีบสะโพกสวยอย่างจงใจ เขาค่อย ๆ ลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง ของคนตัวเล็ก ก่อนจะมาเจอกับก้อนกลมด้านหน้าสองลูก ที่เขาออกแรงบีบเค้นมากกว่าปกติ ริมฝีปากก็ยังดูดดึงกันอยู่อย่างนั้น “อืม”เสียงทุ้มครางออกมาอย่างถูกใจ ก่อนจะผละริมฝีปากออกไป“พี่เจ็บจังเลยครับ” “ให้มิลทำยังไงคะ”รอยยิ้มกรุ่มกริ่มที่ส่งมา ทำให้เธอเขินอาย หน้าแดงก่ำ ช่วงริมฝีปากไม่สามารถหุบยิ้มได้ “มิลอยากทำยังไงกับพี่ครับ” “มิลอยากทำแผลให้พี่ค่ะ”ยีนส์กรอกตามอ

ยีนส์ทำสีหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด เขาเดินลงมาส่งเธออย่างไม่เต็มใจ เมื่อเห็นสีหน้ายียวนของไอ้เพื่อนเวร เขาก็ชักสีหน้าใส่มันทันที “ทำไมมึงทำหน้าบูดแบบนั้นล่ะว่ะ” โซลแซวด้วยรอยยิ้มขบขัน เขารู้ว่ามันไม่เต็มใจจะให้น้องสาวเขากลับ ยอมรับว่าที่มารับมิลลิ ก็เพราะเขาอยากแกล้งมันโดยตรง หมั่นไส้มันที่เคยทำกับน้องเขา แล้วมาดี๊ด๊าเมื่อน้องเขาให้อภัยมันง่าย ๆ “ไอ้เวร มึงเอาคืนกูที่น้องมึงให้อภัยกูใช่ไหม” “ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!”โซลหัวเราะเสียงดัง ไม่อยากเชื่อว่ามันจะอ่านใจเขาออกขนาดนี้ “สัด!!! กูขอแช่งให้มึงโดนบ้างเวลามึงมีความรัก มึงคอยดู” “แม่ง!!! แช่งเป็นเด็ก ๆ แต่กูคงไม่มีวันนั้นว่ะ ขอโทษด้วยนะ เพราะคนอย่างกูไม่รักใครง่าย ๆ เหมือนมึงหรอก” มิลลิยืนมองพี่ชายกับแฟนยืนเถียงกันแบบเด็ก ๆ แล้วก็ส่ายหัวออกมา ดูท่าว่าเธอจะต้องเจอแบบนี้ไปตลอด เพราะสองคนนี้ดูเป็นคนไม่ยอมใครทั้งคู่ “ไปได้แล้วค่ะ”เธอตัดบทก่อนจะขึ้นไปรอบนรถคนเป็นพี่ชาย มองเห็นสองคนยังยืนเถียงกันต่อ จนเธอต้องเปิดกระจกตะโกนเรียกพี่ชายให้ขึ้นรถได้แล้ว “เตรียมจะบอกพ่อกับแม่เมื่อไหร่” ระหว่างที่นั่งบนรถ พี่ชายก็ถามเธอถึงเรื่องนี้ แต่ก็เป็นเ

“พี่ไม่แปลกใจเลย ทำไมพี่ชายมิลถึงหวงมิลนัก” “ใช่ค่ะ เราห่างกันคนละปีกว่า ๆ เอง คลอดปุ๊บ แม่ก็ท้องปั๊บเลย” “อาทิตย์หน้าไปกินข้าวบ้านพี่บ้างสิ พี่อยากให้แม่กับพ่อพี่ได้รู้จักว่าที่ลูกสะใภ้” “พี่เคยพาแฟนเก่าเข้าบ้านหรือเปล่าคะ” ที่ถามไม่ใช่ว่าเพราะเธอโกรธหรอก เธอเองก็ทำใจเรื่องใจอดีตเขาได้แล้ว เพียงแต่ถามเพื่อจะได้ทำตัวถูกเวลาเจอหน้าพ่อกับแม่ของเขา “ไม่เคย ตอนนั้นพี่เพิ่งเรียนปีหนึ่งเองนะ ยังไม่คิดเรื่องนี้เลย” “….” “แต่ตอนนี้พี่คิดแล้วนะ พี่เป็นคนรักคนยากนะมิล ถ้าพี่รักแล้ว พี่ก็อยากจะคบกับเขาให้นานที่สุด” ยิ่งเขาพูด เธอก็ยิ่งเขินหน้าแดงจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ก็ไม่อยากจะคิดหรอกว่าเธอโชคดีแค่ไหน ที่ได้เป็นคนนั้นในใจเขา เรื่องของความรัก มันไม่ใช่อีกฝ่ายต้องเป็นฝ่ายโชคดีอย่างเดียว แต่มันคือการที่คนสองคนโชคดีทั้งคู่ต่างหากที่ได้มาเจอกัน ตอนนี้อยากจะบอกแฟนเก่าของเขาเหลือเกินว่าขอบคุณนะคะ ที่ทิ้งเขามาจนเจอกับเธอ 21.30 น. บรรยากาศในผับสุดหรูของพายุ ที่มีศักดิ์เป็นลุงของมิลลิ เธอไม่ค่อยได้มาที่นี่ นอกจากว่าจะมาพี่ชายหรือคนเป็นพ่อ เวลามีงานฉลองอะไร ครอบครัวของเธอมักจะเลือกมาฉลองกันที่นี่