All Chapters of พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: Chapter 171 - Chapter 180

“ดังนั้น ฝ่าบาทจึงให้จ้าวต้าหลี่ซื่อชิงรายงานคำสารภาพเพียงครึ่งเดียวเท่านั้นใช่หรือไม่เพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนหยิบกาน้ำชามาเทลงถ้วยชาของสวามีเพิ่มให้ เมื่อเห็นโทสะคุกรุ่นในดวงตาคมกริบคู่นั้น“ใช่” เซียวชิงเฟิงพยักหน้า “เพื่อให้คนของเสด็จพี่รองตายใจ และดูว่า เสด็จพี่รองจะยังมีแผนการใดอีกหรือไม่? ซึ่งแผนการของเจ้าก็สอดรับกับความคิดของเสด็จพ่อได้ดีทีเดียว”ฉินเจียวเยี่ยนเชิดใบหน้าจิ้มลิ้มขึ้นเพื่อรับคำชม โดยไม่มีทีท่าถ่อมตนแต่อย่างใด ทำให้เซียวชิงเฟิงหลุดหัวเราะออกมากับท่าทางน่าเอ็นดูเช่นนั้น“ว่าแต่น้องหญิงคิดแผนการเช่นวันนี้ออกมาได้อย่างไร? พี่ยอมใจเจ้านัก”“แหม” ฉินเจียวเยี่ยนลากเสียง พลางจับปลายผมมาสางเล่นอย่างมีจริตจะก้าน ทำให้เซียวชิงเฟิงนึกอ่อนใจกับท่าทีไม่จริงจังของฮูหยินอยู่สองส่วน “หากเป็นท่านพี่ก็คงจะให้คนเข้าไปรื้อค้นง่าย ๆ เลยใช่หรือไม่เพคะ?”เมื่อเห็นเซียวชิงเฟิงพยักหน้ารับอย่างตรงไปตรงมา ฉินเจียวเยี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะเม้มริมฝีปาก‘ท่านพี่เป็นแม่ทัพหน้ากากเหล็กนะเพคะ เล่ห์กลอุบายในการศึกสงคราม’‘ท่านพี่ไม่คิดจะนำมาใช้สักหน่อยหรือเพคะ?’‘ประเดี๋ยวสนิมก็เกาะหมดหรอก...’มุมปากของเ

นกพิราบตัวใหญ่สยายปีกกว้างบินถลาลงมาเกาะบนท่อนแขนของเจียงจวิน คนสนิทของหมิงอ๋อง ในขณะที่หมิงอ๋องกำลังจัดเตรียมขบวนแจกจ่ายเสบียงที่เมืองชางหลิน“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ” เจียงจวินแกะกระดาษแผ่นเล็กที่ผูกกับขานกพิราบออกมา แล้วรีบนำไปส่งให้เซียวชิงหมิง “จากใต้เท้าซวี่พ่ะย่ะค่ะ”เซียวชิงหมิงเลิกคิ้วคมขึ้นเล็กน้อยด้วยความกังวลใจด้วยหลายวันมานี้ เซียวชิงหมิงก็ไม่ค่อยสบายใจนัก เพราะหลายวันก่อนที่เขาได้เจอขบวนจับกุมนักโทษของจ้าวต้าหลี่ซื่อชิง ซึ่งเขาก็ได้ส่งสัญญาณตักเตือนเจ้าเมืองหลงชวนและเจ้าเมืองชางหลินไปแล้ว ว่าให้ปิดปากให้สนิทแม้ว่า จะมีสารลับจากใต้เท้าซวี่ส่งมาอย่างต่อเนื่องว่า สองเจ้าเมืองรับสารภาพผิดทุกข้อกล่าวหา มิได้ซัดทอดต่อผู้ใด จึงทำให้เซียวชิงหมิงวางใจได้ในระดับหนึ่ง แต่ลึก ๆ แล้ว เขาก็ยังคลางแคลงใจว่า ศาลต้าหลี่มีความสามารถเท่านั้นจริงหรือ?ดังนั้น เพื่อมิให้กระทำสิ่งใดที่จะเป็นพิรุธได้ เขาที่ได้รับพระราชโองการจากเสด็จพ่อให้เดินทางมาแจกจ่ายเสบียงแทน ก็ยังต้องทำหน้าที่ต่อไป ไม่สามารถเดินทางกลับเมืองหลวงได้ดั่งใจคิดเซียวชิงหมิงรับกระดาษแผ่นเล็กมาแกะอ่านถ้อยคำสั้น ๆ ในนั้นอย่างรวดเร็ว

“ท่านอ๋อง” เสียงของแม่ทัพกวนเรียกขานด้วยน้ำเสียงที่ทั้งหนักแน่นและแฝงไว้ด้วยความรู้สึกอันซับซ้อน“แม่ทัพกวน ท่านคงทราบสถานการณ์ดีแล้ว” เซียวชิงหมิงเอ่ยเพียงเท่านั้น น้ำเสียงราบเรียบ หากแต่ถ้อยคำที่เปล่งออกมากลับแฝงด้วยเจตนาร้าย “ในจดหมายลับเหล่านั้น ได้มีการเอ่ยถึงความร่วมมือจากท่านด้วยเช่นกัน”ใบหน้าของแม่ทัพกวนแข็งค้าง “!!!”ช่างชั่วช้า!! หมิงอ๋อง เจ้าไม่คิดจะให้ข้าปฏิเสธเลยสินะ!เขาถูกลากเข้ามาในคดีกบฏนี้อย่างไม่ทันตั้งตัว และด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำ ก็ทำให้เขากลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดไปเสียแล้ว“ท่านต้องการให้ข้าทำเช่นไร?” แม่ทัพกวนกัดฟันถามด้วยโทสะเต็มอก เขาไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากต้องทำตามเซียวชิงหมิงไม่ตอบ เขาก้าวเดินเบียดไหล่หนาของแม่ทัพกวนออกมาอย่างไม่แยแส ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบไม่แปรเปลี่ยน “ช่วยข้ายึดเมืองชางหลิน”แม่ทัพกวนถึงกับตัวสั่นเทิ้ม “!!!”บัดซบ!! นี่เจ้าคิดจะเพิ่มโทษทัณฑ์ให้กับตนเองอีกกี่ข้อหากัน!?เซียวชิงหมิงไม่รอฟังคำตอบ ไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง เขามุ่งหน้าเดินดุ่ม ๆ ไปที่จวนเจ้าเมือง โดยมีแม่ทัพกวนและทหารอีกจำนวนหนึ่งเดินตามหลังมาติด ๆ ด้วยสีหน้าที่เต็มไ

ต้นยามไฮ่ในคืนเดือนมืด ม้าเร็วนายหนึ่งได้ควบทะยานมาถึงหน้าประตูเมืองหลวง เสียงฝีเท้าของม้าดังก้องไปทั่วถนนที่ไร้ผู้คน ป้ายประจำจวนเฟิงอ๋องถูกควักออกมาจากอกเสื้อที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ เมื่อได้รับอนุญาตให้เข้าเมืองแล้ว ม้าเร็วก็ไม่ได้รีรอ ตรงดิ่งไปยังจวนต้นสังกัดอย่างไม่คิดชีวิตเสียงส่งสัญญาณดังขึ้นแผ่วเบา หากแต่ผู้ฝึกวิทยายุทธ์มานานหลายปีอย่างเซียวชิงเฟิงกลับได้ยินอย่างชัดเจน ดวงตาดอกท้อยกเปลือกตาขึ้น ทันทีที่เขาได้ยินสัญญาณ แม้ว่าภายในเรือนอี้หงจะมีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องลอดเข้ามาเล็กน้อย หากแต่เขาก็ยังสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนเขาผงกศีรษะขึ้นมองดวงหน้าหวานละมุนของฮูหยินที่กำลังหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของเขา ไหล่ขาวเนียนโผล่พ้นชายผ้าห่มขึ้นมา เย้ายวนจนเขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจุมพิตแผ่วเบาอย่างรักใคร่เซียวชิงเฟิงค่อย ๆ เลื่อนตัวเองออกจากผ้าห่มอย่างแผ่วเบา ราวกับกลัวจะไปปลุกให้ฮูหยินของตนตื่น เขาดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาคลุมกายของนาง เพื่อป้องกันมิให้ลมหนาวเข้ามากล้ำกราย จากนั้น เขาจึงก้มตัวไปหยิบเสื้อชั้นในที่หล่นกระจัดกระจายบนพื้นมาใส่อย่างลวก ๆ แล้วเดินออกจากเรือนอี้หงอย่างแผ่วเบาห้อ

คำว่า แม่ทัพหน้ากากเหล็ก สร้างความตื่นตะลึงให้แก่ทุกคนในท้องพระโรงเป็นอย่างมาก เสียงฮือฮาเกิดขึ้นในทันใด ทำลายบรรยากาศตึงเครียดเมื่อครู่ไปเสียสิ้นขุนนางและแม่ทัพหลายนายหันมาถกเถียงกัน จนเกิดเสียงที่ดังขึ้นเรื่อย ๆทุกคนรับรู้ถึงฝีมือของแม่ทัพหน้ากากเหล็กเป็นอย่างดี แม่ทัพไร้พ่ายของแคว้นต้าเซี่ย ที่เข้ามาปกป้องเมืองหลวงในยามวิกฤติ วินาทีที่ข้าศึกกำลังจะประชิดทำลายประตูเมืองหลวงกองทัพเงาพยัคฆ์ก็โผล่มาจากทางด้านหลังบุกทะลวง ใช้ปลายดาบปลายทวนและลูกธนูถล่มจนทัพข้าศึกล้มไม่เป็นกระบวน จนต้องถอยทัพกลับไปเข้าสู่แคว้นของตนเองสองแคว้นต่างยินยอมสงบศึกและส่งเครื่องบรรณาการมาตลอดหลายปีนี้ กล่าวได้ว่า แม่ทัพหน้ากากเหล็กคือเทพเซียนในสงครามรบของแคว้นต้าเซี่ยอย่างแท้จริง!!ยังมิพักต้องกล่าวถึงกองทัพเงาพยัคฆ์ที่เกรียงไกร เกราะสีนิลทะมึนที่อาบชโลมด้วยหยาดโลหิตของตนเองและข้าศึก บรรยากาศน่าเกรงขามที่เพียงย่างกรายเข้าไปใกล้ก็พาให้แข้งขาอ่อนกองทัพของหมิงอ๋องแปดหมื่นนายนั้น ล้วนมิใช่คู่ต่อกร!!หากเปรียบเทียบกันแล้ว มิต่างจากพยัคฆ์ร้ายโตเต็มวัยกับลูกแมวน้อยที่เพิ่งลืมตาดูโลกแต่หลังจากเสร็จศึกสงครามในแดนเ