All Chapters of พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: Chapter 191 - Chapter 200

เสียงลมหวีดหวิวกลางดึกที่ประตูเมืองทางตะวันออก ลมหนาวพัดผ่านเย็นเสียดหัวใจ ฉินเจียวเยี่ยนถูกคนร้ายมัดมือไพล่หลัง คุมตัวมาอย่างหยาบกระด้างแสงไฟริบหรี่จากคบเพลิงที่ถือโดยคนสนิท สาดส่องให้เห็นเงาร่างสูงโปร่งของเจิ่งลีปู้ซ่างซูและขุนนางคนอื่นที่ยืนรออยู่ก่อนแล้วหลายคน สีหน้าเหี้ยมเกรียมแฝงไว้ด้วยความพึงพอใจอย่างปิดไม่มิด เมื่อเห็นเหยื่อผู้สูงศักดิ์ในกำมือ“พระชายาเฟิงอ๋องอยู่ในกำมือของพวกเราแล้วขอรับ ใต้เท้าเจิ่ง” ชายชุดดำรายงานเสียงก้องกังวาน ราวกับต้องการป่าวประกาศชัยชนะในแผนการคืนนี้เจิ่งลีปู้ซ่างซูก้าวเข้ามายืนประจันหน้ากับฉินเจียวเยี่ยน ดวงตาคมกริบไล่สำรวจร่างบอบบางของหญิงสาวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ก่อนจะแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจ “ดี! ดี! ดี! จวนเฟิงอ๋องคงไม่คาดคิดสินะว่า พวกเราจะบุกไปลักพาตัวพระชายาเฟิงอ๋องมาเช่นนี้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”“ใช่ขอรับ จวนเฟิงอ๋องนั้น การป้องกันช่างเปราะบาง พวกข้าสามารถบุกทะลวงเข้าไปชิงตัวได้อย่างง่ายดาย” ชายชุดดำเอ่ยเย้ยดูเบา “การต่อสู้ก็ปวกเปียกมิต่างจากเจ้านาย โดนไปเพียงดาบเดียวก็ล้มลงเสียแล้ว”“ฮึ เช่นนั้น หมิงอ๋องก็คงมีชัยเหนือเฟิงอ๋องได้อย่างง่ายดาย

สัมผัสเย็น ๆ ประคบลงบนใบหน้าอย่างอ่อนโยน สติของนางค่อย ๆ กลับคืนมาช้า ๆ เปลือกตายกขึ้นแผ่วเบา เพดานเรือนไม่คุ้นตา ทำให้นางต้องขมวดคิ้วแน่น ภาพจำสุดท้ายก่อนที่จะดับวูบปรากฏขึ้นในห้วงความคิดนางกำลังวิ่งหนี เพื่อล่อคนร้ายไปอีกทาง แต่ยังไม่ทันได้ทำสิ่งใด ก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ต้นคอ เป็นต้นเหตุที่ทำให้นางสลบไป“เยี่ยนเอ๋อร์!” หลินซื่อตะโกนเรียกชื่อบุตรสาวสุดที่รักที่กำลังใช้มือเช็ดใบหน้าให้นางอยู่บนเตียง หลินซื่อผุดลุกขึ้นนั่งในทันที สองมือลูบไล้เนื้อตัว ตรวจสอบสภาพร่างกายของบุตรสาวว่าได้รับบาดเจ็บหรือไม่ก่อนจะเห็นรอยแดงที่ข้อมือและรอยฝ่ามือจาง ๆ บนแก้มนวล “จะ เจ้าได้รับบาดเจ็บหรือ?”หลินซื่อพลิกใบหน้าของฉินเจียวเยี่ยนไปมา“ข้าไม่เจ็บแล้วเจ้าค่ะ ท่านแม่” ฉินเจียวเยี่ยนยิ้มจาง เมื่อครู่ หมอหลวงต่งได้เข้ามาตรวจอาการของนางและหลินซื่อเรียบร้อยแล้ว เพียงทายาประคบสองสามวัน รอยเหล่านี้ก็หายทุเลาไปแล้วแต่คนที่ดูโล่งอกโล่งใจมากที่สุด ไม่ใช่ฉินเจียวเยี่ยน หากแต่เป็นหยางเซิงที่แอบจิกนิ้วคำนวณว่า ท่านอ๋องของตนจะกลับมาทันเห็นร่องรอยบาดเจ็บของพระชายาเหล่านี้หรือไม่หมอหลวงต่งกล่าวว่า ทายาเพียงสองสามวัน.

นกพิราบตัวใหญ่บินถลาลงมาเกาะบนท่อนแขนของตงไฮ่อย่างว่าง่าย เขาใช้มือปลดเอาสารลับออกมา ก่อนจะส่งให้เซียวชิงเฟิงที่กำลังนั่งพักรับประทานอาหารระหว่างทางบัดนี้ พวกเขาเร่งเดินทางทั้งวันทั้งคืน จนเกือบจะถึงเมืองชางหลินแล้ว“สารจากเมืองหลวงพ่ะย่ะค่ะ” ตงไฮ่กล่าวเซียวชิงเฟิงหยิบมาคลี่อ่าน ดวงตาดอกท้อที่เคยเย็นชากลับอ่อนลงหลายส่วน เมื่อได้อ่านถ้อยคำของพระชายา มุมปากของเซียวชิงเฟิงยกสูงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว จนตงไฮ่แอบเม้มริมฝีปาก กลอกตามองบนมิได้เซียวชิงเฟิงอ่านอยู่ครู่เดียวก็นำมาเก็บไว้แนบอกราวกับสมบัติล้ำค่า“เอ่อ พระชายากล่าวว่าอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ?”กระหม่อมก็อยากรู้เรื่องราวในเมืองหลวงนะพ่ะย่ะค่ะ...“ทุกอย่างเป็นไปตามแผน สามารถจับกุมพรรคพวกของหมิงอ๋องได้ครบทุกคน นางปลอดภัยดี...” เอ่ยจบมุมปากของเซียวชิงเฟิงก็วาดเป็นรอยโค้งสูงอีกครั้ง จนมุมปากของตงไฮ่กระตุกไม่หยุดไม่... ข้าไม่เชื่อ ข้าว่า ในสารนั้นจะต้องมีข้อความอื่นที่ท่านไม่บอกอีกเป็นแน่‘หม่อมฉันปลอดภัยดี บัดนี้จับกุมหนอนทั้งหมดได้แล้ว เอามันให้ยับเลยนะเพคะ และก็คิดถึงท่านพี่มาก’เซียวชิงเฟิงอดนึกถึงวันที่จากนางมาไม่ได้ แม้ว่า ฉินเจียวเยี่

“ส่วนพวกท่านทั้งหลายบนกำแพงเมือง” เซียวชิงเฟิงไม่ปล่อยโอกาสตีเหล็กตอนร้อนให้หลุดรอด “หากผู้ใดยอมจำนน ข้าจะทูลขอชีวิตจากเสด็จพ่อ โดยบอกว่า พวกท่านถูกบังคับ จึงจำใจต้องทำตามคำสั่งของกบฏอย่างหมิงอ๋องอย่างเลี่ยงไม่ได้”เซียวชิงหมิง “???”สรุปว่า อุบายที่เจ้าวางแผนไว้ มิใช้อาวุธ แต่ใช้วาจาแทน?“พวกเจ้าไม่ต้องไปฟังคำพูดของเฟิงอ๋อง” เซียวชิงหมิงรีบดักคอ ก่อนที่จะมีผู้ใดเคลิบเคลิ้มแล้วหันมาทรยศเขา “พวกเจ้าลองตรองดู บัดนี้ ข้ามีทหารอยู่ในมือมากถึงแปดหมื่นนาย เสด็จพ่อไม่มีทางยอมเคลื่อนพลจากชายแดนเข้ามาในเมืองหลวงอย่างแน่นอน”“ดังนั้น เมืองหลวงที่มีไพร่พลเพียงสามหมื่นนาย จึงต้องแบ่งกำลังออกมาถ่วงเวลาเราที่นี่ จำนวนสองหมื่นนาย นอกจากนี้ ยังต้องให้อ๋องเจ้าสำราญอย่างน้องหกเป็นผู้นำทัพอีก”“หากตรองให้ดี นี่มิใช่การดูเบาความสามารถพวกเราหรอกหรือ? มิใช่โอกาสทองในการเปลี่ยนบัลลังก์ ไขว่คว้าอำนาจและเงินทองมาอยู่ในมือหรือ?”“ขอเพียงแค่เราจัดการกองทัพสองหมื่นนายที่อยู่ตรงหน้าไปพร้อมกับเฟิงอ๋องได้ ทหารหนึ่งหมื่นนายที่เหลือในเมืองหลวงก็มิใช่คู่ต่อกรอีกต่อไป”“สุดท้าย บัลลังก์ของเสด็จพ่อก็ย่อมตกเป็นของข้า พวก

สิ้นเสียงประกาศก้องของเซียวชิงเฟิง กองทัพเงาพยัคฆ์สองหมื่นนายที่ซ่อนตัวอยู่ในป่าทึบก็ส่งเสียงตอบรับกึกก้อง เคลื่อนทัพออกมาจากป่าทุกทิศทางพลทหารม้าควบนำทางมาจัดแถวด้านหลังเซียวชิงเฟิง ส่วนทหารราบวิ่งกรูออกมา พร้อมธงกองทัพสีดำมีคำว่า เงาอยู่เหนือภาพพยัคฆ์ร้ายโบกสะบัดไปมาสะท้อนเข้าแววตาของฝ่ายศัตรูแรงสั่นสะเทือนจากการเคลื่อนทัพของกองทัพเงาพยัคฆ์สองหมื่นนายส่งมาถึงกำแพงเมืองชางหลินได้อย่างง่ายดาย ยิ่งสร้างความตื่นตระหนกให้กับหมิงอ๋องและพรรคพวกเป็นอย่างมากความมั่นใจสูงลิ่วในช่วงแรกถูกเกาทัณฑ์ดอกนั้นของเซียวชิงเฟิงลดทอนลงสองส่วนแล้ว กอปรกับยิ่งได้เห็นแม่ทัพหน้ากากเหล็กและกองทัพเงาพยัคฆ์อยู่ตรงหน้า ความมั่นใจนั้นก็เหือดแห้งราวกับแม่น้ำในยามหน้าร้อน“มะ แม่ทัพหน้ากากเหล็กและกองทัพเงาพยัคฆ์!?” เสียงขุนนางคนหนึ่งตะโกนเรียกอย่างสั่นเครือด้วยความหวาดกลัว ร่างนั้นเซถลาไปด้านหลัง ก่อนจะล้มลงก้นกระแทกพื้นแม่ทัพกวนเซวูบไปทางด้านหน้า สองมือค้ำลงบนกำแพงเมือง เพื่อประคองร่างกายไม่ให้ล้มลงเฟิงอ๋องคือแม่ทัพหน้ากากเหล็ก?ภาพลักษณ์เจ้าสำราญในเมืองหลวงของเฟิงอ๋องคือมายาที่หลอกลวงคน? แต่ตัวตนที่แท้จริงคื