All Chapters of พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: Chapter 221 - Chapter 230

ตั้งแต่ที่กู้เหวยกลับเข้ามาประจำการในเมืองหลวง องครักษ์ลับของตระกูลกู้ที่เคยไปสืบข่าวที่แคว้นต้าถังลอบเข้ามารายงานกับเขาอย่างลับ ๆ ว่า ได้กลิ่นยาวิเศษลอยลมปะปนในเมืองหลวงซึ่งยาวิเศษนี้มีฤทธิ์ที่ทำให้คนมึนเมาและต้องการยาในปริมาณที่เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ หากยานี้ตกอยู่ในมือคนชั่ว แล้วนำมาใช้กับชาวเมือง น่ากลัวว่า ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นอาจจะรับมือไม่ไหว!!หลังจากสืบข่าวอยู่นาน เขาจึงได้เบาะแสว่า มีคนจากแคว้นต้าถังเข้าออกหออวี่หลินบ่อย ๆ รวมถึงลูกค้าที่หอนี้ก็เพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาจึงอนุมานไว้ว่า ผู้ที่ใช้ยาน่าจะใช้หออวี่หลินเป็นแหล่งปล่อยยาและควบคุมคนกู้เหวยจึงตัดสินใจลอบเข้ามารอ จนกระทั่งได้ยินบทสนทนาที่น่าเหลือเชื่อเข้าขุนนางจากแคว้นต้าถังเดินทางเข้าออกแคว้นต้าเซี่ยได้อย่างง่ายดายด้วยความช่วยเหลือจากคนแคว้นต้าเซี่ยเสียเอง อีกทั้งคนทรยศผู้นั้น ยังเป็นซื่อจื่อจากจวนโหวที่ได้รับพระราชทานศักดินาจากฝ่าบาทอีกด้วย!!หลิงอี้ชวน หลิงซื่อจื่อ ตระกูลหลิง จวนจงเซิ่งโหว!!ด้วยความตกตะลึงในความจริงที่เย็นเยียบนั้น ทำให้เขาเผลอออกแรงกดลงบนแผ่นกระเบื้องจนทำให้สองคนนั้นรู้ตัว และต้องหนีหัวซุกหัวซุนออกม

“อุ๊บ!! แหวะ!!” ชิงเหลียนตั้งสติได้ก็รีบคายเนื้อปลารสหวานในปากทิ้งทันที นางทรุดตัวลงจากเก้าอี้ ใช้มือล้วงปาก หวังคายรสหวานที่ค้างอยู่ในปากออกมาจนหมด ไร้การวางมาดใด ๆ ของนางโลมสวยงามอีกต่อไป “แหวะ! แหวะ! แค่ก! แค่ก!”ทุกการกระทำของชิงเหลียนล้วนแต่ตกอยู่ในสายตาของฉินเจียวเยี่ยน เมิ่งลี่ และกู้เหวย ทั้งสามสบตากันอย่างมั่นใจในข้อสันนิษฐานของตน แต่เพื่อไม่ให้ผิดสังเกต พวกนางยังคงต้องแสดงละครต่อไป“อ่า แม่นางชิงเหลียน เจ้าคายอาหารอร่อยของข้าทิ้งด้วยเหตุใด? เอิ้ก” ฉินเจียวเยี่ยนแสร้งโมโห ขึ้นเสียง ตบโต๊ะอย่างไม่พอใจชิงเหลียนหันมามองด้วยดวงตาที่คลอน้ำตาจากการล้วงคอเพื่อให้อาเจียนเมื่อครู่ นางจึงตระหนักได้ว่า นางเสียอาการไปไม่น้อยเสียแล้ว “เอ่อ คุณชายเย่ ข้าน้อยแพ้เนื้อปลาเจ้าค่ะ หากทานเข้าไปแล้ว อาจจะเกิดอาการแพ้จนถึงชีวิตได้”“อึก อ้าวเหรอ อ่อ อ่อ” ฉินเจียวเยี่ยนพยักหน้าเข้าใจหงึกหงัก ทำให้ชิงเหลียนพรูลมหายใจที่สามารถกลบเกลื่อนพิรุธไปได้ “เช่นนั้น ก็มาลิ้มรสไก่ตุ๋นนี่แทนสิ เอิ้ก”ชิงเหลียน “!!!”“เอ่อ ข้าน้อยก็แพ้ไก่ด้วยเจ้าค่ะ กิ... กินแล้วจะมีผื

“ข้าเจอสหายของข้าแล้ว พวกเจ้าออกไปเถิด” เซียวชิงเฟิงเอ่ยตัดบทด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หากแต่เต็มไปด้วยอำนาจที่ไม่อาจขัดขืน แล้วหันไปส่งสัญญาณให้หยางเซิงและตงไฮ่ปิดประตู ยืนเฝ้าอยู่ตรงนั้นร่างสูงสง่าที่เพิ่งเข้ามาใหม่สาวเท้าย่างสามขุมเข้าไปใกล้ร่างแม่นางน้อยในชุดบุรุษอย่างคุกคาม โดยที่ฉินเจียวเยี่ยนก้าวถอยหลังจนแผ่นหลังพิงแอบไปกับหน้าต่างบานใหญ่มือหนาเอื้อมไปรั้งเอวบางเข้ามาแนบชิด ก้มใบหน้าคมคายเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มชืด “เอาล่ะ ไหนเจ้าลองเล่ามาสิว่า เหตุใดเจ้าจึงได้มาอยู่ที่นี่?”ฉินเจียวเยี่ยนกลืนน้ำลายลงคออย่างช้า ๆ ริมฝีปากเม้มแน่น‘แล้วข้าจะเริ่มเล่าอย่างไรดี?’‘จะบอกว่า ข้ามาที่นี่ เพื่อเรียนรู้ท่าทางยั่วยวนของนางโลมจากต่างแดนไปสอนนางโลมของเราอย่างนั้นรึ?’‘ท่านพี่ได้ตีข้าตายแน่…’มุมปากของไท่จื่อกระตุกรัว เมื่อรู้ว่าไท่จื่อเฟยคิดจะล้วงความลับทางการค้าของผู้อื่น และอีกอย่างที่นางคิดผิดคือ เขาไม่เคยคิดที่จะตีนางจนตาย แต่ถ้าหากเป็นทำอย่างอื่นกับน

“เยี่ยนเยี่ยน เหตุใดเจ้าจึงให้พวกข้านำอาหารและสุราเหล่านี้กลับมาด้วยเล่า?” เมิ่งลี่เอ่ยถามขึ้น เมื่อทุกคนขึ้นมาบนรถม้าของตำหนักบูรพากันครบแล้ว “สุราอาหารเหล่านี้ล้วนแต่มียาผสม ทานไม่ได้มิใช่รึ?”เมิ่งลี่และกู้เหวยต่างวางจานอาหารลงบนที่นั่งข้างตัว โดยที่กู้เหวยไม่ลืมที่จะรีบถอดเสื้อชั้นนอกกลับไปคลุมไหล่เปลือยของเมิ่งลี่อีกครั้ง นางทำได้เพียงก้มศีรษะขอบคุณ แล้วหันกลับไปมองสหายรักอย่างสงสัยเช่นเดียวกับทุกคน“ข้าก็ไม่ได้ตั้งใจนำมาให้ผู้ใดทาน เพียงแต่ต้องการนำกลับไปให้หมอหลวงของไท่จื่อตรวจดู เพื่อจะสามารถคิดค้นยาถอนขึ้นมาได้ต่างหากเล่า” ฉินเจียวเยี่ยนกล่าวพลางเชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจในตนเอง ยกมือขึ้นเท้าเอว หันไปสบตาพระสวามีอย่างรอคำชม‘ชมหม่อมฉันสิเพคะ ว่าไท่จื่อเฟยของท่านพี่ปราดเปรื่องมากนัก...’มุมปากของเซียวชิงเฟิงกระตุกแผ่วเบาก่อเรื่องถึงเพียงนี้ ยังต้องการคำชมจากเขาอีกหรือ?“สร้างเรื่องจนเกิดข่าวลือว่า ไท่จื่อเสด็จไปหอนางโลม หากเสด็จพ่อมากล่าวโทษข้า ข้าจะบอกว่าเป็นเพราะเจ้า”ฉินเจียวเยี่ยน “...”‘แหน่ ไม่ชม แล้วยัง

“นายท่านเจ้าคะ” เสียงหวานใสเอ่ยเรียกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะตามมาด้วยเสียงกระดิ่งกรุ๊งกริ๊งที่ข้อเท้าในทุกครั้งที่นางขยับกาย ร่างบอบบางอ้อนแอ้นเยื้องย่างออกมาจากด้านหลังของฉากกั้นลมรูปนกกระเรียนสีขาวพิสุทธิ์อย่างช้า ๆ ราวกับไม่ต้องการให้เขาพลาดทุกรายละเอียดเซียวชิงเฟิงที่กำลังเอนตัวพิงหัวเตียง ก้มหน้าอ่านฎีกาในมือ จำต้องเงยหน้าขึ้น แล้วดวงตาดอกท้อคู่งามก็ต้องเบิกกว้าง เมื่อได้เห็นร่างคุ้นตาที่เขากกกอดมาแรมปีสวมใส่ชุดนางโลมจากต่างแดนก้าวเข้ามาชิดริมเตียงไม้ชุดนางโลมจากต่างแดนของหออวี่หลิน เขานั้นก็ได้เห็นผ่านตามาบ้าง ทั้งจากวันนี้ที่ไปเยือนหออวี่หลินและเห็นจากที่คุณหนูรองเมิ่งสวมใส่ หากแต่ชุดที่ไท่จื่อเฟยของเขาสวมใส่นั้นกลับพิเศษยิ่งกว่ายามปกติ ชุดนางโลมจากต่างแดนจะใช้ผ้าเนื้อหนาปกปิดในส่วนช่วงเนินเนื้อกลางลำตัวและช่วงล่าง เปิดเผยไหล่นวลเนียน หน้าท้องแบนเรียบ ตลอดจนขาอ่อนไปจนถึงปลายเท้านอกจากผ้าเนื้อหนาแล้วยังมีการใช้ผ้าโปร่งเย็บติดตามส่วนต่าง ๆ เป็นการเปิดเผยที่ปกปิดให้ใจชายรู้สึกตื่นเต้น กระหายที่จะได้เห็น ทั้งช่วงแขน หน้าท้อง และเป็นกระโปรงยาวปกปิดขาเรีย