All Chapters of พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: Chapter 241 - Chapter 250

คำพูดของมารดาของเขาสร้างความตกตะลึงให้แก่ทุกคนที่ได้ยิน หลายคนอ้าปากค้างอย่างเงียบงัน กู้เหวยกวาดสายตามองอย่างพึงพอใจ ก่อนจะหันไปมองว่าที่ฮูหยินของตนเมิ่งลี่ “!!!”เอ้า! แล้วเหตุใดนางจึงตกตะลึงไปด้วยเล่า?สายตาคมของกู้เหวยเลื่อนจากใบหน้าของเมิ่งลี่ไปมองเมิ่งฮูหยินที่เผลอสบตากับเขาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเสมองไปทางอื่นในทันทีราวกับว่ามีความผิดติดหลังกู้เหวย “...”อย่าบอกนะว่า ท่านยังมิได้บอกอาลี่น่ะ... ท่านว่าที่แม่ยายกู้เหวยลอบยกมือขึ้นตบหน้าผากตนเองในใจ แล้วเขาเพิ่งตระหนักได้ว่า การที่เมิ่งลี่ได้สมญานามว่า ตุ๊กตากระเบื้อง คงมิใช่เพียงเพราะพฤติกรรมของนางเพียงอย่างเดียว แต่ยังรวมถึงแนวทางในการเลี้ยงดูและแบบอย่างที่เลี้ยงดูนางมาด้วยกระมัง?บรรดาฮูหยินและคุณหนูต่างอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงในคำที่กู้ฮูหยินเอื้อนเอ่ยออกมา ราวกับถูกสายฟ้าฟาดลงศีรษะแต่เมื่อเห็นท่าทางการให้เกียรติและปกป้องเมิ่งฮูหยินและคุณหนูรองเมิ่งของกู้ฮูหยินแล้ว พวกเขาก็ต้องทำใจยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันให้ได้ หลายคนเริ่มแสดงสีหน้าแปลกแปร่ง พลางเอ่ยยินดีอย

“มิทราบว่า กู้ฮูหยินหมายความว่า มีคนตั้งใจผลักคุณหนูรองเมิ่งอย่างนั้นรึ?”“ก็ต้องจริงน่ะสิ คุณหนูรองเมิ่งมิได้ตั้งใจตกน้ำเองเสียหน่อย”“แล้วผู้ใดกัน ช่างกล้าผลักคุณหนูรองเมิ่งตกน้ำกลางเหมันต์ฤดูเช่นนี้”เสียงพูดคุยดังเซ็งแซ่อีกครา ก่อนที่ปู้หมัวมัว คนสนิทของกู้ฮูหยินจะผลักแม่นางน้อยนางหนึ่งออกมาจากฝูงชนจนมาล้มอยู่ตรงหน้ากู้ฮูหยินและเมิ่งฮูหยิน“คุณหนูเจ็ดตระกูลหลิงนี่!” คุณหนูที่รู้จักแม่นางที่ถูกผลักให้ล้มอยู่ตรงหน้าเอ่ยขึ้น ทำให้ทุกคนได้รู้จักนางโดยพร้อมเพรียงกัน“เหตุใดจึงถูกหมัวมัวคนสนิทของกู้ฮูหยินผลักออกมาเล่า?”“หรือว่า นางจะเป็นผู้ผลักคุณหนูรองเมิ่ง?” คุณหนูท่านหนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย“มีความเป็นไปได้ หากนางมิใช่คนผลัก หมัวมัวของกู้ฮูหยินจะผลักนางออกมาด้วยเพราะเหตุอันใด?”“คุณหนูเจ็ดตระกูลหลิงมิใช่บุตรสาวอนุของท่านชายรองตระกูลหลิงหรอกหรือ?”“บุตรอนุ... เช่นนั้นก็ไม่น่าแปลกใจที่นางจะกล้าลงมือโหดร้ายเช่นนี้”“เป็นเพียงบุตรอนุ แต่กล้าลงมือกับคุณหนูสายตรงของจวนเมิ่งหลี่ปู้ซ่างซู อีกทั้งยังเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ของกู้ฮูหยินอีก” ฮูหยินท่านหนึ่งส่งเสียงดังขึ้น หวังสร้างความประทับใจให้แก่ก

“ข้าเพียงต้องการให้เจ้าเข้าใจว่า คนเราไม่ว่าอยู่ที่ใดก็อาจจะเสียชีวิตได้ทั้งสิ้น” ฉินเจียวเยี่ยนเอ่ยต่อ “แต่นอกเหนือจากบุรุษที่เจ้าจะต้องแต่งงานแล้ว ยังรวมถึงจวนของเขาด้วย ไม่ว่าจะเป็นบิดามารดา ผู้อาวุโส หรือแม้แต่พี่น้องของเขา”“จากท่าทีของกู้ฮูหยินที่ข้าเห็นในวันนี้ นางเอ็นดูเจ้ามากนัก มิดียังเอ็นดูเจ้ามากกว่ากู้ซื่อจื่อ บุตรชายของนางเสียอีก ข้าเชื่อว่า หากเจ้ามีแม่สามีเช่นนาง ย่อมไม่ถูกกลั่นแกล้งเป็นแน่”“ลี่เอ๋อร์ ข้าจะกล่าวตามความจริง เราสองคนล้วนแต่ได้สมญาว่าเป็นตุ๊กตากระเบื้อง บรรดาฮูหยินในเมืองหลวงไม่กี่มากน้อยที่หลบเลี่ยงเรา ไม่ต้องการพวกเราเป็นลูกสะใภ้ร่วมจวน”“แต่กู้ฮูหยินนั้น มีท่าทีที่ชัดเจนว่าโปรดปรานเจ้า ก้าวออกมาปกป้องเจ้า มิว่าผู้ใดจะกล่าวร้ายเจ้าอย่างไร นางก็นำเทียบชะตาของพวกเจ้าออกมาตบปากคนเหล่านั้นมิใช่หรือ?”“นอกจากนี้ ข้ากลับมองว่า จวนเจิ้นหย่วนโหวเป็นจวนที่ดีมาก แม้ว่า บรรดาป้าสะใภ้ อาสะใภ้ หรือผู้ใดที่สูญเสียสามีจากสนามรบ มิมีผู้ใดขอหนังสือหย่าแล้วกลับบ้านมารดาของตนเลยสักคนเดียว นั่นมิได้สะท้อนให้เห็นว่า จวนเจิ้นหย่วนโหวดูแลสตรีหม้ายของจวนเป็นอย่างดีมิใช่หรือ?”

เมื่อเซียวชิงเฟิงได้ยินความคิดหลงตัวเองของชายาเอกแล้ว จึงรีบเอ่ยปากดับฝันนั้นทันที “เพราะเจ้าเป็นไท่จื่อเฟยต่างหากเล่า”‘เป็นไท่จื่อเฟย?’“มิน่า หลังจากที่พลาดจากพี่หญิงก็มาเป็นลี่เอ๋อร์ แต่ละคนล้วนแต่เป็นคนรอบตัวหม่อมฉันทั้งสิ้น” ฉินเจียวเยี่ยนแค่นเสียง “โชคดีนัก ที่ดวงชะตาของพี่หญิงไม่สมพงศ์กับเขา”ครั้นฉินเจียวเยี่ยนสบดวงตาดอกท้อแวววับ พร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่มซ่อนความนัย จึงได้เอ่ยถามขึ้น “อย่าบอกนะเพคะ ว่าท่านพี่เป็นผู้ทำให้ดวงชะตาของทั้งสองคนไม่สมพงศ์”“ก็เป็นเช่นนั้นแล” เซียวชิงเฟิงโอบแขนกอดรัดร่างแน่งน้อยเข้าสู่อ้อมกอด “เมื่อวันที่ข้ารับพวกเจ้ากลับจากหออวี่หลิน ก็ชัดเจนแล้วว่า หลิงซื่อจื่อมิใช่คนดี อย่างไรก็ไม่อาจให้เขาแต่งงานกับพี่สาวของเจ้าได้ ข้าจึงได้สั่งหยางเซิงให้ไปสำนักโหรหลวง เพื่อออกตราประทับว่า พวกเขาไม่สมพงศ์กัน”‘สวามีของใครกัน ช่างรอบคอบ คิดลึกซึ้งนัก...’“แล้วอย่างไรต่อเพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนถามต่อ “เพราะเขาพลาดแต่งงานกับพี่หญิงแล้ว จึงได้หันมาจับลี่เอ๋อร์แทน ด้วยแผนการที่ทำให้ลี่เอ๋อร์เสียชื่อเสียงอย่างนั้

“ผ่านมาหลายวันแล้ว สรุปว่าคดีวางยาราษฎรของหออวี่หลินเป็นอย่างไรบ้าง?” ฮ่องเต้เจิ้นหลงตรัสถามขึ้นในท้องพระโรงที่เงียบสงัดฉู่ซิงปู้ซ่างซูก้าวเท้าออกมารายงานผลอย่างอ้ำอึ้ง “ทูลฝ่าบาท บัดนี้ คดีวางยาราษฎรของหออวี่หลินกำลังอยู่ในระหว่างจับตัวคนร้ายพ่ะย่ะค่ะ เนื่องจากพ่อครัวของหออวี่หลินได้ซัดทอดถึงเจ้าของหอที่มีนามว่า เสิ่นหวังจง พ่ะย่ะค่ะ”“แล้วเสิ่นหวังจง ผู้นี้เป็นผู้ใด? ป่านนี้ จึงยังไม่สามารถจับตัวได้อีก?”ฉู่ซิงปู้ซ่างซู “เอ่อ... คือว่า...”เซียวชิงเฟิงเห็นท่าทางลำบากใจของฉู่ซิงปู้ซ่างซู จึงได้ลุกขึ้นยืน เดินไปประสานมือตรงหน้าบัลลังก์ ก่อนจะเอ่ยทูล “เสด็จพ่อ ความจริงแล้ว คดีวางยาราษฎรของหออวี่หลินนี้มีความซับซ้อนเป็นอย่างมากพ่ะย่ะค่ะ”“ซับซ้อนอย่างไร?”“เจ้าของหออวี่หลินที่มีนามว่า เสิ่นหวังจง นั้น ไม่มีตัวตนอยู่จริง เพราะผู้ร้ายตัวจริงได้ทำการซ่อนตัวตนไว้อย่างแนบเนียนพ่ะย่ะค่ะ” เซียวชิงเฟิงกล่าวพระขนงของฮ่องเต้เจิ้นหลงเลิกสูงขึ้น “แล้วเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเขามิใช่ตัวจริง?”“เพราะแม่ทัพหน้ากากเหล็กและกองทัพเงาพยัคฆ์ได้ช่วยกระหม่อมในการจับตัวผู้ร้ายที่เกี่ยวข้องพ่ะย่ะค่ะ”คำว่า แม่ทัพ