บททั้งหมดของ พระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC: บทที่ 231 - บทที่ 240

เซียวชิงเฟิงใช้สองมือในการควบคุมจังหวะการทิ้งตัวของคนในอ้อมแขน พร้อมทั้งผลักดันแกนกายของตนเข้าหาอีกฝ่าย บดเบียดเสียดสีสัมผัสเนื้ออ่อนนุ่มข้างใน ทะลุทะลวงเข้าหาอย่างต้องการให้ไปได้ลึกที่สุดร่างบางด้านบนสั่นคลอนไปตามแรงโยก จนเมื่อเซียวชิงเฟิงทนไม่ไหวจึงได้พลิกร่างของฉินเจียวเยี่ยนให้กลับลงมานอนบนเตียง เรือนผมนุ่มสลวยสีดำสยายยาวล้อมกรอบดวงหน้าแดงก่ำจากการออกแรงของเขาฉินเจียวเยี่ยนปรือตามองเสือร้ายที่กำลังคร่อมร่างของนางอยู่ ทั้งที่ช่วงล่างของทั้งสองยังคงผสานเป็นหนึ่งเดียวกันดวงตาดอกท้อโลมเลียเรือนร่างอรชรใต้ร่าง ผ้าโปร่งที่นางสวมใส่เริ่มหลุดลุ่ยจนเปิดเปลือยเนื้อตัวบางส่วนให้เขายลได้ด้วยตาเปล่า แม้ว่ากระโปรงช่วงล่างจะขยับขึ้นมากองบนหน้าท้องเนียนก็ตาม“ท่าน... นายท่าน” ฉินเจียวเยี่ยนเรียกอีกครั้ง ฉับพลันนางรู้สึกได้ถึงความแข็งขึงที่ผงาดล้ำอยู่ภายในร่างของนาง‘หรือที่เขาบอกกันว่า ยามอยู่บนเตียงให้เป็นนางคณิกาของสามี จะเป็นเรื่องจริง?’เสียงความคิดนั้น ทำให้เซียวชิงเฟิงขมวดคิ้วเพียงเล็กน้อยผู้ใดหนอ ช่างสั่งสอนไท่จื่อเฟยของเขาได้

“นายท่าน” ชิงเหลียนเดินก้าวเข้ามาในห้องอย่างหวาดกลัว โดยมีจื่อถังเดินนำอยู่ด้านหน้า ส่งสัญญาณให้นางหยุดยืนอยู่หลังฉากบังลม ไม่ให้เห็นหน้าของเจ้าของหออวี่หลิน“เจ้าเป็นผู้รับแขกของห้องรับรองทางทิศเหนืออย่างนั้นรึ?” เสียงทุ้มต่ำที่ดัดเสียงดังขึ้นชิงเหลียนพยักหน้ารับ “ใช่เจ้าค่ะ”“เจ้าจงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดมาอย่างละเอียด”ชิงเหลียนเหลือบมองจื่อถังอย่างสงสัย จึงได้เห็นจื่อถังถลึงตาดุใส่ แล้วเร่งให้นางตอบ “ตอบนายท่านเสีย”“เจ้าค่ะ เอ่อ... ข้าน้อยกำลังยืนรอรับแขกอยู่ที่หน้าประตูหอ แล้วคุณชายเย่และพี่ชายก็ลงมาจากรถม้า แจ้งว่าพวกเขาได้จองห้องรับรองทางทิศเหนือไว้เรียบร้อยแล้ว” ชิงเหลียนพยายามนึกทบทวน “คราแรก ข้าน้อยได้เอ่ยขอหมวกจากพี่ชายของคุณชายเย่ แต่คุณชายเย่กล่าวว่า ฮูหยินของพี่ชายหึงหวงรุนแรงนัก จึงไม่กล้าให้ผู้ใดเห็นแล้วนำความไปฟ้องได้เจ้าค่ะ”“เมื่อข้าน้อยพาทั้งสองคนไปส่งที่ห้องรับรองแล้ว พวกเขาสั่งสุราและอาหารสองสามอย่าง แต่ยังไม่ให้พวกข้าน้อยเข้าไปดูแล คุณชายเย่อ้างว่าจะคุยธุระกันเสียก่อน”“ผ่านมาครู่ใหญ่ ก็มีเสี่ยวเอ้อร์ไปตามข้าน้อย

“ช่างเป็นโชคดีโดยแท้ ที่ฝ่าบาทรับสั่งให้ไท่จื่อเป็นผู้รับผิดชอบคดีวางยาราษฎรของหออวี่หลิน” ฉู่ซิงปู้ซ่างซูกล่าวด้วยความชื่นชมจากใจจริง โดยมีจิงจ้าวฟู่ที่เดินตามหลังพยักหน้าหงึกหงักอย่างเห็นด้วย “ไท่จื่อช่างเลือกใช้คนได้ดียิ่งนัก กระหม่อมไม่คิดเลยว่า ท่านรองแม่ทัพกู้จะสั่งทหารปิดล้อมและจับกุมทุกคนในหออวี่หลินได้รวดเร็วและฉับไวเช่นนี้”เซียวชิงเฟิงไม่ได้ตอบสิ่งใด เพียงแต่ยิ้มจางรับคำชมนั้น เช่นเดียวกับกู้เหวยที่เดินอยู่ด้านหลังหลังจากที่ฮ่องเต้เจิ้นหลงมีรับสั่งให้เซียวชิงเฟิงรับผิดชอบต่อคดีวางยานี้ ขุนนางบางรายก็เริ่มดูแคลน เพราะไม่คิดว่า ไท่จื่อที่ไร้ความสามารถจะสามารถแก้คดีที่มีผู้คิดร้ายซ่อนตนอยู่เบื้องหลังเช่นนี้ได้เซียวชิงเฟิงได้ออกคำสั่งเรียกกองทัพตระกูลกู้ รวมถึงตัวผู้บังคับบัญชาอย่างกู้เหวยให้เป็นกองหน้าในการจัดการปิดล้อมและจับกุมทุกคนในหออวี่หลินไปสืบสวนเรื่องเล็กน้อยเพียงนี้ ไม่จำเป็นต้องถึงมือกองทัพเงาพยัคฆ์ของเขาหรอก...นอกจากนี้ ยังถือว่าเป็นการเปิดโอกาสให้ตระกูลกู้ได้แสดงความสามารถในเมืองหลวงอีกด้วย แม้ว่า ความดีความชอบของกองทัพตระกู

ไอร้อนจากจอกน้ำชาลอยขึ้นเป็นควันจาง ๆ แต่ก็ไม่อาจกลบรังสีความเย็นเยือกจากร่างสูงที่นั่งอยู่ในห้องได้ บรรดาคนสนิทและองครักษ์ได้แต่ยืนก้มหน้ากันอย่างเงียบ ๆ เพราะเกรงว่าจะถูกความโมโหของเจ้านายพาลให้ถูกลงโทษ‘เมื่อครู่ คนจากสำนักโหรหลวงมาแจ้งว่า ดวงชะตาของเจ้ากับท่านหญิงหมิ่นไม่สมพงศ์กัน’ เสียงของจงเซิ่งโหว บิดาของหลิงอี้ชวนดังขึ้นในความคิด ‘เฮ้อ นับว่าเป็นวาสนาที่น่าเสียดาย หากตระกูลของเราสามารถเกี่ยวดองกับจวนซ่านเต๋อโหวได้ มิเพียงแต่ชื่อเสียงดีงามของท่านหญิงหมิ่น แต่นางยังเป็นพี่สาวของไท่จื่อเฟยอีกด้วย’‘สิ่งเหล่านี้ ล้วนแต่เป็นการรับประกันความรุ่งโรจน์ของตระกูลหลิงทั้งสิ้น ช่างน่าเสียดายนัก...’ จงเซิ่งโหวถอนหายใจ ‘แต่ช่างเถิด... เรื่องเหล่านี้ เราไม่อาจกะเกณฑ์ได้ โชคดีว่า เรายังมิได้ป่าวประกาศออกไป’ฮูหยินจงเซิ่งโหวถอนหายใจด้วยความเสียดายเช่นกัน ‘เฮ้อ ข้าคิดว่า ท่านหญิงหมิ่น ช่างเป็นแม่นางที่เพียบพร้อมกับชวนเอ๋อร์ของเรานัก’‘ในเมื่อดวงมิสมพงศ์กัน ก็มิอาจฝืนได้ดอก’ จงเซิ่งโหวกล่าว ‘เจ้าก็ลองดูคุณหนูสายตรงจากจวนโหวท่านอื่นมาให้ชวนเอ๋อร์เลือกก็แล้วกัน’

“หากฉู่เหล่าไท่จวินชื่นชอบ พวกข้าก็ยินดีมาก” เซียวชิงเฟิงเอ่ยขึ้นเสียงทุ้ม เพื่อดึงบทสนทนากลับมาให้อยู่ในลู่ทางที่ถูกต้อง “เช่นนั้น พวกข้าก็ขออวยพรให้ฉู่เหล่าไท่จวิน ผู้เป็นเสาหลักของตระกูลฉู่ มีอายุยืนยาวดุจต้นสนพันปี มีสุขภาพแข็งแรงดุจหินผา มีแต่ความรื่นเริงเบิกบานใจในทุกวันคืน”“ขอบพระทัยไท่จื่อและไท่จื่อเฟยมากเพคะ” ฉู่เหล่าไท่จวินยกรอยยิ้มอย่างเอ็นดู “พวกท่านช่างเหมาะสมกันเหลือเกิน”เซียวชิงเฟิงและฉินเจียวเยี่ยนยิ้มรับกับคำชมนั้น ก่อนที่ฉู่ซิงปู้ซ่างซูและฮูหยินโหวจะเดินมาต้อนรับ พาทั้งสองคนไปนั่งที่โต๊ะที่ได้จัดเตรียมไว้ด้วยฉู่เหล่าไท่จวินมาจากตระกูลแม่ทัพที่เคยออกรบ จับหอกดาบฟาดฟันศัตรู จนกระทั่งได้แต่งงานเข้าจวนตระกูลฉู่ สร้างคุณงามความดี จนได้รับแต่งตั้งให้เป็นฮูหยินเก้ามิ่งขั้นที่หนึ่ง รวมถึงบุตรชายสายตรงที่ได้ดำรงตำแหน่งซิงปู้ซ่างซูทำให้บรรดาท่านอ๋อง ขุนนาง และแม่ทัพทั้งหลายมาร่วมแสดงความยินดีในโอกาสวันมงคลนี้กันอย่างคับคั่งจวนฉู่ซิงปู้ซ่างซูจึงได้จัดงานเลี้ยงฉลองที่ลานกว้างของจวน จัดโต๊ะงานเลี้ยงเป็นครอบครัวหรือตามความสนิทสนม มิได้แบ่ง