All Chapters of รักหมดใจยัยสุดเฉิ่ม: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่ 10แต่ถึงกระนั้น คำตอบจากปากของเจ้าตัวถือเป็นที่สิ้นสุด เธอยังคงยืนหยัดในคำตอบแรกของเธอ ผู้เป็นเจ้าของผับจึงได้แต่ทำใจยอมรับแล้วปล่อยให้เธอกลับทั้งที่เสียดายเหลือเกิน“ญา...มาทำงานที่นี่เถอะ ผับนี้ ไม่ใช่ว่าใครก็ได้นะที่จะได้เป็นดีเจประจำ ถึงขนาดที่คุณเพชรเขามาขอให้แกทำงานที่นี่ด้วยตัวเอง ฉันเชื่อเลยว่าไม่มีใครได้โอกาสนี้แน่ ๆ”หลังจากที่เจรจากับเพชรเรียบร้อยและได้ข้อสรุปแล้ว ญาณินก็ขอตัวกลับทันที เมื่อเป็นแบบนั้นเก้าก็ไม่พลาดที่จะมาส่งเธอกลับด้วยตัวเอง และไม่วายที่จะพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ หวังเกลี้ยกล่อมให้เธอยอมมาทำงานที่นี่ตามความต้องการของทุก ๆ คน“พอได้ยินแบบนี้ ฉันก็เริ่มจะลังเลซะแล้วสิ ตอนเห็นลูกค้าเรียกร้องให้กลับขึ้นไป ก็ว่าหนักใจแล้ว เจ้าของผับกับแกมาพูดแบบนี้อีก ฉันก็ยิ่งหนักใจ”“ฉันไม่ได้อยากกดกันแกนะ แต่ว่าโอกาสแบบนี้ไม่ใช่ว่าทุกคนจะได้จริง ๆ นะ ฉันแค่ไม่อยากให้แกพลาดน่ะ เพราะฉันเองก็เห็นมาตลอดว่าแกรักในงานนี้เอามาก ๆ”“ฉันก็เข้าใจทุกคนแหละ แต่สิ่งรอบข้างมันก็ไม่ได้เป็นใจให้ฉันขนาดนั้น ไว้จะลองเอากลับไปคิดดูนะ แล้วจะกลับมาให้คำตอบ”“อื้ม ไม่ว่าแกจะตัดสิ

ตอนที่ 12วันต่อมา... ขณะนี้เป็นเวลาสองทุ่มครึ่งโดยประมาณ ญาณินเดินทางมายังที่ทำงานใหม่ของเธอเพื่อเตรียมตัวและซาวนด์เช็กก่อนเริ่มงานในเวลาห้าทุ่มถึงตีสอง เนื่องจากว่าตอนนี้เธอได้เป็นดีเจประจำของที่ผับแล้วดังนั้นการจัดเตรียมต่าง ๆ ก็ควรจะเป็นหน้าที่ของเธอ เวลาหยิบจับอะไรก็จะได้ง่ายขึ้นหน่อยด้วยความที่ทางด้านของผับประกาศออกไปสู่สาธารณะว่าคืนนี้จะเป็นคืนแรกที่เปิดตัวดีเจประจำผับคนใหม่ และใบ้ว่าเป็นคนที่ทุกคนชื่นชอบ วันนี้ผู้คนจึงหนาตาเป็นพิเศษลูกค้าต่างพากันมาต้อนรับและสนุกสนานกับแสงสีเสียงในคืนวันศุกร์กันอย่างล้นหลามเลยทีเดียว“เป็นไงบ้าง ดีเจคนใหม่ วันนี้มีลูกค้ามารอแกเต็มเลย ภูมิใจแทนเลยว่ะ” เก้าเดินตรงเข้ามาหาญาณินด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ ก่อนจะตบเข้าที่บ่าของอีกฝ่ายอย่างเบามือ“แกก็พูดเว่อร์ไปน่า จะไปได้ดีหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย”“มันต้องเป็นไปได้ด้วยดีแน่นอน เรามั่นใจ”“ฉันก็หวังว่ามันจะเป็นแบบนั้นนะ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันไปเตรียมตัวก่อนนะ”“โอเค เจอกัน”ญาณินไม่ได้ตอบกลับอะไร เธอเพียงแค่ยิ้มตอบ แล้วเดินจากไปเพื่อเตรียมตัวขึ้นโชว์เปิดตัวดีใจคนใหม่ที่ทางผับจัดคิวไว้ให

ตอนที่ 14หลังจากที่เมื่อวานหนีกลุ่มของนอร์ทกลับหอมาอย่างหัวซุกหัวซุน วันถัดมาญาณินก็อาบน้ำแต่งตัวมาเรียนแต่เช้า วันนี้ทั้งวันเธอพยายามเลี่ยงการเจอกันกับนอร์ทเพราะกลัวว่าจะถูกทักเรื่องเมื่อคืนซึ่งเมื่อแตงกวาเห็นท่าทีที่น่าสงสัยของเพื่อนสนิท ก็อดไม่ได้ที่จะทักท้วงขึ้นมา“วันนี้แกเป็นอะไรของแกเนี่ย หลบ ๆ ซ่อน ๆ หลบหน้าใครอยู่หรือเปล่า?”“เอ่อ...ก็เปล่านิ ปกติดีนะ”“ปกติก็บ้าแล้ว แกเป็นอะไรกันแน่ หลบหน้าพี่นอร์ทอยู่เหรอ?” นั่นเป็นเพียงความคิดเห็นจากการคาดคะเนเท่านั้น เพราะสิ่งเดียวที่จะเป็นสาเหตุที่ทำให้ญาณินเป็นแบบนี้ได้ ก็คงจะหนีไม่พ้นนอร์ท“อะไร ฉันจะหลบหน้าพี่เขาทำไม ก็มาสิ จะด่ากลับเอาด้วย”“ทำเป็นพูด พอพี่เขามาจริง ๆ แกก็หลบอยู่หลังฉันแบบนี้นั่นแหละ”“ไม่จริง ว่าแต่วันนี้แกไม่ไปกินข้าวตึกวิศวะฯ เหรอ? ทำไมถึงมากินที่ตึกเราได้”ญาณินเปลี่ยนเรื่องคุยได้อย่างแนบเนียน แต่เธอก็แอบสงสัย เพราะปกติแล้วแตงกวาก็มักจะติดแฟนหนุ่มจนต้องไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน“ไม่ละ เพราะว่ากลุ่มพี่นอร์ทจะมากินข้าวที่ตึกเรา ฉันเลยมานั่งรอพวกเขาอยู่กับแกนี่ไง”“ฮะ...แกว่าไงนะ มาทั้งกลุ่มเลยเหรอ?”“อืม ก็ใช่น่ะสิ

ตอนที่ 16หญิงสาวที่กำลังนอนแผ่กายอยู่บนเตียงอย่างหมดสภาพ ค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้นอย่างเชื่องช้า เป็นเพราะแสงแดดที่แยงตาปลุกเธอให้ตื่นขึ้นจากภวังค์แต่ก็ยังดีที่ทำให้เธอตื่นก่อนเวลานัดหมายเกือบ ๆ ครึ่งชั่วโมงญาณินไม่มัวรีรอ เธอเร่งรีบทำภารกิจส่วนตัวจนเสร็จสรรพภายในเวลาเพียงสิบห้านาที หลังจากนั้นก็รีบออกเดินทางไปยังที่นัดหมายทันที...เธอมาถึงที่บ้านเวลาประมาณ เก้าโมงยี่สิบนาที ถึงจะสายไปหน่อย แต่พ่อกับแม่ของเธอก็ไม่ได้ว่าอะไร มีแต่จะดีใจเสียมากกว่าที่ลูกสาวคนเดียวกลับมาเยี่ยมเยียนที่บ้านบ้าง“เป็นยังไงบ้าง ไหวไหม?” คำทักทายแรกของผู้เป็นพ่อดังสวนขึ้นมาทันทีที่หญิงสาวหย่อนกายลงนั่งบนโซฟาในห้องรับแขกของบ้าน“ไหวสิคะ จริง ๆ มันก็ไม่ยากอย่างที่คิด โอเคเลยค่ะ แค่...”ญาณินตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบวางมาดลูกสาวขี้เอาแต่ใจเอาไว้เหมือนอย่างเดิมไม่มีเปลี่ยน แต่ทว่าในระหว่างที่กำลังเอ่ยปากสนทนากับพ่อ อยู่ ๆ ท้ายประโยคก็พลันขาดหายไปโดยไม่ทราบสาเหตุ“แค่อะไร?”“เปล่าค่ะ ทุกอย่างโอเคดี สบายมากค่ะ”ที่จริงแล้วญาณินเกือบจะหลุดปากพูดถึงรุ่นพี่ที่คอยหาเรื่องเธอไม่เว้นแต่ละวันอย่างนอร์ทให้คนเป็นพ่อได้รั

ตอนที่ 18หลังจากวันนั้น ญาณินก็กลับมาใช้ชีวิตคนเดียวที่หอเหมือนอย่างเดิม เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมากที่ไม่ทนฟังคำร้องขอในวันนั้นของผู้เป็นแม่ ถึงจะรู้ดีว่าสุดท้ายต้องทำตามก็เถอะ...วันนี้เป็นเช้าวันใหม่ที่แสนสดใส หญิงสาวเจ้าของร่างเพรียวตื่นสายได้นิดหน่อยเพราะว่าเป็นหยุดสุดสัปดาห์ ไม่มีเรียนเหมือนอย่างทุกวันที่ผ่านมา จึงวางแพลนไว้ว่าเช้านี้จะไปเดินห้าง ซื้อเสื้อผ้าแล้วก็เครื่องสำอางดูสักหน่อย เผื่อว่าจะมีลุกใหม่ ๆ ให้ลูกค้าที่ผับได้ดูเป็นอาหารตาบ้างญาณินเดินทางมายังห้างสรรพสินค้าใกล้หอที่เธอพักอยู่เป็นประจำโดยใช้เวลาเพียงครึ่งชั่วโมง ถ้าเทียบกับการจราจรที่กำลังติดขัดบนท้องถนนแล้วถือว่าเธอใช้เวลาไม่นานเท่าไรนักก็มาถึงที่หมายได้อย่างปลอดภัยหญิงสาวในคราบชุดกระโปรงยาวคลุมหัวเข่าอย่างมิดชิดเดินตรงดิ่งไปยังเชลฟ์เครื่องสำอาง แต่ก่อนเธอไม่ค่อยได้สนใจเรื่องพวกนี้เท่าที่ควร มีอะไรก็ใช้ ๆ ไป ไม่ได้คิดมากเหมือนกับตอนนี้เลยสักนิดแต่ทว่าในเวลานี้เธอไม่ใช่คนที่ใคร ๆ ก็ตั้งชายาให้เป็นยายเฉิ่มอย่างเดียวอีกแล้ว เพราะเธอยังอีกฉายานั่นก็คือดีเจสาวสุดแซ่บ หากจะให้ใช้แต่ของเดิมวนซ้ำไปซ้ำมาก็ดูจะยังไง ๆ อยู