ตอนที่ 39

ตอนที่ 39

“เดี๋ยว แกไม่ได้น้อยใจอะไรฉันใช่ไหม?”

“ไม่หรอก แกก็รู้ว่าฉันชอบพูดไปเรื่อย แค่เห็นว่าแกดูมีอะไรในใจ จะบอกว่าถ้าอยากเล่าก็เล่าได้ แค่นั้นแหละ”

“ขอบใจนะกวา บอกแล้วว่าจะบอกแกคนแรกเลย ไม่ต้องห่วง”

“พูดแล้วน้า ถ้าเป็นแบบนั้น ก็ไปเปลี่ยนชุดเถอะ เดี๋ยวจะมืดซะก่อน อดเล่นน้ำกันพอดี”

หลังจากนั้นญาณินก็รีบไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำมาให้แตงกวาดูทันที ซึ่งแตงกวาเองก็ถูกใจเอามาก ๆ ขอร้องอ้อนวอนให้เธอใส่ออกไปเล่นน้ำข้างนอก แต่ทว่าญาณินดันขอใส่เสื้อคลุมออกไปด้วยโดยที่ด้านในเป็นชุดบิกินีสุดเซ็กซี่ โชว์สัดส่วนและรูปร่างอย่างชัดเจน

แต่ในตอนที่เธอยังอยู่ในคราบยายเฉิ่มแบบนี้ เธอเองก็ไม่มีความมั่นใจมากพอที่จะทำตามคำขอของเพื่อนสนิทที่แสนดีได้ แต่โชคดีที่เพื่อนของเธอเข้าใจ และยอมรับในสิ่งที่เธอเป็น

แตงกวาไม่ได้บังคับเธอต่อ อีกทั้งยังชมไม่ขาดปากว่าขนาดมีเสื้อตัวนอกปกคลุมเอาไว้อย่างมิดชิด ความสวยของญาณินก็ไม่ได้ดูลดน้อยลงเลยแม้แต่นิดเดียว

ยามนี้ดวงตะวันกำลังจะคล้อยลงต่ำ บรรยากาศริมชายหาดในตอนเย็นเต็มไปด้วยความร่มรื่น สายลมเย็น ๆ พัดผ่านร่างไปก็ส่งผลให้หญิงสาวที่กำลังเล่นน้ำอยู่ถึงกับอารมณ์ดีไปตาม ๆ กันเลยทีเดียว

“เสียดายอะ จะไม่ถอดเสื้อคลุมออกจริง ๆ เหรอ?”

“ไม่เอาอะ แกไม่เห็นเหรอว่า ตานั่นมองฉันไม่หยุดเลย”

“ฮ่า ๆ ไม่ถอดเสื้อคลุม ถ้าอย่างนั้นถอดแว่นหน่อยก็ได้มั้ง ไม่กลัวมันหล่นหายไปกับน้ำทะเลหรือยังไงกัน”

“ไม่ได้อีกแหละ ฉันไม่ได้พกคอนแท็กต์เลนส์มาเลย พกแว่นมาอย่างเดียว”

ญาณินยังคงปฏิเสธ ถ้าหากว่าเธอได้ถอดแว่นจริง ๆ คงจะไม่ใช่นอร์ทที่จำได้ แต่คงจะเป็นทั้งกลุ่มเลยมากกว่า ยิ่งเธออยู่ในชุดแบบนี้ด้วยก็ยิ่งไม่ได้เข้าไปใหญ่ เธอจะมาโป๊ะแตกเอาง่าย ๆ แบบนี้ไม่ได้เป็นอันขาด...

“แต่พี่นอร์ทเขาก็มองแกไม่ละสายตาเลยจริง ๆ ด้วยอะ”

“สงสัย...คงจะกำลังคิดหาวิธีมาหาเรื่องฉันอยู่ละมั้ง อย่าไปใส่ใจเลย เล่นกันต่อดีกว่า”

ทั้งญาณินและแตงกวาเล่นน้ำทะเลกันอยู่สักพักก่อนที่จะมีชายหนุ่มรุ่นพี่มาร่วมแจมกันทีละคนสองคน จะมีก็แต่นอร์ทกับวีที่นั่งชิลชิลอยู่ริมทะเล ไม่ยอมลงมาเล่นน้ำด้วยกันกับพวกเธอ

“มองน้องเขาแบบนั้น ไม่จับแดกลงท้องไปให้มันจบ ๆ เลยวะ”

วีเดินเข้ามาจากทางด้านหลัง พร้อมทั้งเอ่ยถ้อยคำเหล่านั้นตามออกมาเพื่อแซวเขาตามประสาเพื่อนรักที่คบหากันมานานนม ก่อนจะตัดสินใจหย่อนกายลงนั่งข้าง ๆ เพื่อซึมซับบรรยากาศอันแสนบริสุทธิ์ที่ริมชายหาด

“ถ้าแดกได้จริง ๆ กูก็คงแดกไปนานแล้ว”

“ฮะ...นี่กูพูดเล่นนะเนี่ย มึงจะเอาจริงเลยเหรอ?”

“ไอ้วี กูถามไรมึงหน่อยดิ”

นอร์ทเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าและแววตาที่ไร้ความรู้สึก จนวีที่นั่งอยู่ข้างกายของเขา เดาไม่ออกเลยว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกนึกคิดอะไรอยู่กันแน่

“ว่ามาดิ กูรอฟังอยู่”

“มึงว่า...คนคนหนึ่งจะเปลี่ยนตัวตนของตัวเองสลับกันไปสลับกันมาได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ?”

ในที่สุดคำถามที่ค้างคาในใจนานนับเดือนก็ถูกระบายออกมาแล้วเสียที เวลาที่ได้เห็นญาณินอยู่ตรงหน้า คำถามนี้ก็มักจะผุดขึ้นมาอย่างฉุดไม่อยู่

เขาอยากรู้จริง ๆ ว่าเหตุผลที่ทำแบบนี้ คือต้องการอะไร แล้วได้ประโยชน์อะไร จากการหลอกคนอื่นไปวัน ๆ โดยที่เธอเองก็ดูไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิด

“ถ้าถามกู กูก็จะบอกว่า เขาก็คงมีเหตุผลของเขา ที่เราเองก็ไม่มีทางรู้ได้ ถ้าเขาไม่ได้คิดจะบอก แต่สำหรับกูแล้วอะนะการที่เรามีสองตัวตน ก็ไม่ได้ผิดเสมอไปหรอก ตัวตนหนึ่งอาจจะทำร้ายเขามากเกินไปจนไม่เป็นตัวเองแต่ไม่สามารถที่จะทิ้งมันไปได้

ส่วนอีกตัวตนหนึ่งก็อาจจะเป็นสิ่งที่เขาชอบแต่แค่เปิดเผยออกไปไม่ได้ก็เท่านั้น เอาจริง ๆ กูเองก็ไม่เคยมีประสบการณ์ทางด้านนี้ ถ้าจะเอาชัวร์มึงก็ต้องถามเจ้าตัวให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย จะได้ไม่ต้องมานั่งตั้งคำถามแบบนี้”

วีตอบนอร์ทไปอย่างจริงจังพร้อมกับยกมือขึ้นตบบ่าเพื่อนสนิทเพื่อส่งพลังบวกช่วยอีกแรง เขาเองก็เห็นนอร์ทดูไม่สบายใจมาสักระยะหนึ่งแล้ว แต่ถามอะไรไปก็ได้แต่สีหน้าอันแสนเย็นชาของเขากลับมา เลยไม่ได้เข้าไปวุ่นวายเพราะรู้ดีอยู่แก่ใจว่าถ้านอร์ท อยากพูดเขาก็จะมาพูดเองเหมือนอย่างตอนนี้

ชายหนุ่มเจ้าของร่างหนาคิดตามในสิ่งที่คนข้างกายตอบเขากลับมา ก่อนที่จะเบนสายตามองไปยังทัศนียภาพเบื้องหน้า แล้วจึงพบเข้ากับหญิงสาวคนหนึ่ง คนที่ทำให้จิตใจของเขาสับสนและว้าวุ่นอยู่อย่างนี้

นอร์ทไม่รู้เลยว่าตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ที่ทั้งดีเจญาญ่าและญาณินมาปรากฏอยู่ในสายตาของเขา เพราะหลังจากนั้นเขาก็ไม่คิดที่จะไม่มองเธออีกเลย ไม่ว่าจะเป็นตัวตนไหนของเธอก็ตาม...