Semua Bab คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]: Bab 11 - Bab 20

รุ่งเช้าในคฤหาสน์วาเลนซิโอเริ่มต้นด้วยความเงียบสงบที่แฝงไปด้วยความตึงเครียด คีรินทร์ตื่นขึ้นมาพร้อมกับร่องรอยความเหนื่อยล้าบนใบหน้า แต่แววตาของเขายังคงมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว เกวลินนอนเคียงข้างเขาอย่างเงียบเชียบ ความอบอุ่นจากอ้อมกอดของเขายังคงปกป้องเธอจากความหวาดกลัวที่ซ่อนอยู่ภายในหลังจากเหตุการณ์การโจมตีและการช่วยเหลือ น้องสาวของคีรินทร์ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคีร์ก็แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น ความรักและความผูกพันที่พวกเขามีให้กัน เติบโตขึ้นท่ามกลางโลกที่เต็มไปด้วยอันตรายและความไม่แน่นอน เกวลินเริ่มปรับตัวเข้ากับชีวิตในคฤหาสน์ได้บ้าง แม้ว่าความรู้สึกเป็นคนนอกในโลกอันมืดมิดนี้จะยังคงอยู่ตลอดทั้งวัน คีรินทร์ยังคงต้องจัดการกับผลกระทบจากการโจมตีของศัตรู เขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องทำงาน ประชุมกับลูกน้อง และวางแผนเพื่อตอบโต้ เกวลินใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องนอน หรือเดินเล่นในสวน เพื่อคลายความกังวลและความเบื่อหน่ายเธอเริ่มสังเกตรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับโลกของคีรินทร์มากขึ้น การสื่อสารที่เต็มไปด้วยรหัสลับ การปรากฏตัวของลูกน้องติดอาวุธอยู่ทุกหนทุกแห่ง และบรรยากาศที่กดดันและระมัดระวังตลอดเวลา ทำ

หลังจากเหตุการณ์การทรยศของลูคัส บรรยากาศในคฤหาสน์วาเลนซิโอปกคลุมไปด้วยความเงียบและความระมัดระวังที่มากขึ้น คีรินทร์ดูเคร่งขรึมและใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในการจัดการเรื่องภายในแก๊ง รวมถึงการปรับปรุงระบบรักษาความปลอดภัยให้แน่นหนาขึ้น เกวลินสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงในตัวเขา ความเย็นชาและเด็ดเดี่ยวที่เคยจางหายไป กลับมาปรากฏให้เห็นอีกครั้ง บ่งบอกว่าเขาพร้อมที่จะปกป้องอาณาเขตและคนที่เขารักอย่างถึงที่สุด เกวลินเองก็พยายามปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ เธอเรียนรู้ที่จะสังเกตสิ่งรอบข้างอย่างละเอียดถี่ถ้วน และฝึกฝนทักษะการป้องกันตัวอย่างสม่ำเสมอ เธอรู้ดีว่าการอยู่ในโลกของคีรินทร์ ความประมาทเพียงเล็กน้อยอาจนำมาซึ่งอันตรายถึงชีวิต วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังเดินเล่นอยู่ในสวน เธอสังเกตเห็นลูกน้องกลุ่มหนึ่งของคีรินทร์กำลังขนลังไม้ขนาดใหญ่ออกจากรถบรรทุก พวกเขาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ ราวกับกำลังทำภารกิจลับบางอย่าง ด้วยความสงสัย เกวลินเดินเข้าไปใกล้และสอบถามลูกน้องคนหนึ่ง "พวกคุณกำลังขนอะไรกันเหรอคะ?" ลูกน้องคนนั้นมองเธอด้วยสีหน้าลำบากใจ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพแต่หนักแน่น "ขออภัยครับคุณเกว

ความเงียบเย็นเยียบปกคลุมห้องนอนหรูหรา ราวกับเป็นสัญญาณของรอยร้าวที่เริ่มก่อตัวในความสัมพันธ์ระหว่างเกวลินและคีรินทร์ หลังจากเหตุการณ์การบุกรุกห้องทำงานและความไม่ไว้วางใจที่เกวลินแสดงออก คีร์ก็ดูเย็นชาและเก็บตัวมากขึ้น เขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในการจัดการเรื่องภายในแก๊ง และหลีกเลี่ยงที่จะพูดคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว เกวลินรู้สึกถึงความเหินห่างนั้นได้อย่างชัดเจน คำพูดที่แสนหวานและการสัมผัสที่อบอุ่นเริ่มจางหายไป ถูกแทนที่ด้วยความเงียบและความระมัดระวังที่มากขึ้น เธอนอนไม่หลับในอ้อมแขนของเขาในยามค่ำคืน ความรู้สึกผิดและความเสียใจกัดกินหัวใจ เธอรู้ว่าการกระทำของเธอได้สร้างบาดแผลลึกๆ ในความเชื่อใจที่คีร์มีให้ วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังทานอาหารเช้าเพียงลำพัง ริคาร์โด้ก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าเรียบเฉย "คุณเกวลินครับ หัวหน้าต้องการพบคุณที่ห้องทำงานครับ" เกวลินวางช้อนลงอย่างช้าๆ ความรู้สึกประหม่าและกังวลถาโถมเข้ามา เธอไม่รู้ว่าคีร์ต้องการพูดคุยกับเธอด้วยเรื่องอะไร แต่จากน้ำเสียงของริคาร์โด้ เธอก็พอจะเดาได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดี เมื่อเข้าไปในห้องทำงาน เกวลินเห็นคีรินทร์ยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองออกไปยังสว

อ้อมกอดของคีรินทร์แน่นกระชับ ราวกับต้องการผนึกเกวลินให้เป็นส่วนหนึ่งของเขาอีกครั้ง ความหวาดกลัวที่เธอเพิ่งเผชิญทำให้เธอตัวสั่นเทา แต่ความอบอุ่นและความแข็งแกร่งจากอ้อมแขนของเขาก็ช่วยปลอบประโลมเธอได้บ้าง คีร์ไม่ยอมปล่อยเธอแม้แต่วินาทีเดียว พาเธอกลับมายังคฤหาสน์ราวกับเป็นสิ่งล้ำค่าที่เขาไม่อาจสูญเสียไปได้อีก เมื่อกลับถึงห้องนอน คีร์อุ้มเกวลินวางลงบนเตียงอย่างเบามือ ใบหน้าคมสันของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความกังวล เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย "เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? พวกมันทำอะไรเธอหรือเปล่า?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน เกวลินส่ายหน้าทั้งน้ำตา "ไม่ค่ะ...พวกมันแค่พยายามจะลากฉันขึ้นรถ" คีร์กำมือแน่นจนเห็นข้อนิ้วขาว "ฉันจะไม่มีวันให้อภัยพวกมัน" เขาคำรามเสียงต่ำ "พวกมันกล้าแตะต้องเธอ..." เขานั่งลงข้างเตียงและกุมมือเธอไว้แน่น สัมผัสที่แข็งแกร่งของเขาพยายามจะสื่อถึงความมั่นคงและความปลอดภัย "ฉันขอโทษ..." เกวลินกระซิบเสียงแผ่ว "ฉันไม่ควรหนีไป" คีร์ส่ายหน้าและยกมืออีกข้างขึ้นมาลูบแก้มของเธออย่างอ่อนโยน "อย่าพูดแบบนั้น เธอมีสิทธิ์ที่จะเลือกชีวิตของตัวเอง แต่เธอต้อง

คำมั่นสัญญาของคีรินทร์ดังก้องอยู่ในหัวใจของเกวลิน ราวกับเป็นเกราะกำบังที่แข็งแกร่งที่สุด แม้ความหวาดระแวงในโลกมืดมิดของเขาจะยังคงเป็นเงาที่คอยตามหลอกหลอน แต่ความรักและความมุ่งมั่นที่คีร์แสดงออกอย่างชัดเจน ก็ทำให้เกวลินรู้สึกถึงความปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนหลังจากเหตุการณ์การพยายามลักพาตัวน้องสาวของคีรินทร์ สถานการณ์ก็ตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด คีร์สั่งให้ลูกน้องเตรียมพร้อมตลอดเวลา การเคลื่อนไหวในคฤหาสน์เต็มไปด้วยความรวดเร็วและเงียบเชียบ ราวกับพายุที่กำลังจะมาเยือนคีรินทร์ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในการวางแผนและสั่งการ เขาต้องการที่จะจัดการกับศัตรูที่กล้าท้าทายอำนาจของเขาอย่างเด็ดขาด เกวลินสังเกตเห็นความมุ่งมั่นในแววตาของเขา มันเป็นความมุ่งมั่นที่น่าเกรงขามและทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเขาพร้อมที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องคนที่เขารักวันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนกับคีร์ แสงแดดยามเช้าสาดส่องใบหน้าของทั้งสองอย่างอบอุ่น แต่บรรยากาศกลับแฝงไปด้วยความเงียบและความตึงเครียด" คีร์ค่ะ คุณยังกังวลอยู่หรือเปล่า?" เกวลินถามด้วยความเป็นห่วงคีร์หยุดเดินและหันมาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไ