Share

ตอนที่ 17 คำสั่งห้ามหนี

last update Last Updated: 2025-05-11 13:19:23

อ้อมกอดของคีรินทร์แน่นกระชับ ราวกับต้องการผนึกเกวลินให้เป็นส่วนหนึ่งของเขาอีกครั้ง ความหวาดกลัวที่เธอเพิ่งเผชิญทำให้เธอตัวสั่นเทา แต่ความอบอุ่นและความแข็งแกร่งจากอ้อมแขนของเขาก็ช่วยปลอบประโลมเธอได้บ้าง คีร์ไม่ยอมปล่อยเธอแม้แต่วินาทีเดียว พาเธอกลับมายังคฤหาสน์ราวกับเป็นสิ่งล้ำค่าที่เขาไม่อาจสูญเสียไปได้อีก

เมื่อกลับถึงห้องนอน คีร์อุ้มเกวลินวางลงบนเตียงอย่างเบามือ ใบหน้าคมสันของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความกังวล เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย

"เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? พวกมันทำอะไรเธอหรือเปล่า?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน

เกวลินส่ายหน้าทั้งน้ำตา "ไม่ค่ะ...พวกมันแค่พยายามจะลากฉันขึ้นรถ"

คีร์กำมือแน่นจนเห็นข้อนิ้วขาว "ฉันจะไม่มีวันให้อภัยพวกมัน" เขาคำรามเสียงต่ำ "พวกมันกล้าแตะต้องเธอ..."

เขานั่งลงข้างเตียงและกุมมือเธอไว้แน่น สัมผัสที่แข็งแกร่งของเขาพยายามจะสื่อถึงความมั่นคงและความปลอดภัย

"ฉันขอโทษ..." เกวลินกระซิบเสียงแผ่ว "ฉันไม่ควรหนีไป"

คีร์ส่ายหน้าและยกมืออีกข้างขึ้นมาลูบแก้มของเธออย่างอ่อนโยน

"อย่าพูดแบบนั้น เธอมีสิทธิ์ที่จะเลือกชีวิตของตัวเอง แต่เธอต้องเข้าใจว่าโลกภายนอกมันอันตรายเกินกว่าที่เธอจะรับมือได้ด้วยตัวคนเดียว"

"แต่ฉัน..."

"ไม่มีแต่" คีร์ขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ต่อไปนี้...ฉันจะไม่อนุญาตให้เธอหนีไปไหนอีกแล้ว"

คำพูดของเขาเด็ดขาดและแสดงความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน เกวลินจ้องมองเขาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความรัก ความอบอุ่น และความรู้สึกเหมือนถูกกักขังอีกครั้ง

"ฉันไม่ใช่สมบัติของคุณนะคะ คีร์" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

คีร์จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธออย่างลึกซึ้ง "เธอคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน เกวลิน...และฉันจะไม่ยอมให้ใครมาพรากเธอไปจากฉัน"

ตลอดทั้งคืนนั้น คีร์ไม่ได้ปล่อยให้เกวลินคลาดสายตา เขานอนกอดเธอไว้แน่น ราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปอีกครั้ง เกวลินรู้สึกถึงความรักและความห่วงใยที่เขามีให้ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงความกดดันและความไม่เป็นอิสระที่เพิ่มมากขึ้น

ในเช้าวันต่อมา คีร์สั่งให้ลูกน้องเพิ่มการรักษาความปลอดภัยรอบตัวเกวลินอย่างเข้มงวด เธอถูกห้ามไม่ให้ออกไปไหนมาไหนตามลำพัง และต้องมีคนคุ้มกันประกบตลอดเวลา

ความรู้สึกเหมือนถูกจองจำเริ่มกัดกินหัวใจของเกวลินอีกครั้ง เธอเข้าใจว่าคีร์กำลังพยายามปกป้องเธอ แต่การถูกควบคุมอย่างใกล้ชิดเช่นนี้ ทำให้เธอรู้สึกเหมือนสูญเสียอิสรภาพทั้งหมด

วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยความเบื่อหน่าย เธอสังเกตเห็นมาร์โคเดินเข้ามาด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล

"คุณเกวลินครับ หัวหน้าต้องการพบคุณที่ห้องทำงานครับ"

เกวลินลุกขึ้นเดินตามมาร์โคไปยังห้องทำงานด้วยความรู้สึกประหม่า เธอไม่รู้ว่าคีร์ต้องการพูดคุยกับเธอด้วยเรื่องอะไร แต่จากสีหน้าของมาร์โค เธอก็พอจะเดาได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดี

เมื่อเข้าไปในห้องทำงาน เกวลินเห็นคีรินทร์ยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองออกไปยังสวนด้วยท่าทางที่เคร่งเครียด เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู เขาก็หันกลับมา ดวงตาคมกริบของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

"เกวลิน...ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเธอ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"เกิดอะไรขึ้นคะ?" เกวลินถามด้วยความกังวล

"ฉันรู้ว่าเธอพยายามจะหนี" คีร์พูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความผิดหวัง

เกวลินก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตาเขา

"ฉัน..."

"เธอต้องเข้าใจว่าการกระทำของเธอทำให้ฉันเป็นห่วงมากแค่ไหน" คีร์พูดต่อ "โลกภายนอกมันอันตรายเกินกว่าที่เธอจะรับมือได้ด้วยตัวคนเดียว และฉันจะไม่ยอมให้เธอต้องตกอยู่ในอันตรายอีก"

"แต่ฉันต้องการอิสระ" เกวลินพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ "ฉันไม่ใช่สมบัติของคุณที่จะถูกกักขังไว้แบบนี้"

คีร์เดินเข้ามาใกล้และจับมือเธอไว้แน่น

"เธอคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน เกวลิน...และฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องเธอ นั่นคือสิ่งที่ฉันทำ"

"แต่ฉันรู้สึกเหมือน..."

"ต่อไปนี้..." คีร์ขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ฉันจะไม่อนุญาตให้เธอหนีไปไหนอีกแล้ว เธอต้องอยู่ที่นี่...ภายใต้การดูแลของฉัน"

คำพูดของเขาเด็ดขาดและไม่มีทางเปลี่ยนแปลง เกวลินจ้องมองเขาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ทั้งความรัก ความอบอุ่น และความสิ้นหวัง

"คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันแบบนี้" เกวลินพูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มแข็งกร้าวขึ้น

คีร์จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธออย่างลึกซึ้ง "ฉันมีสิทธิ์...เพราะเธอคือคนของฉัน"

ความเงียบปกคลุมห้องอีกครั้ง บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความไม่เข้าใจ เกวลินรู้สึกเหมือนถูกต้อนให้จนมุม เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป

ตลอดหลายวันต่อมา ชีวิตในคฤหาสน์เป็นเหมือนกรงทองที่สวยงาม เกวลินได้รับการดูแลอย่างดีทุกอย่าง แต่เธอก็รู้สึกเหมือนสูญเสียอิสรภาพไปอย่างสิ้นเชิง คีร์ยังคงรักและเอาใจใส่เธอ แต่เขาก็ควบคุมทุกการเคลื่อนไหวของเธออย่างใกล้ชิด

ความสัมพันธ์ระหว่างเกวลินและคีร์เริ่มตึงเครียดมากขึ้น การทะเลาะเบาะแว้งเกิดขึ้นบ่อยครั้ง เกวลินพยายามที่จะอธิบายความรู้สึกของเธอ แต่คีร์ก็ไม่ยอมฟัง เขายังคงเชื่อว่าการกักขังเธอไว้คือวิธีเดียวที่จะปกป้องเธอได้

วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังนั่งอยู่ในห้องนอนด้วยความเศร้าสร้อย เธอสังเกตเห็นกล่องของขวัญเล็กๆ วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง กล่องถูกห่อด้วยกระดาษสีดำสนิท ผูกด้วยริบบิ้นสีแดงเข้ม เหมือนกับกล่องของขวัญลึกลับที่เธอเคยได้รับก่อนหน้านี้

ด้วยความสงสัย เกวลินหยิบกล่องนั้นขึ้นมาและเปิดออก สิ่งที่อยู่ข้างในคือโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ล่าสุด พร้อมกับซิมการ์ดและกระดาษโน้ตแผ่นเล็กๆ

> “ฉันรู้ว่าเธอต้องการอิสระ นี่คือช่องทางเดียวที่ฉันอนุญาตให้เธอติดต่อโลกภายนอกได้ ใช้มันอย่างระมัดระวัง”

>

ลายมือที่เขียนคุ้นตาเป็นอย่างดี...มันคือลายมือของคีรินทร์

ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้ามาในใจของเกวลิน เธอไม่เข้าใจว่าทำไมคีร์ถึงทำเช่นนี้ ในขณะที่เขากักขังเธอไว้ เขากลับมอบโทรศัพท์มือถือให้เธอติดต่อโลกภายนอกได้

ด้วยความสับสน เกวลินเปิดเครื่องโทรศัพท์และใส่ซิมการ์ด เธอพบว่ามีเบอร์โทรศัพท์เพียงเบอร์เดียวที่ถูกบันทึกไว้...เบอร์ของคีรินทร์

เกวลินจ้องมองเบอร์โทรศัพท์นั้นด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก เธอไม่รู้ว่าคีร์ต้องการอะไรจากเธอ

ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอคือ "คีรินทร์"

เกวลินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และตัดสินใจที่จะรับสาย

"ฮัลโหล" เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

"เกวลิน..." เสียงทุ้มต่ำของคีร์ดังมาตามสาย "เธอได้รับโทรศัพท์แล้วใช่ไหม?"

"ค่ะ"

"ฉันรู้ว่าฉันอาจจะดูเหมือนคนเผด็จการในสายตาของเธอ แต่ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อความปลอดภัยของเธอ" คีร์อธิบาย

"แต่ฉันต้องการอิสระ" เกวลินย้ำ

"ฉันรู้" คีร์ตอบ "และฉันจะให้เธอมีอิสระ...ในขอบเขตที่ฉันสามารถควบคุมได้"

"คุณหมายความว่ายังไง?"

"โทรศัพท์เครื่องนั้น...เธอสามารถใช้ติดต่อใครก็ได้ที่เธอต้องการ แต่ฉันจะรู้ทุกการติดต่อของเธอ" คีร์อธิบาย "มันเป็นวิธีเดียวที่ฉันจะแน่ใจได้ว่าเธอปลอดภัย"

เกวลินเงียบไป เธอไม่รู้ว่าจะรู้สึกอย่างไรกับข้อเสนอของคีร์ มันเป็นอิสระ...แต่ก็ยังอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา

"ทำไมคุณถึงทำแบบนี้?" เธอถามด้วยความสับสน

"เพราะฉันรักเธอ" คีร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น "และฉันจะไม่ยอมเสียเธอไปอีก"

ความเงียบปกคลุมสายโทรศัพท์ เกวลินไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร เธอรู้สึกเหมือนถูกต้อนให้จนมุมอีกครั้ง

"คิดดูนะ เกวลิน" คีร์พูดต่อ "ฉันให้ทางเลือกกับเธอ เธอสามารถติดต่อโลกภายนอกได้ แต่เธอต้องอยู่ภายใต้การดูแลของฉัน"

เกวลินถอนหายใจยาว "ฉันต้องการเวลาคิด"

"ฉันจะรอ" คีร์ตอบ "แต่เธอต้องรู้ว่าฉันทำทุกอย่างก็เพื่อเธอ"

เกวลินวางสายโทรศัพท์ลงด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป ข้อเสนอของคีร์เป็นเหมือนดาบสองคม มันให้อิสระแก่เธอ แต่ก็ยังคงผูกมัดเธอไว้กับโลกของเขา

เธอจ้องมองโทรศัพท์มือถือในมือด้วยความสับสน เธอไม่รู้ว่าควรจะใช้มันอย่างไร หรือควรจะเลือกอิสระที่แท้จริง แม้ว่าจะต้องเผชิญกับอันตรายด้วยตัวคนเดียว

ในขณะที่เกวลินกำลังครุ่นคิดถึงทางเลือกของเธอ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

"เข้ามาได้" เธอพูดเสียงแผ่ว

คีรินทร์เปิดประตูเข้ามาในห้อง เขามองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักและความหวัง

"เธอตัดสินใจแล้วหรือยัง?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

เกวลินจ้องมองเขาด้วยแววตาที่แน่วแน่

"ฉันจะอยู่ที่นี่" เธอตอบ "แต่คุณต้องสัญญาว่าจะให้ฉันมีอิสระ...ในแบบที่ฉันต้องการ"

คีรินทร์ยิ้มบางๆ "ฉันสัญญา"

เกวลินรู้ว่าการตัดสินใจของเธอครั้งนี้อาจจะนำมาซึ่งความสุขหรือความทุกข์ แต่เธอเลือกที่จะอยู่เคียงข้างชายที่เธอรัก แม้ว่าโลกของเขาจะเต็มไปด้วยอันตรายและความไม่แน่นอนก็ตาม เพราะเธอรู้ว่าในใจของเขา...มีเพียงเธอเท่านั้น

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 25 เพลิงแค้นเผาไหม้

    เปลวเพลิงแห่งความแค้นโหมกระหน่ำในใจของเกวลิน ราวกับไฟบรรลัยกัลป์ที่พร้อมจะเผาผลาญทุกสิ่งที่ขวางหน้า การสูญเสียคีรินทร์ได้เปลี่ยนเธอไปอย่างสิ้นเชิง จากหญิงสาวที่เคยอ่อนโยนและหวาดกลัว กลายเป็นผู้นำที่เด็ดเดี่ยวและเลือดเย็น พร้อมที่จะนำพาแก๊งวาเลนซิโอเข้าสู่สงครามเต็มรูปแบบกับตระกูลดิอาโบล ภายใต้การบัญชาการของเกวลิน การโจมตีของแก๊งวาเลนซิโอทวีความรุนแรงขึ้นอย่างต่อเนื่อง เป้าหมายหลักของเธอคือการสร้างความเสียหายให้กับทรัพย์สินและธุรกิจของตระกูลดิอาโบลอย่างหนักหน่วง ลูกน้องของคีรินทร์ต่างก็ปฏิบัติตามคำสั่งของเธออย่างเคร่งครัด ด้วยความเคารพในตัวคีรินทร์และความมุ่งมั่นที่จะล้างแค้นให้กับเขา ข่าวการลุกฮือของแก๊งวาเลนซิโอภายใต้การนำของหญิงสาวแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วในโลกใต้ดิน หลายคนต่างก็ประหลาดใจและสงสัยในความสามารถของเกวลิน แต่เมื่อได้เห็นความเด็ดขาดและกล้าหาญของเธอ พวกเขาก็เริ่มตระหนักว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่ควรประมาท ตระกูลดิอาโบลเริ่มได้รับผลกระทบอย่างหนักจากการโจมตีอย่างต่อเนื่อง พวกเขาพยายามที่จะตอบโต้ แต่ก็ถูกสกัดกั้นโดยลูกน้องของเกวลินที่ได้รับการวางแผนมาเป็นอย่างดี ความหวาดกลัวเ

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 24 วังวนของอันตราย

    เสียงกรีดร้องโหยหวนของเกวลินดังก้องกังวานไปทั่วห้องใต้ดินที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ร่างไร้วิญญาณของคีรินทร์อยู่ในอ้อมแขนของเธอ ความอบอุ่นที่เคยแผ่ออกมาจากร่างนั้นได้จางหายไป เหลือเพียงความเย็นเยียบที่กัดกินหัวใจของเธอจนแทบแหลกสลาย น้ำตาไหลอาบแก้มของเกวลินไม่หยุดหย่อน เธอจูบใบหน้าคมสันที่ซีดเซียวของคีรินทร์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ราวกับหวังว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้น และเขาจะลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แต่ความเงียบงันที่ตอบกลับมานั้นช่างโหดร้ายและเป็นจริง ความโกรธและความแค้นเริ่มกัดกร่อนความเศร้าในใจของเกวลิน เธอเงยหน้าขึ้นมองร่างศัตรูที่นอนแน่นิ่งอยู่รอบๆ ตัว ความคลั่งคลั่งที่เคยครอบงำเธอเริ่มจางหายไป เหลือเพียงความเย็นชาและความมุ่งมั่นที่จะล้างแค้นให้กับคนที่เธอรัก "พวกแกจะต้องชดใช้..." เกวลินพึมพำเสียงแผ่ว แต่แววตาของเธอกลับแข็งกร้าวและเต็มไปด้วยความอาฆาต ริคาร์โด้และลูกน้องคนอื่นๆ รีบลงมาในห้องใต้ดิน เมื่อเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า พวกเขาก็ทรุดเข่าลงด้วยความตกใจและความเสียใจ "หัวหน้า..." ริคาร์โด้ครางด้วยน้ำเสียงที่แตกพร่า เกวลินค่อยๆ วางร่างของคีรินทร์ลงบนพื้นอย่างเบามือ เธอลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากั

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 23 เขาเริ่มคลั่ง

    เสียงสัญญาณเตือนภัยดังสนั่นกึกก้องไปทั่วคฤหาสน์วาเลนซิโอ ราวกับเสียงประกาศิตแห่งความตาย ความสงบสุขที่เพิ่งหวนคืนมาถูกฉีกกระชากออกไปอย่างโหดร้าย เกวลินตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจ มองหน้าคีรินทร์ที่สีหน้าแปรเปลี่ยนเป็นดุดันและเย็นชาในทันที"เกิดอะไรขึ้น?" เกวลินถามด้วยเสียงสั่นเครือ"พวกมันบุกเข้ามา" คีรินทร์คำรามเสียงต่ำ ดวงตาคมกริบของเขาเปล่งประกายความโกรธเกรี้ยว "พวกมันกล้าดีอย่างไร!"ริคาร์โด้ยืนหอบอยู่หน้าประตู ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก "หัวหน้าครับ พวกมันมากันเยอะมาก พวกมันทะลวงเข้ามาทางด้านหลังคฤหาสน์แล้ว!"คีรินทร์ผลักเก้าอี้ล้มครืน เสียงดังสนั่น "เตรียมอาวุธ! ทุกคน! ต่อสู้!"ความคลั่งเริ่มครอบงำร่างของคีรินทร์ เกวลินไม่เคยเห็นเขาในสภาพเช่นนี้มาก่อน ดวงตาของเขาแดงก่ำ ราวกับปีศาจที่ถูกปลดปล่อยออกมา ความโกรธและความแค้นแผ่ออร่าออกมาจากตัวเขาอย่างน่าสะพรึงกลัว"คีร์...ใจเย็นๆ ก่อน" เกวลินพยายามดึงสติเขา แต่คีร์ไม่ฟัง เขาก้าวฉับๆ ไปยังตู้เก็บอาวุธ คว้าปืนไรเฟิลจู่โจมกระบอกโปรดออกมา พร้อมกับแม็กกาซีนสำรองอีกหลายอัน"เธออยู่ข้างหลังฉัน เกวลิน" คีรินทร์สั่งด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 22 ศัตรูเริ่มเคลื่อนไหว

    ความเงียบในห้องทำงานหนักอึ้ง ราวกับพายุกำลังจะมาเยือน เกวลินยืนตัวสั่นเทา มองคีรินทร์ที่กำลังตรวจสอบแฟลชไดรฟ์ในมือด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ความรู้สึกหวาดกลัวและความไม่เข้าใจถาโถมเข้ามาในจิตใจ เธอไม่รู้ว่าแฟลชไดรฟ์นั้นมาได้อย่างไร และทำไมคีร์ถึงมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยเช่นนั้น คีรินทร์เชื่อมต่อแฟลชไดรฟ์เข้ากับคอมพิวเตอร์ของเขา ดวงตาคมกริบไล่อ่านข้อมูลและดูภาพถ่ายที่ปรากฏบนหน้าจออย่างละเอียด เกวลินสังเกตเห็นเส้นเลือดที่ขมับของเขาปูดขึ้น บ่งบอกถึงความโกรธและความตึงเครียดที่กำลังก่อตัว "นี่มันอะไรกัน?" คีร์ถามด้วยน้ำเสียงที่กดต่ำ ดวงตาของเขาจ้องมองเกวลินอย่างไม่วางตา "ฉัน...ฉันไม่รู้จริงๆ ค่ะ" เกวลินตอบด้วยเสียงสั่น "ฉันเจอแฟลชไดรฟ์นี้วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง" คีรินทร์ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว เดินตรงเข้ามาหาเกวลินด้วยท่าทางที่น่ากลัว "อย่าโกหกฉัน เกวลิน" เขาคำรามเสียงต่ำ "ใครเป็นคนเอาสิ่งนี้มาให้เธอ?" "ไม่มีใครค่ะ! ฉันสาบานได้!" น้ำตาของเกวลินไหลอาบแก้ม เธอรู้สึกเหมือนถูกกล่าวหาอย่างไม่ยุติธรรม คีรินทร์คว้าแขนของเธอไว้แน่น บีบจนเกวลินรู้สึกเจ็บปวด "แล้วเธอจะอธิบายภาพถ่าย

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 21 ล็อกเธอไว้ทั้งหัวใจและร่างกาย

    คำสัญญาของคีรินทร์ที่ว่าจะพยายามเชื่อใจเกวลิน ยังคงเป็นเหมือนเส้นบางๆ ที่กั้นกลางระหว่างความรักและความหวาดระแวงในความสัมพันธ์ของพวกเขา แม้ว่าเขาจะพยายามควบคุมความหึงหวงที่รุนแรงของตัวเอง แต่เกวลินก็ยังคงรู้สึกได้ถึงสายตาที่จับจ้อง และการสอดส่องดูแลที่เข้มงวดอยู่เสมอ หลังจากเหตุการณ์ที่อเล็กซ์มาเยี่ยมคฤหาสน์ คีร์ก็ยิ่งแสดงความเป็นเจ้าของเกวลินอย่างชัดเจนมากขึ้น เขามักจะอยู่ใกล้ชิดเธอตลอดเวลา ไม่ว่าเธอจะทำอะไรหรือไปที่ไหน ราวกับต้องการประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว เกวลินเข้าใจถึงความไม่มั่นคงที่ซ่อนอยู่ในจิตใจของคีร์ เธอรู้ว่าบาดแผลในอดีตและความอันตรายในโลกที่เขาเป็นเจ้าของ ทำให้เขายากที่จะวางใจใครได้อย่างสนิทใจ แต่การถูกควบคุมอย่างใกล้ชิดเช่นนี้ ก็ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและสูญเสียอิสระมากขึ้นเรื่อยๆ วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังนั่งวาดรูปอยู่ในห้องนั่งเล่น คีร์ก็เดินเข้ามาหาเธอ เขาทรุดตัวนั่งลงข้างๆ เธอ มองดูภาพวาดในสมุดของเธอด้วยความสนใจ "เธอมักจะวาดรูปดอกไม้เสมอ ชอบเหรอ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เกวลินยิ้มบางๆ "ชอบสิค่ะ ดอกไม้ทำให้ฉันรู้สึกสงบค่ะ" คีร์จับมือเ

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 20 หึงแรงระดับมาเฟีย

    อ้อมกอดของคีรินทร์แน่นกระชับ ราวกับต้องการหลอมรวมเกวลินให้เป็นส่วนหนึ่งของเขาอีกครั้ง ความกลัวและความตื่นเต้นจากการต่อสู้เมื่อครู่ยังคงคลุกเคล้าอยู่ในความรู้สึกของทั้งสอง แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือความรักและความผูกพันที่แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น เมื่อกลับถึงคฤหาสน์ คีรินทร์สั่งให้ลูกน้องดูแลความปลอดภัยอย่างเข้มงวดมากขึ้นกว่าเดิม เขายังคงกอดเกวลินไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยให้เธอคลาดสายตาแม้แต่วินาทีเดียว ราวกับกลัวว่าเธอจะถูกพรากไปจากเขาอีกครั้ง ในห้องนอน คีรินทร์ค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยดินและคราบเลือดของเกวลินออกอย่างทะนุถนอม ดวงตาคมกริบของเขาสอดส่องสำรวจร่างกายของเธออย่างละเอียด เพื่อให้แน่ใจว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ "เธอไม่เป็นอะไรจริงๆ ใช่ไหม?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ยังคงสั่นเครือเล็กน้อย เกวลินส่ายหน้าและยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของเขาอย่างอ่อนโยน "ฉันสบายดีค่ะ คีร์...ขอบคุณคุณ" คีร์จูบฝ่ามือของเธออย่างแผ่วเบา "ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณเธอ...ที่กล้าหาญและเข้มแข็งขนาดนี้" หลังจากนั้น คีร์ก็พาเกวลินไปอาบน้ำอุ่น เขาดูแลเธอทุกขั้นตอน ราวกับเธอเป็นเด็กน้อยที่ต้องการการปกป้อง เกวลินปล่อยให้เขาด

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 19 ปีกที่กางออกเพื่อปกป้อง

    คำมั่นสัญญาของคีรินทร์ดังก้องอยู่ในหัวใจของเกวลิน ราวกับเป็นเกราะกำบังที่แข็งแกร่งที่สุด แม้ความหวาดระแวงในโลกมืดมิดของเขาจะยังคงเป็นเงาที่คอยตามหลอกหลอน แต่ความรักและความมุ่งมั่นที่คีร์แสดงออกอย่างชัดเจน ก็ทำให้เกวลินรู้สึกถึงความปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนหลังจากเหตุการณ์การพยายามลักพาตัวน้องสาวของคีรินทร์ สถานการณ์ก็ตึงเครียดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด คีร์สั่งให้ลูกน้องเตรียมพร้อมตลอดเวลา การเคลื่อนไหวในคฤหาสน์เต็มไปด้วยความรวดเร็วและเงียบเชียบ ราวกับพายุที่กำลังจะมาเยือนคีรินทร์ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในการวางแผนและสั่งการ เขาต้องการที่จะจัดการกับศัตรูที่กล้าท้าทายอำนาจของเขาอย่างเด็ดขาด เกวลินสังเกตเห็นความมุ่งมั่นในแววตาของเขา มันเป็นความมุ่งมั่นที่น่าเกรงขามและทำให้เธอรู้สึกได้ว่าเขาพร้อมที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องคนที่เขารักวันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนกับคีร์ แสงแดดยามเช้าสาดส่องใบหน้าของทั้งสองอย่างอบอุ่น แต่บรรยากาศกลับแฝงไปด้วยความเงียบและความตึงเครียด" คีร์ค่ะ คุณยังกังวลอยู่หรือเปล่า?" เกวลินถามด้วยความเป็นห่วงคีร์หยุดเดินและหันมาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไ

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 18 เพียงเธอเจ็บ ฉันก็แทบขาดใจ

    คำสัญญาของคีรินทร์ดังก้องอยู่ในหัวใจของเกวลิน แม้ว่าความหวาดระแวงในโลกอันตรายของเขาจะไม่เคยจางหายไป แต่ความตั้งใจที่แน่วแน่ของเขาที่จะมอบอิสระให้เธอในขอบเขตที่เขาสามารถควบคุมได้ ก็ทำให้เธอรู้สึกถึงความรักและความใส่ใจที่แท้จริง หลังจากนั้น ชีวิตในคฤหาสน์วาเลนซิโอก็กลับเข้าสู่ความสงบอีกครั้ง เกวลินได้รับอนุญาตให้ใช้โทรศัพท์มือถือได้อย่างอิสระ เธอติดต่อกับเพื่อนและครอบครัว แม้ว่าเธอจะยังคงเลี่ยงที่จะเล่ารายละเอียดเกี่ยวกับชีวิตใหม่ของเธอมากนัก แต่การได้ยินเสียงคนที่เธอรักก็ทำให้เธอรู้สึกคลายเหงาลงได้บ้าง คีรินทร์ยังคงดูแลเธออย่างดีที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ เขามักจะหาเวลามาทานอาหารกับเธอ พาเธอเดินเล่นในสวน และพูดคุยกับเธอมากขึ้น แม้ว่าบางครั้งเขาจะยังคงเก็บซ่อนความกังวลและความเครียดไว้ภายใต้ใบหน้าคมสันนั้นก็ตาม เกวลินเริ่มสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในตัวคีร์ เขามักจะลูบผมเธออย่างอ่อนโยน จูบหน้าผากเธออย่างทะนุถนอม และแสดงความห่วงใยผ่านการกระทำต่างๆ มากกว่าคำพูด มันเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าเขากำลังพยายามปรับตัวและเรียนรู้ที่จะรักเธอในแบบที่เธอต้องการ วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินกำลังจัดด

  • คีรินทร์ วาเลนซิโอ [ ใต้ปีกมาเฟีย ]   ตอนที่ 17 คำสั่งห้ามหนี

    อ้อมกอดของคีรินทร์แน่นกระชับ ราวกับต้องการผนึกเกวลินให้เป็นส่วนหนึ่งของเขาอีกครั้ง ความหวาดกลัวที่เธอเพิ่งเผชิญทำให้เธอตัวสั่นเทา แต่ความอบอุ่นและความแข็งแกร่งจากอ้อมแขนของเขาก็ช่วยปลอบประโลมเธอได้บ้าง คีร์ไม่ยอมปล่อยเธอแม้แต่วินาทีเดียว พาเธอกลับมายังคฤหาสน์ราวกับเป็นสิ่งล้ำค่าที่เขาไม่อาจสูญเสียไปได้อีก เมื่อกลับถึงห้องนอน คีร์อุ้มเกวลินวางลงบนเตียงอย่างเบามือ ใบหน้าคมสันของเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความกังวล เขาจ้องมองเธอด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความรักและความห่วงใย "เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม? พวกมันทำอะไรเธอหรือเปล่า?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรน เกวลินส่ายหน้าทั้งน้ำตา "ไม่ค่ะ...พวกมันแค่พยายามจะลากฉันขึ้นรถ" คีร์กำมือแน่นจนเห็นข้อนิ้วขาว "ฉันจะไม่มีวันให้อภัยพวกมัน" เขาคำรามเสียงต่ำ "พวกมันกล้าแตะต้องเธอ..." เขานั่งลงข้างเตียงและกุมมือเธอไว้แน่น สัมผัสที่แข็งแกร่งของเขาพยายามจะสื่อถึงความมั่นคงและความปลอดภัย "ฉันขอโทษ..." เกวลินกระซิบเสียงแผ่ว "ฉันไม่ควรหนีไป" คีร์ส่ายหน้าและยกมืออีกข้างขึ้นมาลูบแก้มของเธออย่างอ่อนโยน "อย่าพูดแบบนั้น เธอมีสิทธิ์ที่จะเลือกชีวิตของตัวเอง แต่เธอต้อง

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status