ตอนที่ 11 คนธรรมดาในโลกอันตราย

รุ่งเช้าในคฤหาสน์วาเลนซิโอเริ่มต้นด้วยความเงียบสงบที่แฝงไปด้วยความตึงเครียด คีรินทร์ตื่นขึ้นมาพร้อมกับร่องรอยความเหนื่อยล้าบนใบหน้า แต่แววตาของเขายังคงมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว เกวลินนอนเคียงข้างเขาอย่างเงียบเชียบ ความอบอุ่นจากอ้อมกอดของเขายังคงปกป้องเธอจากความหวาดกลัวที่ซ่อนอยู่ภายใน

หลังจากเหตุการณ์การโจมตีและการช่วยเหลือ น้องสาวของคีรินทร์ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับคีร์ก็แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น ความรักและความผูกพันที่พวกเขามีให้กัน เติบโตขึ้นท่ามกลางโลกที่เต็มไปด้วยอันตรายและความไม่แน่นอน เกวลินเริ่มปรับตัวเข้ากับชีวิตในคฤหาสน์ได้บ้าง แม้ว่าความรู้สึกเป็นคนนอกในโลกอันมืดมิดนี้จะยังคงอยู่

ตลอดทั้งวัน คีรินทร์ยังคงต้องจัดการกับผลกระทบจากการโจมตีของศัตรู เขาใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องทำงาน ประชุมกับลูกน้อง และวางแผนเพื่อตอบโต้ เกวลินใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้องนอน หรือเดินเล่นในสวน เพื่อคลายความกังวลและความเบื่อหน่าย

เธอเริ่มสังเกตรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เกี่ยวกับโลกของคีรินทร์มากขึ้น การสื่อสารที่เต็มไปด้วยรหัสลับ การปรากฏตัวของลูกน้องติดอาวุธอยู่ทุกหนทุกแห่ง และบรรยากาศที่กดดันและระมัดระวังตลอดเวลา ทำให้เธอตระหนักว่าชีวิตที่เธอเคยรู้จักนั้นแตกต่างจากโลกที่เธออยู่ตอนนี้มากเพียงใด

ในช่วงบ่าย คีรินทร์เรียกให้เกวลินเข้าไปในห้องทำงานของเขา เขานั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ใบหน้าคมสันของเขาดูเคร่งเครียด

"ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเธอ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เกวลินนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามเขาด้วยความรู้สึกประหม่า

"เกิดอะไรขึ้นคะ?"

"สถานการณ์ยังไม่ปลอดภัยอย่างที่คิด" คีรินทร์อธิบาย "พวกมันยังไม่ยอมแพ้ และกำลังวางแผนที่จะโจมตีเราอีกครั้ง"

ความหวาดกลัวแล่นริ้วไปทั่วร่างของเกวลิน

"แล้วเราจะทำยังไง?"

"ฉันจะเพิ่มการรักษาความปลอดภัยให้มากขึ้น" คีรินทร์ตอบ "และฉันต้องการให้เธอเรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเองให้ดีกว่านี้"

ตลอดหลายวันต่อมา คีรินทร์ฝึกฝนการต่อสู้และการป้องกันตัวให้กับเกวลินอย่างเข้มงวด เขาไม่ได้ต้องการให้เธอเป็นนักฆ่า แต่เขาต้องการให้เธอสามารถเอาตัวรอดได้ในสถานการณ์คับขัน เกวลินเรียนรู้ด้วยความมุ่งมั่น แม้ว่าร่างกายจะบอบช้ำและเหนื่อยล้า

เธอเริ่มเข้าใจว่าในโลกของคีรินทร์ ความอ่อนแอหมายถึงความตาย และการที่เธอเป็นคนธรรมดาในโลกอันตรายนี้ ทำให้เธอต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อที่จะอยู่รอด

ในขณะที่เกวลินกำลังฝึกซ้อมการยิงปืนในห้องใต้ดิน คีรินทร์ก็เดินเข้ามาหาเธอ เขามองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

"เธอพัฒนาขึ้นมาก" เขาชม

เกวลินยิ้มบางๆ "ฉันแค่อยากที่จะไม่เป็นภาระของคุณ"

คีรินทร์เดินเข้ามาใกล้และโอบกอดเธอไว้ "เธอไม่เคยเป็นภาระของฉัน เกวลิน เธอคือสิ่งที่ฉันต้องปกป้อง"

ตลอดหลายสัปดาห์ที่คฤหาสน์ เกวลินเริ่มคุ้นเคยกับชีวิตที่รายล้อมไปด้วยอันตราย เธอเรียนรู้ที่จะสังเกตความผิดปกติ ระมัดระวังตัวอยู่เสมอ และพึ่งพาตัวเองได้มากขึ้น

เธอเริ่มเข้าใจถึงความรับผิดชอบอันหนักอึ้งที่คีรินทร์แบกรับในฐานะผู้นำของแก๊งมาเฟีย ความกดดันจากการถูกศัตรูจ้องทำร้าย การต้องตัดสินใจในเรื่องความเป็นความตาย และความเหงาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ท่าทางที่แข็งกระด้างของเขา

ในขณะเดียวกัน คีรินทร์ก็เริ่มเปิดใจกับเกวลินมากขึ้น เขาเล่าเรื่องราวในอดีต ความยากลำบากในการก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำ และความฝันที่ซ่อนลึกอยู่ในใจ เกวลินรับฟังเขาด้วยความเข้าใจและเห็นใจ เธอเริ่มมองเห็นด้านที่เปราะบางและเป็นมนุษย์ของ "ราชาไร้หัวใจ"

ความรักระหว่างเกวลินและคีรินทร์เติบโตขึ้นอย่างมั่นคง ท่ามกลางโลกที่เต็มไปด้วยความมืดมิด พวกเขาเป็นเหมือนแสงสว่างให้กันและกัน เป็นที่พักพิงทางใจ และเป็นเหตุผลของการมีชีวิตอยู่

วันหนึ่ง ขณะที่เกวลินและคีรินทร์กำลังทานอาหารเย็นด้วยกันในห้องอาหารหรูของคฤหาสน์ เสียงโทรศัพท์ของคีรินทร์ก็ดังขึ้น เขารับโทรศัพท์และฟังอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

"มีอะไรหรือเปล่า?" เกวลินถามด้วยความเป็นห่วง

"พวกมัน..." คีรินทร์พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ "พวกมันกล้าล้ำเส้น"

"เกิดอะไรขึ้น?"

"พวกมันโจมตีธุรกิจในเครือของเรา และยังส่งคนมาข่มขู่คนของฉัน" คีรินทร์กำมือแน่น "ฉันจะไม่มีวันยอมให้พวกมันทำแบบนี้"

"แล้วคุณจะทำยังไง?" เกวลินถามด้วยความกังวล

"ฉันจะแสดงให้พวกมันเห็นว่าใครคือเจ้าของที่แท้จริง" คีรินทร์ตอบด้วยน้ำเสียงที่เด็ดเดี่ยว "และฉันจะปกป้องทุกสิ่งที่ฉันมี...รวมถึงเธอด้วย"

ในคืนนั้น คีรินทร์ออกไปจากคฤหาสน์พร้อมกับลูกน้องหลายคน เกวลินนั่งรอเขาอยู่ในห้องนอนด้วยความกระวนกระวายใจ เธอภาวนาให้เขาปลอดภัยและกลับมาหาเธอโดยเร็ว

หลายชั่วโมงผ่านไปอย่างเชื่องช้า เกวลินนอนไม่หลับ เธอลุกขึ้นเดินไปเดินมาในห้อง มองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความหวังว่าจะเห็นรถของคีรินทร์กลับมา

ในที่สุด เมื่อรุ่งเช้ามาเยือน คีรินทร์ก็กลับมาพร้อมกับร่องรอยของการต่อสู้บนร่างกาย แต่แววตาของเขากลับฉายแววแห่งชัยชนะ

"ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว" เขาบอกเกวลินด้วยรอยยิ้มบางๆ

เกวลินรีบเข้าไปกอดเขาด้วยความโล่งอก

"คุณปลอดภัย..."

"ใช่...และพวกมันจะไม่กล้ามายุ่งกับเราอีก" คีรินทร์ตอบ "ฉันแสดงให้พวกมันเห็นแล้วว่าใครคือเจ้าของโลกมืดแห่งนี้...และใครคือเจ้าของหัวใจของฉัน"

เขากุมมือของเกวลินไว้แน่นและจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ

"เธอคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน เกวลิน...และฉันจะทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องเธอ"

ในอ้อมกอดของคีรินทร์ เกวลินรู้สึกถึงความรักและความแข็งแกร่งที่เธอไม่เคยสัมผัสจากใครมาก่อน เธอรู้ว่าการเป็นคนธรรมดาในโลกอันตรายนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เธอก็พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกสิ่งทุกอย่าง เคียงข้างชายที่เธอรัก...เจ้าของโลกมืดที่มอบหัวใจให้กับเธอเพียงคนเดียว

เธอไม่ใช่หญิงสาวที่อ่อนแอและไร้ทางสู้เหมือนเมื่อก่อน โลกอันตรายของคีรินทร์ได้หล่อหลอมให้เธอเข้มแข็งและกล้าหาญขึ้น เธอเรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเอง และพร้อมที่จะยืนหยัดเคียงข้างชายที่เธอรัก ไม่ว่าอนาคตจะนำพาพวกเขาไปสู่ทิศทางใดก็ตาม

ความรักของพวกเขาเบ่งบานท่ามกลางความมืดมิด ราวกับดอกไม้ที่แข็งแกร่งที่สามารถเติบโตได้แม้ในดินแดนที่โหดร้ายที่สุด เกวลิน...คนธรรมดาในโลกอันตราย ได้พบความหมายของชีวิตและความรักที่แท้จริงในอ้อมแขนของราชามาเฟียผู้เย็นชา แต่กลับมอบหัวใจให้กับเธอเพียงผู้เดียว