Semua Bab ลวงสวาทท่านประธานธงแดง: Bab 11 - Bab 20

ฉันที่นั่งทบทวนกับตัวเองอยู่สักพัก จากนั้นก็ได้เงยหน้าขึ้นไปมองเขาอย่างคนที่ปลงตก“เฮ้อ...แค่นี้ใช่ไหมคะที่ท่านประธานต้องการ” ฉันถอนหายใจก่อนจะบอกออกไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย“วาคิม...!!”“ค่ะ...??” (O.O) ?“เวลาอยู่กับผมต่อไปนี้ให้เรียกผมว่า...วาคิม ท่านประธานมันดูห่างเหินไปนิดนะถ้ามองในฐานะ...” เขาปรายตาเจ้าเล่ห์เล็กน้อย หลังจากบอกถึงสิ่งที่เขาต้องการ“ได้ค่ะ”“มีอะไรสงสัยอีกไหม” เขาจิบบรั่นดีในมือต่อ ก่อนจะถามโดยไม่หันมามองฉัน“ในฐานะใหม่ที่ท่านประธาน เอ๊ย คุณวาคิมมอบให้ มนต์ต้องทำอะไรบ้างคะ” ฉันถามเพราะไม่รู้จริง ๆ เพราะฉันไม่เคยเป็นนางบำเรอให้ใครมาก่อน“ก็ทำเหมือนที่เคยทำ เพียงแต่...” เขาหยุดชะงักเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ“เมื่อผมต้องการคุณต้องพร้อมเสมอ”คำพูดที่ไม่เกินจริงเลยแม้แต่น้อย เพราะด้วยสายตาที่เขาส่งมาให้บ่งบอกได้ดีว่าเขาต้องการแบบนั้นจริง ๆ“ได้ค่ะ” ฉันรับคำอีกครั้ง ด้วยใบหน้านิ่งเรียบแบบเดิม แม้ว่าข้างในหัวใจมันจะปวดหนึบกับคำพูดและการกระทำของเขา“มีอะไรอีกไหมคะ มนต์จะได้ขอตัวไปพักผ่อนก่อน” ฉันพูดออกไปแบบนั้นเพราะรู้สึกอยากพักผ่อนจริง เนื่องจากวันนี้ทุกสิ่งอย่างที่ฉันเจอมามันหน

“ผมว่าผมบอกคุณไปแล้วนะว่าไม่ให้ใส่ชิ้นนั้นน่ะ”เสียงเย็นพูดก่อนจะเดินมาประชิดตัวด้านหลัง พร้อมกับหยิบเสื้อชั้นในจากมือฉันไป“ตะ...แต่ว่าข้างนอกมี...”และในจังหวะที่ฉันยังไม่ทันพูดจบ“หรือว่าไม่อยากใส่อะไรเลย...??” คนตัวโตยักคิ้วถามเอ่ยปากเอาแต่ใจแต่ทว่า...ด้วยประโยคนั้นยังไม่น่าตกใจเท่า อวัยวะบางส่วนของเขาที่ตอนนี้กำลังทิ่มแทงอยู่แถวบริเวณบั้นท้ายของฉัน และด้วยการรับรู้ได้ถึงอันตรายที่ฉันรู้ดีว่ามันจะส่งผลให้ฉันลำบากแค่ไหน ฉันก็ได้แต่รีบเด้งตัวหลบหนีอาวุธร้ายของเขา พร้อมกับเลือกที่จะใส่แค่เสื้อตัวนอกอย่างที่เขาต้องการการกระทำของฉันส่งผลทำให้คนตัวโตที่กำอำนาจในมือพอใจทันที เขาที่ยกยิ้มได้ใจใส่ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนฉันที่เห็นว่าถ้าขืนตัวเองยังอยู่ในห้องนอนกับเขาแบบนี้ต่อไปแล้วละก็ความปลอดภัยต่อพื้นสงวนคงไม่เหลืออย่างแน่นอน พอคิดได้ดังนั้นฉันจึงรีบเดินผละออกไปจากห้องนี้ทันทีแล้วรีบลงไปยังด้านล่างโดยที่หลังยังเสียววาบไม่หายหลังจากที่ฉันได้ลงมายังด้านล่างป้าแม่บ้านที่ฉันเจอก่อนหน้านี้ก็ไม่อยู่แล้ว จะมีเพียงก็แต่อาหารที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ที่โต๊ะเรียบร้อยแล้วเท่านั้น และแม้ว่าฉันจะร

“คุณหมายถึงพี่เรย์หรอค่ะ”ฉันเงยหน้าเบิกตากว้างถามเขาโดยที่สีหน้าได้เปลี่ยนจากหนักใจเป็นแปลกใจแทน“พี่เรย์...?? งั้นเหรอ...นี่สนิทกันขนาดนั้นเชียวหรอถึงเรียกกันแบบนั้นน่ะ” ใบหน้าหล่อร้ายหรี่ตาถามฉันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเหมือนกับต้องการจับผิดส่วนฉันที่แม้จะรับรู้ได้ถึงสถานการณ์มาคุอยู่ ณ ขณะนี้ แต่ก็เลือกที่จะเลี่ยงประเด็นคำถามถึงเหตุผลว่าทำไมฉันถึงเรียกบอดี้การ์ดที่เขาส่งมาดูแลฉันว่าพี่ แล้วเปลี่ยนไปโฟกัสถึงความไม่เข้าใจว่าทำไมฉันถึงจะสนิทกับพี่เรย์ไม่ได้ทั้งที่เขาเป็นคนส่งพี่เรย์ให้มาดูแลฉันเอง“แต่พี่เรย์คือคนที่คุณให้มาดูแลฉันไม่ใช่หรอค่ะ” ฉันถามกลับไป“พี่เรย์ คำก็พี่เรย์ สองคำก็พี่เรย์ แต่เรียกผู้ชายที่คุณเพิ่ง…อม…ให้อย่างผมว่าคุณเนี่ยนะ” จู่ ๆ คนตรงหน้าก็ดูเหมือนจะผีเข้าออกอาการเหวี่ยงใส่ฉันอย่างไม่มีเหตุผลขึ้น และในขณะที่ฉันยังไม่หายงุนงงในพฤติกรรมของเขา ร่างทั้งร่างของฉันก็ถูกดึงขึ้นแล้วเหวี่ยงไปนอนบนโซฟาแทน“โอ๊ย…!!”ฉันถึงกับร้องอุทานออกมาทันทีที่ตัวกระแทกเข้ากับโซฟาหรู และในจังหวะเดียวกันนั้นเองเจ้าของร่างโตก็ได้ขึ้นมาคร่อมฉันในทันที“ลองเรียกมันว่าพี่อีกคำหนึ่งสิ...!!” เขาจ

“แล้วจะทำยังไง หรือว่าคุณอยากมีลูกกับผมงั้นหรอ...”คนตัวโตก็ถามออกมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย โดยที่หน้ายังแนบอยู่กับหน้าอกอวบอิ่ม และด้วยคำถามนั้นของเขาก็ทำให้ฉันอดตงิดใจไม่ได้“ห๊ะ...ว่าไงนะคะ” ฉันถามย้ำด้วยความไม่แน่ใจ“ผมถามว่าคุณอยากมีลูกกับผมงั้นหรอ” เขาตอบกลับโดยที่ใบหน้ายังแนบอยู่ที่หน้าอกนุ่มนิ่มของฉันเหมือนเดิม“ทำไมคุณถึงคิดอย่างงั้นได้ล่ะคะ” คิ้วเรียวสวยได้รูปอดไม่ได้ที่จะขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย“ก็เห็นคุณดูไม่ร้อนรนกับเรื่องการป้องกันที่หละหลวมในครั้งนี้เลยสักนิด” และด้วยคำตอบของเขาก็ทำให้ฉันคลายความสงสัยลง“อะ...อ๋อ...ถ้าเป็นเรื่องนั้นไม่ต้องกังวลไปหรอกค่ะ ฤทธิ์ยาที่กินไปเมื่อวานก็น่าจะยังอยู่ แล้วอีกอย่างถ้าหากเกิดเหตุการณ์ผิดพลาดขึ้นมาจริง ๆ แล้วล่ะก็ เรื่องนั้นมนต์จะจัดการเองค่ะ” ฉันบอกออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉยเหมือนเรื่องที่พูดถึงเป็นเรื่องธรรมดาดาษดื่นทั่วไป“ดูคุณจะจัดการทุกอย่างได้ดีสมกับเป็นเลขาเลยจริง ๆ นะ” ส่วนเขาที่นิ่งเงียบกับคำตอบของฉันไปสักครู่ ก่อนจะเอ่ยปากชมออกมาเพียงแต่ว่าน้ำเสียงที่ส่งมานั้นกลับดูเหมือนจะเย้ยหยันกลาย ๆ“ขอบคุณนะคะที่ชม” ฉันแสร้งประชดกล

ณ ห้องพักภายในคอนโดสุดหรูทันทีที่ฉันกลับมาถึงห้องพักของตัวเอง ฉันก็ตรงดิ่งเข้าจัดการอาบน้ำล้างคราบคาวและกลิ่นอายของผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้านายยามทำงาน เป็นเจ้าชีวิตยามอยู่บนเตียงทันทีซ่า ~~สายน้ำจากฝักบัวที่สาดซัดลงมาบนใบหน้าเนียนใสที่หลับตาพริ้มอย่างต้องการให้มันชะล้างความรู้สึกที่ยังคุกรุ่นอยู่ตามอณูเนื้อให้ออกไปให้หมด ภายใต้น้ำใสที่ไหลผ่านลงมากระทบร่างก็ได้ทำให้ความรู้สึกข้างในค่อย ๆ สงบลงทีละน้อย สมองที่ค่อย ๆ เริ่มประมวลผลไปถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ภาพที่จู่ ๆ เขาก็หยุดทำกะทันหันเหมือนกับต้องการยับยั้งอะไรบางอย่าง น้ำเสียงเฉยชาที่เขาเอ่ยปากไล่อย่างกับหมูกับหมาทั้งที่ก่อนหน้ายังแสดงทีท่าต้องการไม่หยุด ฉันที่คิดเท่าไรก็ไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าจู่ ๆ เขาเป็นอะไรขึ้นมา...แต่ไม่ว่ายังไงสุดท้ายแล้วจะด้วยเหตุผลกลใดก็ช่าง มันก็ดีที่ฉันไม่ต้องทำอะไรแบบนั้นอีก เพราะถ้าหากคิดไปถึงยาคุมฉุกเฉินที่กินไปก่อนหน้านี้ฉันเองก็ยังไม่ค่อยวางใจนักกับผลที่จะตามมา และถ้าเกิดฉันท้องขึ้นมา แม้คำตอบตอนนี้ ณ เวลานี้ฉันจะสามารถยืนหยัดที่จะกำจัดสิ่งผิดพลาดได้อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต