All Chapters of ศึกเทพชิงพิภพ : Chapter 31 - Chapter 40

“ครับข้ากลับมาแล้ว”เย็นวันนั้น ดิสมัสจัดการถอดเกราะออกและมองมัน เขารู้สึกว่ามันช่างหนักเหลือเกินเขาไม่อยากจะสวมมันอีกแล้ว “อ้ายมัด” เสียงของคำแพงดังขึ้นมา ดิสมัสหันมองนางแล้วถามว่า “มีอะไรเหรอ” “อีแม่ให้มาชวนเจ้าไปกินข้าวด้วยกันหน่ำ” ซึ่งเขาก็ไม่ปฎิเสธมาตามคำเชิญ แถมยังเอาเนื้อเค็มติดมือมาด้วย ซึ่งคำแพงเห็นแล้วก็บอกว่า “เจ้าเก็บไว้กินผู้เดียวเถอะ บ่ฮู้ว่าทนกินเข้าไปได้ไง” ดิสมัสเลยพยักหน้าแล้วพูดว่า “มื้อหน้าข้าจะจับตัวอะไรไปให้แม่เจ้าปรุงก็แล้วกันนะ” ดิสมัสพูด และเดินตามคำแพงไป คำแพงแอบมองดิสมัส ตั้งแต่ที่เขาไปช่วยชีวิตนาง นางก็รู้สึกกับเขาในแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน รูปร่างที่สูงใหญ่ของเขาทำให้เธอรู้สึกว่าปลอดภัยตลอดเวลาที่เขาอยู่ “ถึงแล้วนะ” ดิสมัสพูด ทำให้นางหลุดจากภวังค์และรีบเดินนำเข้าไปในบ้าน คราวนี้อาหาร มี ลาบ ต้มแซ่บ ไก่ย่าง เป็นอาหารหลักแม้จะเป็นอาหารง่าย ๆ แต่เขากลับรู้สึกว่ามันน่ากินมาก “กินได้แล้ว บักมัดบ่ต้องเกรงใจเด้อ” นายฮ้อยคำแหงพูด ดิสมัสกินอาหาร มันรสชาติดีมากจนเขาพูดขึ้นมา

ดิสมัสต้องเหวี่ยงหินและใช้กะโหลกเพลิง ยิงสกัดพวกมันเ แต่พวกมันยังคงวิ่งเข้ามา ไม่หยุด ดิสมัสเลยเอาไม้แหลมที่เขาเหลาเอาไว้ ร่ายคำสาปเคลือบเอาไว้ ขว้างไป มันปักเข้าที่ร่างของพวกออร์คทำให้มันเจ็บปวดเป็นอย่างมาก แต่แค่ไม้จะทำอะไรพวกมันได้ มีตัวหนึ่งเขามาประชิดตัวเขาได้ และกำลังจะเอาดาบฟันหมายจะฟันให้ขาดสองท่อน แต่บากีร่ากระโดดตะครุบร่างของเจ้าออร์คตนนั้นเอาไว้ ดาบหลุดจากมือของมัน ดิสมัสได้โอกาสแล้ว รีบคว้าดาบเล่มนั้นเอามาเป็นอาวุธของตัวเอง เขาฟาดฟันมันอย่างชำนาญ ทำให้สังหารออร์คไปได้หลายตัว เขาดูดาบเล่มนี้ชัด ๆ แม้มันจะดูเก่า แต่เขาก็จำได้ว่าเป็นฝีมือการตีดาบของพวกโดวาฟ ! “อย่าให้ใช่เลย”ดิสมัสพูด พวกออร์ดที่เหลือกำลังจะเข้ามารุมเขา ดิสมัสเลยร่ายคาถา “จงรวบรวม แขน ขา และวิญญาณเพื่อรับใช้ข้า ลุกขึ้นมา !”เมื่อคาถาจบศพของพวกออร์คก็ระเบิดกลายเป็นโครงกระดูกยืนอยู่ตรงหน้า พวกออร์คเห็นแล้วก็รู้สึกกลัว“ไม่ได้ทำแบบนี้มานานแล้วนะ ชีวิตสงบ ๆ คงไม่ใช่สำหรับข้า ฆ่ามัน” พวกโครงกระดูกเข้าต่อสู้กับพวกออร์คที่เหลือทันที นายฮ้อยคำแหง มาถึงก็ต้องตกตะลึง ที่น

ซีดานไม่ฟังอะไรทั้งนั้น สั่งให้ทหารเข้าโจมตีทันที แต่ดิสมัสกลับไม่ได้แสดงอาการหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย เขาสั่งให้เหล่าโครงกระดูกเข้าต่อสู้ และชักดาบออกมาหมายจะไปฟันซีดานแต่ ซีดานเอาดาบรับเอาไว้เสียงดาบกระทบ และเกิดประกายไฟเป็นสัญญาณแห่งการต่อสู้ เชิงดาบซีดานเน้นความเร็วและการแทง ทำให้ดิสมัสต้องคอยปัดป้อง แต่ในที่สุดก็เขาก็พลาด โดนแทงเข้าที่ช่องว่างตรงไหล่เป็นแผลลึกและเมื่อซีดานกระชากดาบออกมาทำให้เนื้อถูกกระชากติดออกมาด้วยเลือดจึงไหลอาบ ดิสมัสฟันไปที่เกราะของมันดาบทำให้เกราะของซีดานเป็นรอย เกือบเข้าถึงเนื้อ ซีดานแทงสวนไป คราวนี้แทงสูง ดิสมัสหลบได้ดาบเฉียดลูกตาของเขาไปนิดเดียว เขาถอยออกมายิงกะโหลกเพลิงให้ ซีดานหลบไม่ทันเมื่อกะโหลกโดนตัวก็เกิดแรงระเบิดขึ้นมา ร่างของซีดานกระเด็น เกราะของมันถึงกับร้าว และดิสมัสยังยิงมาอีกอยู่ใหญ่ ซีดานต้องรีบหลบ เป็นโอกาสของดิสมัสแล้ว เขาเข้าประชิดและฟัดดาบไปหมายจะหัวให้ขาดกระเด็น ซีดานเอาดาบรับเอาได้อย่างหวุดหวิด และถีบร่างของดิสมัสกระเด็น เขาเลยยิงกะโหลกเพลิงไปอีกครั้ง ล็องกียิงลำแสงออกมา กะโหลกเพลิงสลายไป “แสงศักดิ์สิทธิ์โวย กะอีกแค่พลังวิญญ

“เจ้าอย่ามาแกล้งโง่ เจ้าฮู้ดีว่า หมู่เฮาหมายถึงเรื่องอีหยัง” คำพูนพูดน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธ ดิสมัสยังคงนิ่งเงียบ “เจ้ากำลังตามหา ไอ้ที่คนส่งซุ่มห่านั้นมาแม่นบ่”ดิสมัสลุกขึ้นไม่ตอบอะไร “เจ้าคึดจะหนีไปไส” คำพูนถามเสียงดังลั่น ดิสมัสตอบว่า “จะอยู่ตรงนี้รอพวกก็อปลินแห่กันมาหรือไงกัน เล่า”คำแพงกับคำพูนเลยเดินตามเขาไป ดิสมัสเลยพูดต่อไปว่า“เรื่องครอบครัวเจ้าข้าเสียใจด้วยจริง ๆ” “ข่อยฮู้ตาเจ้ายังแดงอยู่เลย แสดงว่าก่อนก็อปลิน จะแล้นมาอ้ายไห้อยู่หน่ำ” คำแพงพูดขึ้นมา “เลือดมันเข้าตา” ดิสมัสแก้ตัวไปแบบน้ำขุ่น ๆ เบต้าที่บินตามอยู่ถอนใจและคิดว่าทำไมดิสมัสไม่บอกสองพี่น้องไปล่ะ “แล้วหมู่เฮา ที่เจ้าเฮ็ดเช่นนั้นสิ....” คำพูนถามด้วยความเป็นห่วง “ไม่ต้องกลัวหรอก ข้าส่งวิญญาณไปแล้วล่ะ แต่ไปไหนข้าก็ไม่รู้หรอก แต่ไม่ได้อยู่ในโลกนี้แล้ว” ดิสมัสพูดด้วยน้ำเสียงปกติ “หมู่เฮาสิตามเจ้าไปด้วย อ้ายมัด อ้ายต้องฮู้แน่ ๆ ว่าซุ่มห่านั้นเป็นผู้ได๋ หมู่เฮาสิตามไปแก้แค้นมัน” คำแพงพูด ดิสมัสหันมามองสองพี่น้อง สายตาข

ขณะที่กำลังกินอาหารนั้น นางเห็นพวกออร์คกับโดวาฟ นำโดยฟีเฟ่ เข้ามาในหมู่บ้านนี้พอดี นางรีบหลบซ่อนตัวพวกฟีเฟ่มากินเหล้ากันที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง มันดูหงุดหงิด เพราะมันหาตัวอลิซไม่ได้ เลยถูก เพาเดอร์สั่งให้พาพวกออร์คมาด้วย แม้ฟีเฟ่ยอมเป็นพวกกับพวกไวกิ้งแล้ว แต่มีอย่างหนึ่งที่อยู่ในสันดานของพวกเอลฟ์รูมิแย่ก็คือพวกนี้จะไม่ชอบออร์คเลย เพราะพวกนี้ถือเรื่องความงดงาม และสำหรับมันแล้วออร์คเป็นสิ่งที่น่าเกียจที่สุดแล้ว การเดินทางมากับ ออร์คจึงเป็นเรื่องที่พวกเอลฟ์รูมิแย่ไม่ชอบเอามาก ๆ ยิ่งเวลาพวก ออร์คกินอาหารนี่แทบไม่ต่างอะไรกับหมูเลย ส่วนโดวาฟนั้น ยังพอจะคบหาได้บ้างแต่ไม่สนิทใจเท่าไหร่เพราะว่าโดวาฟนั้น เป็นพันธมิตรสำคัญของพวกเอลฟ์รานุน แต่กระนั้นพวกนี้ก็มีการติดต่อการค้ากัน สำหรับ เอลฟ์รูมิแย่ ความรู้สึกที่มีต่อโดวาฟคือ ไม่ได้รังเกียจแต่ก็ไม่ได้ไว้ใจมาก อลิซซ่าแม้ว่าตอนนี้เธอคิดอยากจะจัดการฟีเฟ่แค่ไหนก็ตามแต่ว่า เธอเสี่ยงไม่ได้ จึงกำลังจะคิดหนีแต่บังเอิญว่า เด็กในร้านคนหนึ่ง ดันไปน้ำหกใส่กางเกงของฟีเฟ่เขา มันที่กำลังหงุดหงิดเลยตบเด็กรับใช้หน้าหัน“ทำงานประสาอะไรวะ !” ฟีเฟ่พูด คนในร