21

คืนนี้ธีทัตไม่กลับไปนอนบ้านที่กาดฝรั่ง แต่ขับรถต่อไปอีกหน่อยเพื่อไปค้างบ้านพ่อกับแม่ เขารู้สึกว่าคืนนี้เขาต้องอยู่กับท่านทั้งสอง จะมีประโยชน์อะไรหากความสุขที่ท่วมท้นใจไม่ได้ถูกแบ่งปันให้ใครที่เรารัก

ในห้องนั่งเล่น คงเดชกำลังนั่งดูรายการข่าว ส่วนธิดาก็นั่งถักไหมพรมอยู่ข้าง ๆ คนเป็นลูกทิ้งตัวลงบนโซฟาใกล้คนเป็นแม่

“แม่ ธีขอนอนตักหน่อยสิ”

“อะไรของแก แม่กำลังทำอะไรอยู่ไม่เห็นหรือ เดี๋ยวก็ทิ่มตากันพอดี”

“แม่ก็หยุดถักก่อนสิคร้าบ”

“ไม่หยุด จะอ้อนขออะไรก็ว่ามาเลยดีกว่า”

ธิดาตอบ สายตากับสองมือยังง่วนอยู่กับผ้าพันคอผืนใหม่ที่เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว

“จะขอให้แม่ไปสู่ขอเมียให้ธีทีครับ”

“ก็แค่นี้ ทำไมต้อง...”

ธิดาสะดุดกึก ลืมไปเลยว่ากำลังถักถึงจังหวะไหน...

คงเดชหันมาหาลูก สีหน้ายังเหลอหลา

“เมื่อกี้ลูกว่าอะไรนะ เสียงในข่าวมันดังกลบพอดี”

“ธีบอกว่า อยากให้พ่อกับแม่ไปสู่ขอแฟนให้ธีน่ะครับ”

“แฟน!”

คนเป็นพ่อกับแม่ร้องออกมาพร้อมกัน คงเดชยังงง แต่ธิดาได้สติก่อน ดวงตาเป็นประกายตื่นเต้น

“นี่ลูกกับส้มหวานตกลงเป็นแฟนกันแล้วใช่ไหมลูก โอ๊ย...แม่ดีใจจัง ในที่สุดก็ถึงวันนี้สักทีสินะ แม่นึกว่าต้องรอไปอีกหลายปีเสียแล้ว...”

แม่ของธีทัตยังคงพูดอะไรออกมาอีกยืดยาวตามประสาคนที่กำลังตื่นเต้นดีใจจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ธีทัตได้แต่ยิ้มและนิ่ง ปล่อยให้แม่พูดไปจนพอใจของท่านก่อน เพราะถ้าถึงเวลาเฉลย แม่คงมีเรื่องให้ตกใจจนแทบนึกคำพูดอะไรไม่ออกแน่นอน

ที่บ้านของมนิษา หญิงสาวอาบน้ำ สระผม ประแป้งจนหน้าขาวผ่อง เนื้อตัวหอมกรุ่นไปด้วยกลิ่นแป้งเด็ก แล้วกลับลงมาหาสริดาที่กำลังนั่งกินปาท่องโก๋กับสังขยาอยู่หน้าโทรทัศน์ที่เดิม

"ว่าไง ตกลงวันนี้ไปไหนมา จู่ ๆ ก็เรียกรถลุงเสริฐออกไป แล้วขากลับก็มากับพี่ธีได้ซะงั้น"

คนเป็นพี่สาวเข้าประเด็นแบบไม่ต้องรอให้ใครอารัมภบท มนิษายิ้มเขิน แววตาที่เป็นประกายแจ่มใสทำให้สริดาสบายใจได้เปลาะหนึ่งว่าคงไม่ได้มีเรื่องร้ายแรงอะไรกัน

แล้วคนเป็นน้องก็เริ่มเล่าทุกอย่างให้พี่สาวฟัง เริ่มตั้งแต่ตอนสาย ๆ ที่เมรินส่งข้อความมาบอกว่าเจอธีทัตที่โรงพยาบาล นั่นคือสาเหตุที่ทำให้มนิษาผลุนผลันออกจากบ้าน ตามจนไปเจอเขากับผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อว่าฟ้าลดา และจึงได้รู้ความจริงว่าฟ้าลดาเป็นใคร…

“พี่ฟ้าคนนี้เป็นแฟนเก่าพี่ธีอย่างนั้นหรือ”

สริดาถามอย่างสนใจใคร่รู้ จะว่าไปเธอก็แทบไม่รู้เรื่องส่วนตัวอะไรของธีทัตเลย ไม่ใช่เพราะเขาปิดบัง แต่เพราะเธอไม่เคยนึกอยากถามต่างหาก

“ใช่ ๆ แต่เขาเลิกกันนานแล้วนะ พี่ฟ้าไปเรียนต่อปริญญาโทที่เมืองนอกแล้วไปเจอแฟนฝรั่งที่นั่น พี่ธีก็เลยอกหัก ตอนนั้นพี่ธีเล่าว่าเศร้าหนักไปพักหนึ่งเลยล่ะ”

“อย่างนี้นี่เอง ถึงว่าอย่างพี่ธีทำไมยังโสด ที่แท้ก็เคยอกหักมาก่อนนี่เอง”

“ช่าย... แต่พี่ธีก็บอกนะว่าไม่ได้รู้สึกแบบคนรักกับพี่ฟ้าแล้ว พี่ฟ้าก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่ธีแล้วเหมือนกัน”

“พี่ธีบอกมะนาวอย่างนั้นเหรอ”

“ใช่ค่ะ ใช่”

มนิษาพยักหน้ายืนยัน ไม่รู้ตัวสักนิดว่าสรรพนามที่เธอเรียกขานธีทัตนั้นเปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้เธอเรียกเขาว่าพี่ได้อย่างเต็มใจและสนิทปาก แต่นั่นไม่ใช่เรื่องที่ทำให้สริดาอมยิ้ม

“แล้วทำไมพี่ธีต้องบอกมะนาวด้วยล่ะว่าไม่ได้รักแฟนเก่าแล้ว... มีเหตุผลอะไรหรือถึงได้ต้องพูดเรื่องในอดีตให้มะนาวฟัง”

มนิษาอึกอัก พี่สาวของเธอช่างถามได้ตรงประเด็นเสียเหลือเกิน

“ว่ายังไงจ๊ะ มีอะไรจะบอกพี่อีกหรือเปล่า ที่ให้พี่นั่งรอคงไม่ได้แค่จะเล่าเรื่องพี่ฟ้าคนนี้ใช่ไหม”

มนิษาขบริมฝีปาก หน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ มองซ้ายมองขวาเหมือนกลัวว่าจะมีใครมาแอบฟัง

“...”

“ว่าไงนะ พี่ได้ยินไม่ถนัดเลย”

“นาว...แล้ว”

“พูดดัง ๆ  อีกทีสิมะนาว อยู่กันแค่สองคนจะกระซิบทำไมจ๊ะ”

“นาวกับพี่ธีเป็นแฟนกันแล้ว!”

พูดออกไปแล้วก็หยิบหมอนมาปิดหน้า กรี๊ดใส่หมอนทันทีด้วยความเขิน สริดาตาโตเป็นไข่ห่าน

“ในที่สุด! ในที่สุดก็สารภาพรักกันสักทีสินะ ไม่ต้องเขินหรอกน่ามะนาว เขาดูออกกันตั้งนานแล้ว แค่รอว่าเมื่อไรจะยอมรับกันสักทีเท่านั้นเอง”

“ดูออก? ดูใคร ดูอะไรออก”

มนิษาลดหมอนในมือลงทันที สริดายิ้มกริ่ม

“ก็ดูออกว่าสักวันมะนาวกับพี่ธีจะต้องเปิดตัวว่าเป็นแฟนกันน่ะสิ พี่ พี่ดอกรัก น้าน้อย นิดหน่อย...ทุกคนเดาออกกันหมดนั่นแหละ จะมีก็แค่ป้าองุ่นล่ะมั้งที่เหมือนมะนาวคือไม่รู้เรื่องอะไรกับใครเขาเลย”

มนิษายกมือปิดหน้า แต่ก็ยังแดงก่ำไปถึงหู ตลอดชีวิตยี่สิบหกปีเธอไม่เคยมีความรัก ไม่เคยนึกชอบใครและไม่เคยยอมให้ใครมาชอบหรือมาจีบด้วย หญิงสาวเคยคิดว่าจะอยู่เป็นโสดเหมือนป้าองุ่น แม้ลึก ๆ จะรู้สึกว่าวันหนึ่งก็อยากจะมีลูกมีหลานล้อมหน้าล้อมหลังก็ตาม

“นาวนึกว่าพี่ธีชอบพี่ส้มเสียอีก”

มนิษาสารภาพ สริดาหัวเราะเบา ๆ

“พี่ธีก็ชอบพี่นะ ยังชมพี่อยู่บ่อย ๆ แต่มันคือความชอบแบบพี่ชายกับน้องสาวไง พี่ก็ไม่เคยคิดอะไรในเชิงชู้สาวกับพี่ธีเหมือนกัน แต่ป้าหงุ่นกับมะนาวคิดเองเออเอง ไม่เคยถามพี่จริง ๆ จัง ๆ สักทีเลยใช่ไหมล่ะ”

คนเป็นน้องพยักหน้ายอมรับ ถึงตอนนี้เธอก็โล่งใจแล้วว่าไม่ได้ทำผิดต่อใคร ความรักของเธอไม่ได้ซ้อนอยู่ในเงาของใครไม่ว่าจะฟ้าลดาหรือพี่ส้มหวาน... เพราะไม่กี่ชั่วโมงก่อนธีทัตก็เพิ่งยอมรับกับเธอเองแล้วว่าคนที่อยู่ในใจของเขาตลอดมาคือคนที่ชื่อมะนาวคนนี้เพียงคนเดียว

**