Share

บทที่ 163

last update Last Updated: 2025-05-18 10:07:11

นานาเหลือบตามองคุณหมอสองท่านที่เดินมาหยุดอยู่เบาะรถที่เธอนั่ง

"คุณนั่งตรงนี้แล้วกันเดี๋ยวผมจะไปนั่งด้านหลัง"

"ค่ะ"

"........" อย่าบอกนะว่าตรงนี้คือที่นั่งของคุณหมอที่จองไว้ก่อน นานารีบดันตัวลุกขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับเปรมวดีนั่งลงข้างๆ เธอ เพราะเบาะตรงนี้มันมีแค่สองที่นั่ง "ขอโทษค่ะเดี๋ยวฉันไปนั่งข้างหลังเอง"

"นั่งแล้วก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะนั่งเถอะ" เปรมวดีคิดว่านั่งกับผู้หญิงก็คงดีกว่านั่งกับผู้ชาย

"ไม่เป็นไรค่ะข้างหลังยังมีที่ว่างอีกเยอะ" นานารีบขยับตัวออกมาจากเบาะนั้น พวกเขาตั้งใจจะนั่งคู่กันแล้วเธอจะมาเป็นก้างขวางคอทำไม

ที่จริงด้านหลังก็เหลือแค่ไม่กี่ที่ พอเดินมาด้านหลังรถเริ่มเคลื่อนตัวออกพอดี นานาเห็นว่ามีเบาะว่างก็เลยทิ้งตัวลงนั่งตรงนั้น

"?" แต่พอนั่งลงหันไปมองคนที่นั่งข้างๆ กลับเป็นเขาอีก ..อะไรวะเนี่ย จะลุกอีกก็คงไม่ได้แล้ว เพราะรถกำลังเคลื่อนตัวออกไป

เริ่มเดินทางตั้งแต่เช้า กว่าจะมาถึงจุดพักรถก็ปาเข้าไปหลายชั่วโมง

โอโซนนั่งอยู่เบาะด้านใน ส่วนคนที่นั่งอยู่เบาะด้านนอกตอนนี้หลับสบายเลย แถมตอนนี้ศีรษะเธอเอนพิงบ่าไหล่เขาด้วย อยากจะลุกไปเข้าห้องน้ำกับเพื่อนก็ไปไม่ได้

"ร้ายนะครับคุณหมอ"
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด   บทที่ 170

    แก้วใส่ยิ้มออกมาแทบแก้มปริ เมื่อเห็นว่าคุณหมอสุดหล่อที่เธอใฝ่ฝันอาสาพาไป..หรือว่าคุณหมอยังคงคิดถึงเธอเหมือนที่เธอคิดถึงเขา ต้องใช่แบบนี้แน่เลยทำไมพี่เราถึงเกิดอุบัติเหตุช้าจัง..อุ้ยไม่เอาไม่แช่งพี่สิ"คุณหมอ" ดาหลันเห็นว่าคุณหมอโอโซนกลับมา ตอนที่ทั้งสองชกต่อยกันเพราะตอนนั้นดาหลันก็เห็น"ไปตามนานาออกมา""ค่ะ"ทำไมดูคุณหมอคนนี้จะสนิทกับนานาจังเลย เรียกชื่อเหมือนกับคนสนิทสนมกัน..แก้วใสเริ่มจะไม่ปลื้มก๊อกๆ "นานา""คะ" นานาได้ยินเสียงพี่พยาบาลด้านหน้าเรียกก็เลยออกมา เธอไม่ได้ทำงานในห้องนั้นหรอก แต่ยังติดถามเรื่องงานคุณหมอกฤษณะอยู่ "?" เดินพ้นประตูออกมาก็เห็นว่าคุณหมอโอโซนยืนอยู่ด้านหน้า"นานา""แก้วใส?""เธอมาทำอะไรที่นี่เหรอ""ฉันควรถามเธอมากกว่า แล้วเธอมาทำอะไรที่โรงพยาบาล""พี่สาวเราประสบอุบัติเหตุ""อ้าวเหรอ" นานารู้จักนิสัยแก้วใสดี คิดว่าจะมาหาเรื่อง แต่พอได้ยินว่าพี่สาวเกิดอุบัติเหตุ ท่าทางของนานาก็เปลี่ยนไป "แล้วตอนนี้พี่สาวเธอเป็นยังไง""คุณหมอโอโซนผ่าตัดให้แล้ว""ขอให้พี่สาวเธอหายเร็วๆ นะ" ขณะที่พูดนานาไม่ได้มองไปดูหน้าเขาแบบตรงๆ แต่ในระยะสายตาก็ยังเห็นเขาอยู่"แล้วเธอมาทำอะไรที่

  • จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด   บทที่ 169

    วาดฝันโทรให้นานาเข้ามาหาที่โรงพยาบาล เพื่อมาคุยกับคุณหมอก่อน ว่าจะเลือกทำงานพาร์ทไทม์แบบไหน และนานาก็ยอมเข้ามาในตอนสายของวันนั้น ที่มาสายเพราะเธอไม่คิดว่าจะเข้ามาทำงานแล้ว แค่อยากจะหางานรองรับไว้ทำตอนเปิดเทอมหน้าโรงพยาบาล และตอนนี้ก็มีคนบาดเจ็บที่ประสบอุบัติเหตุกำลังถูกนำลงจากรถของโรงพยาบาลนานายืนตัวแข็งมองดูคนที่ร้องโอดโอยอยู่บนเปลผู้ป่วย"ทำไมถึงเพิ่งมา" หมอโอโซนที่รับเวรดูแลห้องฉุกเฉินวันนี้ออกมาดูคนเจ็บ แต่มองไปเห็นว่านานายืนอยู่ตรงนั้น เขาก็เลยรีบเดินเข้ามาเอาร่างตัวเองบังสายตาเธอไว้ไม่ให้มองไปตรงที่กำลังเคลื่อนย้ายผู้ป่วยอยู่ "แล้วทำไมถึงมายืนอยู่ตรงนี้"ทีแรกเธอไม่รู้เลยว่าคนที่พูดด้วยเป็นใคร แต่พอเรียกสติตัวเองกลับมาได้เธอถึงได้มองสูงขึ้นดูคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าแต่พอรู้ว่าเป็นเขาเธอก็ไม่พูดอะไร กำลังจะเดินแยกไปอีกทางหนึ่ง"คุณหมอคะ คนไข้เสียเลือดมาก""เอาเข้าห้องผ่าตัด" ชายหนุ่มหันไปสั่งพยาบาลแล้วก็หันกลับมาหาเธอที่กำลังจะเดินไป "ไปรอที่ห้องทำงาน" เขาไม่รู้หรอกว่าที่สั่งไปเธอได้ยินไหมเพราะดูเหม่อลอยคงกลัวเลือดมากนานาเดินมาอีกไม่ไกลก็เจอวาดฝันที่รออยู่"นานาเป็นอะไร" วาดฝันเห็

  • จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด   บทที่ 168

    นั่งรถมาอีกก็นานพอสมควรกว่ารถจะหยุดพักเพื่อให้ทุกคนเข้าห้องน้ำอีกครั้ง เพราะการเดินทางขึ้นเหนือใช้เวลานานมากยิ่งจังหวัดที่ทุกคนอยู่เหนือสุดของประเทศด้วย"โอ๊ย..ซี๊ดดด"ก๊อก ก๊อก"นานาเป็นอะไร" มีคนวานให้เปรมวดีเข้ามาดูห้องน้ำผู้หญิง เพราะเห็นว่าเธอเข้านานแล้วไม่ออกมาสักที ห้องน้ำที่ปั๊มน้ำมันแยกชายหญิง แต่พอเปรมวดีเข้ามาก็ได้ยินเสียงโอดโอย"ปวดท้องค่ะ""เปิดประตูหน่อย"นานายอมเปิดประตูออกมา"ปวดท้องแบบไหน"เธอชี้ตรงที่รู้สึกปวด"กลั้นปัสสาวะหรือเปล่า"นานาพยักหน้าตอบเพราะเธอกลั้นตั้งแต่รถจอดครั้งแรกจนมาจอดครั้งที่สอง ทนไม่ไหวก็เลยลงมาเข้าห้องน้ำ"กระเพาะปัสสาวะอักเสบแน่เลย""มีอะไร" และคนที่วานให้เปรมวดีเข้ามาดูก็ทนรออยู่ด้านนอกไม่ไหว"เจ็บท้องค่ะ" เห็นว่านานาไม่ตอบเปรมวดีก็เลยเป็นคนตอบให้"เจ็บตรงไหน""กระเพาะปัสสาวะค่ะ""กลั้นปัสสาวะเหรอ"เราผิดอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย"ถ้าอยากเข้าห้องน้ำทำไมไม่บอกรถให้จอด กลั้นปัสสาวะนานๆ ก็อักเสบน่ะสิ""คงไม่ถึงกับตายหรอกมั้งคะ" นานากัดฟันพูดก่อนที่จะเดินออกมา"ประชดเข้าไป""โอ๊ย" เดินพ้นประตูห้องน้ำออกมาก็ก้าวไม่ไหวอีกแล้ว ทั้งร่างกายที่อ่อนเพลียรวมถึง

  • จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด   บทที่ 167

    "เปรมว่าให้นานาออกมาอยู่ในห้องดีกว่าไหมคะ" เปรมวดีไปเอาอาหารกลับมาก็ยังเห็นว่านานานอนห่มผ้าอยู่"คุณก็ลองคุยกับเธอเองสิ" โอโซนนั่งจับเข่าอยู่หน้าเต็นท์ เพราะเมื่อสักครู่พยายามจะเช็ดตัวให้เธอแต่ถูกถีบเข้าให้ ตั้งแต่เกิดมาครั้งนี้ครั้งแรกมั้งที่ถูกถีบ ถ้าไม่เห็นว่ากำลังป่วยอยู่นะจะเอาให้ร้องขอชีวิตเลย"คุณนานาคะ เราปล่อยให้ตัวร้อนมากไม่ได้นะ เดี๋ยวเกิดช็อกอันตรายต้องออกมาจากที่อบอ้าวก่อนค่ะ"พอไม่ใช่คุณหมอโอโซนที่เป็นคนพูดนานาก็ยอมออกมาเปรมวดีพานานามาพักอยู่ห้องของเธอ ส่วนเพื่อนร่วมห้องคนอื่นๆ ก็แยกกันไปขอเบียดห้องอื่นไปก่อน เพื่อจะไม่ให้เชื้อไวรัสจากไข้หวัดกระจายสู่คนอื่นนอกจากคนที่ดูแล"เดี๋ยวเปรมจะดูแลนานาเองค่ะ" เปรมวดีคิดว่าผู้หญิงคงดูแลกันได้ดีกว่า"ครับ" โอโซนเป็นคนพามาส่งที่ห้อง พอได้ยินว่ามีคนอาสาดูแลเขาก็ออกไป"คุณหมอออกไปสนุกกับคุณหมอคนอื่นเถอะค่ะ""ไม่เป็นไรหรอกค่ะเที่ยวเมื่อไรก็เที่ยวได้""ฉันมาเป็นภาระของพวกคุณใช่ไหมคะ""อย่าพูดแบบนั้นสิคะ อย่าลืมนะว่าคุณมากับหมอ""แต่ฉันอยากนอนแล้ว ขออยู่คนเดียวได้ไหมคะ""เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ งั้นนอนพักเยอะๆ นะคะ" เปรมวดีนำผ้าที่มีน้ำพอหมา

  • จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด   บทที่ 166

    ไม่คิดว่าจะมาถูกผู้ชายแบบเขาจูบเลย เพราะเธอกับเขามองยังไงก็ต่างชนชั้น แต่ก็ว่าอีกนั่นแหละ เพราะตัวเองเป็นคนเริ่มก่อน ผู้ชายที่ไหนจะไม่เอาล่ะผู้หญิงปล่อยตัวให้ขนาดนี้จูบอยู่ครู่หนึ่งโอโซนก็ถอนจูบออก "ไม่หวงเนื้อหวงตัวบ้างเลยหรือไง" เสียงทุ้มเปล่งออกจากริมฝีปากหนาเบาๆ สายตาคมยังคงจ้องมองริมฝีปากที่เพิ่งจะถอนจูบออกเมื่อสักครู่"หวงทำไมคะ" เธอคิดว่าไหนๆ ก็จะไม่อยู่แล้ว เอาให้มันสุดเลยแล้วกัน จะคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงยังไงก็คิดไปเถอะ"ส่วนมากผู้หญิงเขาหวงเนื้อหวงตัวกัน เธอไม่รู้เลยหรือไง""ขอบคุณค่ะที่สอน จะจูบอีกไหมคะ ถ้าไม่จูบฉันจะได้ไปทานข้าว" นานาไม่พูดเปล่ายังผลักหน้าอกเขาให้ออกห่างแล้วก็เดินกลับมาที่ห้องอาหารพอเธอโผล่หน้าเข้ามาสายตาหลายคู่ที่มองมาก็รีบหันกลับไปทำสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่ ก็พวกเขาเป็นผู้ดีนี่ จะให้มองมาแล้วพูดนินทาก็ใช่เหตุเธอไม่ได้หน้าหนาจนกล้าไปนั่งร่วมรับประทานอาหารกับพวกเขาหรอก พอออกมานานาก็เดินตรงไปที่ชายหาดหาดแห่งนี้เป็นหาดส่วนตัวคงเป็นของโรงแรมที่มาพัก และเขาคงจะเคยมาที่นี่ถึงเลือกที่จะพาเพื่อนมาเที่ยวกันทำไมสถานที่สวยๆ แบบนี้ ถึงทำให้เธอสบายใจขึ้นมาไม่ได้ เพร

  • จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด   บทที่ 165

    พอมุดเข้ามาในเต็นท์ก็อดมองดูผู้หญิงที่นอนอยู่ในนี้ไม่ได้ เป็นบ้าอะไรแค่นี้ก็อดใจตัวเองไม่ได้ไอ้หมอเอ้ย ถ้าเมาก็ว่าไปอีกอย่างแต่นี่แอลกอฮอล์ยังไม่ได้เข้าสู่ร่างกายเลยหวังว่าเธอคงไม่หาเรื่องใส่ตัวอีกนะ ชายหนุ่มเบียดตัวนอนลงอีกข้างหนึ่งของเต็นท์ที่เหลืออยู่นิดเดียวอึบ!"?" ดวงตาของคนที่เพิ่งจะหลับเปิดกว้างขึ้น เมื่อถูกอีกคนนอนเอาขาพาดทับร่าง โอโซนจับขาเธอออกแล้วก็จัดท่านอนให้เธอใหม่ โดยการให้เธอนอนหันไปฝั่งนั้น แล้วเขาก็นอนหันหลังให้สายๆ ของวันต่อมา.. ทุกคนตื่นออกมาหมดแล้ว จนถึงเวลาที่ทางโรงแรมจัดเตรียมอาหารมาไว้ให้ในห้องรับประทานอาหาร ยังไม่เห็นว่าคุณหมอโอโซนออกมาจากเต็นท์เพื่อนก็เลยมาเรียก"คุณ??" ได้ยินเสียงเรียกอยู่ด้านนอกคนที่นอนหลับอยู่ในเต็นท์ก็ค่อยๆ รู้สึกตัวตื่น "ทำไมคุณถึงมานอนอยู่กับฉัน?" นานารีบดันตัวลุกขึ้นมาเช็คร่างกายตัวเองว่าเสื้อผ้าเธอยังอยู่ครบไหมโอโซนลุกขึ้นได้ก็หยิบเอากระเป๋าออกมาจากเต็นท์ เพราะเขาต้องไปใช้ห้องน้ำที่ทางโรงแรมจัดให้อีกฝั่งหนึ่ง"โอ๊ย" นานากำลังจะมุดตามออกมาแต่รู้สึกเจ็บหว่างขา "......." เรื่องเมื่อคืนนี้มันไม่ใช่แค่ความฝันเหรอ? หญิงสาวนั่งเงียบอยู่

  • จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด   บทที่ 164

    "เธออย่าหาเรื่องใส่ตัวนะ" คนร่างสูงขยับใบหน้าออก มองต่ำลงมาดูผู้หญิงที่อาจหาญแอบขโมยจูบเขาไปแต่เธอไม่คิดจะฟัง คนตัวเล็กยังพยายามเขย่งเท้าขึ้นเพื่อดันตัวเองให้สูง หวังจะจูบเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอกลับถูกอีกฝ่ายจับร่างพิงเข้ากับผนังห้องน้ำแทน และเขาก็เป็นคนโน้มริมฝีปากลงมาจูบ โดยไม่ต้องให้เธอได้ใช้แรงดึงเลยเพราะแบบนี้แหละนานาถึงไม่อยากดื่ม เวลาดื่มแล้วเธอชอบขาดสติ แต่ก็ไม่เคยไปจู่โจมอยากจะจูบใครแบบนี้ คงเพราะความรู้สึกลึกๆ ที่อยากเอาชนะเขา แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเอาชนะคนแบบนี้ได้ยังไงลิ้นแลกลิ้นพันกันพัลวันจนไม่รู้ว่าลิ้นใครเป็นลิ้นใคร ขณะที่เขากำลังจูบปากเธออยู่มือเรียวก็ได้เอื้อมลงมาปลดเข็มขัดที่ติดกับขอบกางเกงของเขาอยู่ออกส่วนมือโอโซนก็ไม่อยู่เฉยล้วงเข้าไปในกางเกงของเธอเช่นกัน"อือ" พอถูกนิ้วแกร่งสะกิดยอดเม็ดเสียวคนตัวเล็กถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว แต่เธอก็ไม่คิดจะถอยแถมยังแยกขาออกเพื่อให้เขาขยับนิ้วได้ถนัดริมฝีปากหนาถอนจูบออกแล้วขยับต่ำลงมาไซร้ซอกคอระหง"อือ อ๊อยย" ความรู้สึกเสียวซ่านเกิดขึ้นทั่วร่างกายเมื่อถูกอีกฝ่ายดูดจุดที่อ่อนไหวกับอะไรแบบนี้มือหนาอีกข้างที่กำเต้าอยู่ก็ขยับเลื่อ

  • จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด   บทที่ 163

    นานาเหลือบตามองคุณหมอสองท่านที่เดินมาหยุดอยู่เบาะรถที่เธอนั่ง"คุณนั่งตรงนี้แล้วกันเดี๋ยวผมจะไปนั่งด้านหลัง""ค่ะ""........" อย่าบอกนะว่าตรงนี้คือที่นั่งของคุณหมอที่จองไว้ก่อน นานารีบดันตัวลุกขึ้น เป็นจังหวะเดียวกับเปรมวดีนั่งลงข้างๆ เธอ เพราะเบาะตรงนี้มันมีแค่สองที่นั่ง "ขอโทษค่ะเดี๋ยวฉันไปนั่งข้างหลังเอง""นั่งแล้วก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะนั่งเถอะ" เปรมวดีคิดว่านั่งกับผู้หญิงก็คงดีกว่านั่งกับผู้ชาย"ไม่เป็นไรค่ะข้างหลังยังมีที่ว่างอีกเยอะ" นานารีบขยับตัวออกมาจากเบาะนั้น พวกเขาตั้งใจจะนั่งคู่กันแล้วเธอจะมาเป็นก้างขวางคอทำไมที่จริงด้านหลังก็เหลือแค่ไม่กี่ที่ พอเดินมาด้านหลังรถเริ่มเคลื่อนตัวออกพอดี นานาเห็นว่ามีเบาะว่างก็เลยทิ้งตัวลงนั่งตรงนั้น"?" แต่พอนั่งลงหันไปมองคนที่นั่งข้างๆ กลับเป็นเขาอีก ..อะไรวะเนี่ย จะลุกอีกก็คงไม่ได้แล้ว เพราะรถกำลังเคลื่อนตัวออกไปเริ่มเดินทางตั้งแต่เช้า กว่าจะมาถึงจุดพักรถก็ปาเข้าไปหลายชั่วโมงโอโซนนั่งอยู่เบาะด้านใน ส่วนคนที่นั่งอยู่เบาะด้านนอกตอนนี้หลับสบายเลย แถมตอนนี้ศีรษะเธอเอนพิงบ่าไหล่เขาด้วย อยากจะลุกไปเข้าห้องน้ำกับเพื่อนก็ไปไม่ได้"ร้ายนะครับคุณหมอ"

  • จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด   บทที่ 162

    "ถ้างั้นเปรมขอไลน์คุณ..""นานาค่ะ" ที่จริงเธอก็แนะนำตัวไปครั้งหนึ่งแล้ว ตอนที่แนะนำบอกว่าเป็นผู้ช่วยพิเศษของคุณหมอโอโซน แต่ชื่อเธอคงไม่น่าจดจำ"ค่ะ เปรมขอไลน์คุณนานาไว้จะได้ทักถามกัน""ได้เลยค่ะ" นานาล้วงเอาโทรศัพท์ยี่ห้อหนึ่งที่ตกรุ่นไปแล้ว แถมตกรุ่นไปนานแล้วด้วย..ออกมาเปิดไลน์ เพื่อจะขอ ID ของคุณหมอเปรมวดีจนเวลาผ่านไปนานาก็ลงมาหาดูว่าเคสไหนที่น่าสนใจ คุณหมอบอกให้เปลี่ยนมุมถ่ายภาพ คงไม่อยากให้ถ่ายที่ห้องฉุกเฉิน เธอก็เลยไปดูที่ตึก ICU"......." แต่พอมาตึกนี้หนักกว่าห้องฉุกเฉินอีก เพราะตอนนี้ญาติกำลังร้องไห้กอดกันอยู่หน้าห้อง ICU และมีคุณหมอยืนอยู่ด้านหน้าคงกำลังบอกข่าวร้ายกันอยู่ภาพพวกนี้ทำให้เธอคิดถึงสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเธอในอดีตอีกครั้ง ตอนนั้นเหมือนพ่อไม่ใยดีแม่แล้ว เพราะพอแม่ตายไม่นานพ่อก็มีภรรยาใหม่ เธอไม่แน่ใจว่าพ่อคบกับภรรยาใหม่ตอนที่ยังมีแม่อยู่ไหม คนที่ปลอบใจเธอก็คือคุณหมอคนนั้น"มาทำอะไรตรงนี้""คุณหมอ" นานารีบเช็ดน้ำตาที่ไม่รู้ว่ามันไหลออกมาตอนไหน"แถวนี้ไม่เหมาะสำหรับเธอ""แต่ฉันต้องทำงานวิจัยส่งคุณหมอ..""ตามมา""ค่ะ" นานารีบเดินตามคุณหมอกฤษณะไปก๊อก ก๊อก"คุณหมอมาเยี่

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status