All Chapters of จะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด: Chapter 31 - Chapter 40

ก๊อก ก๊อกคนตัวเล็กที่ยังคงยืนอยู่หลังประตูยกมือขึ้นมาป้องปากตัวเองแบบตกใจ เธอคิดว่าคนที่เคาะประตูเป็นเขาแน่เลย สงสัยเมื่อกี้เขารู้ว่าเธอแอบฟัง"หนูวันจันทร์จ๊ะ ป้าบอกว่าหนูยังไม่ลงไปทานข้าว""คุณท่าน?" คนที่ตกใจจนหน้าซีดเอ่ยปากพูดออกมาเบาๆ ทีแรกคิดว่าเป็นเขาสะอีก"หนูจะลงไปทานข้างล่างหรือให้คนเตรียมขึ้นมาให้ข้างบน" กนกจันทร์ยังคงถามต่อ เพราะคิดว่าวันจันทร์คงรู้แล้วว่าลูกชายของนางมาพักอยู่บ้านเดียวกันแกร็ก..วันจันทร์เปิดประตูแล้วก็ออกมาจากห้องนั้น เธอไม่กล้าให้พวกท่านยุ่งยากเตรียมอาหารขึ้นมาให้หรอก เป็นแค่คนอาศัยไม่ใช่แขกสักหน่อยขณะที่เดินตามท่านลงมาหัวใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ เมื่อมองลงมาเห็นว่าเขากำลังทานข้าวอยู่"นั่งตรงนี้สิลูก" กนกจันทร์ไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำอะไร ถ้านางใจร้ายได้สักนิดก็คงจะดี คงไม่ต้องมานั่งทนเห็นสามีมีผู้หญิงคนแล้วคนเล่า แต่นางก็ไม่ทำร้ายตัวเองโดยการเปิดใจรับผู้หญิงพวกนั้น นางก็อยู่ของนางแบบนี้ ส่วนอนุของสามีก็มีส่วนดีอยู่บ้างที่ไม่เข้ามาจุ้นจ้านวุ่นวายคนตัวเล็กค่อยๆ หย่อนสะโพกลงนั่งเก้าอี้ตรงหน้าของผู้ชายที่กำลังทานข้าว เหมือนไม่ทุกข์ร้อนกับเรื่องที่ตัวเองก่อขึ

"แม่อยากให้หนูช่วยคุยกับตาใหญ่หน่อย""เรื่องที่เขาทำร้ายร่างกายคนอื่นใช่ไหมคะ""ใช่จ้ะ" จะบอกว่านางหมดปัญญาแล้วก็คงได้ เพราะกนกจันทร์รู้นิสัยลูกชายคนนี้ดี ถ้าเขาบอกไม่..หัวเด็ดตีนขาดก็คือไม่ เหมือนเรื่องที่ให้เข้าไปทำงานในโรงงาน เพื่ออยากให้รับช่วงต่อจากพ่อนั้นแหละ"ค่ะเดี๋ยวหนูจะลองคุยกับคุณใหญ่ดู""ขอบใจหนูมากนะ""คุณท่านไม่ต้องขอบใจหนูหรอกค่ะ" เธอยังไม่แน่ใจเลยว่าเขาจะรับฟังไหม ทั้งพ่อแม่และก็น้องสาวยังไม่ฟังใครสักคนเลย แล้วเธอเขาจะยอมฟังเหรอวันจันทร์ค่อยๆ ก้าวเดินขึ้นบันไดมาโดยมีสายตาของกนกจันทร์มองตามแบบมีความหวังก๊อก ก๊อก"ใครวะ!" เสียงตะโกนออกมาถามแกร็ก..แกร็ก.. วันจันทร์ลองหมุนลูกบิดประตูดูแต่มันก็ถูกล็อกไว้จากด้านใน"กูถามว่าใคร!""ฉันเองค่ะ""มีอะไร""ฉันเอาน้ำมาให้คุณดื่ม" น้ำที่เธอถือติดมือขึ้นมาด้วยพอได้เป็นข้ออ้างหน่อยแกร็ก..พันฤทธิ์ยอมเปิดประตูให้เพราะกำลังหิวน้ำอยู่พอดีรับน้ำมาแล้วเขากำลังจะปิด แต่หญิงสาวยื่นมือไปขวางประตูไว้ก่อน"โอ๊ย""เธอทำบ้าอะไร" ชายหนุ่มรีบเปิดประตูออกให้กว้าง"ฉันขอเข้าไปข้างในหน่อย""อย่าบอกนะว่าจะมาพูดเรื่องนั้น ถ้าจะมาพูดเรื่องนั้นกลับห้

กนกจันทร์ตกใจกลัวว่าสามีจะขึ้นไปเห็นวันจันทร์ที่อยู่ข้างบน ที่จริงนางก็ไม่ได้ปิดบัง แต่พอได้ยินสามีบอกจะให้ลูกชายแต่งงานกับม่านฟ้า ถ้าสามีรู้ว่าวันจันทร์อยู่บ้านหลังนี้กับลูกชาย ท่านคงต้องทำอะไรสักอย่างแน่แต่พอพ่อเลี้ยงอิทธิพลเดินพ้นประตูออกไปแล้วนางถึงสบายใจขึ้นมาหน่อย"ใหญ่แม่ขอร้องได้ไหมลูก" นางก็เลยหันกลับมาคุยกับลูกชายอีกที "แค่ขอโทษแล้วเรื่องทุกอย่างมันก็จบ""แม่เตรียมหาทนายไว้เลย" ผู้ชายแบบพวกเขาไม่ได้คิดว่ามันจะจบง่ายๆ น่ะสิ นั่นมันคือการหยามน้ำหน้ากันชัดๆ"ใหญ่..""แม่ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว แม่ก็เห็นว่ามันไม่ต้องการให้ผมไปขอโทษเลย""ลูกรู้ไหมว่าแม่เป็นห่วงลูกแค่ไหน ถ้าเรื่องถึงตำรวจลูกติดคุกแน่""ถ้าพ่อจะปล่อยให้ผมติดคุก ผมก็จะติดครับ" รวยระดับพ่อเลี้ยงปางไม้ มีพื้นที่เป็นพันๆไร่ เนื้อที่ตั้งโรงงานเป็นร้อยๆไร่ กับอีแค่ลูกชายคนเดียวจะช่วยไม่ได้เลยเหรอ"พ่อเลี้ยงจะไปไหนครับ" ลูกน้องเห็นพ่อเลี้ยงเดินออกจากบ้านก็รีบวิ่งตาม"กูจะไปไหนได้ล่ะ พวกมึงไม่ต้องตาม!" เขาแค่เดินออกมาจากบ้าน แบบใช้ความคิด ถ้าไม่ขอโทษและไม่ให้ติดคุกต้องทำยังไงมือเรียวของหญิงสาวที่อยู่ชั้นบนค่อยๆ แหวกผ้าม่านออก

[สถานที่นัด]กวินบุตรชายของปลัดพิชิตออกจากโรงพยาบาลวันนี้ ก็เลยไม่ได้นัดไปที่โรงพยาบาล"สวัสดีครับพ่อเลี้ยง ไม่คิดว่าวันนี้พ่อเลี้ยงอิทธิพลจะมาด้วยตัวเอง""สวัสดีคุณปลัด คราวก่อนขออภัยด้วยที่ไม่ได้มาขอโทษด้วยตัวเอง" พ่อเลี้ยงอิทธิพลอายุมากกว่าปลัดก็หลายปีอยู่"พ่อเลี้ยงไม่ผิดไม่จำเป็นต้องขอโทษครับ ผมคิดว่าคนที่ผิดน่าจะเป็นคนขอโทษมากกว่า" สายตาปลัดพิชิตมองไปดูพันฤทธิ์ที่ยืนอยู่ด้านหลัง "ผมว่าเชิญเข้ามาข้างในก่อนดีกว่าครับ" แล้วปลัดก็กล่าวเชิญทุกคนให้เข้ามานั่ง"บ้านพักคุณปลัดดูกว้างขวางดีนะครับ" ขณะที่เดินเข้ามาพ่อเลี้ยงอิทธิพลก็คุยกับปลัดแบบเป็นกันเอง"ขอบคุณมากครับ"ในห้องรับแขกที่ไม่หรูหราอะไรเลยเพราะเป็นบ้านข้าราชการ.."เป็นไงบ้างจ๊ะกวิน ดีใจด้วยนะที่ออกจากโรงพยาบาลแล้ว""ครับ" กวินมองแม่เลี้ยงเล็กน้อยก่อนที่จะกรอกสายตามองไปที่ลูกชายของท่าน ทีแรกก็อดมองหาผู้หญิงอีกคนไม่ได้ แต่ไม่เห็นเธอมาด้วยก็เลยไม่ได้สนใจอะไร"ใหญ่" พ่อเลี้ยงอิทธิพลเรียกลูกชายด้วยน้ำเสียงที่สื่อให้รู้ว่าถึงเวลาของลูกแล้ว"ผมขอโทษครับ ที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น""ขอโทษใคร" กวินไม่เห็นว่าคนที่ขอโทษมองมาเลยแค่พูด

"ตาเล็ก?" กนกจันทร์หันกลับไปก็เห็นว่าลูกชายเดินมากับเพธาบุตรชายคนเล็กของสามี"สวัสดีครับ" เพธากล่าวสวัสดีแม่ใหญ่ก่อนที่จะเดินเข้าไปสวัสดีผู้ใหญ่ที่ร่วมโต๊ะอยู่อีกหลายคน"ตาเล็กลูกชายอีกคนของผม" พ่อเลี้ยงอิทธิพลก็เลยแนะนำเพธาให้กับพิทักษ์และปทุมวันรวมถึงม่านฟ้าได้รู้จัก"คนนี้เองเหรอครับ ลูกชายคนเล็กของพ่อเลี้ยง"อิทธิพลไม่ได้ตอบว่าเป็นลูกชายคนเล็กไหม เพียงแค่บอกว่าเป็นลูกชายอีกคน"เชิญนั่งก่อนสิจ้ะ" ปทุมวันก็เลยเชิญหนุ่มๆ ทั้งสองนั่งลงร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน"ขอบคุณครับ" ทั้งหมดทั้งมวลมีแต่เพธาที่กล่าวทักทายส่วนพันฤทธิ์ทำแค่เดินเข้ามานั่งขณะที่ร่วมรับประทานอาหารกันอยู่ก็มีแต่ผู้ใหญ่ที่พูดคุยจนสมควรแก่เวลาพ่อเลี้ยงอิทธิพลก็เลยเกริ่นถึงเรื่องหมั้นหมาย"ทางผมก็ไม่ติดขัดอะไรหรอกครับ" พิทักษ์ก็รอเวลานี้อยู่เหมือนกัน"พ่อคะ" ม่านฟ้าเห็นว่าฝ่ายชายไม่พูดอะไรเลย ตกลงเขาอยากหมั้นกับเธอจริงไหมเนี่ย "เรื่องนั้นเราค่อยคุยกันวันหลังก็ได้นะคะ""ทำไมลูกพูดแบบนี้ล่ะ""การสู่ขอมันต้องเป็นความยินยอมพร้อมใจของทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอคะ" แต่นี่เธอไม่เห็นเขาพูดอะไรเลยสักคำ มาถึงก็นั่งกินเอากินเอาได้ยินปร