บทที่ 58

การรีโนเวทห้องคนงานตอนนี้ก็ทำไปได้เยอะแล้ว เขาจำคำพูดประโยคหนึ่งของเธอได้ เธอบอกว่าคนงานทำงานให้ก็เหนื่อยมากพออยู่แล้ว แทนที่จะกลับมาแล้วได้พักสบายๆ หน่อย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะทำงานได้เงินเดือน แต่สิ่งที่เจ้าของกิจการได้ ได้เยอะกว่าพวกเขามากมายหลายเท่านัก

บนรถ.. หลังจากดูห้องคนงานเสร็จพันฤทธิ์ก็กลับมาที่รถ

"เราจะไปไหนกันต่อครับพ่อเลี้ยง"

"กลับบ้าน"

"บ้านไหนครับ"

"บ้านที่ปางไม้" ตั้งแต่เกิดเรื่องเขายังไม่ได้กลับบ้านสักครั้ง ขี้เกียจก่อเรื่องแล้วก็เลยจะกลับไปนอนพักผ่อนเอาแรงที่บ้านสักหน่อย

ใช้เวลาขับรถนานพอสมควรก็มาถึง..

"ช่วงนี้แม่ไม่ได้ออกไปไหนหรือครับ" กลับมาก็ยังเห็นแม่อยู่บ้าน

"แม่ต้องไปไหนล่ะ" นางพูดเหมือนไม่ทุกข์ร้อนอะไร

"ถ้างั้นผมขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะครับ" ที่จริงตอนนี้ก็ยังไม่ค่ำหรอกแต่ว่าเขาดูเหนื่อยๆ

กนกจันทร์มองตามลูกชายที่เดินขึ้นบ้านไป ตอนนี้ลูกชายของนางเปลี่ยนไปมาก มากจริงๆ ตั้งแต่มีเธอคนนั้นเข้ามา นี่แหละที่เขาพูดว่าความรักสามารถเปลี่ยนแปลงคนได้ ถึงแม้ต่างฝ่ายจะยังไม่รู้ตัวว่ารักกัน

เรื่องนี้จะโทษสามีทั้งหมดก็ไม่ได้ เพราะถ้าไม่มีพ่อเลี้ยงอิทธิพล วันจันทร์ก็คงไม่ได้มาที่นี่ แล